Proeverijen
Proefnotities
en punten
Proefnotities
per land / streek
|
Het Genietschap Whisky CV Michel van Meersbergen |
|
|
|
Ooit begonnen met wijn. Dankzij een Bloemendaalse wijnhandelaar, die me werkelijk alle ruimte en mogelijkheden bood ‘smaak’ te ontwikkelen en te onderzoeken (mocht je dit ooit lezen Hans, mijn dank is extreem groot) om zo een goede basis te leggen voor later. Zo rond 1998 ontevreden geraakt met de toenmalige wijnindustrie. Te veel nieuw hout, te snel op dronk, te weinig terroir. En dat wat goed was kende een prijsexplosie... Wat volgde waren een paar ‘droge’ jaren. Veel cola, sherries en saké, af en toe een biertje en een fles Laphroig 10. Die laatse was toch wel appart, steeds opnieuw proeven hoe vies het eigenlijk wel niet was. Op een gegeven moment hadden we een half jaar lang praktisch een inwonende Australiër gehad die stevige banden met Penfold’s. Even leek de wijn een revival te kennen. Grange, Bin 707, Henschke’s, Vasse Felix, E&E Black Pepper, Holy Trinity, het kon niet op (ook niet als we ons best deden) Wat een opleving had moeten zijn bleek een regelrechte doodsklap. Het Australische hout- en maximaal extraeringsgeweld heeft mij op een gegeven moment werkelijk doen gruwelen. Terug naar Cola, sherries en Saké. Tot het moment dat ik voor een vriend een fles whisky moest kopen en Christel bij het afrekenen tegen mij zij: “wil je niet iets voor jezelf?” De meegenomen Caol Ila en Highland Park, beiden van Signatory, bevielen uitstekend. Twee weken later was ik compleet om.
|
|
Whisky bleek een geweldig verlengstuk van de wijn (beiden gaan eigenlijk akelig parallel aan elkaar) en misschien enigzins door een Australische aangebrande tong direct op de Islay whiskies gedoken. Om het één en ander in perspectief en in context te zetten afgereist naar het eiland, en eigenlijk nooit meer helemaal van thuisgekomen. Wat niet wegneemt dat turf bij mij onvoorwaardelijk gewaardeerd wordt. Langzaam maar zeker de subtiliteiten van het vaste land gaan waarderen, dit via ‘Heavy Sherry’ naar refill bourbon. Al gaat de smaak de laatste jaren weer terug naar de Sherried whiskies. Maar dan graag wel de antieke flessen... |
Een leuke bijkomstigheid van al het whiskygeweld is dat ik witte wijnen veel beter weet te waarderen. Voorheen had ik er gewoon niet zo veel mee. Last van de zuren en dergelijke. Whisky heeft me de zuren veel beter laten begrijpen!
Mijn top 10 is een mengeling van punten en drinkbaarheid. Zo kent Glenugie niet de absolute kanllers die Ardbeg, Springbank en Bowmore wel hebben maar het kan zo verdomde drinkbaar zijn. Koppel het aan balans en diepte en tja... dan sta je zo bovenaan een lijst. Voor Miltonduff geldt hetzelfde. Solide gemaakt, zuiver, kortom: Genieten!
Mijn noties en scores zijn te vinden op http://www.whiskyfun.com/MaltManiacsMonitor.pdf in de kolom MV
|
|
|
webmaster
__________ Whisky
Monitor
__________
jja.vandenputten@chello.nl
webdesign
ekksites
internet producties