Aberfeldy
1978 14Y, 43% Signatory Vintage |
83 |
Prettige
verrassing! Zeer lichte kleur. Fruitig, rook en turf; net iets te
scherp voor de subtop. Veel te weinig punten van Jackson. |
S |
Aberfeldy
1991-2001, Provenance, 43% |
80 |
15e
op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus is malty en rokerig. Smaak is
rijk en met zoet fruit. Later wat negatieve smaakjes als drop,
laurier, zwavel. De droge afdronk heeft ook een wat kruidige smaak
en mooie balans. |
S |
Aberfeldy
12Y, 40% |
78 |
Goudkleurig.
Veelbelovende volle en complexe neus met veel appel, hout, sherry,
kruidigheid. Smaak is ook assertief met sherryhoutkarakter,
chocolade, appel, malt, beetje rook en een pittige kruidigheid.
Ergens tussen Glenfarclas en Glengoyne! De afdronk is rokerig met
een fruitige smaak (appelcider) en eindigt in een droge kruidige
houtsmaak. De neus is geweldig (85+), maar de smaak is duidelijk
minder in balans. Interessante whisky (82)! Na een aantal keren
proeven wordt de interesse al wat minder. |
B |
Aberfeldy
1978, 59.3%, Scott's selection |
73 |
3e
op festival 2001. Weer een teleurstellende Scott's die te scherp is
door hoog alcohol. Water geeft maar weinig verbetering. Scherp en
fruitig. Licht jodium met iets turf en onprettige droge afdronk. Je
zal er maar 164 piek voor betaald hebben! |
S |
Aberlour-Glenlivet,
8Y, 50% |
91 |
Tweede
bij bezoek Michiel op 12-5-2004. Vierkante fles "Scotch
Whisky", gebotteld circa eind jaren 50/begin jaren 60. Neus is
heftig sherry, hout, kersen, maggi. Prachtige volle zoete smaak, die
wel iets van de Longmorn heeft. Niet te geloven dat dit maar 8 jaar
oud is!! Superlange en verwarmende afdronk. Na de uitstekende oude
Cadenhead botteling alweer een grandioos brouwsel uit het verleden.
Was het vroeger dan toch allemaal beter?? |
S |
Aberlour
1975-2005, work in progress, circa 49% |
90 |
Onverwachte
meevaller bij bezoek aan Aberlour mei 2005; een sample uit een first
fill bourbon barrel uit 1975. Neus is zeer fris, fruitig (Peerless-achtige
zoete fruitpotpourri met perzik, citrus, mandarijn), zoet (vanille,
honing) en complex. De smaak is zacht en overdonderend zoet, maar
ook prachtig in balans met het hout en fruit. De afdronk is net iets
te droog om in de 90+ te scoren. Heb dit duidelijk liever dan een
a'bunadh! |
S |
Aberlour
100 proof, 57.1%, No age statement |
87 |
Half
flesje voor € 15 gekocht Wervershoof 2005. Mooie amber kleur en
een zeer expressieve neus: heftig sherry, hout en zeer fruitig
(sinaasappel, kersen, abrikoos). Ook de smaak heeft een enorme power
op 57%, maar is niet scherp. Heerlijke honingzoete smaak met
krachtige sherry, jonge malt, toffee, hout, licht kruidig (kaneel,
noten) en dezelfde fruittonen als in de neus. Over prijs-kwaliteit
verhouding gesproken! Deze wis veegt de vloer aan met duurdere a´bunadh´s
die ik tot nu toe heb geproefd en vele recente Macallans. Een
prachtige balans doordat het hout nog niet overheerst en de jonge
malt goed door de sherrysmaken heenkomt. Puur genieten op deze
sterkte, water is totaal overbodig. De marsepeinzoete afdronk is
zeer lang en verwarmend. De krachtige hout en sherrysmaak gaan nog
lang door en uiteindeljk blijft een mooie droge zoete smaak achter
die naar een volgend slokje doet verlangen. Met water meer fruit in
de neus en toffee in de smaak, maar ook scherper en droger. Blijft
op genietschapsbijeenkomst op 15-10-2005 bij Huub fier overeind
naast 2 a'bunadh bottelingen, een Lochnagar Reserve en de Macallan
cask strength. |
B |
Aberlour
a'bunadh 59.8% (Batch 13) |
87 |
Inzet
van Michel op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub na de
Aberlour 100 proof. Neus heeft duidelijk meer hout en sherry dan de
100 proof. Heftig sherryhout, abrikoos, toffee. De smaak begint wat
scherp en is onverdund een mooie sherry houtnectar. Afdronk is
stroef en droog. Met water erbij duidelijk beter. De neus wordt
fruitiger (mandarijn, marmelade) en de smaak zachter met kaneel,
anijs en rozijnen. Afdronk blijft vol hout en aan de droge kant. |
S |
Aberlour
a'bunadh 59.6% (Batch?) |
86 |
9e
wis op festival 2000. De doorbraak voor Aberlour! Heeft op de rook
na het niveau van goede Macallan en is superieur aan Glendronach
15Y. Oud en hout, rijpe appel, heftig sherry en plezierig zoete
nasmaak! Net iets teveel hout voor een topnotering. Punten bevestigd
met 2e sample uit de "lege" fles en als 1e wis na het eten
bij Andre (29/12). |
S |
Aberlour-Glenlivet,
15Y, 1963-1978, Cadenhead |
86 |
Eerste
borrel bij bezoek Michiel op 12-5-2004. Leuke oude botteling met
prachtig zwart etiket. Neus is fris en superfruitig (perzik, meloen,
citrus). Ook de smaak is superfris, met veel fruit en malt. Mooie
filmende afdronk. Een totaal andere drank dan de huidige Aberlour
bottelingen. |
S |
Aberlour
15Y Sherrywood Finish. |
84 |
2e
(Geen suggesties) in de subtop. Geproefd met de 10Y (groot verschil
in rijpheid en scherpte) en Glenrothes ultimate. Veel zoeter (bijna
marsepein) en heerlijk glad. Weinig houtsmaak in dit geval plezierig
(86). De deelfles met Huub smaakt teleurstellend; is veel droger dan
de whisky in herinnering was en heeft ook niet zo'n mooie gladde
sherrysmaak (82). Gemiddelde score genomen. |
S |
Aberlour
15Y, 1988-2003, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask |
84 |
Value
for money inbreng op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Neus: zeer
fris, bloemen, hooi, fruit. Lijkt totaal niet op de eigen botteling
van Aberlour. Mooie cleane maltsmaak, honing, gras, peaty (!!) en
zintuigenprikkelend. Iets te droge afdronk. Bijzonder interessante
botteling. |
B |
Aberlour
16Y Double Matured, 43% |
83 |
Geproefd
bij bezoek aan distilleerderij mei 2005. Neus is zeer fruitig
(perzik, abrikoos, marmelade) met een mooie houtgeur. De smaak is
vol van sherry zoetheid en hout. Tamelijk droog. Met water meer
perzik en iets zachter. |
S |
Aberlour
a'bunadh 60.2% (Batch 8) |
83 |
Sample
van Michel Februari 2005. Neus: heftig sherryhout, abrikoos, toffee.
Ook de smaak is buitengewoon sherried, zeer vol en heerlijk zoet,
pure houtnectar maar erg scherp. Verwarmende afdronk met rook dat
langzaam door de overdaad hout en sherry heen komt. Met water wordt
de neus iets frisser, maar ook leerachtig. Smaak is wat minder
scherp, maar nog steeds teveel voor het mooi. De houtnectar is
verdwenen. Krachtige sherried whisky, maar overall iets te overdadig
voor mij. Tweede keer proeven op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005
bij Huub in een dubbeltest naast batch 13 kost nog 2 strafpunten. |
S |
Aberlour
12Y Double Matured |
82 |
Zoals
verwacht waardering tussen de 10 & 15Y in. Echter, de double
matured geeft iets overdadige houtsmaak. Verder veel sherry, fruitig
en toffee/chocolade. Afdronk wat te scherp om in de subtop te komen.
Nogmaals geproefd bij Andre op 4-1-2003. |
B |
Aberlour
10Y, 43% |
81 |
Neus:
graan, fruit, sherry, kaneel en uitnodigend. Smaak is veel minder
rijk dan neus doet vermoeden; een beetje kaal. Ook iets scherper dan
verwacht en erg zoet. Afdronk vol hout, sherry en iets te droog.
Lekker maar minder indrukwekkend dan de oudere versies, a´bunadh en
100 proof. |
B |
Aberlour
21Y (1974-1996), 43%, The Ultimate |
81 |
Neus:
zoet, fruitig (ananas), vanille, licht. Smaak: zacht & glad,
bourbon en wat zepig "Ultimate" bijsmaakje. Afdronk:
heerlijk fris & zoet; wat saai en iets te droog. |
S |
Adelphi's
Breath of Islay, 12Y, 57.2%, 2005 botteling. |
86 |
11e
op WFNN 2006 & 4e in Adelphi masterclass Mc. Lean. Neus:
medicinaal, rokerig, turf, vanille, citrusfruit. Smaak: heftige
combinatie van zout en zoet, Islay kracht en bourbon zoetheid. Een
scheutje water doet de vanille en fruitigheid nog verder naar voren
komen. Vettige smaak, olieachtig, malty, turf. Ook de afdronk is
zeer intens rokerig met mooie droge finish. Ardbeg, Lagavulin of
Laphroaig?? Velen maakten deze onbekende Islay voor Ardbeg uit, maar
men suggereerde met iets anders te vergelijken en Laphroaig is
onwaarschijnlijk. Dit kan in ieder geval wedijveren met de Diageo
Premium releases van 12Y Lagavulin. |
S |
Adelphi's
Private Stock Loyal Old Mature Scotch, 40% |
79 |
Onbekende
maar zeer prettige blended whisky. Neus: fruitig, appel, banaan,
malt. Smaak: veel turf, stevig, sherry, malty, fruitig. Afdronk:
lang, droog, fruitig en veel hout. Prima blended (79). Nogmaals
geproefd als 12e op WFNN 2006 en uiterst merkwaardige finale van de
Adelphi masterclass. Geen verbetering aan punten en totaal geen
partij voor de 4 prachtige single malts die ervoor zaten. |
S |
Alloa:
zie Carsebridge |
|
|
|
Allt
a bhainne 12Y James Mac Arthur |
79 |
Frisse
Glengoyne-achtige appelsmaak. Wat droge afdronk. Perfecte aperitief
whisky. Gaat niet vervelen (80). April 2004 deelfles met Huub
gekocht. Smaaknotities ongeveer gelijk, maar iets lager in punten
gescoord vanwege droogheid. Doet sterk aan Lowland whisky denken;
weinig complexiteit. Geen hoogvlieger, maar wel lekkere grijpwhisky
zonder pretenties. |
B |
Amorik
4Y (French Whisky) |
74 |
Plezierige
neus (mout, fruitig, heide, turf, licht rokerig). Zachte smaak en
lange neutrale afdronk. |
S |
Amrut,
40% (Indian Single Malt Whisky) |
75 |
4e
op festivalzaterdag 2004. Neus is een verademing na de Outback! Zeer
floraal (bloemenboeket), hout, vanille en fruitig. Ook de smaak valt
niet tegen! Malt, vanille, fruit en een beetje hout. Simpel maar
mooi in balans enabsoluut prettig drinken. Afdronk heeft helaas
beetje velpon en iets te droge houtsmaak. Waarschijnlijk nog erg
jong, maar zeker een distilleerderij met potentieel. |
S |
An
Cnoc: zie Knockdhu |
|
|
|
The
Antiquary 21Y, 43%, Old Scotch Whisky |
88 |
Neus:
uitnodigend, rijk, belegen, veel malt karakter. De smaak is zacht en
perfect in balans. Een beetje turf, fruitig, mooie houtsmaak, veel
milde mellow Speyside trekjes. Linkwoodachtige zoetheid met banaan
en perzik? Heerlijke lange afdronk met mooie rokerige houtsmaak;
geen spoortje plakkerigheid die blendeds nogal eens ontsieren.
Tomatin levert een belangrijke bijdrage aan deze whisky die voor
circa 50% uit oude malts & 50% uit 21 jaar oude grain bestaat;
het eindresultaat is duidelijk veel beter dan wat Tomatin als single
malt kan bieden. Een van
de nieuwe koplopers onder de blendeds en een prima prijs/kwaliteit
verhouding voor 67 euro. Tiende op het Van Wees Pot Still Festival
2002 en tweede maal geproefd op Pot Still Festival 2004. |
S |
Ardbeg
Provenance, 55.6%, distilled 1974, bottled 18 november 1997 |
98 |
Zeer
veelbelovende en complexe neus met fruit (perzik, citrus), malt,
vanille, cacao, zee (paling) en turf. De smaak is overdonderend:
krachtig, vol, complex, subtiel en zacht. In het begin genieten van
de malt en zoete fruitsmaken met een beetje turf. Langzaam ontwaakt
dan het ruige Islay monster: de turf wordt steeds krachtiger en ook
de kruidigheid en plantensmaak komen meer naar voren. Zeer lange
afdronk met veel fruit, malt, hout. De smaaksensatie gaat maar door.
Ter referentie nog even glaasje 21Y Committee & 1976-2002
Oloroso festival botteling ernaast gezet. Vooral de 1976 sherry
maakt geen schijn van kans tegen dit spektakel. De 21Y houdt het
iets langer vol, maar het is al snel duidelijk: deze Provenance is
The Ultimate Ardbeg! Hij combineert de subtiliteit van 17Y/Lord of
the Isles met de ruigheid van de Ardbeg 21Y/Very Old Ardbeg en de
fruitigheid van de 1974. Best of all worlds! Waarom geen 100 punten?
Omdat het limonadekarakter van de 1976 committee er niet helemaal in
zit en omdat er toch iets te wensen over moet blijven. Je merkt best
dat deze cask strength is! Een paar drupjes water geven iets meer
fruitigheid, maar meer doe je hier niet in! |
S |
Ardbeg
Provenance, part 2 |
98 |
Deel
2: de omstandigheden. Zeer kort na het bezoek aan Islay sneuvelt het
absolute puntenrecord alweer (jammer voor Laphroaig). Het hoogtepunt
van de genietschapsbijeenkomst van 12 juni 2004. Erik's inbreng
overtreft de stoutste verwachtingen. Met een prijs boven de 500 euro
(en bij sommige uitbaters in Nederland zelfs al boven de 700 !!)
neem ik deze nog maar even niet in de privé collectie op. Het thema
"Value for money" kreeg met deze inbreng wel een
interessant aspect: deze fles voldeed duidelijk niet aan het
prijscriterium om mee te kunnen doen met de competitie, maar wat is
de prijslimiet die je aan de allerbeste whisky die je ooit dronk zou
stellen als je het geld zou hebben? Tweede keer proeven op 29 mei
2005 bij Eric na de Laphroaig super tasting even indrukwekkend! |
S |
Ardbeg
1975-2004, work in progress from fino sherry cask #4719,
whiskyfestival Leiden 2004 |
97 |
17e
op festivalzondag 2004. Ardbeg manager Stuart Thomson heeft nog een
verrassing onder de kurk: "Ardbeg as good as it gets".
Neus: heerlijk kruidnagel, turf, sherry, hout en malt. De smaak is
om stil van te worden: licht medicinaal, beetje turf, sherryhout,
kruidig. De smaaksensatie blijft maar doorgaan a la Provenance en de
balans is perfect. Ook op de lange elegante, zachte en filmende
afdronk geen enkel punt van kritiek. De 1 na beste Ardbeg, of wordt
dit de ultieme botteling als Stuart het tijd vind om hem in de fles
te doen?? |
S |
Ardbeg
1976, cask 2392, Special 2000 botteling for members of the Committee.
Cask strength (percentage not stated on bottle). Distilled
24-11-1976, bottled 17-7-2000. |
96 |
Bezoek
aan Ardbeg op 29 mei 2004 in de vroege ochtend. De teleurstelling
dat de festival botteling 165 pond kost, wordt verzacht doordat we
als troost een drammetje van een oude Committee botteling mogen
drinken. Neus is zeer zacht met sherry en kruidnagel. De smaak is
ook superzacht, kruidig, sherry, zeewier, jodium. De subtiele
harmonie van sherryvat met Islay karakter blijft maar doorgaan.
Smaaksensatie doet sterk denken aan het sample uit vat 4714 uit
2002. Ook de afdronk is helemaal af. De opkomst van jodium in de
nasmaak is fantastisch. Eindigt net iets te droog. Is dit de ultieme
Ardbeg sherryvat botteling? In ieder geval een stuk toegankelijker
de 1976 festivalbotteling uit 2002. |
B |
Ardbeg
21Y, 56.3%, Special 2001 botteling for members of the Committee from
12 hand selected casks matured at Ardbeg distillery. Cask strength. |
96 |
Bezoek
aan Ardbeg op 24 mei 2003 loopt weer prettig uit de hand! De gids
heeft een beperkte kennis van zaken, maar een ruime hand van
schenken met de 10Y/17Y. Trekt desgevraagd zo een fles 21Y van
normaal 100 pond open! Neus: zeer krachtig, turf, zout, zoet,
duidelijk geen sherryvaten. Smaak is enorm! Hierna is de 17Y net
water. Het totaal ontbreken van sherry is in dit geval fantastisch.
Lange verwarmende afdronk. Een essentiële Ardbeg voor de collectie
(94). Fles geopend op 26 september 2003 (HODer avond 9). De enorme
kracht, perfecte smaak en bijzonder lange afdronk maken dit een
geduchte concurrent voor de 1976 Oloroso fles. Opgewaardeerd naar
96!! Op de genietschapsbijeenkomst van 13-12-2003 net onder de
Oloroso 1976 gescoord, maar in latere tripel en dubbeltesten was dit
steeds de winnaar. |
B |
Ardbeg
1974 - 2000, 26Y, Kingsbury, 50%, Bourbon Hogshead. |
95 |
Grote
finale part 2 op Supertasting Andre 29-10-2005. Neus: ingetogener
dan de brute kracht van de voorafgaande DL Old & Rare, maar ook
dit mag er wezen!! Veel turf, zee, jodium, caol ila planten,
jeneverbes, malt, citrusfruit. Smaak is krachtig en subtiel
tegelijk: vanille, citrusfruit, perzik, malt, hout jodium, turf,
drop, kruidig. Afdronk is behoorlijk peperig en aardeachtig.
Misschien zit er nog wel meer dan 95 punten in; verificatie gewenst. |
S |
Ardbeg
1975-2002, work in progress tasted straight from sherry cask #4714
of #4818 (ca. 48%) at Islay whisky festival 2002 |
95 |
Na
het vullen van het "eigen" vat nr. 1420 met spirit
meegelopen naar het warehouse en onverwacht een geweldige Ardbeg
gescoord, die even voor ons werd getapt in een enorme maatcilinder
("Taste this dram from the past") uit vat #4714! Krachtige
veelbelovende neus. Smaakt verrukkelijk zoet met kruidnagelen, veel
sherry en natuurlijk ook ladingen turf die de strijd aangaan.
Nasmaak zilt en filmend. Een ongelofelijk zachte cask strength die
zeer gemakkelijk wegdrinkt. Deze moet na 27 jaar toch dringend in de
fles! |
S |
Ardbeg
1976-2002, 53.1% Oloroso Sherry Cask #2390. Special limited edition
handbottled at the distillery for the Islay Whisky Festival 2002 |
95 |
Na
het uit de vaten lurken in het warehouse van Ardbeg deze speciale
botteling gekocht op het Islay wisfestival 2002. Klein slokje
geproefd van excentriekeling die zijn fles in de shop al openmaakte.
Neus zeer veelbelovend: zoet, jodium, krachtig. Smaakexplosie met
een ware krachtmeting tussen zoete sherry, jodium en turf. Een zeer
lange cleane afdronk en zonder teer. Nu maar wachten tot de fles een
keer open gaat op een topproeverij en deze punten hopelijk los van
de emotie worden bevestigd. Op 1 december 2002 is het gelukkig al
zover voor de fles van Huub en alle bovenstaande superlatieven
blijven gehandhaafd!! De neus is duidelijk kruidiger dan de Very Old
Ardbeg. De smaak heeft nog meer kracht (dankzij cask strength),
nectar, kruidnagel, nootmuskaat en zelfs zuurkool wordt genoemd.
Prima te drinken zonder water. De topper van de Ardbeg proeverij. Op
26 november 2003 (HOD avond 9) gaat mijn fles open: de geduchte
concurrenten zijn o.a. Ardbeg 21Y en Port Ellen Port Wood.
Dit is een moeilijke whisky, waar je niet altijd klaar voor
bent (het genietschap is dat duidelijk wel op 13-12-2003). Na vaker
proeven puntje verlaagd naar 95. |
B |
Ardbeg
29Y, 50.4%, 1972-2002. Douglas Laing Old & Rare serie. |
95 |
Grote
finale part 1 op Supertasting Andre 29-10-2005. Neus: ENORM KRACHTIG
!! Een superpower Ardbeg neus die aan de 21Y Committee botteling
doet denken. Ook de smaak doet naar adem happen: ladingen
turf,fenol, zee, jodium….messcherp maar fantastisch. Met water
gaan de scherpe kantjes er mooi af en komt er veel fruit (citrus,
perzik) naar voren in de neus. Smaak wordt ook zoeter; vanille en
malt krijgen nu de kans naast de turf en zee. Afdronk is mooi droog
en licht teerachtig. Vanwege de teer onder 21Y gezet. |
S |
Ardbeg
1976-2001, 55.5%, Sherry Cask, Douglas of Drumlanrig |
94 |
Spectaculaire
toegift als 11e bij Michiel op
7-2-2003. Helaas te weinig tijd om er volledig van te kunnen
genieten. Neus lijkt in herinnering veel op de Islay festival 2002
botteling. De smaakexplosie is in herinnering wat minder intens,
maar het blijft een fascinerende strijd tussen sherry & Islay.
De afdronk is glad en zeer lang (van de taxi tot Duivendrecht) |
S |
Ardbeg
30Y "Very Old Ardbeg", 40% |
94 |
Een
hoogtepunt op de Ardbeg proeverij van 1 december 2002. Een enorme
kracht in de neus voor een 40%- whisky! Sherry, rook, zeewier, turf.
Smaak is zeer complex, kruidig en vooral prachtig in balans. Ook de
afdronk is heerlijk lang, compleet en zonder teer. Een klassieke
Ardbeg. |
S |
Ardbeg
1974-1996, 40%, G&M Connoisseur's Choice |
93 |
7e
bij Gert op 21-2-2004 en de winnaar van de dag. De meest fruitige
Ardbeg die je ooit geroken en geproefd hebt! Fruitige perzik, turf
en zee strijden om hun plekje op de smaakpapillen. Net zo'n aparte
botteling als de Bruichladdich 1970. Afdronk is ietsje stroef en
droog, maar met heerlijk zoete nasmaak. Met 40% een beetje dun. Had
men dit op cask strength gebotteld was de score waarschijnlijk nog
hoger geweest. |
S |
Ardbeg
1975, work in progress straight from a fino sherry cask (ca. 48%) at
Islay whisky festival 2002 |
93 |
Na
de tour door de distilleerderij was dit de grote finale. Volgens
manager Stuart Thomson smaakt deze fino sherry versie heel anders
dan de door hem geselecteerde Oloroso botteling. Neus is ook anders
dan het vorige vat, maar weer veelbelovend. Smaak is krachtig, glad,
turf en jodium. Prikkelend op de tong en duidelijk meer houtsmaak.
Afdronk is een stuk droger, maar toch weer grote klasse. |
S |
Ardbeg
1976-2004, 51.4%, Cask 2398, Distilled 24 Nov. 1976 - Bottled 5 May
2004. Bottle 419/504.Special botteling for Islay festival 2004 |
92 |
Super
Wigman Tastung 2004. Een verrassing bij de aftertasting: de niet
gekochte festivalfles kunnen proeven (niet gekocht wegens de absurde
165 pond prijs) ! Er is teveel vooraf gegaan om deze nog serieus te
scoren. Dat het ergens tussen de 92 en 95 punten is durf ik nog wel
te noteren (94). Als finale bij Jos op 16-5-2004 in de herkansing.
Neus: turf, zeewier, kruidnagel. Smaak onverdund is wat ruw en
gronderig met overdadig hout. Wel prachtig planten, turf, zeewier,
malt en fruit. Met water wordt de neus een stuk rijker en de smaak
iets pittiger. Turf, rook en kruidnagelen komen meer naar voren in
de smaak. Mooie lange afdronk maar tikje stroef. |
S |
Ardbeg
Kildalton, 1980-2004, 57.6% |
92 |
Grote
verrassing op verticale Ardbeg tasting op 22 januari 2005: een
Ardbeg zonder turf!! Neus is alcoholisch, zoet en zilt. Eerste
associatie is met Springbank, maar die verdwijnt al snel na
toevoegen van een beetje water. Prachtige elegante zoete neus,
subtiel en met veel fruit (perzik, citrus), vanille, malt en thee.
Smaak is verwarmend, zacht, mild en complex. Met water duidelijk
iets zachter en aantrekkelijker. De subtiliteit van de neus zit ook
in de smaak: vanille, peper, thee, brood, perzik, zoethout, malt,
kruidig en stiekem toch een beetje turf. Naar mijn idee is dit toch
niet geheel zonder turf en rook, maar in vergelijking met het
normale gehalte is dit heel weinig. In de afdronk gaat ook alles
goed: zoet, vettig, droog en met perfecte balans. Heeft een beetje
het limonadekarakter van de vroeger geproefde cask samples. |
S |
Ardbeg
Lord of the Isles, 46%, 25Y Non chill filtered. |
92 |
12e
op festival 2001 en de grote topper. Mocht eigenlijk niet
uitgeschonken en daardoor zeer klein slokje geproefd. Is volgens
standhouder een soort Ardbeg best of the 70's met mengsel van
74/75/76 ca. 85% bourbonvaten en 15% sherryvaten. Subtiel als de
17Y, maar met meer karakter. Geen aardesmaak en een heerlijke lange
zoetige afdronk. Punten bevestigd op de Ardbeg proeverij op 1
december 2002. Neus: complex en zeewierachtig; zeer uitnodigend.
Smaak: zacht, subtiel. lieflijk, complexe lange reis van impressies
maar je mist de kick van Ardbeg. De afdronk is ook mooi, maar een
beetje saai voor een Ardbeg. Helemaal op het einde toch een beetje
teer. Blijft zacht. |
S |
Ardbeg
"Guaranteed 15 years old" |
91 |
Twee
keer bij blinde tests van Lagavulin 16Y gewonnen door de zeer
krachtige smaak. Geen teerafdronk zoals bij 10Y & 1977. Deze
versie 1998 op vliegveld Manchester gekocht in 0.5L duopack met
Laphroaig 10Y (The Quintessential Islay pack; anno 2003 collectors
item-189 pond in Whiskyshop Bowmore). Laatste vergeten 2 cl in een
dubbeltest met Ardbeg Uigeadail op 16-5-2004 nog steeds superieur:
mooie subtiele plantensmaak naast de zeer krachtige turf, rook en
malt. Lichte teersmaak die gelukkig niet in de afdronk aanwezig
blijft. Droge rokerige afdronk. |
B |
Ardbeg
1977, 46%, bottled in 2002 (24Y) |
91 |
Boven
verwachting op verticale Ardbeg tasting 22 januari 2005. Prachtige
frisse en complexe bourbonwood neus. Zee, jodium, turf, mellow malt,
zoete vanille en citrusfruit (mandarijn/peer). De smaak is veel
subtieler dan de 2001 botteling in herinnering was. Nog steeds een
complexe smaakexplosie, waarin de aarde en turf deze keer niet het
fruit en malt gaan overheersen. Bij de bezoeken aan de
distilleerderij in 2003 en 2004 is waarschijnlijk ook deze botteling
naast de 17Y geproefd. |
B |
Ardbeg
17Y, 40% |
90 |
Veel
minder krachtig dan de 15Y; echter wel subtieler en compleet. Als
10e bij Andre (29-12-2001) zijn jodium (medicinaal), turf, kruidig,
zoet, zee veel duidelijker aanwezig. Deze tweede 17Y fles is wat
minder subtiel, maar zeker complex. Bij bezoek aan Ardbeg
distilleerderij in 2002 blijkt de 17Y weer de vertrouwde kwaliteit
en wint zelfs van een 1977 in de duotest! Op de Ardbeg proeverij van
1 december 2002 wint de 17Y van Jos ook weer van mijn 1977. Bezoek
Ardbeg op 24 mei 2003: zelfde resultaat. Juni 2004 wint 17Y wel in
dubbeltest met Very Young Ardbeg. Blijft op 90 punten na de
verticale Ardbeg tasting op 22 januari 2005 (Subtiel als Kildalton
met turf en een lekkere vettige/waxy afdronk). |
B |
Ardbeg
1975-2000, 25Y, 50% Old Malt Cask |
89 |
De
topwhisky in Murray's Whiskybible 2004. Buitengewoon krachtige geur!
Jodium, jeneverbes, malt, zee & fruit knalt je tegemoet. De
smaak heeft veel teer met een zeer complexe ontwikkeling tussen
jodium, zee, turf en een zoete bourbonhout smaak. De afdronk is
extreem lang en indrukwekkend met gelukkig wat minder teer dan
verwacht op grond van de smaak. Duidelijk meer familie van de 1977
dan Lord of the Isles. Op avond HOD10 vergelijkende test met Ardbeg
21Y en 1976 Oloroso die voor mij allebei overtuigend winnen. De teer
is voor mij net een tikje teveel aanwezig (93). Na een tweede &
derde keer proeven gaat de teer en straffe jeneverbessmaak me toch
echt wat tegenstaan: uit de top. Vind deze Ardbeg zeer indrukwekkend
van smaak maar niet geweldig in balans. Met water weinig
verbetering. Op de verticale Ardbegtasting van 22 januari 2005
uiteindelijk tot een eindscore van 89 gekomen. |
B |
Ardbeg
1977, 46%, bottled in 2001 (24Y) |
89 |
Ruikt
zeer complex (zee, zoetig en fruitig). Bij eerste keer proeven
smaakexplosie. Veel te beleven, maar de aardesmaak overheerst op
dezelfde manier als in de 10Y.
Een waanzinnig lange afdronk die soms wat tegenstaat. Een 2e
geproefde fles bij Ardbeg in 2002 heeft duidelijk minder teer in de
afdronk. |
B |
Ardbeg
Committee Reserve, 55.3%,
no age, bottled in 2002 (a vatting of Ardbeg's from the 70s, 80s and
90s). |
89 |
De
vijfde wis bij bezoek aan Ardbeg op 24 mei 2003! Na de 21Y weet
Andre nog een unieke botteling ter proeving te krijgen. Neus is na
een 21Y wat weeïg en zoet. Heel veel bourbonvat karakter, vanille,
banaan. Smaak is zacht maar explosief. Turf, aarde, vanille. Lange
krachtige zoete afdronk zonder aarde. Ruig en subtiel. Beter dan de
10Y en iets minder dan 1977. Bij een bezoek aan Ardbeg in mei 2004
is deze niet meer te koop, maar wel restje uit een aangebroken fles
meegekregen. Herproeven bevalt steeds beter. |
S |
Ardbeg
Spirit of Scotland, 55.4%, Gordon & Mc. Phail Single Cask
botteling, cask 1176, 1991. Bottled 3-12-2002 |
89 |
17e
op Pot Still festival 2003. Neus: knallend jodium, zee, turf. Smaak
is weer zeer heftig en verwarmend. Kruidnagelen, jodium, teer
gecombineerd met mooie zoete smaak. Lange afdronk. Toch maar weer
flesje kopen voor verdere verkenning. |
S |
Ardbeg
Uigeadail, no age, 54.2% |
89 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (17e). Neus is veelbelovend: zee, jodium, planten,
sherry, kruidnagelen. Smaak is heerlijk vettig met het zoet en de
zee mooi in balans. Geen water nodig. Lange afdronk met ietsje teer
en coating aan het verhemelte. Afdronk wordt na langere tijd erg
droog (kost strafpuntje). Toch maar kopen, want van vergelijkbare
kwaliteit met de duurdere Spirit of Scotland (89). Volgende keren
proeven blijft prima bevallen (88-91). Uiteindelijk in de top geëindigd,
maar na de verticale Ardbeg tasting op 22 januari moet hij er toch
weer uit. |
B |
Ardbeg
27Y, 1973-2000, 50%, Old Malt Cask Douglas Laing |
88 |
Ardbeg
proeverij 1 december 2002. Geweldige neus: frisser dan de 1977. Met
drupje water spectaculaire opening met veel malt en fruitigheid. Ook
de smaak begint fantastisch: malt, turf, zee, teer, bloemen en aarde
strijden met elkaar. Balans lijkt mooi en dan gaat er ineens veel
mis in de afdronk. Er komt een licht onplezierige bijsmaak op en
helaas toch weer het asfalt. |
S |
Ardbeg
6Y, 58.9%, Very Young Ardbeg, "For Discussion" (special
botteling 1997-2003 for the committee). |
88 |
Interessante
committee botteling van de eerste whisky die geheel onder het
huidige management bereid is. Eerste keer geproefd op 29 mei 2004 om
10:05 bij Ardbeg. Neus: fruitig, fris, zilt, plantaardig, spirity.
De smaak valt reuze mee! Zeer fris en fruitig met zee, zilt,
bloemen, turf en teer. De afdronk is verwarmend en de smaak blijft
heel lang fris. Einde van de reis is helaas wat droog en scherp en
er blijft wat teersmaak hangen. Wint in een dubbeltest van de 10Y!
Toch wel een sensationeel resultaat na zo'n korte tijd. Ook op
genietschapsbijeenkomst 12 juni 2004 is Gert's inbreng een kraker en
winnaar van de value for money reeks (25 pond bij de distillery!).
Een dubbeltest naast de 17Y maakt duidelijk dat we veel kunnen gaan
verwachten van Ardbeg in de nabije toekomst en dat dit jonge veulen
met eer vlakbij zijn oudere broertje staat. Leuke dubbeltest op
genietschapsbijeenkomst 30-10-2004 met de "Committee Approved"
botteling. Score blijft verrassend overeind in de verticale Ardbeg
tasting op 22 janauri 2005. |
B |
Ardbeg
10Y non chill filtered (2003 botteling), 46% |
87 |
Lichtgele
kleur. In de neus knalt de turf en zee je tegemoet, maar toch ook
wat lieflijk zoete en fruitige associatie. Bij proeven komt er een
Longrow-achtige aanval van teer en fenol op de smaakpapillen. Na
enige tijd komt de zoete bourbonhout smaak en frisse fruitigheid
naar voren. Heerlijk drinken en een duidelijk verbetering t.o.v. de
2001 botteling. Score bepaald op de verticale Ardbeg tasting van 22
januari 2005. |
B |
Ardbeg
Limited Edition 1990, no age, 55% |
87 |
Eindejaarsproeverij
Almere 2004. Inzet van Christel (8e). Zeldzame botteling (1140
flessen) van de distilleerderij. Neus: zee, turf, planten, licht
jodium, malt. Smaak is zilt, teerachtig en met veel malt en vanille.
Met water wordt de neus niet fruitiger; het blijft allemaal zeer
krachtig en prikkelend, maar mist een beetje de diepgang (zeker na
die sublieme Caol IIa). Kwalitatief tussen de standaard 10 jaar en
de committee botteling. |
S |
Ardbeg
10Y non chill filtered (eerste officiële botteling in 2000 na
heropening distillery), 46% |
85 |
Lichtgele
kleur. In de neus knalt de turf en zee je tegemoet, maar toch ook
wat lieflijk zoete en fruitige associatie. Bij proeven komt er een
Longrow-achtige aanval van teer en fenol op de smaakpapillen. Na
enige tijd komt de zoete bourbonhout smaak en frisse fruitigheid
naar voren. Heerlijk drinken, maar de teersmaak in de afdronk staat
na enige tijd tegen (84 punten). Een tweede proefsample had veel
minder teer in de afdronk en ook op Islay 2002 smaakte de 10Y beter
dan in herinnering. 2e bezoek aan Ardbeg op 24 mei 2003 weer mooie
dubbeltest tussen een latere botteling van de 10Y en 17Y kunnen doen
na de rondleiding. Op de proeverij in Bussum op 28-10-2004 is dit
duidelijk teveel voor vrijwel alle deelnemers! |
B |
Ardbeg
9Y 43% (1990-2000) Provenance serie ; non-chill filtered and no
additional colouring |
85 |
11e
wis op festival 2000. Heeft alles van de 10Y distilleerderij editie,
maar zonder de teersmaak in de afdronk! |
S |
Ardbeg
Spirit of Scotland, 55.6%, Gordon & Mc. Phail Single Cask
botteling, cask 1182, 1991. Bottled 21-8-2002 |
85 |
Twintigste
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Neus: hout, turf, zeewier.
Smaak komt binnen als een mokerslag. Heerlijke jodium, turf, malt en
ook een licht fruitige smaak. Gelukkig totaal geen grondsmaak of
bitumen in de afdronk. Als cask strength uitstekend te drinken en
geen moment de behoefte hier water bij te doen. Weer een prima
Ardbeg! Op de Ardbeg proeverij op 1 december 2002 scoort deze toch
duidelijk lager dan de 17Y distilleerderij versie. In neus en smaak
nu meer boter. Smaak is wat zoeter dan in herinnering. De afdronk
blijft plezierig, zeer lang en zoet. Op de verticale Ardbeg tasting
op 22 januari 2005 worden er weer punten verloren, vanwege de wat
duffe smaak en plakkerige afdronk. |
B |
ZDFbeg,
55.5%, distilled 1998. Finished in refill Oloroso sherry cask from
11.2004 to 04.2005. Handbottled by Whiskykanzler. |
85 |
Deze
wis had een moeizame start op 17-12-2005 omdat hij na 2 diabolische
Islay wissen kwam. Resetten van de verkrachte smaakpapillen door een
tripeltestje met Lagavulin 12Y & Very Young Ardbeg deed
wonderen. Neus: heerlijk kruidig, malty en boterig. Smaak: ook hier
weer die volle boterigheid naast de turf, de sherryfinish overheerst
niet. In de afdronk komt de zurige smaak steeds sterker naar voren.
Ik deel het enthousiasme van de anderen nog steeds niet, maar na de
tripeltest zijn de punten toch halverwege de 80 geëindigd. |
S |
Ardbeg
6Y, 58.3%, Very Young Ardbeg, "Committee Approved",
1998-2004 |
84 |
Nieuwe
committee approved botteling! Voor de eerste keer geproefd op
genietschapsbijeenkomst 30-10-2004. Neus: fruitig, fris, zilt,
plantaardig, veel zoeter en minder spirity dan de Committee
botteling in herinnering was. Ook de smaak blijkt minder ruig en
subtieler dan de Committee botteling (dubbeltest gedaan). Fris,
fruitig, vanille, bloemen, dennennaalden, zilt. Mooie afdronk die
minder droog is dan de Committee botteling. Deze editie heeft minder
karakter en ballen, maar wel weer kwaliteiten in frisheid en
subtiliteit. Wat beide edities gemeen hebben is een sensationeel
resultaat na zo'n korte tijd rijpen. Score blijft verrassend
overeind in de verticale Ardbeg tasting op 22 januari 2005, maar
latere proeverijen bevallen steeds minder. Onderuit tegen de ZDFbeg
en de Lagavulin 12Y op 17-12-2005. |
B |
Ardbeg
8 Y Signatory |
78 |
Zeer
lichte kleur. Neus is super Islay! Smaak met jodium, teer en turf
maar niet in balans. Te jong voor complete smaakontwikkeling? |
S |
Ardbeg
1978 - 1996(?), 40%, Gordon & Mc. Phail Connaisseurs Choice |
77 |
Neus:
zeewier, turf, zoet. Smaak: extreem teer en bitumen gehalte, fenol,
medicinale jodium, veel ruiger dan de neus doet vermoeden. De rook
overstemt de subtiliteiten en de teersmaak is echt te erg (wat bij
de 10Y na enige tijd begint is hier vanaf het begin en in hogere
mate aanwezig). Afdronk: aarde, droog. Zeer teleurstellende Ardbeg;
niet in balans. |
S |
Ardbeg
1993 - 2004 (10Y), 58.6%, Sherry Hogshead, Cadenhead's |
77 |
Boven
verwachting op verticale Ardbeg tasting 22 januari 2005. De neus
doet sterk aan de Uigedail denken: zoet, kruidig, plantaardig, malt,
vanille en zwavel. De zwavel overheerst in de zilte smaak vol met
jodium en malt en zeewier. Onverdund vind ik dit niet lekker. Bij
toevoegen van relatief veel water (1:1) is de zwavel geblust en
komen de subtielere tonen naar voren. Toch gaat het drinken van dit
kleine sample na enige tijd wat tegenstaan; wrang en ruw. Tweede
keer proeven bij Michel is niet veel beter. |
S |
Ardmore,
21Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask, Nov 1979 - March 2001, 648
bottles |
85 |
Geproefd
bij Jos op 16-4-2005 (fles Michel). Neus: malt, licht rokerig,
citrusfruit, bloemen, dennengeur uit een spuitbus. De smaak is
clean, malty, beetje turf en licht ziltig. Wat kaal en ruw, maar wel
interessant. Afdronk is neutraal maar wel complex. Glad en filmend. |
S |
Ardmore
1977-1999, 22Y, 43%, Signatory Oak Cask. |
81 |
4e
bij Gert (15/3/2003) na Balvenie inkomrondje. Neus: fruitig (peer),
malt, turf en rook. Mooie vettige volle maltsmaak. Bloemen, veel
turf & rook mooi in balans met de malt. Vettige smaak blijft in
de gladde afdronk met veel vanille. Lekkere subtiele en elegante
doordrinkwhisky. Wordt iets saaier bij volgende slokjes. |
S |
Ardmore
1990, 10Y, 46%, Bourbon barrel. Signatory The Un-Chillfiltered
Collection. |
79 |
Neus:
fruitig, fris, malt, rook. Neutrale binnenkomst; vooral bij nasmaak
komt turf & rook mooi naar boven. Boterige, gladde afdronk met
veel vanille. Lekkere subtiele Speyside. Als 2e bij Gert (2/3/2002)
na Blair Athol toch wat scherp. De vreemde nasmaak gaat op de lange
duur tegen staan. Na een halve fles gedaald in punten vanaf 81. |
B |
Ardmore
13Y, 55.2%, Gordon & Mcphail Reserve |
77 |
Mystery
guest bij Erik op 29 mei 2005. Neus: vanille, zilt, turf, malty.
Smaak is zacht, peaty, kruidig en heerlijk malty. Er komt langzaam
een beetje zeepsopsmaak op die doorzet in de gladde afdronk. Wegens
de zeepsop, behoorlijk turf en lichte ziltigheid gegokt op Bowmore;
grote verrassing als het een peaty Speysider is!! |
S |
Ardnave
10Y Single Islay Malt |
70 |
Fantasienaam
van Gall&Gall. Ruikt goedkoop en olieachtig. Zacht palet met
zilte nasmaak. Weinig turf en saaie afdronk met velpon. Is dit een
tweedekeus whisky waar een distillery niet de eigen naam op wil
zetten? Waarom dit verkopen als single malt? Een blended als Black
Bottle is veel beter. |
S |
Arran
Limited Edition finished in Champagne Cask, 58.7%, bottled 2005 |
85 |
1e
op Pot Still festival 2005. Neus is behoorlijk alcoholisch, maar ook
mooi zoet (vanille, honing), fruitig (citrus, appel, druiven), malty
en een vleugje rook/aarde. De smaak is sensationeel mousserend en
blijft maar doorprikkelen op de tong. Clean hout, zilt en zoet in
balans, veel vanille, fris fruitig (sinas, druiven). Het gazeuse
karakter is heel interessant; het mondgevoel eindigt echter een
beetje plakkerig. De afdronk heeft een licht kruidige nasmaak; peper
naast het zoete karakter. Een
uitstekende start en de eerste Arran boven de 80 punten! |
S |
Arran
Limited Edition finished in Port Wood, 57.5%, bottled 10-6-2004 (bottle
421 of 865). |
80 |
Eindejaarsproeverij
Almere 2004. Inzet van Jos (6e). Na een bijna kleurloze whisky nu
een rode kleur. Het lijkt dan wel een glaasje rosé, maar als je
gaat neuzen piep je wel anders. Enorm alcoholisch en zeer zoet
(aardbei? Of komt die associatie door de kleur? in ieder gevoel zoet
rijp fruit). Smaak zonder water niet te doen. Met wat water gaat de
neus er behoorlijk op vooruit: fruitiger (wat meer citruskarakter),
winey en licht ziltig. De smaak is zilt, winey, mooi zoet maar wat
ruw en nog steeds erg krachtig. Afdronk is zoet en erg droog. Met
veel water (bijna 1:1) scherper en de power blijft. De smaak wordt
nu minder zoet en er ontstaat een intrigerende combinatie van zilt
en zoet. Bonuspunten voor complexiteit. |
S |
Arran
Limited Edition finished in Rum Cask, 58.6%, bottled 2005 |
79 |
3e
op Pot Still festival 2005. Na de 2 extreme Campagne & Calvados
edities is deze Rum finish wat conventioneler Arran. Neus is mooi
zilt naast de zoete malt, vanille en fruit. Smaak is verwarmend, vol
hout en behoorlijk gesloten. Een scheutje water geeft duidelijk meer
malt en citrusfruit in de neus. Smaak is fruitiger (rozijnen,
druiven) en krijgt ook iets van het prikkelende gazeusekarakter dat
in de champagnefinish zat. Hout, zilt en zoet blijven in balans in
de wat droge afdronk. Een plezierige whisky, maar geen hoogvlieger. |
S |
Arran,
Limited Edition Single Cask malt 58.6%. |
79 |
Vierde
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Bourbonvat volgens de
standhouder Malcolm Greenwood. De neus is boterig met honing en
zout. De smaak is te scherp zonder water. Bij verdunnen opent een
mooie zilte whisky met veel vanille en boter. De afdronk is
verwarmend en zeer lang. |
S |
Arran,
Limited Edition Single Cask malt 46%. |
78 |
Vijfde
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Ook een bourbonvat volgens
de standhouder Malcolm Greenwood. De neus is iets zilter dan de cask
strength, de smaak heeft meer vanille en de afdronk is iets minder. |
S |
Arran
(no age statement, "probably 4-5 years old" volgens
winkelpersoneel in de distillery) |
77 |
Het
eerste distilleerderij bezoek in 2002 is een afknapper in de winkel.
Weinig deskundigheid en geen speciale dingen te koop (terwijl er
toch een Founders Reserve bestaat). De standaard botteling in
Lochranze Hotel bar blijkt weer plezierig. Lichte, frisse ziltige
neus. Smaak malt, zout, vanille (custard pudding?), licht boterig.
Beetje Ultimate smaakje en iets droog in de afdronk. Wel beter dan
in herinnering de Arran op het whiskyfestival 2000 smaakte. |
S |
Arran
no age (5Y volgens van Wees; 1995-2000) |
75 |
2e
wis op festival 2000; veelbelovend voor zo'n jonge! Heerlijk
citrusfruit en heideachtige neus. Licht zilte smaak, nauwelijks
turf/rook, veel malt. Te droge afdronk voor mij; kost punten! |
S |
Arran
10Y, 1995 - 2005, 46%, 10th Anniversary Limited Edition of 1200
bottles, Bottled September 2005. |
72 |
4e
op Pot Still festival 2005. Met veel geheimzinnigheid wordt de
eerste 10 jaar oude Arran ingeschonken. Volgens standhouder een mix
van bourbon- en sherryvat gerijpte whisky. De neus heeft inderdaad
zowel bourbon & sherryhouttrekjes, maar wat vooral opvalt is het
ontbreken van de frisse fruitige en zilte neus die zo prettig is aan
de jonge Arran. In plaats daarvan een wat ranzige geur, leer, hout,
rubber (autobanden). De smaak valt ook erg tegen: hout, vanille,
zilt, leer, niet bijzonders. Afdronk is bitter en met veel droog
hout. Met een paar drupjes water iets beter en frisser, maar er komt
dan een weeïge zoetheid naar voren die ook weer onplezierig is.
Voor 100 euro niet bepaald een prijs/kwaliteit sensatie. Persoonlijk
geef ik de voorkeur aan de veel frissere jonge Arran. Na deze dram
maar even gestopt met de reeks limited editions testen. |
S |
Arran
Founders Reserve |
68 |
3e
bij Huub op 13-9-2003. Neus: zilt, malt, velpon, muf ; bepaald niet
uitnodigend. Smaak is beter dan de neus doet vermoeden: citrus,
vanille, malt. Minder zilt en een stuk zoeter dan de normale editie.
De vlakke en droge afdronk met vrij veel hout is niet zo interessant
en gaat snel tegenstaan. Teleurstellende Arran botteling t.o.v. de
recente cask strength! (74) Volgende keer proeven bevalt aanzienlijk
minder door de afdronk;eigenlijk toch ook "niet voor
plezier" categorie (70). Na de derde keer proeven heb ik
eigenlijk geen zin meer verder te gaan. Halve fles geruild met Huub
tegen Edradour from the cask (lijm tegen zeepsop). Voor die 28 euro
kan je beter een goede blended kopen. |
B |
Arran
Limited Edition finished in Calvados Cask, 60.8%, bottled 2005 |
66 |
2e
op Pot Still festival 2005. Na de mooie champagne finish is deze
neus tamelijk muf en zurig. Fruitig (rinse appelstroop), malty. In
de smaak ook veel appel, hout en een wat ranzige zure smaak. Afdronk
is kleverig, stroef en vol hout. Paar drupjes water helpen weinig;
ruim water toevoegen maakt de totaalervaring nog appeliger en
onplezieriger. Voor mij de minste Arran tot nu toe; misschien omdat
ik ook niet van Calvados houd... |
S |
Auchentoshan
21Y, 43% |
87 |
Geproefd
bij Bowmore 2002. Neus: belegen hout, malt, vanille, boterig. Waar
is het fruit? Smaak: boterig, zeer zacht, filmend en wat zeepsop dat
de fruitigheid overheerst. Afdronk: zeer glad en ladingen vanille
(78). Herkansing op 1 juni 2004 bij Auchentoshan disitillery is
sensationeel veel beter! Bijzonder elegante, frisse, fruitige,
belegen malt. Mooie mellow fruitig smaak met veel malt, vanille,
honing, hout en boter. Geheel vrij van zeepsop! De afdronk is lang,
heel mooi in balans en iets te droog. Spoortje rook in de afdronk. |
S |
Auchentoshan
17Y, 51%, Bordeaux Wine Finish. 2005 botteling |
83 |
14e
op festivalzondag 2005. Onverdund erg gesloten, maar wel fris en
heerlijk zoet. Met wat water prachtige opening: subtiele en frisse
neus met veel citrusfruit (citroen/limoen/mandarijn), banaan, rood
fruit (aardbei, druiven), vanille, leer, was, eikenhout en malt.
Smaak is clean en nog zoeter dan verwacht op basis van de neus:
aardbei, mandarijn, rozebottel, marmelade. Prettige droge licht
bittere afdronk. Ondanks de finish is een belangrijk deel van het
Lowland karakter aanwezig gebleven en de balans van deze editie is
goed; een verademing na de 3-wood (84). Tweede keer proeven op
17-12-2005 (inzet Jos) iets minder punten en smaaknotities
aangepast. |
S |
Auchentoshan
10Y 40% |
81 |
De
neus is heerlijk licht en zoet, fruitig (citrus, mandarijn), mout en
groene tonen (gras, hooi). De smaak is zacht, clean, fris droog en
fruitig. Maltsmaak is mooi in balans met vanille, citrusfruit en
wordt al droog in de mond. Prettig droge en cleane en vrij lange
afdronk zonder overheersende smaken. Uitstekende aperitief whisky.
Gepromoveerd van 72 naar 81 punten na proeverij Bussum 2005 De
zeepsopsmaak uit de vroegere bottelingen is verdwenen. Na een
Bladnoch 1991 smaakt de wis ineens een stuk minder fris en clean. |
S |
Auchentoshan
1992-2003, 10Y, 46%, Whisky Galore |
79 |
8e
op Pot Still festival 2003. Neus: fris, fruitig, hooi, malt
uitnodigend. Smaak is wat droger dan de neus doet vermoeden. Met
water wordt geur nog frisser en smaak nog droger. Belangrijkste:
geen zeepsop afdronk! Mooie subtiele droge afdronk maar vrij kort. |
S |
Auchentoshan
13Y, 60%, Dewar Rattray, American Oak |
76 |
11e
op festivalzondag 2004 en 4e op Dewar Rattray masterclass. Neus:
mooi malty en floraal door de heftige alcohol heen. Smaak onverdund
is fruitig maar veel te scherp. Met water gaat het een stuk beter!
Neus krijgt meer citrusfruit, blijft floraal en malty. Smaak blijft
toch wat ruw en spiritachtig, maar heeft in ieder geval geen
zeepsop! Grassig, droog, toffee. Afdronk is ook erg droog. Balans
kan beter. |
S |
Auchentoshan
Select (no age), 40% |
74 |
Geproefd
bij Bowmore 2002. Neus: wat minder fris dan verwacht, hooi, gras,
fruitig (citrus, banaan), iets muf en wat olieachtig. Smaak is fris,
malty en fruitig en vrijwel zonder zeepsop. Afdronk is glad en malty,
maar maakt verder weinig indruk (70). Herkansing juni 2004 uit
miniatuurtje bevalt beter. Olieachtige geur is weg en smaak is
volkomen zeepsopvrij. Een redelijke Lowland whisky zonder
pretenties. Proef ik daar toch iets turf en rook?? (75) Derde keer
proeven bij Gert op 11-6-2005 heeft de olieachtige smaak weer.
Impressie komt meer overeen met de eerste keer proeven; turf en rook
weer licht aanwezig. Beetje stroef en een assige nasmaak. |
S |
Auchentoshan
Three Wood 43% (2000 botteling) |
71 |
6e
wis op festival 2000. Complexe stroperige houtsensatie (en dat
terwijl de Longmorn-Glenlivet smaak nog niet helemaal verdwenen
was). Zacht en zoetig (abrikoos, amandel). In de herkansing (maart
2002) grote desillusie. Destijds waarschijnlijk gefopt door
voorafgaande Longmorn. Dit is duidelijk veel teveel hout, dat het
subtiele Lowland karakter totaal heeft verdreven. De maggi-achtige
kruidensmaak is ook een onplezierig facet. Afdronk veel te droog en
overall niet in balans. Gekelderd in waardering naar niet voor
plezier (71). Latere botteling is iets beter, maar blijft over the
top. |
S |
Auchentoshan
Three Wood 43% (2005 botteling) |
70 |
13e
op festivalzondag 2005. Neus: aromatisch fruitig (abrikoos, citrus,
pruimen), amandel. Ruikt aantrekkelijker dan verwacht op basis van
de 2002 botteling, maar in de smaak gaat het geheel weer onderuit.
Veel teveel hout dat het subtiele Lowland karakter totaal
overheerst. Zoet, gesausd hout, maggiplant, malty. Afdronk
onplezierig en droog. Niet in balans (74). Na de 17Y geproefd te
hebben nog eens aan de 3-wood geroken en nog verder verlaagd in
punten. |
S |
Auchentoshan
new make spirit (ca. 81%). |
20 |
Dit
is geen whisky maar vers distillaat voor het een
vat in gaat na 3 keer distilleren. Geroken en iets geproefd bij
Auchentoshan. Geur en smaak doen aan gin en jenever denken.
Ondrinkbaar, maar interessant neuzen: duidelijk zuiverder dan dubbel
distillaat. Dit wordt tot 63.5% verdund voor de single malt markt en
tot 68% voor de blended markt. |
S |
Auchroisk
1974, 28Y, 56.8%, Rare Malt |
89 |
4e
op festivalzondag 2004. Veelbelovende elegante neus: vanille, malt
en fruitig. Smaak onverdund is verwarmend, glad, zeer fruitig, mooi
houtsmaak perfect in balans. Met water wordt het allemaal nog beter!
Enorme fruitigheid ontwikkelt nu meer citruskarakter (mandarijn,
sinaasappel) en de smaak wordt zachter. De afdronk is gelukkig niet
te droog. Een pure genietwhisky en een sensationele Auchroisk! |
S |
Auchroisk,
1989-2001, 11Y, 43%, Chieftain's Port Finish |
83 |
8e
bij Huub op 13-9-2003. Merkwaardige oranje kleur. Neus: zeer zoet en
rokerig. Mooie zachte en superzoete smaak: marsepein, turf,
alcoholisch. Afdronk ook erg zacht en filmend. Een doordrinkwhisky! |
S |
Auchroisk:
The Singleton of Auchroisk 1981 |
80 |
Superzachte
mellow Speysider. Verder niet zo heel veel te beleven, maar zeer
prettig. |
B |
Auchroisk
28Y, 56.8%, Rare Malts |
79 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (10e). Neus: alcohol, malt, rook. Smaak: verwarmend,
zoet en veel te sterk. Met wat water duidelijk frisser en opener,e
maar er is weinig meer te beleven t.o.v. de onverdunde: malt,
vanille, rook beetje fruit. Droge neutrale afdronk. Heb liever de
gewone standaard Singleton. |
S |
Auld
Blended Whisky, 35Y, 46%, Duncan Taylor. |
86 |
Dit
is een gemiddelde score van 2 keer proeven. 12e op Pot Still
Festival 2005 uit bijna lege fles. Neust als een topper: prachtig
zoet, zeer complex, boenwas, zoet fruit, beetje rook. De smaak is
zeer elegant, complex en prachtig in balans. Hoe mooi kan een
blended whisky zijn! Heerlijk zoet (bruine suiker, vanille, honing,
toffee, cake), cacao, vleugje eucalyptus, hout, was, harsig. Zeer
rijk. Afdronk heeft veel hout en is mooi droog; helemaal op het
einde komt de menthol weer naar voren (89/90). Tweede keer als
mystery guest op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 is ontluisterend
(is dit wel dezelfde botteling...???). Neus: sherryhout, zoet en
fruitig. Smaak is verwarmend, met sherryhout, vleugje zilt,
chocolade, houtskool, rookvlees. Afdronk is wat overdreven hout,
droog en bitter (83). |
S |
Auld
Reekie 12Y, 46%, Islay Malt Scotch Whisky, Duncan Taylor. |
80 |
Eigen
vatted Islay malt van Duncan Taylor. Neus is inderdaad behoorlijk
Islay; zeewier, jodium, medicinaal, hout, turf, zilt. Smaak is
duidelijk milder dan verwacht na de neus, maar nog steeds vol turf,
rook en zee. Hier zit vast Lagavulin bij! Superlange droge afdronk.
Tweede keer proeven bij Huub op 24 mei 2005 (als 2e) geeft
vergelijkbare smaaknotities, maar wat lagere puntenwaardering. Met
water veel meer fruitigheid in de neus (ananas, citrus) en de smaak
wordt vat vetter, met meer malt en fruit door de turf heen. Over het
geheel genomen tamelijk ruw en weinig diepgang. |
S |
Aultmore:
Inverarity Decadence 20Y, 40% |
89 |
Leuk
verhaal bij het rijpingsproces van deze whisky: per ongeluk het vat
een aantal jaren op drinksterkte laten liggen i.p.v. te bottelen.
Geproefd en gekocht bij Loch Fyne Whisky Shop in Inveraray op 28 mei
2004. Neus is zeer elegant, zoet en fruitig. De smaak past helemaal
bij de veelbelovende neus: belegen malt, vanille, fruitpotpourri,
oily en een beetje turf. De afdronk is lang, zoet, zacht en
botervet. Een prachtige genietwhisky. Ingezet op Wigman Super
Tastung 2004. |
B |
Aultmore
9Y, 60.2%, Cadenhead's |
74 |
3e
met Huub op 17-4-2003. Puur is de neus bijzonder alcoholisch met
zoet fruit. Smaak puur niet te trekken. Met water verdunnen tot
circa 40-45% is noodzakelijk om deze zinloze cask strength drinkbaar
te maken. Scherpe ethanolsmaak blijft desondanks overheersen in de
smaak, verder weinig te beleven: malty en erg fruitig, licht
rokerig. De afdronk blijkt verrassend plezierig met veel rook en
mooie houtsmaak. |
S |
The
Bailie Nicol Jarvie, 43%, Blended Scotch Whisky |
79 |
Begint
erg prettig met frisse neus en zachte, fruitige, malty, vanille en
sherry smaak. De lange afdronk valt wat tegen; eindigt beetje lijmig
en droog houterig. In een duotest met Speyburn 10Y single malt is
deze blended overduidelijk winnaar. Ook blind geproefd in het
mystery guest rondje bij Gert (21-2-2004) slaat deze lekkere blended
whisky helemaal geen slecht figuur. |
S |
Balblair
24Y, 46%, limited edition distilled 1979 |
89 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (3e). Neus: heerlijk zoete
belegen malt en houtgeur, zoet zacht fruit (perzik, banaan,
aardbei). Smaak is zeer vol en complex!! Wat een verschil met de 16Y
die ik ooit in miniatuur proefde! Duidelijk ook een klasse beter dan
de voorgaande Speyburn 25Y. Mellow malt, mooie kruiden, coating in
de mond, boterig, boenwas. Zeer lange filmende afdronk met veel
hout, vanille en kruiden. Puur genieten! Met water komen de kruiden
ook in de neus naar voren, maar de smaak wordt dan minder
overdonderend. |
S |
Balblair
16Y, 40% |
68 |
Velpon
neus voorspelt niet veel goeds. Smaak is complexer dan verwacht met
turf, vanille en hout maar ook een ronduit onplezierige bijsmaak.
Afdronk redelijk maar saai. Met water wat verbetering (velpon
verdwijnt grotendeels), maar overduidelijk "niet met
plezier" categorie (67). Tweede keer proeven bij Huub iets
beter: Neus met veel fruit, malty en erg zoet; beetje solventachtig.
Smaak: prikkelend en waterig, hout, olieachtig, kruidig en turf.
Niks te beleven, we zijn blij als de 5 cl weer op is! |
S |
Ballantine's
Gold |
66 |
Zorgde
op de OR-retraite voor indirecte puntenwinst voor de te laag
gewaardeerde Glenfiddich special old reserve |
S |
Ballechin:
zie Edradour |
|
|
|
Balmenach
1973, 27Y, 46%, Highland Selection |
89 |
Eindejaarsproeverij
Almere 2004. Inzet van Marjon (2e). Neus is ook weer top en complex:
een prachtige belegen graangeur, vanille, hout, licht rokerig
(asbak). Verrukkelijke smaak; verwarmend en met perfecte balans.
Naast de verwachte hout, vanille en zoete fruitigheid ook een beetje
gember, amandel en verse vijgen en vooral een perfecte rooksmaak.
Rook en turf zet door in de fraaie afdronk met mooi hout en amandel.
Dit doet sterk denken aan de Arran ervaring, maar bevalt nu nog
beter. Bij tweede en derde keer proeven valt vooral het prettige
turfrijke karakter meer op dan de bij de eerste keer. Af en toe wat
Cragganmore associaties. De complexiteit, sublieme balans en
perfecte smaak zorgen ervoor dat deze deelfles snel weg was (90/91).
De tweede fles is snel gevonden (Mitra Almere!) en scoort meestal
89/90 punten; scoort soms lager door een lichte kurksmaak. |
B |
Balmenach
1990, 11Y, 59.7%, Adelphi |
89 |
11e
op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus is rokerig en veelbelovend.
Smaak is rijk, complex, malty, flowery (geparfumeerd), rokerig. Ook
veel ontwikkeling in de afdronk. Zeer plezierig. Fles gekocht om dit
t.z.t. nader te omschrijven. Als toegift op genietschapsbijeenkomst
13-12-2003 punten bevestigd! |
B |
Balmenach
1972, 28Y, 46%. Highland Selection. |
88 |
Lochranza
Hotel bar op Arran (3e wis, 2e avond). Nieuwe bottelaar? Neus is
zwaar belegen en fruitig. De smaak is fluweelzacht, kruidig, zeer
zoet en vol fruit (abrikoos, pruimen, krenten, vijgen). Veel hout en
sherry. Een droge, maar goede belegen afdronk. De Highland Selection
reeks is iets om te onthouden! (87). Arbitrair in punten verhoogd na
proeven van de Highland Selection 1973 op 18-12-2004. |
S |
Balmenach-Glenlivet,
30Y, 1971-2002, 49.3%, Cadenhead's Chairman Stock |
87 |
5e
op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Neus is prachtig belegen met veel
vanille en fruit (perzik!). Smaak begint een beetje vlak: vol,
vettig, beetje turf, mellow Speyside karakter. Krijgt steeds meer
ontwikkeling in het glas; een paar drupjes water zorgen voor verdere
opening. Voor zo'n oude whisky opvallend weinig houtoverheersing;
zelfs de afdronk is niet te droog en wat cacaoachtig. |
S |
Balmenach
1979, 17Y, 62.4%. Scott's selection. |
84 |
Neus
(onverdund): zwaar alcoholisch; fruitige nectar. Smaak (onverdund):
scherp, fruitig en niet goed te verdragen. Met beetje water nog
steeds te scherp. Een forsere hoeveelheid water (verdunnen tot ca.
40-45%: de gouden kleur verandert in troebel geel) helpt: de whisky
opent zich en er blijft een assertieve, fruitige en kruidige whisky
over. De zoete geur krijgt wat kaneel en zwaveltonen. Afdronk is erg
lang en prettig droog. Bij tweede keer proeven bij Huub (24-10-2002)
nog hoger in punten. |
S |
Balmenach
10Y, 43%, Signatory Vintage Scotch Whisky serie. Gelabeld als "Scottish
Wildlife". |
79 |
4e
bij Huub op 15-5-2003. Neus: malt, kruidig, rook, bloemen (meer
flowery dan fruitig). Smaak is wat ruw, met veel hout, sherry,
rookvlees, honing. Afdronk is prettig droog en met een behoorlijk
turfsmaak. Balmenach gaat niet ten onder, maar in 1 woord
samengevat: "onaf". |
S |
Balvenie
Vintage Reserve 1973, 49.7%, 30Y, distilled 21-5-1973 and bottled
28-4-2004 |
94 |
18e
op festivalzondag 2004! De superfruitige en elegante neus lijkt
alweer een topper aan te kondigen. Malt, honing, perzik, citrus. Ook
de smaak is een prachtige houtnectar, stroop en fruit potpourri (citrus).
Ook de fluweelzachte afdronk heeft een perfecte balans tussen hout,
en zoet en gaat nog zeer lang duur. Een sublieme balans.
Beste Speyside ooit geproefd! |
S |
Balvenie
Port Wood 21Y, 40% |
91 |
7e
wis op festival 2000. Beter dan de Glenmorangie portwood! Donker
roodbruin. Zeer complexe, fruitige, zoete en vooral volle smaak. Een
erg houtrijke en iets te droge (maar wel zeer lange!) afdronk. Bij
tweede keer proeven (nov. 2001) blijkt de houtsmaak dus erg mee te
vallen en kan nog de ongelofelijke zachtheid, anijs en romigheid
worden toegevoegd. Prachtig mooi in balans en een van mijn favoriete
Portwoods. Fles was verrassend snel leeg en vernieuwd! Als 3e op de
Balvenie masterclass op 30-4-2005 na bezoek aan de distilleerderij
de winnaar met een neuslengte verschil met de 30Y. |
B |
Balvenie
15Y, 57.1%, Signatory Vintage 1974, cask 18103-18130. distilled
19-12-1974 and bottled 07-1990, dumpy bottle 1585/2000. |
90 |
Supertasting
Andre 29-10-2005. Onafhankelijke botteling van Balvenie is zeldzaam.
Onverdund is de neus wat gesloten, zoet en rokerig. Smaak is pittig,
laurier en subtiel turf. Beetje water is nodig voor ontsluiting.
Neus wordt veel fruitiger (perzik, mandarijn), tabak, malt, honing,
asbak. Smaak is heerlijk fruitig en zoet met veel vanille en hout.
Mooie turfsmaak die in de fraaie assige afdronk doorgaat. Voor een
15Y oude is dit grote klasse. |
S |
Balvenie
30Y, 47.3% |
90 |
4e
op de Balvenie masterclass op 30-4-2005 na bezoek aan de
distilleerderij. Neus: prachtige belegen geur, hout en malt, zoet
exotisch fruit (perzik, mango). Smaak is extreem fluweelzacht, veel
hout, toffee, honing, marsepein, malt, heerlijke zoete fruitigheid
(marmelade, perzik, stoofpeer). Zeer lange afdronk met veel vanille,
kruiden en vooral een krachtige houtsmaak. Met water nog meer perzik
in de neus, maar verder weinig verbetering. In de smaak gaat het
hout na verloop van tijd toch wel wat teveel overheersen; dit
voorkomt een topnotering waardoor de 21Y Portwood voor mij de
winnaar van de masterclass wordt. Gezien de prijs van de 30Y een
spectaculair resultaat. |
S |
Balvenie
Single Barrel, 25Y, 58%, Distilled 12-11-1974, Bottled 14-11-2002
from cask no. 1522.1 |
89 |
Klein
flesje van 0.2L gevonden in whiskyshop Dufftown mei 2005.
Veelbelovende neus: heerlijk zoete, belegen en superfruitige geur.
Honing, malt, vanille, appel, lavendel, zuurtjes, perzik, citrus,
pepermunt. Smaak is ook geweldig! Heerlijk fris en fruitig voor een
25Y oude whisky. Zacht en zoet gecombineerd met een vleugje bitter.
Rijk en complex. Honing, vanille, mandarijn, perzik, malt en
eikenhout. Zeer lange en zoete afdronk; voor het mooi net een tikje
te droog. Deze kan zeker met de 30Y en de Portwood concurreren. Of
mijn smaak is veranderd of deze botteling is veel beter dan de 1999
editie van Gert. Als 6e bij Huub op 24 mei 2005 valt de bitterheid
in de afdronk meer op en begint wat te storen. Met water niet veel
verandering/verbetering. De balans is niet helemaal goed en het
geheel valt een beetje om op het einde. |
B |
Balvenie
Port Wood 1991 |
87 |
10e
op festivalvrijdag 2005. Veelbelovende neus: rozengeur, zoet, malty
en mooi rokerig. Smaak is suikerzoet, malty, fruitig (aardbei,
perzik). Prachtig in balans. Afdronk is zoet en filmend en eindigt
wat droog. T.o.v. de 21Y Port Wood heeft deze whisky een zeer goede
prijs/kwaliteit verhouding. |
S |
Balvenie
Port Wood 1989, 40%, no age |
85 |
Double
matured: eerst rijpen in bourbonvaten en dan een finish in Port
pipes (1 jaar volgens Jackson). Neus: heerlijk zoet, fruitig,
vanille en mellow. Uitnodigend en veelbelovend! Smaak heeft meer
vanille, fruitigheid (marmelade, banaan) en bourbonhoutkarakter dan
verwacht; de zoete portsmaak wordt goed in toom gehouden en
overheerst geen moment. Zacht, creamy, subtiel en een tikje feinty
(leerachtig). Mooie zoete afdronk met wijn, vanille, hout en
marsepein. Iets te droge en harsige nasmaak kost strafpuntjes. Fles
gescoord in Franse Geant supermarkt voor € 32,95 augustus 2004!!
Voor die prijs ineens een topper voor prijs/kwaliteit, maar meestal
staat deze voor veel hogere prijs in het schap (39-60). |
B |
Balvenie
Single Barrel, 25Y, 46.9%, 1974-1999. |
84 |
Leuke
inkomer bij blindproef rondje bij Gert op 15-3-2003. Verguisd door
sommigen; zeer gewaardeerd door anderen. Neus heel vreemd in
vergelijking met Founders Reserve & Double Wood: zuurtjes en
citrus (mint?). Prettig malty smaak, met kruidigheid, citrus,
siroop, bourbonvat. Stevige prikkelende afdronk; licht olieachtig (Ultimate
associatie). |
S |
Balvenie
Vintage Reserve 1971, 46.9%, 34Y, distilled 29-6-1971 and bottled
11-5-2005 |
84 |
13e
op festivalzaterdag 2005. Na de fantastische Vintage 1973 op het
2004 festival (94!!) is de verwachting hoog gespannen! De neus is
weer superelegant: anijs, kokos, malt, veel hout en minder fruitig
dan de 1973. In de smaak is de balans zoek: bittere houtsmaak
overheerst de nog steeds aanwezige prachtige fruitige malt totaal.
In de afdronk gaat de houtdominantie nog verder en eindigt bitter.
Jammer dat dit duidelijk over the top is gebotteld. De 1973 was vele
malen beter. |
S |
Balvenie
17Y, Islay Cask, 43% |
83 |
Lochranza
Hotel bar op Arran (3e wis, 1e avond) . Een mooie belegen neus met
veel meer Speyside karakter dan Islay. Smaakt zeer kruidig en malty.
Glad palet, zoet en veel hout. Afdronk is beetje droog.
Prijs/kwaliteit verhouding van deze Balvenie niet best. |
S |
Balvenie
Double Wood 12 Y, 43% |
83 |
Rondje
blindproeven bij Gert op 15-3-2003. Neus: zwaar rokerig, tabak
(sigaar), malty, zoet, uitnodigend. Smaak is kruidig, prikkelend,
iets overheersend sherry, chocolade. Afdronk is plezierig zoet en
rokerig, maar iets aan de droge kant en beetje plakkerig. Bijna jaar
later een fles taxfree gekocht: de 84 puntengrens wordt niet meer
gehaald. De chocoladesmaak blijft erg lekker maar de overheersende
sherry finish ga ik minder waarderen (in 1999 begon deze wis nog op
88 punten). Als 2e op de Balvenie masterclass op 30-4-2005 na bezoek
aan de distilleerderij duidelijk lekkerder dan de 15Y single barrel. |
B |
Balvenie
Founders Reserve 10Y |
80 |
Zeer
plezierige Speyside malt. Nog fruitiger dan Glenlivet, maar net iets
minder prettige afdronk (82). Op rondje blindproeven bij Gert geen
beste score (78). Neus is malt, fruitig en licht zilt. Smaak: malty,
fruitig, toffee, neutraal en mooie balans. Afdronk glad en
plezierig. Lekker, maar geen uitschieter. Gemiddelde score genomen. |
B |
Balvenie
Single Barrel 15 Y, 47.8%, Distilled 10-01-1990 and bottled
17-02-2005 from bourbon cask #264. |
80 |
1e
op Balvenie masterclass 30-4-2005 na bezoek distilleerderij. Neus:
zeer fruitig, bloemen, vanille. Smaak is zoet, malty en tamelijk
gesloten voor whisky van 47.8%. Met water duidelijk beter. Neus
ontwikkelt nog meer bloemen, honing, malt en clean bourbonwood. In
de smaak komt de vanille, honing en zoet fruit nu sterker naar
voren. Typische cleane whisky, maar een beetje kaal en met weinig
ontwikkeling. De afdronk is erg stroef en droog (strafpunten). Ook
bij deze derde 15Y single barrel test ben ik weer niet bijzonder
onder de indruk. |
S |
Balvenie
Single Barrel 15 Y, 50.4%, Cask Strength. No details on miniature
bottle. |
78 |
Eerste
sample was een super teleurstelling met slechts 65 punten (verkeerde
barrel?). Verificatie met een ander flesje is veel beter maar toch
een lage score gezien de prijs. Neus heeft veel fruit, graan en iets
van toffee. De smaak is messcherp door de alcohol; veel hout en
graan. Alcohol overheerst de toch wel plezierige smaak. Enkele
druppels water maakt nauwelijks verschil. Een puts water brengt een
weinig verbetering. De afdronk is onplezierig door de superdroge
houtsmaak. 2e Verificatie uit een grote fles bij Gert op 15-3-2003
leidt niet tot herziening van punten; wel tot indirecte opwaardering
van de 25Y single barrel. |
S |
Banff
24Y, Distilled Dec. 1977, 50%, Silver Seal Single Barrel
("MISSING") |
89 |
Inzet
Michel op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub. Twee keer
kunnen proeven: eerste keer na het Aberlour sherrygeweld (90),
tweede keer na het eten (88). Neus is prachtig subtiel en complex:
belegen malt, fruit (peer, perzik, banaan), amandel, stro, gewassen
lakens a la Glenglassaugh. Smaak is ook heerlijk zoet en vol amandel
(banketbakkersspijs), perzik, mandarijn, vanille, belegen hout,
graan en warme melk. Ook de afdronk is zeer complex met veel hout en
kruiden. Alle smaken zijn zeer intens, maar het blijft allemaal mooi
in balans. Met afstand de beste Banff tot nu toe. |
S |
Banff
1978, 22Y, 43%, Coopers Choice |
83 |
Mooie
gouden kleur. Prettige veelbelovende belegen neus met veel hout,
rook, zoete geuren (niet zo fruitig!). Smaak is verwarmend en
assertief (begint op het scherpe af, maar de smaakervaring eindigt
toch als "zacht"). Veel turf, mooi hout en fijne zoete
smaak. De afdronk is erg prettig maar iets te droog (beetje
theesmaak). |
B |
Banff
24Y, 55.8%, cask 2251, distilled 25-8-1976, bottled 18-7-2001.
Signatory Dumpy. |
83 |
Mystery
guest voor Ardbeg tasting 22-1-2005. Neus is wat bleekjes en
alcoholisch. Veel malt en fruit. Smaak is echter prima: malt, turf,
rook, as en zoet fruit prachtig in balans. Net als je denkt dat dit
een hoge score gaat worden begint de plakkerig droge en uiteindelijk
vrij onplezierige afdronk die veel strafpunten kost. |
S |
Banff
36Y, Distilled 1966 and bottled 2003, cask 3440, 50.2%, Jack Wieber |
81 |
Blind
geproefd als mystery guest op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005.
Neus: malt, fruit (perzik, citrus) en oplosmiddel. Smaak is mooi
vettig met veel zacht fruit. Visceus en licht zilt. Mooi in balans
maar niet erg spannend (79). Nadat bekend was gemaakt wat het was
nogmaals geprobeerd met wat water. Neus wordt nog fruitiger en de
smaak blijft vet en malty. De smaken (en vooral het fruit) zijn erg
indringend, maar ook de tweede keer wordt ik er niet echt opgewonden
van. Afdronk wordt ook wat weeïg. |
S |
Banff
18Y, 43%, Chieftains |
80 |
Neus
heerlijk fruitig (citrus, perzik), vanille, malt. Smaak is
verwarmend en zoet, fruitig en iets lijmachtig. De afdronk is lang
en zoet. |
S |
Bell's,
Blended Scotch Whisky, 40% |
74 |
Was
ooit mijn allereerste fles Schotse whisky en vond dit toen lekkerder
dan de Glenfiddich Special Old Reserve. Arend's huiswhisky in Kenya
1999 geleegd; het blijft een prettig drinkbare Scotch met duidelijke
turfsmaak en niet zo'n droge afdronk als een Famous Grouse. 24 juni
2005 weer eens geproefd op vliegveld tegen JW Red, Grant's en J&B.
Neus is kruidig met rurf, rook en planten. Smaak: hout, kruidig.
tabak, krenten, abrikoos. Afdronk heeft ook redelijk wat turf, maar
zonder het maritieme karakter van JW Red. Beetje lijmig maar niet
storend. Voor prijs/kwaliteit is dit een prima wis! |
B |
Ben
Nevis 1966, 37Y, 48%, Douglas Laing Old Malt Cask |
86 |
Super
Wigman Tastung 2004. Het tempo in deze prachtige serie was moordend
en ik heb deze helaas niet goed kunnen proeven. Even ruiken aan het
glas van Huub (zeer interessante neus!) en een heel klein slokje
proeven. Prima volle whisky; vooral de kruidigheid valt op. Afdronk
lijkt erg droog. Verificatie gewenst. In ieder geval een totaal
andere whisky dan de 30Y owner's botteling. |
S |
Ben
Nevis 30Y, 56.9% |
83 |
Na
een sublieme vismaaltijd (zalm en mosselen) in Crannog restaurant
(Fort William) op 29 mei 2003 een machtig digestief besteld. Bijna
bruine kleur. Neus: hout en toffee. Smaak (onverdund): te scherp,
hout en sherry. Droge houtafdronk, wel lekker zoet. Met beetje water
wat verbetering. Met veel water (iets minder dan 1:1) mooie opening.
Neus wordt heerlijk zoet en complex. De smaak is extreem sherryhout
(Macallan achtig) en lekker zoet. Het is moeilijk om door al het
hout heen te proeven, maar het lukt na enige tijd wel. Rijp gedroogd
fruit (pruimen?). Afdronk blijft erg houtig en zoet. Geen whisky
voor alle dagen. |
S |
Ben
Nevis 10Y |
80 |
Fris
met citrus en een appelcider-achtige smaak. Jong hout, mout en een
wat droge grondachtige afdronk. |
S |
Ben
Nevis Single Grain Whisky |
0 |
Nog
niet geproefde rariteit |
|
Ben
Wyvis |
0 |
Ben
Wyvis nog niet geproefde zeldzaamheid. Silent still sinds 1977. |
|
Benriach
28Y, 56%, Signatory cask strength serie. Cask 7212. Distilled
22-12-1975. Bottled 06-10-2004. |
92 |
13e
op Pot Still festival 2004 en de winnaar van de dag. Neus: heftig
sherry en rijk fruit- en bloemenpalet. Longmorn-Glenlivet
associatie! De smaak bevestigt de hoge verwachting op basis van de
neus: mooie houtsmaak, zeer fruitig (kersen, bessen, blauwe
druiven), ietsjes turf, clean. Het grote genieten gaat door in de
cleane afdronk met veel hout. Prachtige balans en het hout
overheerst geen moment. Koopfles met mogelijk nog groeipotentie! |
S |
Benriach
34Y, 50.4%, 11.1968-01.2003, cask 2590, Peerless Collection |
91 |
Bezoek
aan Michiel op 12-5-2004. Neus met veel hout en superfruitig: appel,
bosbessen, meloen. Smaak: WAT EEN FRUIT!!! Potpourri van fruitsmaken
prachtig in balans met het hout en de malt. De afdronk is ook
uitstekend van smaak, maar wordt erg stroef (strafpuntjes) en een
tikje bitter. Benriach in de top aantreffen is evengoed een
sensatie! |
S |
Benriach
20Y, 43%, new 2004 botteling |
87 |
14e
op festivalzaterdag 2004. Neus: na de toch al verrassend goede 12 en
16Y is dit duidelijk nog een sprong voorwaarts! Volgens de
standhouder bevat deze editie ook nog wat veel oudere whisky (tot
26Y). Smaak: heerlijke Peerless-achtige fruitpotpourri (perzik,
citrus, bosvruchten en nog veel meer), volle malt smaak en belegen
hout. Wat een elegantie! Dit is een potentiële aankoop. Ook in de
afdronk blijft alles goed gaan: lang, zoet en fruitig. |
S |
Benriach
34Y, 50.4%, 11.1968-01.2003, cask 2593, Peerless Collection |
87 |
Super
Wigman Tastung 2004. Zusterfles van de Benriach in de top. Heel
klein slokje geproefd omdat het een ander vat is. Neus is zeer
vergelijkbaar: hout en superfruitig. Smaak is duidelijk minder
fruitig en rijk dan cask 2390 in herinnering was, maar nog steeds
enorm. Fruitcake en een vleugje turf. De afdronk is ook bij deze
vrij stroef (86). Herkansing op supertasting Andre na de Bowmore
Peerless 34Y bevalt iets beter en heeft meer turf dan in herinnering
(88). Gemiddelde genomen. |
S |
Benriach
1986, 43%, new 2004 botteling |
86 |
15e
op festivalzaterdag 2004. Neus: geweldig, maar minder elegant dan de
20Y. Bevat duidelijk meer turf. Smaak is weer prachtig en behoorlijk
anders dan de 20Y: meer turf, noten (walnoot?), meer gedroogd fruit
(abrikoos, rozijnen). De lange filmende afdronk is behoorlijk peaty.
In die Benriach serie is voor mij toch wel meer in te proeven dan in
de Macallan Fine Oak reeks. |
S |
Benriach
16Y, 40%, new 2004 botteling |
81 |
13e
op festivalzaterdag 2004. Neus is nog plezieriger dan de 12Y; nog
steeds wat turf en het lijkt wel wat sherryhoutachtig. Smaak: mooie
mellow Speyside whisky. Zacht, filmend, malt, turf, toffee, perzik.
Afdronk: hout, vanille toffee. |
S |
Benriach
12Y, 40%, new 2004 botteling |
78 |
12e
op festivalzaterdag 2004. Neus is een aangename verrassing: elegant,
fruitig, malty en een beetje turf. De smaak is ook heerlijk malty
met veel hout, turf en gedroogd fruit. Fraai bourbonhout karakter.
Lange fruitige en wat droge afdronk. In vergelijking met de vroegere
weinig indrukwekkende blauwe label botteling is dit een sprong
voorwaarts. |
S |
Benriach
10Y, 40%, Curiositas Peated Malt, new 2004 botteling |
77 |
16e
op festivalzaterdag 2004. Neus is wat ruw na de 1986 editie: turf,
malt, hout, beetje velpon. Smaak: heerlijk peaty (leuke instinker
voor een blindproeverij; niemand noemt dit Speyside!), malt en
fruitig. Nog niet helemaal af. Afdronk ook niet verkeerd: hout
blijft mooi in balans met turf en malt. Vreemde whisky! |
S |
Benriach
10 Y |
72 |
Neutrale
Speyside met wat onplezierige nasmaak. Bevestigd naast Glen Keith en
Glenfiddich. Bij Henk als opening op 24-6-2002 goed geraden en 1
punt hoger gescoord. |
S |
Benrinnes
13Y, 55%, Bourbon Cask 7014. Distilled September 1992 & bottled
January 2006 by the Harris Whisky Co. |
84 |
7e
op WFNN 2006. Neus lijkt wel een Lowland whisky: vers gemaaid gras,
hooi, fris gewassen lakens, linnen, malt en een vleugje citrusfruit
(limoen). Smaak is zeer clean hout, filmend. Complex en heerlijk
aperitief. Afdronk is mooi droog en zoet: hout, vanille, cake. Met
water nog iets mooier. Verrassende Benrinnes! |
S |
Benrinnes
1990, 14Y, 45%, from one single sherry butt. Douglas of Drumlanrig. |
81 |
16e
op festivalvrijdag 2005. Neus: mooi sherryhout, winey, marmelade,
rokerig, boenwas. Smaak is prikkelend en zoet (honing, gember) met
fraaie houtsmaak. Na de eerste prikkeling mooi zacht van smaak;
duidelijk wat verder gerijpt dan de voorgaande Glendullan van
dezelfde bottelaar. Mooie houtsmaak in de afdronk die wat stroef
eindigt. |
S |
Benrinnes
1978-1995 G&M Centenary Reserve |
80 |
Plezierige
neus (mout, sherry, licht rokerig). Lijkt in eerste instantie
eenvoudige doordrinker, maar blijkt subtiele smaakontwikkelaar. |
S |
Benrinnes
1989-1999 Wilson and Morgan sherrywood 46% |
79 |
2e
bij de Still 23/2/2001. Neus niet geweldig: velpon, parfum, graan en
rijpe appel. De smaak verwarmend en verrassend complex: veel hout,
sherry, rook, toffee. Droge en te scherpe afdronk. Met water iets
beter (velpon verdwijnt): 77. Herkansing als 7e op whiskyfestival 22
nov. 2002. Neus: zoethout en rokerig. Smaak is droog, kruidig en
interessant. Moeilijk te omschrijven. De afdronk is mooi droog met
veel hout. Geen last van velpon: 81. 79 punten gemiddeld. |
S |
Benrinnes
1979, 62.4%, Scott's selection |
71 |
2e
op festival 2001. Teleurstellende Scott's. Malt en verder weinig.
Onfris en veel te scherp door hoog alcohol. Water noodzakelijk en
dan rest een saaie smaak. Voor 147 piek miserabele prijs/kwaliteit. |
S |
Benromach
1978, 52.1%, Scott's selection |
79 |
8e
op festival 2001. Laatste Scott's. Belegen sherrywhisky met veel
malt, hout en vanille. Afdronk erg droog hout (mede door de alcohol) |
S |
Benromach,
no age, 40% (2004 botteling) |
77 |
Mystery
guest op genietschapsbijeenkomst 28-10-2004. Neus: malt, fruitig en
fris. Geur komt me heel bekend voor. Smaak is verwarmend,
ongecompliceerd en er is nog wat turf te proeven naast de hout, malt
en vanillesmaken. De droge afdronk is wat minder prettig. |
S |
Benromach
12Y 40% |
76 |
Rook,
turf, fruitig, boterig, zacht. Eerste smaak vrij scherp, dan zoet en
een prettige droge afdronk met hout. Geen water! |
S |
Benromach
21Y, 45%, finished for 6 months in a Hungarian Tokaji Whine cask,
2000 bottles, bottled sep. 2004 |
74 |
Sample
in Gordon & MacPhail shop Elgin mei 2005. Neus is niet erg
aantrekkelijk met veel hout, krenten en zoet fruit. Smaak is droog
en niet goed in balns. De zoete wijnsmaak combineert niet geweldig
met het mellow malty karakter. Veel te droge en houtige afdronk. |
S |
Big
Smoke 60, 60%, Islay Malt Scotch Whisky, Duncan Taylor. |
80 |
13e
op Pot Still Festival 2005. Neus: rook (doet zijn naam eer aan),
tamelijk gesloten. Smaak onverdund is ook scherp en gesloten. Met
water veel beter. De neus krijgt nu ook wat citrusfruit, malt en
turf naast de nog steeds zeer aanwezige rook. De smaak heeft nu
chocolade, mandarijn, malt, vanille en kaal hout naast de rook en
turf. Afdronk is tamelijk droog en ruw. Geen leeftijd en
waarschijnlijk jonger dan de Auld Reekie van Duncan Taylor. Scoor
hem echter even hoog; de kale houtsmaak en heftige rook is wel
redelijk in mijn straatje. |
S |
Black
Barrel Single Grain whisky |
63 |
Bijzonder
zacht van smaak en duidelijke bourbon trekjes. Er is echter niets te
beleven in mond & afdronk. Interessante ervaring, maar niet de
moeite waard om op te drinken. Benchmark whisky voor starters
proeverij om verschil tussen grain, blended en malt te illustreren. |
S |
Black
Bottle Blended Scotch Whisky 10Y, 40% |
82 |
"With
a heart of Islay" staat terecht op de fles. De rook, turf en
zee slaan je tegemoet in de verleidelijke neus. De smaak is ook
lekker rokerig, subtiel en zacht. Prettige iets te droge lange
afdronk, maar voor een blended van nog geen 20 euro is dit toch wel
een grote verrassing. Als 7e bij Andre (29-12-2001) blind geschonken
en redelijk tot goed gewaardeerd. |
B |
Black
Bush (Blended Irish) |
84 |
Op
advies van Huub eindelijk getest in hotelbar. Neus is typisch Iers
aroma. Mild, vanille, malty. Mooie volle, vettige en zoete smaak
(iets sherry?) met veel fruit, vanille en noten. Mooie zachte gladde
afdronk met veel malt, mooie houtsmaak en een vleugje rook. Geen
lijm in de afdronk! Net als de 1608 scoort ook deze blended (grain
component komt van Midleton) boven de Bushmills 10Y single malt!
Oktober 2004 fles aangeschaft van deze heerlijke zachte whisky (ook
sublieme keus voor de Irish Coffee te doen; 81)! Bij blind proeven
nog hoger gescoord (o.a. als mystery guest op 18 december 2004).. |
B |
Black
Cat. Blended Thai Whisky. |
25 |
Whisky
uit Thailand op rariteiten nosing Gert (2/3/2002). Bocht! Voor de
barbecue aan te steken. |
S |
Black
Ribbon 21Y, 43% |
83 |
Hotelbar
Stockholm 20 januari 2005. Prima vatted malt whisky. Neus niet goed
te doen in de tumbler, maar behoorlijk malty en redelijk wat turf.
In de prikkelende smaak veel fruit, malt en een beetje rook en turf. |
|
Bladnoch
1980, 16Y, 43% Signatory |
86 |
Eindelijk
breekt een "gewone" Lowland door in de subtop. Geur zeer
veelbelovend. Smaak zeer subtiel en extreem fris. Citrusfruit, graan
en een heerlijke lange gladde afdronk. Geen water!! |
S |
Bladnoch
1991-2001, 55.7%, Cask No. 3999, James Mac Arthur's Old Masters
selection from… |
86 |
11e
op festival 2001. De beste Bladnoch tot nu toe! Krachtig door de
alcohol, maar toch subtiel en wat vettig van smaak. Hier is
eindelijk weer dat vanille/citrus mengsel dat de 16Y Signatory zo
uitstekend maakte (87). Na aanschaf hergewaardeerd op 85/86; maar
het blijft een sublieme Lowland. De zeer cleane fruitsmaak valt op
in dubbeltest met Chieftain's Rosebank. Met water erbij nog mooier
(wordt dan wel troebel). |
B |
Bladnoch
1991, 57.2%, no age, bottling date or cask details. James Mac
Arthur's Old Masters selection from… |
85 |
Deze
versie in 2005 op de whisky auction gekocht; ik vermoed een
botteling eind 2001 of 2002. Neus is weer prachtig fris na toevoegen
van een scheutje water; vers gemaaid gras, malt, citrusfruit en
vanille. Smaak is iets anders dan de 55.7% fles; nog steeds een
frisse en fruitige malt met veel vanille en citrusfruit, maar in
herinnering iets pittiger en met een vleugje kruiden en turf. Minder
vettig dan de 55.7% (wordt minder snel troebel met water). Afdronk
is fris en prettig droog. Het blijft een uitstekende aperitief
whisky; water toevoegen is essentieel. |
B |
Bladnoch
1977, 23Y 53.6% (Rare Malts Selection) |
83 |
Eerste
op de Rare Malts proeverij 5-4-2002. Neus: zeer zoet fruitig (perendrups,
framboos) fruitig, belegen hout, alcohol. Smaak onverdund zeer
gesloten. Met water erbij veel frisser (hoewel een stuk minder fris
dan gewoonlijk bij Bladnoch), enorm veel vanille en belegen smaak.
Filmend in de mond en toch wat prikkelend. De afdronk is wat weeïg
en zeer lang. Overall toch onder de maat voor Bladnoch / Rare Malt
(81). Februari 2005 opnieuw geproefd bij Michel en nu hoger
gewaardeerd. De geslotenheid blijft, maar de smaak is lekker vettig
en malty en ik proef nu ook duidelijk turf. |
S |
Bladnoch
1980 18Y 43% Signatory cask 89/591/29 |
83 |
Weer
een typische Bladnoch. Verrassend minder plezierig dan de 16Y 1980
die veel frisser was. Belegen smaak combineert echter goed met het
Citrusfris. Proef ik daar wat zeepsop?
Water toevoegen weer geen verbetering. |
S |
Bladnoch
1988-2001, 12Y, Connoisseurs Choice |
83 |
10e
op festival 2001. Beter dan de voorafgaande Flora en Fauna editie.
Fris, veel malt, zacht en vanille. |
S |
Bladnoch
1991 - 2003, 56.4%, Gordon & Macphail Reserve Green Label |
83 |
3e
op WFNN 2006. Neus: citrusfruit, graan, vanille, bubble gum.
Onverdund te scherp; water is noodzakelijk. Met water wat kokos en
vers gemaaid gras in de neus en nog frisser. De smaak is mooi zoet
en fruitig met clean bourbonwood. Afdronk: neutraal en filmend. Een
uitstekend aperitief, maar niet echt spannend.. |
S |
Bladnoch
11Y Cadenhead's |
82 |
Cask
strength maakt het een stroperige whisky met veel fruit, bloemen,
boter, vanille en iets rook. Water toevoegen geen verbetering (wordt
zelfs scherper!). Afdronk te droog voor het mooi. |
S |
Bladnoch
12Y, 59.8% Cadenhead's |
82 |
Tweede
op 6-3-2003 in Cadenhead shop Londen. Na aanschaf van diverse
postzegels is de man wat scheutiger met samples. Neus: fris,
fruitig, malt en boter. Smaak onverdund erg sterk: malt, boter,
perzik, nauwelijks turf maar ook geen frisse smaak. Met wat water
komen veel meer fruitsmaken los (perzik, peer). De vette botersmaak
wordt meer honingachtig met vleugje zeepsop, maar het geheel blijft
vol van smaak en lekker zoet. De afdronk is redelijk lang en glad;
plezierige houtsmaak. Mogelijk herproefd als mystery sample uit de
Cadenhead shop in Campbeltown ("Bladnoch 1989"). Ongeveer
dezelfde smaaknotities. Flesje bevat houtskool. |
S |
Bladnoch
1987 58.9% (12Y ; Scott's selection) |
82 |
5e
wis op festival 2000. Heerlijk lichte geur; wat water maakt veel
los. Droge en kruidige smaak. Indruk vertroebeld door de
voorafgaande Longmorn-Glenlivet. Voor een lowland toch best hoog geëindigd.
Verificatie nodig. |
S |
Bladnoch
1988, 10Y, 40% Flora & Fauna |
82 |
9e
op festival 2001. Niet zo fris als verwacht, wat boterig en tamelijk
licht na al die cask strength. Verificatie gewenst. |
S |
Bladnoch
12Y, 43%, James Mac Arthur's (zwart label) |
80 |
4e
op WFNN 2006. Neust heeft aardig wat sherryvatkarakter, kruidig,
zwavel, leerachtig. Mist de citroentjesfrisheid van de G&M
botteling. Smaak is ook zoet en kruidig (kaneel, kruidnagel),
perzik. Afdronk is droog en zwavelig. Niet mijn type Bladnoch. |
S |
Bladnoch
15Y, 46%, 2004 owner's botteling! |
77 |
Geproefd
bij Jos op 16-4-2005 (fles Huub). Neus: aldehydes, citrusfruit, vers
gemaaid gras, stro, zurig, kaas, spirit. Vettige en boterige malt
smaak met zoete zuurtjes (perendrups). Droge en wat onprettig
branderige afdronk met zwavel. Met water weinig verbetering. Deze
editie is wel beter dan de 55% versie wegens geen zeepsop/oud
papier, maar Raymond Armstrong heeft duidelijk niet de beste vaten
teruggekocht voor zijn eerste eigen release. |
S |
Bladnoch
10Y The Ultimate serie |
76 |
4e
wis bij Henk (19/1/2001). Neus: mout, gras, fris bloemig. Komt
redelijk scherp binnen met zepige bijsmaak. Gevarieerd gebeuren;
wordt zacht en geeft glad palet. Afdronk lang maar wat kaal. Veel
minder punten dan de Scott's versie. |
S |
Bladnoch
15Y, 55%, 2004 owner's botteling! |
74 |
Super
Wigman Tastung 2004. Neus: oud papier, malt. Smaak onverdund erg
scherp en niet echt lekker. Met water wordt de neus veel fruitiger
en frisser; hooi en versgemaaid gras komen naar voren in de smaak
maar helaas ook zeepsop. Droge onprettige afdronk. Niet mijn stijl
whisky. |
S |
Bladnoch
1986, 11Y, Connoisseurs Choice, 40% |
74 |
Uitnodigende
neus met veel hout, sherry en zacht fruit (perzik, banaan). Veel
minder licht, fris en fruitig dan andere Bladnochs. De smaak is
zacht, maar een stuk assertiever dan gebruikelijk. Veel turf (!) en
rook aanwezig naast de toch wel heerlijke zoet belegen fruitige
Lowland tonen. Echter ook wat leerachtig, wee en met een iets te
droge houtsmaak in de lange maar weinig interessante afdronk. Smaakt
geen moment als een Lowland en helaas een behoorlijk teleurstellende
aanschaf. Ooit gestart op 83 punten (waarschijnlijk uit respect voor
het label). |
B |
Bladnoch
10Y 40%, James Mac Arthur |
73 |
Gescoord
op Kruger veiling, maar het blijkt alweer geen typische Lowland (de
derde Bladnoch miskoop op rij). Donkere kleur en veel sherrykarakter
in de neus (Macallanachtig). Smaak is goed maar wel erg zoet en een
overdreven houtsmaak (79). Bij herproeven gaat vooral de zeer matige
balans van deze whisky en het overdadig sherrykarakter steeds meer
storen. Kan niet in de schaduw staan van de frisse Jamex Mc Arthur
cask strength 1991 botteling. |
B |
Bladnoch
1987-1998 (11Y), 43%, Signatory Oak Cask 40018. |
71 |
Neus:
malt, fruitig, verbrande heide. Smaak: licht prikkelend (bijna
mousserend) en malty met veel turf,
waar in de verte nog wat frisse fruitige lowland doorheen
probeert te worstelen. Eerst wel lekker (77/78), maar de turf is
voor mij zwaar over de top (heeft iets van een minder geslaagde
Brora) en verpest deze normaal zo fris fruitige malty whisky
behoorlijk. Balans is niet OK (vergelijk Lammerlaw & Signatory
Ardmore). De smaak is wel lekker clean en daarom net een puntje
interessanter dan de vorige Connaisseurs Choice miskoop. Afdronk is
lang, glad en teerachtig. Met water duidelijk wat frisser, maar dan
krijg je weer behoorlijk wat zeepsop in smaak en afdronk. Turf
blijft overheersend. Gelukkig maar een klein flesje! Maar dat gaat
al snel tegenstaan. Na een keer of vijf proeven afgezakt naar niet
voor plezier categorie (en toch minder dan het CC flesje). |
B |
Bladnoch
1988-2000 (12Y); Signatory Oak Cask 42016; 43% |
71 |
Eerste
bij Gert op 21-2-2004. Wat mindere maar toch interessante Bladnoch.
Neus is fris, subtiel, grassig en zoet. Smaak heeft veel graan
(hooi), heide, malt, vanille en hout. Beetje kaal met een licht
leerachtige bijsmaak (houtskool?). Kurkdroge afdronk met veel
vanille. Water toevoegen is geen verbetering: er komt wat
zeepsopsmaak bij (78). Bevalt bij volgende keren proeven steeds
minder. Blinde dubbeltest met Johnny Walker Red Label verloopt
dramatisch. Gewoon te kaal en niet in balans. Voorlopig maar geen
Bladnoch meer kopen... |
S |
Bladnoch
14Y, 53.6%, Cadenhead's |
69 |
2e
op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Onplezierige leerachtige geur;
droog en grassig. Onverdund niet te drinken. Met water wat frisser
maart het blijft toch niet voor je plezier drinken. Afdronk
plakkerig en erg droog. Een beetje een afgang na een prima Dewar's
blended en veel minder dan de plezierige 12 jaar oude Cadenhead van
59.8%. |
S |
Blair
Athol 1975, 27Y, 54.7%, Rare Malt |
87 |
5e
op festivalzondag 2004. Meteen na de Auchroisk Rare Malt alweer zo'n
elegante, belegen en fruitige neus. De smaak heeft duidelijk meer
turf en minder citrusfruit. Met water nog fruitiger; prachtig in
balans met malt, rook, vanille en turf. Ietsjes te droge afdronk,
maar al met al weer een uitstekende Rare Malt. Veel hoger
gewaardeerd dan op whiskyfestival 2003 (9e met 78 punten). |
S |
Blair
Athol 1989-2002, Mystery sample uit de Cadenhead shop Campbeltown |
84 |
Cadenhead
shop Campbeltown was in goede bui en gaf 3 samples mee op 27 mei
2003. Neus is erg alcoholisch, maar ook heel fruitig en mellow malt
geur. Smaak is enorm krachtig met veel bourbonvanille en fruit
(vooral perzik). Water toevoegen is geen verbetering: wordt scherper
en wat zeepsopachtig. Snel whisky erbij en het komt weer goed. Gaat
een beetje richting Glenlivet. Genietwhisky. |
S |
Blair
Athol 25Y, 58.8%, Chieftain's Choice |
84 |
2e
op Chieftain's tasting met Jim Murray (opening whiskyfestival 2003).
Troebele lichtrode kleur. De neus is zoet, malty en heel fris voor
zo'n oude whisky. Smaak is prachtig belegen (maar lijkt toch jonger
dan 25Y), heerlijk vettig, vol en met veel substantie. Nog zoeter
dan de Linkwood en veel lekkerder. De afdronk is helaas wat
teleurstellend: te droog en niet in balans. |
S |
Blair
Athol 1977, 22Y 43% (Signatory) |
82 |
Neus:
zoet, fruitig, geparfumeerd. Smaak heel apart: marmelade, gember?.
Zeer zacht, boterig en vet in de mond.
Lange gladde afdronk met veel vanille. Ietsjes zepig.
Opmerkelijk fris voor zo'n oude whisky. Prima opening bij Gert
(2/3/2002) |
S |
Blair
Athol 1990, 14Y, 45%, from one single sherry butt. Douglas of
Drumlanrig. |
82 |
17e
op festivalvrijdag 2005. Neus: mooi zoet, sherryhout, kersen,
marmelade, waxy. Smaak is zacht, zoet, malty en fruitig. De
houtsmaak is een beetje harsig en de afdronk iets te droog om bij de
hoge punten te komen. Plezierige whisky, maar niet helemaal in
balans. |
S |
Blair
Athol 12Y 43% (Flora en fauna serie) |
81 |
After
dinner zwaar sherried whisky. Hout, verwarmend, bittere chocolade,
karamel. Macallan / Glendronach karakter. Lekkerder dan Macallan 7
& 10Y. |
B |
Blairmhor
8Y |
61 |
Mooie
verpakking in koker, maar weinig smaak. Als dit je eerste malt is
blijf je net zo lief blended of iets heel anders drinken. |
S |
Blanton's
Single Barrel Kentucky Straight Bourbon, 46.5% (93 proof), No Age
Statement, Barrel 111, Bottle 270, Bottled on July 14th 1995. |
82 |
Krachtige
Bourbon met naast de karakteristieke bourbon reuk & smaak een
kruidig kaneelaroma. Veel hout, vanille en peperige kruidnagelsmaak.
Mooie balans en zowaar een prettige afdronk zonder droge houtsmaak.
In een tweede dubbeltest met Sazerac Rye de nipte winnaar. Deze
Bourbon verveelt niet snel. |
B |
Bowmore
35Y, 44%, 1966-2001, Douglas Laing Old Malt Cask |
94 |
Grandioze
finale als 10e bij Michiel op
7-2-2003. Volkomen onherkenbaar als Bowmore of Islay whisky! Neus:
bosbessen, plantaardig en zoet. Smaak is superzacht, filmend (oily),
cassis, dennen, zeer weinig turf te proeven. Voor zo'n oude whisky
nog opmerkelijk fris van smaak. Hout prettig aanwezig; overheerst
totaal niet. De afdronk is zeer lang, zoet en filmend. Jammer genoeg
is deze fles niet meer te vinden. |
S |
Bowmore
34Y, 43.3%, Peerless Collection, cask 1421, distilled 02.1968 and
bottled 06.2002. |
92 |
Supertasting
Andre 29-10-2005. Fantastische extreem fruitige neus met veel
bosbessen (cassis), lychee, citroen, vanille, dennennaalden. Smaak
is superfruitig, malty, mentholfris en subtiel. De fruitsensatie
blijft maar doorgaan en na een hele tijd komt er voorzichtig wat
turf naar voren. De afdronk is nog steeds subtiel, zoet en fruitig
maar heeft ook wat as. |
S |
Bowmore
21Y, Vintage 1973, 43% |
91 |
Verjaardag
Andre B. (14-1-2004). Neus: veelbelovende prachtige plantengeur,
malt belegen, zilt. Smaak is zeer zacht met mild zeekarakter.
Complex! Prachtige turfsmaak, maar niet overheersend. Vanille komt
langzaam door, boterig, dropsmaak. Smaak heeft overeenkomst met
MacPhail's Pure Islay Malt: kolengestookt?? De afdronk is zeer lang
en perfect in balans. |
S |
Bowmore
15Y, 55.7%, Distilled 26-2-1990, Bottled 28-9-2005 from
"barrel" number 260, 230 bottles. Dewar Rattray Cask
Collection. |
90 |
6e
op festivalzondag 2005. Neus: turf, rook, planten, zeewier (zelfs
iets jodium), keldergeur. Smaak is uitstekend: turf, rook, malt,
planten, houtskool, marmelade. Met water wat zachter en creamier.
Lange verwarmende afdronk met mooie balans tussen turf, hout en
vanille. Een akelig complete Bowmore. Bij herproeven na de 2
opvolgende Dewar Rattray's op de masterclass blijft deze overeind
als de beste van de reeks. |
S |
Bowmore
1970, 34Y, 56.6%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series.
Distilled 24.09.1970 & Bottled 20.09.2005. Sherry butt # 4689,
bottle 282 of 287. |
90 |
7e
op Pot Still festival 2005. Neus: kruidig, turf, sherrywood,
stalgeur (boerenkaas), honing, drop. Smaak: WOW… Krachtig
sherryhout, turf, rook, honing. Planten en zeewier komen langzaam
naar voren en blijven dan aanwezig. Het licht medicinale karakter
combineert naar mijn smaak niet zo met de contant aanwezige
kaasachtige smaak. In de ziltige afdronk vol turf is het hout nogal
overheersend aanwezig. Strafpuntje voor de balans, maar een heel
bijzondere versie van Bowmore. |
S |
Bowmore
25 Y |
90 |
Geproefd
na de rondleiding door Auchentoshan op 1 juni 2004. Veelbelovende
neus: verrassend fris en nog steeds zeer fruitig, planten en zeer
weinig turf. Smaak is zacht, subtiel en prachtig in balans. Toch
lichte turfsmaak die het opneemt tegen de fruittonen (abrikoos,
pruimen). Zachte verwarmende afdronk. |
S |
Bowmore
21 Y |
88 |
Heerlijk
zacht, belegen en perfect in balans. Op de Bowmore proefmiddag als
3e weer overduidelijk winnaar (mede door ontbreken van
zeepsopsmaak). Derde keer proeven bij Gert op 15-3-2003: prachtig
zee en plantaardige neus en smaak. Lekker zacht en zeepsopvrij. |
S |
Bowmore
16Y, 53.4%, Distilled 18-2-1989, Bottled 5-4-2005 from sherry cask
number 1092, 262 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. |
87 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (14e). Het is weer de hoogste
tijd voor wat pittigers na de reeks Speysiders en er blijkt zowaar
een prachtige Bowmore te staan! Neus: turf, rook, zee, planten,
zeewier (zelfs iets jodium), malt en hout. Onverdund al genieten van
turf, rook en iets van houtskool. Het is niet bekend wat voor
sherryvat het was, maar fino sherry licht voor de hand gezien het
subtiele droge karakter. Water toevoegen maakt de smaak wat zachter,
maar er lijkt nog meer turf los te komen. Zoet fruit, hout en malt
blijven er wel goed doorheen komen. De lange afdronk is ook vol
turf, hout en houtskool. Een prachtige en behoorlijk pittige Bowmore
zonder een spoortje zeepsop. |
S |
Bowmore
12Y, 43% |
86 |
Sensatie
na de rondleiding door Bowmore distilleerderij in 2003: een 12Y
zonder zeepsop! Neus is subtiel, rokerig en plantaardig. Zachte
tintelende zoete smaak met veel heide, kruidigheid, turf & rook.
Afdronk: lang, zilt en prettig droog. Zo goed kan het dus zijn!
Meteen de overige gecontroleerd (o.a. 17Y & 15Y) en helaas:
zeepsopsmaak alom. Misschien nog een paar jaartjes geduld hebben tot
het badedas tijdperk voorbij is. Voorlopig maar proberen een grote
fles 12Y zonder zeepsop te scoren! |
S |
Bowmore
36Y, 42%, Peerless Collection, cask 3311, distilled 05.196 and
bottled 11.2002. |
86 |
Bonusinbreng
van Erik als 11e mystery guest op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004.
Fantastische neus met veel bessen(cassis), malty, zoet en kruidig en
een vleugje turf. Schept hoge verwachtingen voor de smaak (90+), die
dan dus ietsjes tegenvalt: wel lekker zoet en fruitig met veel
vanille en malt, maar gaandeweg komt er een wat bittere stroeve
nasmaak opzetten. Kruidigheid en turf komt ook langzaam naar voren.
De onplezierige bittere smaak zet door in de afdronk en dat kost in
dit geval veel punten. |
S |
Bowmore
12Y, 1991-2003, 46%. Krüger whisky in commemmoration of the great
Italian whisky collector Baffo |
84 |
Mystery
guest bij Erik op 29 mei 2005. Neus: turf, planten, zeewier. Mooie
ziltige smaak met turf, vanille en clean bourbonwood. Mooie balans
en prettige afdronk. Verdient een herkansing. |
S |
Bowmore
1991-2002, 10Y, 60.8% bourbon hogshead, Cadenhead's Bond Reserve. |
84 |
Mystery
guest bij Andre B op 27-3-2004. Neus: zee, turf, vanille, planten,
alcohol. Blind geproefd direct herkenbaar als Bowmore (zeepsopje).
De zeep wordt gelukkig ruimschoots overtroffen door de vanille en
turf. Goed te drinken op cask strength, maar wel prikkelend en zeer
krachtig. Mooie houtsmaak in de droge afdronk, die relatief weinig
zee en turf bevat. Mooie cleane jonge Bowmore (81). Herkansing bij
Jos op 16-4-2005 bevalt beter. Vind hem nu niet zo goed meer te
drinken op cask strength en ook met water blijft de neus behoorlijk
alcoholisch naast de turf, planten en cleane bourbonwood. Mooie
rokerige turfsmaak en veel zoete vanille. Malty zonder zeepsop.
Afdronk is prikkelend, clean en plantaardig met droge houtsmaak op
het einde. |
S |
Bowmore
The Vaults, 56% cask strength (2004 botteling) |
84 |
Geproefd
bij Loch Fyne shop Inverary op 1 juni 2004. Neus: zoet, plantaardig,
creamy, turf, malt. Smaak is zachter dan verwacht op 56%: turf,
jodium, planten, hout. Prachtig vol van smaak, filmend en botervet.
Met water kruidiger en iets droger. De vette smaak verdwijnt en er
komt wat meer bite. Zeer lange en prettige droge afdronk met veel
hout. Nieuwe botteling van Bowmore zonder zeepsop en met meer
sherrykarakter dan de 2002 botteling is een aangename verrassing
voor het genietschap als mystery guest op 12 juni 2004. |
B |
Bowmore
1993-2004, 50%, Wilson and Morgan |
83 |
Geproefd
bij Jos op 16-4-2005. Neus: turf, plantaardig karakter (zeewier),
vanille, mooi hout, zoet (sherry?). Smaak: pittige jonge whisky,
zoet en beetje gesausde houtsmaak. Prettige droge afdronk. |
S |
Bowmore
14Y, 59.6%, Distilled 15-7-1991, Bottled 28-9-2005 from sherry cask
number 2054, 575 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. |
82 |
7e
op festivalzondag 2005. Na de sublieme 15Y Bowmore op bourbonwood
neust en smaakt dit toch wat minder. Neus: gedroogd fruit,
chocolade, zee, sherrywood. Smaak is vettig, met veel materie. Niet
helemaal in balans en een beetje rubberachtig. In de zoete afdronk
komt wat zeepsop naar voren. |
S |
Bowmore
16Y, Distilled 1989 and bottled 2005. Limited Edition, 51.8% |
82 |
Inzet
Erik op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub. Neus: planten,
zeewier, zilt, redelijk fris, maar ook een vleugje zeepsop. De smaak
heeft mooi turf, zout, laurier, drop en is wat muf en feinty (leer,
zeepsop). Afdronk is kruidig (laurier) en wat stroef. Niet geweldig
in balans; ik heb liever de Vaults. |
S |
Bowmore
Dusk 50% (Claret Bordeaux finish) |
82 |
7e
na het eten bij Andre (29/12). Na een Springbank moet je dit
eigenlijk niet doen. Zeer rode kleur en een neus van ether. Hij
smaakt echter veel lekkerder dan hij ruikt. Na de zoete wijn smaak
duidelijke turf, zee en zout smaak. Niet helemaal in balans en
daarom duidelijk onder de Glenmorangie special wood finishes. Punten
bevestigd op Bowmore proefmiddag als 7e. |
S |
Bowmore
Vault, 56% cask strength |
82 |
Geproefd
bij Bowmore 2002. Neus: creamy, turf, malt. Smaak: zacht,
plantaardig, peaty, licht zeepsop. Afdronk: zacht, filmend, teer,
hout en kruiden. Vanwege nauwelijks zeep een interessante Bowmore. |
S |
Bowmore
1995 sherry cask (work in progress) |
81 |
Geproefd
bij Bowmore 2002. Nu al een heerlijke zoete sherried Islay whisky
met veel potentie. Geen spoortje zeepsop! |
S |
Bowmore
21Y, Dun Bheagan 1980-2001 |
81 |
5e
bij Jos op 20-4-2002. Ook onafhankelijke bottelaars kunnen dus de
zeepsopsmaak hebben! Wat men vergeten is mee te nemen is het Islay
karakter en de houtsmaak. Je gelooft niet dat dit een 21 jaar oude
Islay is. Neus is fris,
zacht en elegant. De smaak is zacht, malt, zepig. Geen jodium of zee
te bekennen. De afdronk glad, fruitig en licht. Niet te vergelijken
met de distilleerderij 21Y editie (75). In de herkansing bij Gert op
15-3-2003 na de distilleerderij 21Y bevalt deze whisky nu veel
beter: nauwelijks irritant zeepsop en prettige fruitige smaak.
Blijft wel minder dan de gewone 21Y. |
S |
Bowmore
Cask strength (56%) |
81 |
4e
bij Henk (24-6-2002). Zeer vergelijkbaar met de Bowmore Vault. Zeep
duidelijk aanwezig, maar er is mee om te gaan. Prachtig plantaardig,
heide, zee. Afdronk vol teer en zoete houtsmaak. |
S |
Bowmore
Legend (2005 botteling), 40% |
80 |
Huismalt
van campingbar in Cornwall 2005. Met aarzeling genomen omdat het
alternatief Famous Grouse of Bell's blended was, maar het bleek een
enorme meevaller. Na de 12Y is ook de Legend nu in ere hersteld.
Geen spoortje zeepsop meer en een mooie ruwe frisheid naast de turf
en zeewiersmaak. De wat scherpe smaak is niet storend. Lekkere
pittige en kruidige afdronk die iets te droog eindigt. |
S |
Bowmore
1989 bourbon cask (work in progress) |
79 |
Geproefd
bij Bowmore. Plezierige Islay whisky uit dit vat, maar nog wat
scherp. Veel vanille, nauwelijks zeepsopsmaak. |
S |
Bowmore
1989, 11Y, 43%, The Ultimate, Cask 20956, Distilled 15-6-1989 &
Bottled 29-1-2001, bottle 172. |
79 |
Geproefd
op de proefzolder van Wees en een flesje gekocht. Een Bowmore zonder
zeepsop in bourbonvat gerijpt. Als 2e op Bowmore proefmiddag viel
hij matig in de smaak (behalve bij mij). Wordt een beetje saai en
clean als je eenmaal aan de turf gewend bent. Wel prettig drinken. |
B |
Bowmore
1992, 10Y, 43% The Ultimate, Cask 2216, Distilled 6-5-1992 &
Bottled 11-9-2002, 397 bottles. |
79 |
Geproefd
bij Gert op 11-6-2005. Neus: medicinaal, fris, fruitig (citroen),
turf en malt. Smaak is wat ruw maar lekker pittig met turf, jodium,
rook, malt en clean bourbonwood. Afdronk is wat kaal en clean, droog
en fruitig. Prettige drinkwhisky. |
B |
Bowmore
17Y |
78 |
Eerste
op Bowmore proefmiddag. De zeepsop is aanwezig, maar minder irritant
dan in de 15Y. Subtiel, zacht en een mooie balans tussen sherry en
Islay. Smaak is snel weg. |
S |
Bowmore
12Y, 43% |
76 |
Robuuste
Islay whisky met een aparte zepige bijsmaak, die niet iedereen kan
waarderen. Bleek op Bowmore proefmiddag als 5e minder dan de 15Y.
Het miniflesje uit de distilleerderij in 2003 is iets beter van
kwaliteit maar zeker niet sopvrij terwijl de grote verpakking dit
wel was (zie aparte entry). |
B |
Bowmore
1997, 8Y, 45%, from one single cask. Douglas of Drumlanrig. |
76 |
19e
op festivalvrijdag 2005. Neus: turf, zilt, licht medicinaal, liga's,
lavendel, citrus. Smaak is wat bruut, kaal, onaf. Te jong gebotteld.
Afdronk is droog en niet echt lekker. |
S |
Bowmore
Darkest, 43% |
75 |
De
hoogst scorende Bowmore bij Jackson. De neus is veelbelovend en
complex. Bij de smaak zet “zeepsop” al gauw in, maar er is toch
heel veel meer te genieten. Extreem zacht, veel sherry en zoetig
parfum, maar toch ook zout, zeewier en turf. Complex met zeer lange
supergladde afdronk. Start op 81/82 punten; maar dan toch, bij vaker
proeven weer ver omlaag door de zeep. Gelukkig fles weer kunnen
verkopen. |
S |
Bowmore
Legend (2000-2003 bottelings), 40% |
75 |
4e
op Bowmore middag uit miniatuurtje. De zeepsop in neus en smaak
overheerst het verder prettige Islay karakter. Scherper dan de 12 en
15Y (70). Bij latere tastings (o.a. bij Bowmore 2002 & bij Jos
op 17-5-2003) is de zeepsmaak minder storend maar wel aanwezig.
Maakt overall weinig indruk. |
S |
Bowmore
Enigma 12Y, 40% |
74 |
Geproefd
op vliegveld Gatwick 24-11-2005. Neus: mooi planten, rook, turf,
vrij zoet (sherryhout?). De smaak heeft een onvoorstelbare dosis as
die alle subtiliteit overheerst. Over uit balans zijn gesproken….
Met een beetje water wordt de smaak iets zoeter (honing, vanille) en
komen de planten en turf een beetje door de asbak heen. De afdronk
heeft een duidelijke tabaksmaak met droog hout. Wat is dit nu weer
voor een ontwikkeling? Is er eindelijk weer een mooie 12Y zonder
zeepsop op de markt, krijgen we as als vervelende bijsmaak... Een
whisky voor rokers?? Nogmaals geproefd op Heathrow op 2-12-2005 met
vrijwel hetzelfde resultaat. Aan mij niet besteed... |
S |
Bowmore
Dawn, 51.5%, Portwood finish |
73 |
Geproefd
bij Bowmore. Neus: vol, fruitig (overrijpe banaan). Smaak: eerst
afstotend met heftig alcohol en zeepsop. Dan toch wel een mooie
smaak erdoor heen. Afdronk: glad, filmend, kruidig, plantaardig en
zeep. Ongeveer niveau Bowmore Darkest. |
S |
Bowmore
12Y, 1989-2001, 46%, "Whisky Galore" |
71 |
8e
bij Jos op 17-5-2003. Neus is gesloten en erg licht na de Longrow.
De smaak is droog en mooi plantaardig. Afdronk is glad met vanille,
wordt uiteindelijk erg plakkerig. Hoewel er nauwelijks zeepsop in
deze Bowmore zit vind ik hem toch niet echt lekker: balans is niet
goed en hij blijft erg gesloten. De ter referentie neergezette
Legend heeft een stuk meer pit en karakter. |
S |
Bowmore
Mariner 15Y |
71 |
Zeer
zachte Islay, maar de karakteristieke Badedas Bowmore bijsmaak is
hier wel extreem aanwezig. Staat heel snel tegen. Als 6e op de
Bowmore proefmiddag wint hij toch nog van de Legend en de 12Y. Bij
herproeven bij Bowmore 2002 en van een miniflesje 12Y en de Legend
toch de score weer omgedraaid. |
S |
Bowmore
1984 bourbon cask (work in progress) |
65 |
Geproefd
bij Bowmore 2002. In dit vat is het prijs met een enorme
zeepsopsmaak! De vatenman van Bowmore heeft geen idee waar we het
over hebben. |
S |
Young
Peaty Islay, distilled at Bowmore on 17-2-1999 and bottled march
2005, 61.5%, Royal Mile Whiskies. 322 bottles. |
58 |
Neus:
turf, zee, oplosmiddel, spirit. Smaak onverdund niet te trekken,
heel scherp en spiritachtig. Met water erbij wat verbetering maar
nog steeds niet lekker. Een bittere wrange houtsmaak gecombineerd
met onaf product. Zware tegenvaller op 17-12-2005 na de toch ook
niet geweldige McClelland. Snel vergeten! |
S |
Bowmore
new make spirit (ca. 70%). |
20 |
Dit
is geen whisky maar vers distillaat voor het een
vat in gaat. Geroken en iets geproefd bij Bowmore, Ardbeg &
Laphroaig. Ondrinkbaar, maar interessant neuzen wegens nu al veel
turf en plantaardigheid (en geen spoortje zeepsop). |
S |
Brackla:
Royal Brackla 1978 14Y, 43% Signatory Vintage |
69 |
Fruitig
en bloemige geur. Onplezierig zoete & scherpe smaak; door ietsje
turf niet bij de onvoldoendes (67). In de herkansing wat hoger
gewaardeerd. Fruitige smaak en turf zijn echter niet in balans.
Afdronk: vies en plakkerig. |
S |
Braes
of Glenlivet: zie Braeval |
|
|
|
Braeval:
Braes of Glenlivet, 19Y, 1979, 58.1%, sherry butt, Signatory Vintage
dumpy bottle |
84 |
11e
en laatste bij Jos op 17-5-2003. Neus heeft veel sherry, hout en
licht rook. De smaak is vrij scherp, maar heerlijk zoet. Met water
wordt de whisky zachter en komen de fruitsmaken beter naar voren.
Prettige lange afdronk met veel hout. |
S |
Braeval:
Braes of Glenlivet 1979-1995, 60% (15Y Signatory) |
83 |
Amberkleurig;
zwaar sherryhout. Duidelijke Macallan / Glendronach associaties.
Veel alcohol; houtnectar smaak. Wat water geeft troebele donkergele
wis, die nu aanzienlijk lichter en zoeter smaakt. Afdronk extreem
lang en iets te houtig naar mijn smaak. |
S |
Braeval
1996, 8Y, 45%, from one single sherry butt. Douglas of Drumlanrig. |
74 |
13e
op festivalvrijdag 2005. Neus: pruimen, marmelade, leer, hout.
Smaak: gedroogd fruit (tutti frutti), mooi kruidig, beetje turf,
waxy. Smaak is niet mooi in balans en een beetje rommelig. Afdronk
is onplezierig en erg droog. Geen geweldig sherryvat en nog wat ruw;
vooral na de geslaagde 8Y Linkwood van dezelfde bottelaar. |
S |
Brechin:
zie North Port |
|
|
|
Brora
1970-2003, 32Y, 58.6%, Douglas Laing "Old & Rare"
reeks |
93 |
Sample
van Michel. Neus is veelbelovend: mooie planten, zeewier, jodium,
turf, as, malt, drop/laurier en kaas. Smaak is zeer krachtig (Islay!!)
maar prachtig in balans. Het hout overheerst geen moment de andere
smaken. Peper, kruidnagel, turf, zeewier, vanille en malt voeren een
ware veldslag op het palet. De afdronk is prettig droog en vol
herinnering aan de sensationele smaak en iets van zuurkool a la
Ardbeg 1976 festival botteling. Met water erbij tot circa 40%
troebeling en behoorlijk ander karakter: de neus wordt wat minder
spannend (!!), maar er komen meer fruitgeuren naar voren
(perzik/limoen). Het medicinale karakter in de smaak wordt ook
minder maar de turf blijft overeind. Ik heb hem liever onverdund. |
S |
Brora
1972-2003, 31Y, 49.3%, Douglas Laing "Old & Rare"
reeks, 231 bottles. |
93 |
Geproefd
met Michel op 14 juli 2005. Neus is veelbelovend: superkruidig,
minder turf dan gebruikelijk bij Brora maar wel duidelijk aanwezig,
droog a la Lagavulin, sherrywood en malt. Smaak is geweldig en heeft
een prachtige balans. Wederom de associatie met Lagavulin Distillers
Edition. Het hout overheerst geen moment en er is voldoende
gelegenheid voor kruidnagel, turf, vanille, hout, malt en planten om
de strijd met elkaar aan te gaan. De afdronk is enorm lang en intens
en geen moment droog of bitter. |
S |
Brora
30Y, 56.3%, Super Premium Malt, 4th release 2005, 3000 bottles.
American oak and European oak refill casks. |
93 |
5e
& 9e op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen
26-9-2005. Neus is zeer krachtig en maritiem: zee, jodium, turf,
rook, leer. Ook de smaak is zeer krachtig: hout, kruiden
(nootmuskaat, peper), turf, rook, zilt, licht medicinaal (minder dan
je zou verwachten op basis van de neus). Puur genieten. Afdronk is
zilt, rokerig, mooi droog en met veel hout. Water toevoegen heeft
veel effect: de leerachtige geur verdwijnt en de zeebries wordt
sterker. Citrusfruit komt sterk naar voren. De smaak blijft
zinnenprikkelend en kruidig en wordt steeds zilter. De afdronk is
minder droog, nog steeds zilt en iets zurig (zuurkool?). Tweede keer
proeven na de Caol Ila 25Y maakt deze fantastische Brora nog meer
indruk. De smaak heeft een enorme power in vergelijking met de toch
ook niet geringe Caol Ila. |
S |
Brora
1972-2002, 29Y, 51%, Oak cask, Douglas Laing "Old &
Rare" reeks |
92 |
Tiende
Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Grootse finale! Neus:
mooie planten, jodium, zeewier (medicinaal), turf, drop (salmiak),
anijs, malt en toch iets
van sherryachtige zoetheid? Smaak is heftig Islay karakter, maar
prachtig in balans. Zware neusverkoudheid laat goed scoren en
afdronkomschrijving niet meer toe, maar in een vergelijkende test
met een Very Old Ardbeg (!) & Port Ellen Portwood blijft deze
whisky behoorlijk overeind. Punten bevestigd bij Andre op 11-7-2004. |
S |
Brora
1972-1997, 25Y, 40%, Gordon & MacPhail "Connoisseurs Choice" |
90 |
Achtste
Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus is veelbelovend: mooi
vol (sherryvat?), jodium, peaty, rook. Smaak stelt niet teleur:
mooie volle Islay-achtige whisky! Subtiele combinatie van zachte
zoetheid (vanille, malt, fruit) met ruig zee karakter (turf, zee,
jodium). Afdronk is prachtig in balans. Een top Brora! Exact
dezelfde score op supertasting Andre op 29-10-2005. |
S |
Brora
1981, 18Y 50%, Douglas Laing Old Malt Cask |
90 |
10e
wis bij Andre (4-1-2003). Blind geproefd. Mooie neus met veel malt,
turf, teer en wat jodium. Smaak is zeer krachtig en tegelijk fris!
Malt, zee, planten. Mooie lange afdronk. Lijkt een synthese van
Speyside met Islay (88). Tweede keer proeven bij Andre op 8-11-2003
bevalt stuk beter: in vergelijking met de 1982 Old Malt Cask is deze
veel frisser: subtiel en toch met veel ruig Islay karakter. |
S |
Brora
1980-2003, 23Y, 49%, cask 824, Dun Bhegan |
89 |
Super
Wigman Tastung 2004. Geen notities gemaakt bij deze ronde. Deze
Brora is in ieder geval heel anders dan gebruikelijk. Niet de
heftige turfsmaak, maar juist een volle creamy malt. |
S |
Brora
1981-1999, 50%, Oak Cask, Lombard's "Jewels of the Highlands"
reeks. |
89 |
Eerste
Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003 is meteen een kraker! Neus:
vanille, zilt, kruidig, malt. Smaak komt zeer scherp binnen, maar is
kruidig, jodiumachtig, subtiel en vettig. De kruidigheid ontwikkelt
naar een peperig karakter a la Talisker in de afdronk. Toevoegen van
water geeft iets verzachting, maar de verdovende afdronk blijft
aanwezig. Iets overdadig (86). Wat later op de avond nog eens
geproefd ter referentie met hoger scorende Brora's en toen
opgewaardeerd. De verrassing van de avond! |
S |
Brora
22Y, 1981, 56.4%, Signatory cask strength series. Sherry butt 1561.
Distilled 08.12.1981. Bottled 06.10.2004. |
88 |
12e
op Pot Still festival 2004. Neus onverdund is zeer alcoholisch met
veel turf, rook, malt en ook iets zilt. Smaak is rijk: malt, rook,
turf, fruitig. Blijft enigszins gesloten. Met water wat subtieler;
het zilte karakter uit de neus komt sterker naar voren. Lange
verwarmende afdronk. Genietwhisky. |
S |
Brora
22Y, 50%, 1982-2004, Old Malt Cask, 644 bottles. |
88 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (8e). Na een reeks Speysiders
behoefte aan wat meer pit en dat biedt deze botteling ook. Mooie
rokerige neus met veel turf en kruiden. Smaak is ook rijk aan turf
en rook, maar deze smaken blijven prachtig in balans met het hout en
de malt. Licht medicinaal. Afdronk is vrij kruidig met een mooie
houtsmaak. Een prima Brora! |
S |
Brora
1977, 21Y, 56.9% (Rare
Malts selection) |
87 |
2e
wis na het eten en nogmaals als afsluiting bij Andre op 29-12-2001.
Zuivere Islay trekjes bij deze Highland! Connemara-achtige ervaring
maar deze is veel rijker van smaak. turf, zout, zee, rook, kruidig,
maar ook mellow en belegen malt door de turf heen. Zoete en
leerachtige afdronk. Heel mooi! Punten exact bevestigd bij Andre als
slotwhisky op 29-12-2001. Zelf fles gekocht in 2002. Dit is een van
de weinige Rare Malts die goed op deze sterkte te drinken is. Als 9e
Brora op de masterclass bij Andre op 8-11-2003 is dit geen
verrassing meer, maar wel een van de betere. Nogmaals hoge punten
als blind&guess bij Andre op 29-10-2005. |
B |
Brora
1981, 19Y, 43% Signatory Vintage, Sherry butt. |
87 |
Highland
met Islay kenmerken. Veel turf, rook en kruiden. Mooi in balans met
de milde zacht zoete malt basis. Lange rokerige afdronk. Pure
genietwhisky. |
B |
Brora
20Y, 58.1%, Rare Malts |
87 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (12e). Neus: turf, zilt, plantaardig. Smaak: heftige
binnenkomst met medicinale trekjes, zee, zilt, verwarmend. Een
genietwhisky op cask strength met volop peper en kruiden in de lange
afdronk. |
S |
Brora
1977, 24Y, 56.1% (Rare Malts Selection) |
86 |
Vierde
en slotwhisky op Rare Malts proeverij 5-4-2002. Neus: zee, malt,
turf, rook en licht medicinaal. Smaak: meer turf & jodium dan de
neus; toch ook wel zoet. Afdronk plezierig, niet te droog en heel
lang. Iets minder dan de 21Y Rare Malts bij Andre. Niet teveel water
bijdoen!! |
S |
Brora
1981, 19Y, 43% Signatory Vintage. Oak butt. |
86 |
Geweldige
neus: malt, zeewier, jodium, fruitig. Creamy smaak met verrassend
veel vanille als tegenspel voor het zout. Prikkelend; op het
mousserende af. Anijs nasmaak met turf. Overall zoet en fruit mooi
in balans met zee; een avontuurlijke whisky. Toch heeft de 19Y
sherrywood meer mijn voorkeur. |
S |
Brora
1981, 23Y, 53.7%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series.
Distilled 08.12.1981 & Bottled 08.06.2005. Sherry butt # 1557. |
86 |
9e
op Pot Still festival 2005 (84). Tweede keer als blind&guess bij
Andre op 29-10-2005. Neus: perzik, mandarijn, laurier, kruidig,
leer, zoet, malty, behoorlijk fris voor een sherryvat. Waar is de
turf??? De smaak is wat gesloten en prikkelend. Veel minder turf dan
gebruikelijk bij Brora. Met wat water komen krenten, peper, salmiak,
noten en leer naar voren. Smaak blijft krachtig, maar is vrij snel
weg en ook de iets te droge afdronk is vrij kort (hout,
cashewnoten). |
S |
Brora
1981-2004, 23Y, 60.5%, Duncan Taylor |
86 |
Geproefd
met Michel op 14 juli 2005 uit miniatuurtje. Neus is zeer
alcoholisch met veel turf, rook, malt en peper. Smaak is veel minder
scherp dan verwacht op basis van de neus en licht medicinaal: hout,
turf, planten, kruiden, drop. Mooie ziltige afdronk met hout, jodium
en zilt. Met water is neus en smaak duidelijk subtieler, veel
ziltiger en jodiumachtig. Met water duidelijk subtieler en licht
zurig. Rook, salmiak en peper. Prettige zilte en medicinale afdronk
met veel hout. |
S |
Brora
1982-2002, 50%, Lombard's Jewels of Scotland series |
86 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (13e). Neus: plantaardig, fruitig, zilt en veel minder
peaty dan de voorafgaande Rare Malts. Smaak: zeer peperig, teer,
rook, kruiden. Afdronk is kort, maar heel plezierig. Voor
prijs/kwaliteit een betere keuze dan de Rare Malt. |
S |
Brora
1982-2002, 58.6%, 20Y, Oak Cask # 273, Signatory Vintage (dumpy
bottle) |
86 |
Tweede
Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus: zoet, bourbon, zwaar
alcoholisch. Smaak onverdund veel te sterk: verdovend en complex.
Toevoegen van ruim water geeft mooie opening: subtiele combinatie
van malt, zilt, vanille en bourbonhout. Minder avontuurlijk dan de
eerste van de avond en duidelijk meer gesloten. De afdronk is droog,
zoet en aan de scherpe kant. |
S |
Brora
13Y 60.4% Cadenhead's |
85 |
Klein
slokje op de proefzolder van Wees; zeer bijzondere smaak met veel
ontwikkeling. Zilt, turf, graan, bloemen. |
S |
Brora
1982-2001, 19Y, 50%, Sherry cask # 1653, Douglas Laing Old Malt Cask |
85 |
Vierde
Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus: clean, plantaardig,
vanille. Smaak is zilt, kruidig, vet, olieachtig, zilt en met veel
vanille. Zeker na de Chieftain's lijkt dit meer een Bourbon dan een
Sherryvat. De afdronk is een beetje kaal en licht bitter in
vergelijking met de smaak. |
S |
Brora
20Y, 1982-2003, 50%, Douglas Laing |
85 |
Geproefd
in Whiskyshop Edinburgh op 31 mei 2003 na de zeer teleurstellende
30Y botteling. Dit is toch stukken beter! Neus: elegant, fris, veel
bourbon. Smaak is eerst verrassend fruitig en pas later komt de turf
naar voren. Toch veel minder peaty dan de meeste Brora's die ik tot
nu toe heb gehad. Met wat water nog losser. Prettige lange en
pittige afdronk. |
S |
Brora
1977 - 2003, 26Y, 54.9%,
Douglas Laing Platinum (for Japanese market), 228 bottles |
84 |
Sample
van Michel in oktober 2005 twee keer geproefd. Neus onverdund is
tamelijk gesloten, vol hout en alcoholisch. Smaak is verwarmend,
kruidig, complex en alcoholisch. Beetje water toevoegen doet
wonderen in de neus en laat turf en het medicinale karakter beter
loskomen in de smaak. Neus: jodium, zuurkool, salmiak, leer, hout,
zoete sherry. graan, citrus. De smaak blijft verwarmend, medicinaal
en pittig. Een krachtige dram met mooie houtnectar in de smaak,
kruidnagelen, beetje turf, rook. De droge afdronk heeft veel hout en
aarde en begint clean. Na langere tijd komt er een wat onplezierige
maggismaak die strafpunten kost. Nog meer water toevoegen (troebeling)
geeft nog meer zoetheid in de smaak, die op een vreemde manier
combineert met de wat muffe aarde. Niet een van de beste Brora's, en
dat voor een platinum.... |
S |
Brora
1981-2002, 59.2%, 21Y, Refill sherry butt # 1421, Signatory
"Straight from the cask" reeks |
84 |
Vijfde
Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus: alcoholisch &
gesloten. Smaak onverdund ook heftig alcoholisch met mooie zoete
vanillesmaak. Met water mooie opening: wordt kruidiger (maar
duidelijk minder kruidig dan de voorgaande Old Malt Cask) met een
mooie zilte smaak; ook jodium en planten aanwezig. Afdronk is
cleaner dan de Old Malt Cask en in lijn met de smaak (85). Blind
geproefd op 29-10-2005 bij Andre wat lager gescoord wegens de enorme
scherpte in onverdunde toestand (83). |
S |
Brora
1981-2003, 21Y, 46%, Signatory Unchillfiltered, Refill Sherry Butt #
1422 |
84 |
Neus:
uitnodigend, fruitig (citrus, perzik), malt, vanille. Smaak:
prikkelend maar beslist niet scherp. Mooie ronde zilte en frisse
smaak met veel malt, turf en vanille. Kruidiger dan de neus doet
vermoeden. Afdronk: prettig droog en heel lichte teersmaak. Dit
heeft veel van Caol Ila, m.u.v. de planten, maar schiet iets te kort
in complexiteit. |
B |
Brora
1975-2001, 25Y, 43%, Oak cask, Provenance reeks |
83 |
Zevende
Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus: zacht en malty.
Smaak heeft veel malt, vanille, subtiele plantensmaak, zilt en mooie
houtsmaak. Met water nog iets zachter; meer vanille. Afdronk is
glad, neutraal (mooie balans tussen zout en zoet) en een beetje
gronderig. |
S |
Brora
1982-2002, 40%, Gordon & Mcphail Connoisseur's Choice |
83 |
Kopje
op Gatwick airport december 2005. Neus: rook, drop, anijs, kruiden,
kaneel, malt. Minder turf dan gebruikelijk. Smaak is zacht en heel
toegankelijk: malt, ziltig, turf, peperig. Prettige afdronk met
droge houtsmaak. Wat minder indrukwekkende Brora. |
B |
Brora
1983-2001, 52.9%, Oak cask # 40, Signatory "Silent Stills"
reeks |
80 |
Zesde
Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Neus: ruikt scherp en
beetje kaal. Smaak onverdund erg scherp. Met water iets opener:
vanille, malt, zilt. Ruwe droge afdronk. Ook bij herproeven blijft
deze whisky hoekig en onaf. Zeer teleurstellend voor zo'n dure fles! |
S |
Brora
1982-2001, 46%, 19Y, Sherry Casks # 1189 & 1192, Chieftain's |
78 |
Derde
Brora bij masterclass Andre op 8-11-2003. Prachtige donkerrode
kleur. Neus: zwaar sherry, fruitig, planten en aarde. De smaak is
vol, kruidenbitter, zilt en erg veel hout. Met wat water iets
verbetering, maar de houtsmaak blijft de mooie jodium en
kruidensmaak overheersen. De afdronk kost helaas strafpunten: toffee
en maggismaak. Typisch voorbeeld van een te laat gebottelde whisky. |
S |
Brora
30Y, 1972-2003, 47.4%, The Whisky Shop botteling |
75 |
2
Brora fans ontmoeten elkaar toevallig in The Whisky Shop in
Edinburgh op 31 mei 2003. Na enig aandringen gaat de eigen botteling
van 30Y open (fles van 90 pond!). Neus: hout. Smaak: vooral hout,
iets turf, malt en zware fruitigheid. Afdronk: hout. Een duidelijk
voorbeeld van een whisky die ver over zijn top heen is gebotteld.
Met wat water komt hij een beetje los, maar het blijft voor mij
allemaal te overdadig met hout. De teleurgestelde manager maakt ter
compensatie nog een 20Y oude Douglas Laing botteling open! |
S |
Brown-Forman:
Old Forester Kentucky Straight Bourbon, 43% |
79 |
Neus:
toffee, kruidig, zoethout. Niet al te overdadige en prettige neus.
Smaak is ook veel frisser en lichter dan gebruikelijk bij Bourbon.
Veel vanille, fruitig, kruiden (rogge?). Blijft sappig in de afdronk
en wordt geen moment plakkerig. Een prima Bourbon! |
S |
Bruichladdich
1968, 41.8% (work in progress) |
96 |
Slotwhisky
en hoogtepunt op de masterclass van Jim McEwan op 30 mei 2004. Wat
een elegantie in de neus! Superfruitig (lychee, perzik), malt,
vanille en hout. Ook de smaak is weer een enorme fruitsensatie, veel
vanille en een heel klein beetje zilt op de achtergrond. Zeer
krachtig voor een whisky van slechts 41.8%! De meest elegante en
allerbeste Bruichladdich tot nu toe. |
S |
Bruichladdich
1970, 32Y, 44.2% |
94 |
9e
op whiskyfestival 22 nov 2002. Neus: heerlijk zoet en veelbelovend;
rijp fruit, licht rokerig, tabak. Overdonderende smaak met heel veel
fruit, vanille. Zeer vol en wat olieachtig. Spoortjes rook en zilt
proberen zich door het fruit te worstelen. Voor zo'n oude whisky nog
bijzonder fris; het hout overheerst niet.
De afdronk is zeer lang, zacht, fruitig en erg zoet.
Uitstekende whisky (mag ook wel voor 180 euro)(89). Verrassende
winnaar bij de Jim McEwan Masterclass op 25 mei 2003 in het
warehouse van de Bruichladdich distilleerderij. Neus: perzik, zeer
zacht en uitnodigend. Smaak: extreem zoet, zacht fruit, heerlijk
filmend, totaal geen turf/rook. Subliem! Oily, rook en zilt van de
eerste proefnotities vallen nu niet op. Afdronk als eerste keer.
Overall: een feest! (92). Ontroerend moment als de enige nog levende
stillman uit die periode wordt voorgesteld. Op
genietschapsbijeenkomst 13-12-2003 verder gepromoveerd. Na de zware
aanslag op de fles van Andre zelf ook een exemplaar gekocht. Een van
de kroonjuwelen van Bruichladdich. De 1970 handhaaft zijn positie in
een dubbeltest met de 1973 op 29-9-2004 met Huub. |
S |
Bruichladdich
1973, 30Y, 40.2% |
92 |
Het
tweede kanon op de masterclass van Jim McEwan op 30 mei 2004.
Bestaat uit circa 65% bourbonvat en 35% sherryvat gerijpte whisky.
Neus is weer een ware fruitpotpourri. Ook de smaak is zeer zacht en
prachtig fruitig (abrikoos, perzik) met veel vanille en hout.
Fruitigheid blijft ook in de iets stroeve afdronk maar doorgaan.
Superelegante whisky die de voorgaande Strathisla net iets
overtreft. Puntje minder dan de 1970? De sherrysmaak is in dit geval
niet echt een verbetering. Dubbeltest tegen de 1970 op 29-9-2004 met
Huub: zelfs 2 puntjes verschil. De 1970 heeft wat meer pit en
overall net iets perfecter. |
S |
Bruichladdich
8.26 Valinch, 1983, 19Y,
58.8%. Matured in oloroso sherry cask. Special botteling for Islay
whisky festival 2002. |
90 |
Geproefd
in de week van release op Islay in de distilleerderij. Neus: sherry,
kersen, belegen malt. Smaak: houtnectar, zacht fruit (kersen,
perzik) en licht turf. Hele mooie lange afdronk met veel hout en
extra vanille. Niets mis mee, maar te duur om aan te schaffen voor
65 pond per 0.5L (en achteraf spijt natuurlijk). |
S |
Bruichladdich
Valinch Babe, 14Y, 59.9%. Distilled 24th August 1988 and filled in
Sherry Wood cask # 930. Matured at the distillery and bottled at the
Islay whisky festival on May 25th 2003. |
89 |
Fles
zelf gevuld uit het vat op Islay festival 2003 en een heel klein
slokje kunnen proeven. Een heerlijk open whisky met zoete
nectarsmaak. Prima te drinken op cask strength! Later beter scoren
(91). Flesje gaat open op 26 september 2003 (HOD avond 9). Neus is
heerlijk zoet; gebrande suiker, sherry, leer. Smaak is overdonderend
zoet, zeer krachtig. Met water wat fruitiger, maar ook scherper.
Heerlijke lange verwarmende en zoete afdronk. Na regelmatig
herproeven t.o.v. anderen uit de top verwijderd. |
B |
Bruichladdich
1966, 37Y, 40.5%, Peerless Collection |
88 |
9e
op Pot Still festival 2003. Neus: extreem zoet en fruitig,
uitnodigend, sterke associatie met de 1970 distilleerderij versie.
Smaak is ook zeer zoet (perzik, honing), iets scherp, licht rokerig,
droog hout. Waar is de karakteristieke lichte ziltigheid? De nasmaak
wordt langzaam wat bitterder. De afdronk is droog, bitter en
(eindelijk) licht zilt. |
S |
Bruichladdich
"Big Brother", The Whisky of Mass Distinction, 46%.
Limited edition. |
87 |
Geproefd
op Islay festival 2004 bij Bruichladdich. Neus uit plastic is al
heel plezierig: hout, vanille, malt. Smaak is ook weer een
uitstekende elegante combinatie van zilt, vanille, hout en malt.
Mooi rokerig en veel fruit in de afdronk. Misschien wel de beste uit
de reeks speciale edities in de distilleerderij winkel. Ook deze dus
maar aangeschaft. Exclusively bottled for visitors to
bruichladdich.com (86). Geopend maart 2005 HOD12. Bevalt nu nog
beter! De zilte frisheid in de neus is fenomenaal en ook de smaak
volledig in balans. |
B |
Bruichladdich
1986, 54%, Scott's selection |
87 |
7e
op festival 2001. Eindelijk een goede Scott's! Een bedrieglijk
lichte neus met een zeer apart accent (gerookt zeewier?). De smaak
komt echter als een krachtige Islay binnen: malt, turf, zee, rook en
alles prachtig in balans. Een ontdekking en de eerste doorbraak van
Bruichladdich in de hogere punten. |
S |
Bruichladdich
Cairdean "Family", 14Y, 46%. Distilled at 14-4-1989 and
matured at the distillery in a refill sherry cask. Bottle 1798/2000. |
87 |
Geproefd
op Islay festival 2004 bij Bruichladdich in plastic. De volle neus
heeft veel sherry karakter, belegenheid en veel zoete fruitigheid.
Mooie volle sherryhoutsmaak, malt, vanille, amandel en licht zilt.
Heel plezierig en zeer toegankelijk. Afdronk is lang en plezierig,
fruitig en filmend met iets van bittere chocolade. Exclusively
bottled for visitors to distilleerderij and bruichladdich.com.
Mystery guest bij Huub op 30-10-2004 en blind geproefd gelukkig
dezelfde score gegeven (85). Daarna in een dubbeltest met Andre's
Bruichladdich 17Y inzet nog een puntje verhoogd. Eigen fles geopend
februari 2005 met Eric & Bert: weer een puntje hoger. |
B |
Bruichladdich
1970-2001, 30Y, 52.7%, cask 4776, Signatory |
86 |
Super
Wigman Tastung 2004. Neus: fruitig, hout, leer. Smaak onverdund erg
alcoholisch en duidelijk minder dan de nu al klassieke
distilleerderij editie. Met wat water is de scherpte weg en komt een
mooie ziltige smaak naar voren. De fruitsensatie van de owner's 1970
zit hier ook wel in verstopt, maar komt veel minder mooi uit de
verf. Mooie droge afdronk. Een prachtwhisky die de pech heeft door
zijn jaartal met een topper te moeten wedijveren. |
S |
Bruichladdich
1990-2005, 56.5%, Scott's Selection |
86 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (17e). Neus: zilt en zoet, hooi,
stro, honing, vanille, malt. Smaak is het bekende samenspel tussen
zout en zoet, zee en land, licht turf en malt. Met water toevoegen
komt de malt beter naar voren; relatief weinig fruit t.o.v. de
distilleerderij versie. Mooie complexe en prikkelende smaak.
Plezierige drinkwhisky met uitstekende licht droge afdronk. Beter
dan de 15Y van de distilleerderij! |
S |
Bruichladdich
20Y, 46% (100% bourbon; de nieuwe 2001 botteling van de distillery) |
86 |
Geproefd
in distilleerderij na de 15Y. Neus: zacht, fris, elegant. Smaak
belegen malt met veel vanille. Zeer weinig turf. Afdronk is glad en
zoet. Minder dan de 15Y! (84). Bij de hernieuwde kennismaking
augustus 2003 is het oordeel duidelijk positiever; vooral met een
scheutje water komt deze whisky prachtig los : heerlijke frisse en
fruitige neus (abrikoos, citrus), maar ook belegen met veel malt en
honing. De smaak is zacht, malty, honingzoet en prachtig in balans.
Langzaam komt in de nasmaak en afdronk een prikkelende ziltigheid
naar voren die zo lang blijft hangen dat het karakter bij de
volgende slok heel anders is dan bij de eerste: een zilte
eilandwhisky. Zeer toegankelijk en fris voor een 20 jaar oude
whisky! Je kan dit eigenlijk altijd drinken zonder dat het verveelt. |
B |
Bruichladdich
Valinch "Harvey Hall", 19Y, 53.3%. Distilled 16th February
1984 and filled in Bourbon cask #12. Matured at the distillery and
bottled at the Islay whisky festival on opening of botteling line
May 25th 2003. |
86 |
Het
blijft feest bij Bruichladdich. Niet gekocht maar wel klein slokje
kunnen proeven. Geen notities gemaakt dus achteraf lastig te scoren.
Krachtige bourbon whisky. Ik heb toch duidelijk voorkeur voor de
sherrywood, maar deze is waarschijnlijk wel mooier dan de
"standaard" 1984 en de 17Y. |
S |
Bruichladdich
"The Lord Robertson of Port Ellen Valinch", 54.8%, Refill
Sherry Cask #1009. Distilled at 14-4-1989 and matured at the
distillery and bottled at the Islay whisky festival on May 30th
2004. Bottle 182/390. |
85 |
Geproefd
en gekocht op Islay festival 2004 bij Bruichladdich. Neus uit
plastic niet goed te doen, maar duidelijk veel milder dan Babe 2.
Smaak is mooi zilt en vanille. Mooie neutrale balans tussen malt en
hout. Weinig sherrykarakter? Fruit komt later naar voren. Droge en
prettige afdronk. Flesje gekocht; heeft mogelijk nog groeipotentie
als ik hem in glas kan proeven. |
B |
Bruichladdich
1984. 46%, oak cask (circa 20% oloroso, 20% fino sherry & 60%
bourbon vaten) |
85 |
Achtste
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Deze is wat complexer dan
de XVII in zowel neus als smaak. De afdronk is lang en plezierig.
Bij wat water toevoegen komt er ook wat rook en turf vrij. Zeer
plezierig! |
S |
Bruichladdich
12Y, 56.8%, Dewar Rattray, Scottish Oak |
84 |
15e
op festivalzondag 2004 en 8e op Dewar Rattray masterclass. Scottish
oak is in dit geval een refill sherry. Mooie ziltige neus met veel
malt en vanille. Smaak is wat gesloten: zilt, vanille, kruidig. Met
water wordt de neus duidelijk fruitiger en plantaardiger. De
redelijk complexe smaak heeft iets meer heidekarakter. De charme van
dit merk blijft toch de voortdurende strijd tussen zoet en zout.
Afdronk is mooi droog, pittig kruidig en misschien zelfs een tikje
medicinaal (kan ook nog van de voorgaande Highland Park komen). |
S |
Bruichladdich
15Y, 46% (85% bourbon, 15% sherry; de nieuwe 2001 botteling van de
distillery) |
84 |
Geproefd
in distilleerderij mei 2002. Neus veelbelovend; zoete belegen malt
met sherry. Smaak als verwacht zoet, malt, vanille, sherry maar nu
komt licht turf duidelijk naar voren. Prachtige balans. Afdronk is
lang en zoet (85). Op 30 mei 2004 een 0.2 flesje gekocht. Smaakt
minder sherryachtig dan in herinnering. In tegenstelling tot 2002 nu
mooie opening met beetje water: bloemen, heide, sherry, zilt,
vanille en fruit in de neus. Smaak is zilt, fruitig en licht
rokerig. Mooi vanille en fruit in de afdronk (83). Derde keer
proeven bij thuiskomst: 84. |
B |
Bruichladdich
17Y, 55,5%, Cadenhead. Oak cask. Bourbon hogshead 1986-2004 |
84 |
Genietschapsbijeenkomst
30-10-2004. Onverdund
erg scherp, gesloten en te alcoholisch. Deze keelbrander opent
echter fantastisch bij verdunning met water tot circa 40%. Neus:
vanille, malt, perzik, rook en ziltig. De smaak is zeer zilt met
veel vanille en fruitigheid (citrus, perzik). Prettige zoete en
droge afdronk. In een kleine dubbeltest voor de punten is de
sherrywood Cairdean duidelijk lekkerder. |
S |
Bruichladdich
1986, 16Y, 55.6%, Cadenhead's |
84 |
7e
op festivalvrijdag 2005. Neus: vanille, zilt en zee. Smaak onverdund
is erg stroef; wel typisch Bruichladdich. Met water veel
toegankelijker. Mooie zilte smaak naast de zoete malt met
citrusfruit en vanille. Afdronk tamelijk droog. |
S |
Bruichladdich
20Y, second edition "Flirtation" |
84 |
Finish
in wijnvaten. 1e op Pot Still festival 2004 ("secret
sample"). Geweldige superfruitige en zoete subtiele neus.
Fruitig (citrus, banaan), zilt, floraal en vanille. Smaak is
prikkelend, fris fruitig, zilt en heerlijk zoet (honing). Doet sterk
aan portfinish denken. De zoetigheid overheerst de zilte
bourbonwoodsmaak behoorlijk. De afdronk is zilt, wat plakkerig en
droog. De matige finale kost strafpunten. Herkansing bij Jos op
16-4-2005 geeft vergelijkbare smaaknotities en 1 punt hogere score. |
S |
Bruichladdich
Full Strength 1989, 13Y, (2003 botteling), 57.1% |
84 |
3e
op Pot Still festival 2003. Neus: zwaar alcoholisch, rokerig, zoet.
Smaak: gesloten, spirity, zout, boenwas (78). Met flink water erbij
prachtige opening: zeer zoete geur (banaan, perzik, honing), hooi,
zilt. Smaak is verwarmend met veel fruit en zilt. Vooral hout in de
prettige droge afdronk (83/84). Deelfles gekocht November 2003:
zelfde notities maar hij blijft wat spiritachtig smaken na
verdunning. Wel een heerlijke grijpwhisky; de deelfles is snel
soldaat gemaakt! |
B |
Bruichladdich
Links. 14Y, 46%. The 16th Hole Augusta. |
84 |
Geproefd
in masterclass Mc.Ewan en gekocht bij Bruichladdich op 30 mei 2004.
Neus is mooi fruitig (peer, lychee), bloemig, malt, zilt en vanille.
Smaak is prachtig in balans: zoet en zilt houden elkaar in
evenwicht. Licht turf, oily, vanille, malt. Een zachte en vrij zoete
afdronk. Na de Port Charlotte viel de turf niet zo op, maar thuis in
de dubbeltest met de 15Y wel. |
B |
Bruichladdich
Cadenhead 1986-2000, 57.9%, Bourbon hogshead |
83 |
Mystery
guest bij Andre B op 27-3-2004. Neus: malty en fruitig (perzik).
Smaak heeft veel hout (eiken), vanille, malt. Filmend mondgevoel en
een beetje saai. Afdronk: prettig & neutraal. Mooi maar niet
veel bijzonders te beleven. |
S |
Bruichladdich
Links. 14Y, 46%. The Old Course St. Andrews. |
83 |
Bar
White Hart hotel Port Ellen 28 mei 2004. Neus is fruitig, zilt en
licht rokerig. Smaak is oily, rokerig, licht turf en plantaardig.
Prettige droge afdronk. Fles blijkt uitverkocht, maar er is alweer
een nieuwe Links uit. |
S |
Bruichladdich
XVII (2002 botteling), 46% |
83 |
Zevende
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus is licht zilt, maar
ook zoet en zeer malty en met veel hout. De smaak is ongeveer wat ik
me herinner van de 20 jaar oude; lekker zoet met veel vanille en
mooi in balans. Licht fruitig en nauwelijks turf te bekennen.
De afdronk is lang en eikenhoutachtig (83). Verificatie
gewenst na upgrade van de 20Y! Verificatie als 2e op Pot Still
Festival 2003: duidelijk meer belegen dan de 12Y, malty, zoet, iets
scherp. Met water fruitiger en nog zoeter, maar wordt wel dun. Toch
minder dan de 20Y. Prettige droge houtafdronk. |
S |
Bruichladdich
3D, "The Peat Proposal", 46% |
82 |
Neus:
turf, vanille, zilte zeegeur, leer, boenwas, citrus. Smaak: veel
turf!, zilt, prikkelend alcoholisch en licht spiritkarakter. De turf
blijft getemd en in balans met vanille, hout en fruittonen. Lekkere
zoete en iets droge afdronk met veel hout en nasmaak van
mandarijnen. Redelijk geslaagd experiment, met een wat oudere heavy
peated Port Charlotte component er in zal het resultaat nog beter
worden. |
S |
Bruichladdich
10Y (2001 botteling in brede koker), 46% |
81 |
Klein
slokje geproefd in winkel Wervershoof. Prettige milde zeewhisky;
duidelijk beter dan de vorige 10Y editie. Herwaardering op
Bruichladdich open dag op 25 mei 2003. Heerlijke frisse ziltige
whisky, mooi in balans en uitstekende combinatie met de verse
oesters uit Loch Indaal. Veel frisser en mooier dan in herinnering.
Prima prijs/kwaliteit verhouding (80). Nog een puntje erbij op
Bruichladdich dag 2004; wederom met oesters, schitterend weer en
uitstekende sfeer. |
S |
Bruichladdich
12Y (2003 botteling), 46% |
81 |
1e
op Pot Still festival 2003. Frisse fruitige en duidelijk zilte neus.
Smaak doet sterk aan de 10Y denken; zout, fruitig. Nasmaak en
afdronk vrij droog. Veel hout in de afdronk en zilte smaak. Als
mystery guest bij Andre op 8-11-2003 slechts 79 punten. |
S |
Bruichladdich
Valinch Babe 2, 1990, 55.2%, Sherry Wood cask #3666. |
81 |
Geproefd
op Islay festival 2004 bij Bruichladdich. Neus (uit plastic): muf,
sherry, ruw spirity. Smaak is verwarmend zilt en erg ruw. Met water
niet veel verbetering. Wat een verschil met de vorige Babe editie!
Niet kopen dus ondanks verzamelwaarde. |
S |
Bruichladdich
10Y, 1991, 56%, Cadenhead's |
79 |
Geproefd
(7e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus: ziltig, fris,
vanille. Door cask strength scherpe binnenkomst; zout, vanille,
alcohol. Wat water toevoegen maakt het allemaal wat frisser.
Plezierige whisky, maar duidelijk minder dan de unchillfiltered
distilleerderij botteling die wat vetter van smaak is en beter in
balans. |
S |
Bruichladdich
"Sinnsear", 1988, 50%. Limited edition. |
78 |
Geproefd
op Islay festival 2004 bij Bruichladdich. Neus: malt, zilt, beetje
kaal. Smaak is wat spiritachtig, droog, ruw. Ook in de afdronk
weinig te beleven. Doet en beetje denken aan Bruichladdich
"oude stijl". Exclusively bottled for visitors to
bruichladdich.com. |
S |
Bruichladdich
10Y (blue label) |
76 |
Opvallend
milde Islay, maar minder allround dan Bunnahabhain. Deze botteling
was de oorzaak dat ik Bruichladdich veel te lang heb genegeerd. De
nieuwe 10Y onder regime van McEwan is een stuk beter. |
B |
Bruichladdich
15Y (green label) |
75 |
Bittere
teleurstelling in vergelijkende blindtest met 10Y en Bunnahabhain
12Y. Olieachtige smaak en scherpte verpest veel van de toch al niet
plezierige houtsmaak. Wat een verschil met de uitstekende 15Y onder
regime van Mc. Ewan! |
S |
Bruichladdich:
Port Charlotte 3Y, 68.2%, cask 1 (work in progress) |
73 |
Geproefd
op 30 mei 2004 als grapje in masterclass Jim Mc. Ewan, die reuze
trots is op het eerste distillaat onder zijn management dat whisky
mag heten. Dit wordt een zwaar peaty (40 ppm) editie. Neus is vol
turf, rook, vanille, bourbonhout en wat spirity. Smaak is
suikerzoet, zilt en zwaar peaty. Dit is veelbelovend spul! Mooi
plantaardig en veel minder droog dan Lagavulin. Afdronk is nog ruw,
onaf, droog en kaal. Nasmaak na enige tijd wat onplezierig. Nog een
jaartje of 8 geduld. |
S |
Bruichladdich
9Y; James Mc. Arthur |
72 |
Neus:
fruitig maar niet fris, lijmig en malty. Smaak is zacht met licht
turf maar erg plakkerig. Bourbonzoetheid en wat saaie goedkope
smaak. Tot dan 74 punten maar de afdronk is een drama: iets zilt,
droog en vooral veel lijm. Niet voor plezier categorie. In de
herkansing viel de afdronk weer wat mee. |
S |
Buffalo
Trace, 45%, Kentucky Straight Bourbon Old Style Sour Mash Whisky |
80 |
7e
op festivalzondag 2004. Neus: typische bourbon zoetheid maar ook
lekker kruidig. Smaak hakt er stevig in: hout, vanille, pittig
kruidig. Doet denken aan Wild Turkey. Afdronk is erg zoet en nogal
plakkerig. Overall een prima Bourbon met een waardering tussen
Maker's Mark en Wild Turkey Rare Breed. |
S |
Bunnahabhain
1966, 35Y, 46.1%. Distilled on May 16th and matured in sherry cask
4379. Bottled on 19-3-2002 on cask strength. Limited edition of 401
bottles. |
92 |
Geproefd
in White Hart Hotel in Port Ellen voor het bezoek aan de maltings.
Heerlijk zoete neus met erg veel hout. In de smaak valt het hout als
eerste op, net niet te overheersend met een prachtige honingzoete
smaak. Lichte tabaksmaak. Prettig droge afdronk waarbij opvalt dat
het hout totaal niet overheerst. Met wat water gebeurd er weinig met
de neus, maar de smaak komt prachtig los: tabak maakt plaats voor
zoet fruit. Perfecte balans. Mag naast een Macallan Gran Reserva
staan! |
S |
Bunnahabhain
1967, 40.5%, Prenzlow collection. |
90 |
19e
op festivalzaterdag 2004! Neus lijkt een topper aan te kondigen!
Belegen en heel elegant met veel hout, perzik en ander fruit. De
smaak doet erg aan de 1966 owners botteling herinneren, maar is iets
minder subtiel met veel fruitig sherryhout karakter (kersen,
perzik). De heerlijke lange afdronk wordt uiteindelijk iets bitter
en is net te droog om in de top te komen. |
S |
Bunnahabhain
1969, 30Y, 40.1%, Scott's Selection. |
88 |
Inzet
Gert op genietschapsbijeenkomst 13-12-2003 na de Auld Acquaintance.
Duidelijk een veel lichtere whisky. Neus vol vanille, belegen,
ziltig. Zacht, elegant en vol karakter. Mooie houtsmaak met beetje
rook en veel vanille. Mooie droge afdronk. Deze drink ik toch liever
dan de Auld Acquaintance botteling. |
B |
Bunnahabhain
Auld Acquaintance 34Y, 1968-2002, 43.8% Limited Hogmanay Edition. |
88 |
Aankoop
bij bezoek aan distillery mei 2003. Geopend op 26 september 2003 (HOD
proefavond 9). Neus: veelbelovend! Heerlijk vol en zoet, veel hout,
sherry en overrijp zoet fruit. Smaak: krachtig, zoet, filmend,
abrikoos, chocolade, veel overheersend hout. Afdronk: lang,
verwarmend, glad, stroperig. Hout blijft ook in afdronk
allesbepalend (beetje vergelijkbaar met de nasmaak na een USA
Bourbon). Er gebeurt gewoon te weinig om de aankoopprijs van 100
pond te rechtvaardigen. Teleurstellend t.o.v. de 1966 en helaas de
"verliezer" van de avond. Tweede keer proeven met Huub
identieke score (84). De neus is als een topper, de smaak valt dan
gewoon een beetje tegen. Derde keer als opening van
genietschapsbijeenkomst van 13-12-2003 iets hoger gewaardeerd (86).
Bij volgende keren proeven in isolement weer iets gestegen. Langzaam
ontdek je het licht zilte karakter door het hout heen. Wordt steeds
meer genietwhisky en eindigt uiteindelijk op 88. Februari 2005 weer
eens blind geproefd bij Michel: 85. |
B |
Bunnahabhain
1966, sherry cask, cask strength, Murray McDavid Mission series |
87 |
Geproefd
op Jim McEwan Masterclass op 25 mei 2003 in warehouse Bruichladdich
distilleerderij. Neus: heftig sherry, hout, zacht fruit, boenwas,
beetje ranzig. Smaak: veel frisser dan de neus! Hout, kaneel, heel
veel sherry. Overdadig hout in de afdronk. In de blindtest door
bijna iedereen voor een Macallan uitgemaakt tot groot genoegen van
McEwan. Deze geweldige whisky was de minste van de vijf in de
masterclass!! |
S |
Bunnahabhain
1984-2003, 57.5%, Scott's Selection. |
87 |
Inzet
Michel op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 na de Highland Park.
Neus is vettig, bloemengeur, vanille en licht ziltig. Fris en vol
karakter. Mooie krachtige smaak; na de eerste alcoholprikkel al snel
zacht en vettig. Mooi boterige malt, vanille, aarde, zilt. Mooie
droge afdronk; goed in balans en met een licht bittertje. |
B |
Bunnahabhain
1979-1996, 17Y, 57.2% Sherry butt 5109. Signatory Dumpy Bottle. |
86 |
Staartje
opgemaakt bij vakantievoorbereiding met Andre 10-2-2003. Neus:
sherry, rook, planten. Smaak: zwaar sherry, kruidnagel,
postelastiekjes, licht rokerig. Met wat water grote verbetering:
neus wordt fruitiger met iets van kaneel. De elastieksmaak verdwijnt
en de malt komt nu meer door de sherry heen. Zeer weinig turf! De
afdronk is uitstekend, lang en coating. |
S |
Bunnahabhain
1981, 22Y, Work in progress straight from the cask |
82 |
Buitenkansje
tijdens bezoek aan Bunnahabhain op 26 mei 2003: voor een DVD project
werd de manager geïnterviewd in o.a. het warehouse. Een sample uit
een refill sherry cask uit 1981 (22Y) werd getest. Neus: heerlijk
zoet en honingachtig. Onverdund prima te drinken! Smaak is
verwarmend, boterig en honingzoet. Verder weinig ontwikkeling. Lange
gladde afdronk. |
S |
Bunnahabhain
1988-1998 The Macphail's Collection |
82 |
3e
wis na het eten bij Andre (29/12). Leuk na een Brora omdat deze
Islay juist bijna nul zee en turf karakteristieken heeft. Lucht en
smaak van boter en honing. In de afdronk ietsje ziltig. Zeer zacht
en iets plezieriger dan de officiële botteling. |
S |
Bunnahabhain
1989, 15Y, 45%, from one single cask. Douglas of Drumlanrig. |
82 |
18e
op festivalvrijdag 2005. Neus: subtiel, licht zilt, citrusfruit,
boterig, vanille, malt. De frisheid is een verademing na de reeks
voorafgaande sherryvaten. Smaak: zacht, malty, fruitig (nu meer
banaan dan citrus), licht zilt en wat olieachtig. Mooie zoete
afdronk die langzaam in een prettig bittere nasmaak overgaat.
Typisch Bunnahabhain; de 12Y distilleerderij botteling is een stuk
goedkoper voor prijs/kwaliteit verhouding. |
S |
Bunnahabhain
Moine, 7Y, Islay festival botteling 2004 |
82 |
Super
Wigman Tastung 2004. Leuke rariteit, maar alweer een waar ik
nauwelijks aan toe kwam. Slechts klein slokje geproefd. Erg jong,
spirity en veel meer turf dan gebruikelijk bij Bunnahabhain
("zij kunnen het nu ook…"). De whisky is natuurlijk
prima, maar Bunnahabhain was juist altijd die milde Islay whisky.
Dit blijft nog ver van het niveau van de 3 grote Islay zuidkust
whisky's. Zit de wereld hier nu op te wachten? . |
B |
Bunnahabhain
12Y |
81 |
Milde
Islay whisky met hoog allround karakter. Mist de diepgang en flair
van de grote namen maar is een prima genietbaar product voor alle
tijdstippen. Volgens de distilleerderij manager is de gemiddelde
leeftijd momenteel (2003) 14Y (80). November 2004 half flesje
aangeschaft. Neus: subtiel, honing, boter, malt. Smaak: zacht, malty,
fruitig (perzik, banaan), licht zilt en olieachtig. Afdronk: de
honingzoete malt verandert langzaam in een prettig bittere nasmaak. |
S |
Bunnahabhain
1979-2003, 24Y, 45.7%, Cadenhead's |
81 |
7e
op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Neus is opvallend neutraal; er
springt geen geur echt uit. Smaak is prikkelend, boterig en licht
bitter. De afdronk wordt overheerst door zwavel; kost strafpunten.
Water toevoegen geeft verbetering. Heeft lange tijd nodig om te
openen! Geur wordt fruitiger en smaak meer honingachtig (bittertje
blijft er ook in). Zwavel in de afdronk wordt minder storend. |
S |
Bunnahabhain
1978, 27Y, 54.9%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series.
Distilled 30.03.1978 & Bottled 27.05.2005. cask # 2541, bottle
327 of 489. |
79 |
10e
op Pot Still festival 2005. Neus: boterig, malty, spiritus, graan.
Smaak onverdund is vettig, malty en kaal. Water toevoegen geeft wat
opening van zaken: meer fruit, malt en vanille in de neus. Smaak
blijft vettig en malty, maar heeft nu duidelijk zwavel. De droge
afdronk met noten en hout is eigenlijk wat saai. Ik vind dit minder
lekker dan de 12Y distilleerderij botteling; over prijs/kwaliteit
gesproken.... |
S |
Bunnahabhain
20Y, 1979, 46% Murray Mc. David (Bourbon cask) |
79 |
9e
bij Andre (29-12-2001). Neus plezierig zacht en boterig. Smaak
scherp; lijkt jonger dan 20 jaar, zee, vanille. Droge afdronk.
Complex! |
S |
Bunnahabhain,
1988-2002, 14Y, 43%, Chieftain's Sherry Finish, cask# 9038 |
79 |
10e
bij Huub op 13-9-2003. Neus: vettig, rook, vanille, banaan. Smaak:
boterig, vanille, zilt. Waar is de sherry? Iets minder lekker dan de
distilleerderij botteling. |
S |
Burn
of Speyside 6Y, distilled 1996, 46% ("from refill bourbon
barrels"). Bevat Balvenie & Glenfiddich (handmatig
doorgekrast op label in latere edities), |
78 |
Mystery
guest bij Gert op 21-2-2004. Neus: zeer fruitig (citrus), bloemen,
veel malt en fris. Smaak is licht prikkelend op de tong, fruitig,
graan en een beetje turf. Afdronk
is droog en fris met mooie houtsmaak. Blind geproefd dacht ik aan
een Lowland. Deze whisky bevalt een stuk beter dan het broertje
gerijpt op refill sherry hogshead! |
S |
Burn
of Speyside 6Y, distilled 1996, 46% ("from refill sherry
hogshead"). Bevat Balvenie & Glenfiddich (handmatig
doorgekrast op label in latere edities), |
68 |
Neus:
fruitig (perzik, citrus), malty, licht rokerig maar niet echt fris (velpon).
Smaak is zacht en fruitig met licht turf.
Weinig ontwikkeling en korte zoete plakkerige afdronk. Gewoon
iets te jong (72)? Bij tweede keer proeven nog minder interessant en
een onprettige nasmaak. Gert neemt een blind sample mee als mystery
guest op genietschapsbijeenkomst 13-12-2003; identieke score. |
S |
Bushmills
16Y Triple Wood (Irish
Whiskey) |
84 |
8e
wis op festival 2000. Revanche van de Ieren met deze lekker houtige
en belegen whiskey. Sherry, koffie, toffee, vanille (bourbon) en
noten en fluweelzacht. Totaal geen turf of rook. Sterk houtige
afdronk. Een wereld van verschil met de 10Y. Pas bij aanschaf van de
fles ontdekt dat het een triple wood is (eerst bourbonvat, dan
sherryvat, finish met portvat). 2e in 2004: minder zacht dan
verwacht. Heerlijke zoete smaak, maar de port overheerst geen
moment. Prachtige balans. Stroeve afdronk kost punten. Blind proeven
tegenover de Black Bush (nog eens herhaald als mystery guest op 18
december 2004) in wat ontluisterend. De veel goedkopere blended
blijkt even goed! |
B |
Bushmills
1608 Reserve (Blended Irish) |
81 |
Grote
verrassing: een blended scoort hoger dan de 10Y single malt! Neus is
aromatischer dan de 10Y met veel vanille, hout en zacht fruit. De
smaak is zeer zacht, boterig en voller dan de 10Y. Kleur ook iets
donkerder. |
B |
Bushmills
10Y (Irish Single Malt Whiskey) |
78 |
Vroeger
vond ik dit een topper naast de Jameson & Tullamore Dew
huiswhisky. Neus licht, fruitig, zoet (honing, vanille, malt en
fruit (citrusachtig). Smaak is zacht, malty, honingzoet en Lowland
licht, maar met een aparte kruidige smaak erbij. Afdronk duidelijk
minder prettig: stroef en vreemd bijsmaakje. Op
genietschapsbijeenkomst) van 12 juni 2004 een nieuw label geproefd
("10Y double matured"); ik heb hier vrijwel exact dezelfde
smaaknotities en puntenwaardering bij. |
B |
Cadenhead
Bond no. 3 Campbeltown (Springbank), 54.4%, uit een vaatje in de
Cadenhead shop in Campbeltown getapt op 27-5-2002; volgens personeel
Springbank whisky's waarvan merendeel ouder dan 20Y |
91 |
Na
slokje proeven halve fles gekocht uit het vat in de Eaglesome
Cadenhead shop in Campbeltown. Heerlijke sherry matured Springbank
stijl. T.z.t. dubbeltesten uitvoeren met de 12Y & 21Y. Op 1
december 2002 is het zover! Na de zwakke performance van de Highland
Park 1977 blijkt dit een kraker. Kokos, sherry, zee, wat zurig
bijsmaakje en een heerlijke afdronk. Met wat water nog meer kokos.
Pure genietwhisky (93)! Bij blindproeven als mystery guest bij Huub
op 13-9-2003 onverdund aanzienlijk lagere score (89; gokje op
Macallan/Nikka); evengoed nog de winnaar van die dag. Met water
erbij toch weer 91 punten. |
B |
Cadenhead
Bond no. 3 Campbeltown (Springbank), 57%, uit een vaatje in de
Cadenhead shop in Londen getapt op 6-3-2003. |
90 |
Lijkt
erg veel op het flesje uit Campbeltown 2002. Ietsjes lichter van
kleur en wat scherper van smaak. Het ingeschonken sample was te
klein voor beoordeling. Andre zet hem in bij Gert op 15-3-2003:
eerste winkelindruk bevestigd. Minder kokos en wat meer turf. De
smaak is top, maar door de scherpte gewoon net iets minder. |
S |
Cadenhead
Bond no. 3 Campbeltown, 57.6%, uit een vaatje in de Cadenhead shop
in Amsterdam getapt op 29-11-2003. |
87 |
Geproefd
in Cadenhead shop Amsterdam op 29-11-2003. Een tweede vaatje is
gearriveerd met een hoog Islay whisky gehalte. Neus lijkt erg op
Caol Ila, de smaak is echter een stuk steviger met teer in de
afdronk. Uitstekende prijs/kwaliteit voor 20 euro! |
B |
Cadenhead
Bond no. 3 Campbeltown (Springbank) uit een vaatje in de Cadenhead
shop in Campbeltown geproefd op 27-5-2003. |
86 |
Deze
Bond no. 3 is duidelijk minder dan de vorige 2 uit Campbeltown en
Londen. Veel scherper en veel meer bourbon karakter dan de sherry
topper van 2002. Wel wat kokos aanwezig. Niet gekocht dus. |
S |
Cadenhead
Bond no. 3 Campbeltown (Springbank?), uit een vaatje in de Cadenhead
shop in Edinburgh geproefd op 31-5-2003, 52.6%. |
84 |
Duidelijk
wat mindere Bond no. 3. Erg scherp en zonder kokos. Verder wel de
bekende smaken van de andere edities. Deze dus maar niet gekocht. |
S |
Cadenhead
Bond no. 3 Campbeltown, 53.3%, uit een vaatje in de Cadenhead shop
in Amsterdam getapt op 7-9-2003. |
81 |
Geproefd
(1e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Hoewel de minste Bond
No. 3 tot nu toe smaakt hij wel heel bijzonder: extreem zout naast
de vanille en mooie bourbonhout smaak. Grote kans dat dit geen
Springbank is. Flesje gekocht omdat het de winkelopening aanbieding
was voor slechts € 13,50 (80). Herkansing bevalt beter: mooie
bourbonvanillesmaak bij de extreem zoute smaak. Gaat toch wel een
beetje richting CV, maar is bruter. |
B |
Cadenhead's
Islay Malt, 9Y, 51.5% Canongate Reserve 37.5 cl |
85 |
9e
bij Michiel 7-2-2003 als
antwoord op de MacPhail's. Ook deze wis hakt er meteen stevig in met
veel Islay karakter. Naast zee, turf, jodium ook een bijzonder
kruidige smaak. Mengsel van Malts is onbekend. Minder dan Macphail's
vatted maar in herinnering wel superieur aan Vintage Islay Malt. |
S |
Caledonian
Single Grain Whisky, |
0 |
Nog
niet geproefde rariteit |
|
Cambus
Single Grain Whisky, |
0 |
Nog
niet geproefde rariteit |
|
Cameronbridge
Single Grain Scotch Whisky, 25Y, 56.7%, 1979-2005, Duncan Taylor |
65 |
7e
bij Huub op 24 mei 2005Neus: hout, kruiden, mint, vreemde zoete geur
met rijp fruit. Wat toegankelijker dan de Strathclyde & Port
Dundas maar bepaald niet aantrekkelijker. Smaak vol hout en
plakkerige zoetheid. Geen moment de overdonderende impact van de
Port Dundas en de Strathclyde. Een slokje Strathclyde hierachteraan
maakt meteen het verschil duidelijk. De afdronk is ook zeer matig:
hout en kruiden, maar vooral lijmig en droog. Niet alle oude single
grain is dus per definitie lekker! Voor mij "niet voor je
plezier" categorie. |
S |
Cameronbridge
Single Grain Scotch Whisky |
55 |
Het
vulmiddel van Johnny Walker. |
S |
Campbeltown
Loch, 25Y, 40%, Blended Whisky |
84 |
Op
17-5-2003 in opwarmrondje bij Jos blind geproefd t.o.v. 3 Ieren. De
kort ervoor geproefde Redbreast had waarschijnlijk nog restinvloed.
Neus is complex: malt, sherry, rook en zoet fruit (kersen). De smaak
is honingzoet, vettig met zacht fruit en sherry. Mooie balans in
smaak. Afdronk is verwarmend maar beetje saai neutraal. Wel een
prachtige blended! Onthulling was verrassing want geen zilt
Campbeltown karakter aanwezig. 2e op Springbank proeverij Overmars
op 17-11-2003: vrijwel zelfde score en smaaknotities. Derde keer
proeven op 28 oktober 2004 in Bussum na de proeverij: kokos in de
neus en hogere score. |
S |
Campbeltown
Loch, 21Y, 40%, Blended Whisky |
81 |
Prima
blended, maar iets minder dan de Campbeltown Loch 25Y. |
S |
Canadian
Club, 6Y, 40%, Blended Canadian whisky |
75 |
In
Canada doen ze het weer anders: twee maal distilleren en blenden
voor het in het vat gaat. Frisse neus met honing, stroop,
hout. De smaak is een aangename verrassing en veel beter dan
verwacht. Het hout is mooi in balans met de zachte en mierzoete
smaak van toffee, stroop, honing en vanille. Licht prikkelend en
ongecompliceerd. Prettige maar superkorte afdronk; sappige houtsmaak
en totaal niet droog. Unieke zeer lichte whisky. Een jonge leeftijd
heeft soms zo zijn voordelen. Tip voor prijs/kwaliteit verhouding.
Ook de 2e keer proeven op de Canada/USA proeverij is weer prettig,
maar toch wel iets minder dan de Seagram VO. |
S |
Caol
Ila 1977-2002, 25Y, 58.1%, Douglas Laing Old & Rare Platinum
Selection. |
93 |
Eindejaarsproeverij
Almere 2004. Inzet van Michel (7e). Neus: zee, aarde, planten,
jodium, turf, malt. Niet bepaald een karakteristieke neus voor Caol
Ila; dit gaat meer naar een Ardbeg toe!! Ook qua smaak een
sensationeel krachtige binnenkomer: zilt, teer, vanille, malt en
mooi hout. Cleane krachtige whisky waar ik geen moment de behoefte
voel water aan toe te voegen (wat een verschil met de voorgaande
Arran Port Wood!!). Verwarmend teerbeest en volkomen in balans.
Beste Caol Ila tot nu toe. Eindeloze afdronk. |
S |
Caol
Ila 25Y, 1979-2005, 58.4%, Super Premium Malt, American Oak refill
casks, 6000 bottles. |
92 |
8e
op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Na
de Port Ellen & Talisker is deze neus zeer uitnodigend en
toegankelijk. Het water loopt in de mond bij deze frisse zeebries
vol zeewier, planten, malt, vanille en citrusfruit. Onverdund prima
te drinken en een feestje voor de papillen: zilte smaak vol planten
met zoete smaken van houtnectar, citrusfruit, perzik en malt.
Prachtig in balans; het hout overheerst geen moment. De afdronk
wordt alsmaar zoeter, maar de rook en turf blijven aanwezig. Een
fantastische Caol Ila die een aankoop waard is. Tweede keer proeven
als allerlaatste op dezelfde dag, na de enigszins tegenvallende
reeks 2005 Distillers Edition bottelingen, bevestigt de eerste
indruk en in november 2005 een fles gekocht. |
B |
Caol
Ila 1975-2000, 25Y, 55.3%, oak cask # 2963, Signatory Vintage Dumpy
Bottle |
91 |
Geproefd
bij Gert op 10-11-2003. Neus: complex met veel aarde/turf/rook en
een lichte leergeur. Smaak is zeer rokerig maar ook fruitig.
Schitterende balans en goed te drinken op cask strength. Niet echt
herkenbaar als Islay whisky en mist de Caol Ila plantensmaak, maar
de toegevoegde fruitigheid maakt dit tot een topper. Afdronk is zeer
lang met mooie hout- en turfsmaak. Verwarmend. |
S |
Caol
Ila 1974-1997, 23Y, 54.4%, cask # 1974/46, Distilled 3-5-1974 &
bottled 18-8-1997, Signatory Vintage Dumpy Bottle |
90 |
Inzet
van Gert op 15-10-2005 bij Huub. Neus: WOW!! Mooie planten en
zeewiergeur, zilt, citrusfruit, banaan, stalgeur. Smaak is
verwarmend, rijk en complex: turf, kruiden, citrusfruit, malt, drop.
Prachtig mooie balans tussen zoet, zuur en zout. Afdronk is kruidig
met een mooie hout- en wiersmaak. Alweer een topklasse Caol Ila.
Uitstekende finale van de genietschapsbijeenkomst. |
S |
Caol
Ila 1978, 23Y, 61.7%, Rare Malts Selection, Bottled May 2002. |
88 |
Genietschapsbijeenkomst
30-10-2004. Krachtige complexe whisky; onverdund zeer alcoholisch.
Flink wat geduld nodig voor opening. Neus heeft veel planten, zilt
en turf maar ook zoete fruitigheid (banaan, ananas) en parfum
(lavendel, eucalyptus). Ook de smaak is veel zoeter dan de normale
distilleerderij botteling met veel perzik en vanille naast de zilte
plantensmaak en turf. Is dit Islay? Een referentiesample van de
standaard 12Y botteling maakt duidelijk hoe subtiel en zoet deze
Rare Malt is. De karakteristieke Caol Ila smaak is ver weg (84).
Tweede keer proeven als sample van Michel in oktober 2005 bevalt een
stuk beter. De krachtige binnenkomst in onverdunde toestand is nu
beter te plaatsen, maar een beetje water blijft wonderen doen. Turf
komt goed los met water en overall een zeer goed gebalanceerde
whisky. Enorm lange afdronk vol teer, planten en hout. Genieten voor
de liefhebber.... |
B |
Caol
Ila 1991, Portwood Finish, 46% Signatory unchillfiltered series |
88 |
Vreemde
roséachtige kleur. Neus knalt er meteen op de bekende Caol Ila
wijze in: plantaardig, zoet, fris, turf, zeewier. In dubbeltest met
de Mc. Killops is deze Portwood minder ruig. Smaak is ook duidelijk
zoeter dan Mc. Killops. De port mengt prachtig met het ruige Islay
karakter en biedt een mooie extra dimensie zonder de essentie van
Caol Ila geweld aan te doen. Lange, zoete, plezierige en niet te
droge afdronk. Kan behoorlijk wat water hebben. Wordt bij herproeven
steeds lekkerder en is gestegen vanaf 86 punten. |
B |
Caol
Ila 1976-2001, 25Y, 57.5%, oak cask # 8086, Signatory Vintage Dumpy
Bottle |
87 |
Inzet
Andre B op genietschapsbijeenkomst 13-12-2003. Neus minder
plantaardig dan gewoonlijk bij Caol, wel kruidiger en met veel hout
en alcohol. Mooie volle smaak, met veel hout, turf, rook en wat
jodium. Iets fruitiger met een beetje water maar ook scherper. Een
genietwhisky, maar wel minder dan zijn broertje uit 1975 (gecheckt
met referentiesample Gert). |
S |
Caol
Ila 1989-2001, 12Y, fresh bourbon cask 2107, Murray McDavid |
87 |
Mystery
guest voor Ardbeg proeverij 22-1-2005. Veelbelovende neus:
medicinaal, jeneverbes, jodium, stro, brinta, turf, fruitig,
bourbonwood. Na enige tijd een lichte stalgeur. Smaak heeft eerst
een heftige binnenkomst met veel planten, turf en malt. Na enige
tijd komt de fruitigheid (mandarijn, limoen) langzaam door de woeste
Islay krachten heen. De lange vettige afdronk is echt genieten: hout
prachtig in balans met turf en fruit (afdronk meer perzikachtig dan
in de smaak). Voor kniesoren: na afloop ruikt het lege glas echt
onplezierig. |
S |
Caol
Ila 25Y, 59.4%, Natural Cask Strength serie |
87 |
3e
op festivalzondag 2004. Neus: zeewier, turf, rook, malt, vanille,
zeer alcoholisch. Smaak onverdund zeer gesloten en niet te trekken.
Met flinke scheut water een prachtige opening! De karakteristieke
Caol Ila plantengeur en smaak komt naar voren en het gehele palet
wordt veel frisser en fruitiger. In de smaak is naast de
gebruikelijke planten, zeewier, turf, malt, vanille, fruit ook nog
wat teer en fenol te detecteren. Afdronk is lang, verwarmend en mooi
in balans. Na verdunning een uitstekende Caol Ila!! |
S |
Caol
Ila 10Y, 43%, Chieftain's Choice |
86 |
4e
op Chieftain's tasting met Jim Murray (opening whiskyfestival 2003).
Na de wat muffe Rumwood finish is de frisse neus en smaak van deze
botteling een verademing: prikkelend, droog, malty, zeewier, jodium,
turf, citrus. Plezierige lichte afdronk zonder teer. |
S |
Caol
Ila 12Y (new distillery botteling 2002) |
86 |
Geproefd
in de week van release op Islay na de rondleiding door de
distilleerderij. Neus: de typische Caol Ila plantengeur, fris, malt,
oily, licht turf. Smaak is heerlijk fris, met veel malt, turf &
fruit. Met water wat scherper, maar meer turf (en plantengeur
verdwijnt!). De afdronk is lang en prettig (stijl Signatory
Unchillfiltered). Het aanschaffen waard! Punten bevestigd als finale
bij Huub op 13-9-2003. |
S |
Caol
Ila 1989, 10Y, 43% Signatory Single malt Collection. |
86 |
8e
bij Andre (29-12-2001) tijdens de vissalade. Neus: fruitig door de
zee en turf heen. Smaak typisch Caol Ila (jeneverbes?) met veel
turf. Lange afdronk. Combineert prima met lichte vis. |
S |
Caol
Ila 1989, 11Y, 46% Signatory unchillfiltered series |
86 |
6e
wis bij Huub (31/8/2001). Ondanks de enorme lading turf, fenol, zee,
jodium ook een frisse fruitige malt proefbaar na toevoegen water.
Associaties met Longrow. Zeer lange en droge afdronk. Stelde wat
teleur op Islay-avond 12/10/2001. Moet onder Ardbeg 10Y ! Proef nu
ook wat Jackson jeneverbes noemt. |
B |
Caol
Ila 1989, 43%, Mackillop's Choice from a single cask, cask 3321,
31-10-1989- nov. 1999 |
86 |
5e
bij de Still (23/2/2001) en blind geproefd bij Andre's Blind &
Guess op 29-10-2005. Neus: zee, turf, fenol, planten, medicinaal.
Smaak: zeer Islay, rook, heide en aarde. Kaal, krachtig en goed in
balans. Afdronk zeer lang en bij deze niet de aardesmaak die soms
tegenstaat. Duidelijke Caol Ila plantensmaak en perfecte afdronk. |
B |
Caol
Ila, 1991, cask #743. Work in progress for Dewar Rattray Cask
Collection. |
86 |
8e
op festivalzondag 2005. Aardigheidje in de masterclass. Neus is
prachtig plantaardig, zilt en veel clean bourbonwood. Smaak is eerst
zoet en dan knalt de turf en zeewier naar voren. Een prima Caol Ila;
wat aan de kale kant. |
S |
Caol
Ila, 9Y, 1989-1999, 46%, Cadenhead, bourbon barrel, 282 bottles. |
86 |
9e
bij Jos op 17-5-2003. Een verademing na de Bowmore deze superfrisse
plantaardige turfwhisky. De smaak is typisch het Caol Ila
distilleerderij karakter; iets frisser en met heerlijke zeewier en
malt nasmaak. Prikkelende afdronk. Aperitief. |
S |
Caol
Ila 1977, 21Y, 61.3%, Rare Malts Selection |
85 |
Complexe
whisky; puur niet goed te drinken. Wat water nodig voor opening; dan
fris, zeewier, zwavel, fenol en de karakteristieke Caol Ila smaak.
Zeer lange smaakontwikkeling en grote complexiteit, maar bij vaker
drinken en nader inzien heb ik toch veel liever een jongere Caol Ila
op een wat lager alcoholpercentage. Dit is allemaal wel erg heftig. |
B |
Caol
Ila 1990-2002, 12Y, 46%, Whisky Galore |
85 |
4e
op Pot Still festival 2003. Neus: heftig zee, planten, jodium.
Lekker krachtige smaak, typisch Caol Ila (weinig verschil met
distilleerderij botteling). Afdronk: plezierig droog, verwarmend,
lang. Deze was per ongeluk ingeschonken nadat ik om Auchentoshan had
gevraagd; 10 minuten water & brood om de smaak weg te krijgen. |
S |
Caol
Ila, 11Y, 1989-2000, 57.8%, Cadenhead, bourbon barrel, 228 bottles. |
85 |
Borrel
gekregen van de hospita in B&B Campbeltown. Neus is sterk
alcoholisch, zeewier en Caol Ila plantengeur. Smaak onverdund lijkt
eerst goed te doen, meer teer dan verwacht maar bij nasmaak en
afdronk brand in de mond. Met water erbij wordt het iets geuriger en
lichter, maar het niveau van de distilleerderij botteling wordt niet
gehaald. |
S |
Caol
Ila 18Y, new distillery botteling |
83 |
12e
op whiskyfestival 22 nov. 2002. Neus is belegen, rokerig,zacht,
belegen. Smaak is zacht, fruitig, belegen en plantaardig (maar veel
minder dan de normale botteling). De afdronk is zeer lang maar wat
vlak. Deze mist naar mijn mening het ruige Islay & Caol Ila
effect. Wel lekker, maar zal hem niet kopen. |
S |
Caol
Ila 1975, 21Y, 61.3%, Rare Malts Selection |
83 |
Blind&guess
bij Andre op 29-10-2005. Neus en smaak onverdund blijven zeer
gesloten; wel uiterst heftig Islay & alcohol. Na verdunnen gaat
het beter. Turf, zee, planten, peper, kruiden, noten en een vleugje
overgebleven citrus dat snel maakt dat het wegkomt uit dit geweld.
Afdronk is ruw en peperig, zelfs na verder verdunnen met water. Iets
teveel van het goede voor mij. |
B |
Caol
Ila 1988-2000, 40%. Gordon & Mc. Phail's Private Collection.
Cognac Wood Finish |
83 |
Neus:
turf, plantaardig, fruitig (druif?). Smaak: zacht, glad, turf,
prikkelend op de tong. Afdronk: veel houtcoating, prettig droog maar
loopt wat plakkerig af. Cognac associatie niet zo duidelijk; hooguit
in de afdronk. |
S |
Caol
Ila 1989, 11Y, Signatory |
83 |
Weer
de typische Caol Ila smaak (jeneverbes?) en veel turf, fruit en zee.
Droge lange afdronk, maar…zonder grondsmaak. Zeer plezierig half
flesje voor weinig geld. |
B |
Caol
Ila 1990-2001, 40%. Gordon & Mc. Phail's Private Collection.
Port Wood Finish (cask 99/47 1.2) |
83 |
Vierde
na aanschuiven bij de vuurkorf van Jos op 28-8-2004. Neus: zilte
zeegeur, jeneverbes, turf, zoet, fruitig en beetje velpon? De eerste
binnenkomst is uitstekend: zoete port en zilte Islay kracht gaan met
elkaar op de vuist. Stroeve nasmaak met veel hout en een plakkerige
afdronk kosten veel strafpunten. Lekker, maar een stuk minder
geslaagd dan de Signatory portwood! |
S |
Caol
Ila 20Y 1974-1995 ; Signatory Vintage Cask Strength |
83 |
Benchmark
voor turfsmaak! Bijzonder krachtige 1e kennismaking met Caol Ila.
Zou er geen fles van kopen, maar jongere editie is het proberen
waard. |
S |
Caol
Ila 9Y, 46%, Wilson and Morgan |
83 |
5e
na het eten bij Andre (29/12). Duidelijk een jonge en zeer heftige
wis. Sterke associatie met Ardbeg 10Y en Longrow. Een beetje
grondsmaak in de afdronk maar overall heel goed. 85 punten bevestigd
bij Henk (7e op 19/1/2001); 1 puntje eraf omdat na een half uur
reizen naar NS-Alkmaar de grondsmaak toch heftig blijkt. |
S |
Caol
Ila Cask Strength, no age, new distillery botteling |
83 |
14e
op whiskyfestival 22 nov. 2002. Onverdund wat kaal en ruw; met water
wat meer plantenkarakter. Smaak is ruig en met veel zeewier. Lekker,
maar minder dan de goedkopere 12Y distilleerderij editie. |
S |
Caol
Ila 15Y, 43%, Flora & fauna |
82 |
Geproefd
in White hart Hotel in Port Ellen. Inmiddels opgevolgd dor 12Y
distilleerderij editie. Neus: fris, vanille, zacht, plantaardig.
Smaak is glad en filmend. Na het hout, turf, vanille weinig verdere
ontwikkeling. Erg zacht, maar niet spannend; minder dan de nieuwe
12Y versie. De afdronk is droog, wat plakkerig en dropachtig. |
S |
Caol
Ila 1994, 10Y, Portwood Finish, 46% Signatory unchillfiltered
series. Cask 04/0292. Distilled 12-05-1994. Bottled 16-08-2004. |
82 |
Zelfde
rosékleurtje als vorige editie. Neus knalt er meteen op de bekende
Caol Ila wijze in: plantaardig, zoet, fris, turf, zeewier,
alcoholisch. De smaak is ruw, onaf en zoet. Balans en afdronk veel
minder dan de vorige editie in deze serie. Ook minder dan de G&M
Portwood. Slotwhisky als 18e op Pot still festival 2004. |
S |
Caol
Ila 9Y, Medoc Finish, 50%, cask 90441-90444, Chieftain´s |
82 |
Blind&Guess
bij Andre 29-10-2005. Zeer aparte oranje/rose kleur. Neus is
heerlijk:aardbei, honing, vanille, zee, jodium, turf en planten.
Smaak is heftig alcoholisch maar wel toegankelijk: turf, teer en
zout overmeesteren uiteindelijk de zoete aardbei. Water toevoegen is
geen succes; er komt dan vrij veel zwavel naar voren. |
S |
Caol
Ila 12Y, 43%, Rum wood finish, Chieftain's Choice |
81 |
3e
op Chieftain's tasting met Jim Murray (opening whiskyfestival 2003).
Neus is karakteristiek Caol Ila. De smaak is wat minder
karakteristiek: zachter en milder dan de standaard botteling, wel
weer erg plantaardig en glad en filmend. Door het rumvat
waarschijnlijk ook een wat muffige krentensmaak erdoorheen; wat
minder geslaagde combinatie wat mij betreft. Leuk om een keer
geproefd te hebben. |
S |
Caol
Ila 1993, work in progress 2002, cask 15510 |
79 |
Geproefd
als mystery guest bij Bo$$ op 16-9-2005 uit zijn "eigen"
vat. Neus is heftig Islay; veel zeewier, turf, jodium, zilt. Smaak
is heftig alcoholisch met veel turf en jodium. Ruw en onaf. Na enige
tijd komt er wat citrusfruit, vanille en malt door de zilte smaak
heen. Droge afdronk met jodium en gerookte vissmaak. Kan nog wel
even blijven liggen. |
S |
Caol
Ila 3453 days old, Signatory, 55,9% |
77 |
Puur
ondrinkbaar. Smaakt vooral naar turf, zee en medicinaal
ontsmettingsmiddel (Lysol). Met water (veel) opening van zaken met
een veel frissere whisky als resultaat. De vraag is hoe vaak je dit
voor je plezier drinkt. Interessante begeleiding bij het visbrood
bij Gert (2/3/2002). |
S |
Caol
Ila 10Y, Cadenhead's, cask strength |
76 |
In
Cadenhead Shop Edinburgh op 31 mei 2003 alweer een puur ondrinkbare
Caol Ila geproefd (Andre is het niet met me eens). Met water (veel)
ontstaat een iets frissere whisky, maar de teersmaak blijft
overheersen. Ook hier is de vraag is hoe vaak je dit voor je plezier
drinkt. |
S |
Caperdonich
24Y, 52.7%, Distilled 31-10-1980, Bottled 5-4-2005 from bourbon cask
number 7338, 166 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. |
85 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (12e). Neus: honing, malt, hout,
vanille, perzik; kortom alweer zo'n prachtige typische belegen
Speyside whisky! Smaak is zoals de neus aankondigt elegant, vol,
malty, mellow, mooi hout en zacht fruit. Op deze sterkte al goed te
drinken maar met water wordt de smaak duidelijk zachter en komt er
meer citrusfruit in de neus. Overall met water iets minder
indrukwekkend. Afdronk is glad, filmend, honingzoet en vrij
neutraal. |
S |
Caperdonich
19Y (1976-1999), 43%, The Ultimate |
77 |
Neus:
bourbon (vanille & hout) en weinig malt. Smaak: scherp, veel
vanille (Cellar 13 niveau), nu wel malt en wat minerale kiezelsmaak.
Afdronk: droog, hout, lijmig en niet zo lekker. |
S |
Cardhu
Single Malt: zie Cardow |
|
|
|
Cardow:
Cardhu 12Y |
69 |
Neus
is Interessant: extreem floraal; bijna parfumachtig. De smaak valt
echter enorm tegen: vlakke maltsmaak met wat vanille en veel minder
fruitigheid dan de fraaie neus suggereert. Droge saaie afdronk met
een vleugje turf. |
S |
Carsebridge?:
Alloa Single Grain Whisky, 40Y, 42.3%, cask strength, no chill
filtration, Old train Line, 114 bottles. Distilled July 1964.
Bottled August 2004. |
83 |
1e
op festivalzondag 2004. Curiositeit op de stand van Ronald Wuijster.
Distilleerderij onduidelijk (er bestond geen Alloa distilleerderij
in die tijd; wel van 1786-1851), maar waarschijnlijk afkomstig van
de enorme grain distilleerderij van Carsebridge in Alloa
(1799-1980). Neus is erg mild en zacht. Doet wat aan Amerikaanse
Bourbon whisky denken, maar dit is veel fruitiger (perzik) en
lichter. Smaak is zoals verwacht heel zoet (toffee, vanille),
fruitig (perzik/abrikoos), drop, anijs. Weinig malt, wel iets
kruidige roggeassociatie. Het hout komt langzaam naar voren en laat
de smaak van zoet naar bitter verschuiven. In de afdronk blijft zoet
en bitter in balans. |
S |
CELP,
The Seaweed Experience, 55%. The Seaweed Whisky. |
69 |
9e
op festivalvrijdag 2005. Na de fantastische Connemara Cask Strength
is dit even afzien. Neus: veel rook en turf, maar ook spirity met
een beetje ranzige botergeur. Smaak is ruw, grof en onaf. Niet echt
lekker. De afdronk blijft lang doorgaan en laat vooral turf op het
palet achter. Dat stuk zeewier dat in de fles ronddrijft ziet er ook
niet uit naar mijn idee, maar ieder zijn meug. Voor de die-hard
Islay fan. |
S |
Celtic
Desire 12Y, 40%. Blended and bottled in Rotterdam by Martin Mens |
83 |
Mystery
guest bij Andre op 8-11-2003. Neus: interessante geur: kruidig,
malty, citrus. Mooie zachte en volle smaak met veel malt en vanille
en erg fruitig (sinas). Afdronk is glad, zacht, mooi in balans en
subtiel. Het is een blend van Ierse en Schotse whisky's. |
S |
Chichibu
single malt: zie Hanyu |
|
|
|
Chivas
Regal 18Y, 40% |
82 |
Geproefd
mei 2005 bij Strathisla distilleerderijbezoek. Te weinig tijd om
goed te noteren. Eerste indruk: complex en vooral voller en
krachtiger dan de Chivas Regal 12Y. Heeft een lekkere volle
houtsmaak en een minder droge afdronk dan de 12Y. |
S |
Chivas
Regal 21Y, Royal Salute, 40% |
80 |
Geproefd
11 juni 2005 op vliegveld Bangkok. Ondanks het plastic bekertje is
er een prachtige neus waarneembaar. Mooie belegen malt en hout, zeer
fruitig (mandarijn, perzik) en honingzoet. Doet denken aan belegen
mooie Speyside whisky. De smaak is extreem zacht! Een fluwelen
mondgevoel met frisse en zoete smaken. Het fruit is prachtig in
balans met malt, honing en hout en na enige tijd komt turf en rook
naar voren. Het lijkt naar de uitstekend categorie te gaan, maar dan
begint de afdronk de score te verpesten. Het hout overheerst wat
teveel en de afdronk is vooral droog en plakkerig. Na langere tijd
postzegellijm nasmaak die veel strafpunten kost. |
S |
Chivas
Regal 12Y, 40% |
77 |
Verliest
in blindtest van JW Premier en Dimple in 2000. Herkansing maart 2003
op boottochtje Rotterdam bevalt een stuk beter. Mooie zoete neus en
redelijk complexe smaak met meer turf dan je in eerste instantie
verwacht. De smaak is een beetje saai, maar de afdronk is prettig
neutraal en niet droog. (75) Derde keer proeven mei 2005 bij
Strathisla distilleerderijbezoek. Neus is vrij vlak en neutraal,
maar wel fruitig (citrus, perzik), malty en licht turf. Smaak is
prikkelend met veel malt, fruit, zoete vanille, rook en een beetje
turf. Mooie balans van smaken met een hoge Speyside invloed van
zachte en mellow malts. Met wat water erbij nog fruit en een vleugje
kokos/anijs. Behoorlijk complex. De afdronk is ietsjes lijmig en
eindigt stroef en droog (strafpuntjes!). Naast een JW Black Label
maakt de Chivas 12Y geen schijn van kans op vliegveld Bangkok
10-6-2005, maar de zoete fruitigheid die ook in de Royal Salute te
vinden is valt meteen op. |
S |
Classic
of Islay (= Lagavulin 8Y volgens importeur), no age, 58.1%, |
82 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (22e). Neus: jodium, sherry, kruiden. Smaak is zeer
krachtig, scherp, kruidnagelen, boenwas, medicinaal. Lange afdronk.
Prijs/kwaliteit matig bij deze botteling; moet denk ik onder de
Vintage Islay Malt cask strength. |
S |
Clontarf,
40%, no age, black label (blended Irish, Grain only?) |
78 |
Zestiende
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Volgens dame bij de stand
is dit single grain (staat niet op de fles, maar wel in whisky bible
2004 van Jim Murray). Na distillatie is deze whisky door houtskool
gefiltreerd en in bourbon vaten gerijpt. De houtskool pept ook dit
zeer zoete drankje behoorlijk op en geeft een wat pittiger en
kruidiger karakter (75). Blind geproefd in rondje mystery guest bij
Huub op 30-10-2004 en duidelijk de beste van de Clontarf reeks!
Herkend als een Ierse whisky. Neus is zoet, vol, uitnodigend met
perzikachtige fruitigheid en ietsje bitter. Mooie zoete en licht
kruidige smaak met veel vanille en prettige bourbontrekjes. Licht
plakkerige afdronk, mogelijk nog beïnvloed door de voorgaande
blended Clontarf. |
S |
Clontarf
Single Malt Irish Whiskey,
40%, no age |
76 |
Vijftiende
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Na distillatie is deze
whisky door houtskool gefiltreerd en in Bourbon vaten gerijpt. Dit
maakt hem een stuk pittiger dan Iers normaal smaakt; veel minder
zoet en redelijk complex. Afdronk is prettig droog (81). Blind
geproefd in rondje mystery guest bij Huub op 30-10-2004 tussen de
grain en blended Clontarf geëindigd.
Niet herkend als een Ierse whisky (had Lowland gegokt). Neus
is zoet bourbonwood, clean, subtiele frisse citrus/perzikachtige
fruitigheid en ietsje bitter. Mooie zoete en kruidige smaak met veel
vanille en malt. Afdronk is droog, kort en weinig boeiend. Overall
een beetje vlak. |
S |
Clontarf
Reserve, 40%, no age, gold label (blended Irish) |
72 |
Zeventiende
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Na de lekkere malt &
grain ook de blended maar geprobeerd. Weinig uitdagend van smaak in
vergelijking met de malt. Moet misschien nog eens worden herkanst
zonder voorkennis (75). Blind geproefd in rondje mystery guest bij
Huub op 30-10-2004 en duidelijk de minste van de reeks. Herkend als
een blended en slechts 70 punten gegeven. De neus is zoet,
bourbonachtig en licht. De smaak is niet echt lekker ondanks de
mooie lichte houtsmaak; spoortje zeepsop? Afdronk lijmig. |
S |
Clynelish
12Y, 57% Gordon & MacPhail |
88 |
8e
op Cadenhead proeverij 21-5-2004 (bonusinbreng Wally). Grote
verrassing! Oude botteling (Ainslie & Heilbron) die qua geur en
smaak meer aan Brora doet denken. Krachtige zilte en rokerige geur.
Smaak is vet en boterig met veel turf en vleugje maggi. Verwarmende
filmende afdronk. Mondvullend en indrukwekkend. Beste Clynelish tot
nu toe zonder die leerachtige smaak. Kopen wanneer je hem ziet! |
S |
Clynelish
1971, 54.2%, Premier Malt |
87 |
Super
Wigman Tastung 2004. Neus: heerlijk fris en fruitig, beetje turf;
geen spoortje van de karakteristieke licht ranzige leergeur. Smaak
is lekker pittig peaty, malt, vanille en droge fruitsmaak (avocado).
Heerlijke afdronk. |
S |
Clynelish
12Y, 59.9%, bourbon cask, Adelphi 2005 botteling |
86 |
9e
op WFNN 2006 & 2e in Adelphi masterclass Mc. Lean. Neus en smaak
onverdund zijn zeer gesloten. Met wat water mooie opening. Na de
Glentauchers is dit duidelijk minder malty en fruitig; tamelijk vlak
en weinig indrukwekkend. De smaak maakt echter heel veel goed:
prikkelend kruidig, peperig en toch boterzacht en vettig. Een
heerlijke drinkwhisky zonder het typische Clynelish leerachtige
bijsmaakje. Verrassend weinig zilt t.o.v. de Diageo botteling. |
S |
Clynelish
11Y 43% (1989-2000) Provenance serie ; non-chill filtered and no
additional colouring |
84 |
12e
wis op festival 2000. Een verademing na alle oud houten. Heel
lichtgeel. Een boterzachte whisky met veel heidebloemen en malt
karakter. Kruidig prikkelende afdronk. |
S |
Clynelish
14Y, 46%, new distillery botteling 2002-2005 |
84 |
11e
op whiskyfestival 22 nov. 2002. Neus: fruitig, leer, rook, tabak. De
smaak is viskeus, zilt, fruitig, kruidig, peperig en prikkelend. De
afdronk is glad en fris (83). Latere botteling geproefd in
broekerhuis 2005 smaakt beter. Frisser en minder leerachig; wel
duidelijk zilt. |
S |
Clynelish
14Y (1984-1998) 40% G & M Connoisseurs Choice |
83 |
Heel
anders dan de Provenance Clynelish! Donkerder kleur. Neus
vergelijkbaar maar met meer turf. Ook de smaak heeft meer
turf/rook/zilt karakter. Een droge en wat plakkerige afdronk. |
B |
Clynelish
14Y, 43%, Flora en Fauna |
83 |
Neus
is zeer aantrekkelijk: fris, ziltig, kruidig en geparfumeerd
(rozen). Smaak tintelend fris op de tong, dan kruidig, vanille, hout
en wat belegen. Lange maar iets droge lijmige afdronk. Erg lekker,
maar in herinnering toch minder dan de G&M versie. |
S |
Clynelish
1989-2001, 58.9%, Signatory Vintage (dumpy bottle) |
83 |
Tweeëntwintigste
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Deze cask strength komt nog
door al het voorgaande heen. Ondanks de alcohol een zeer
uitnodigende neus. De smaak is malty, kruidig en leerachtig. De
afdronk lang en kruidig. Er is teveel vooraf te gaan om dit goed te
kunnen scoren; verwacht deze bij herproeven in de 82-85 range. |
S |
Clynelish
1990, 46%, Wilson and Morgan |
83 |
6e
op whiskyfestival 22 nov. 2002. Neus: malty, kruidig, zilt. Smaak is
vol en rijk: kruiden, peperig, malt, gedroogd fruit. De afdronk is
prikkelend, uitdagend en mooi in balans. |
S |
Clynelish
1989, 12Y, 57.2%, Adelphi |
81 |
12e
op whiskyfestival 23 nov. 2002. Weer de gebruikelijke Clynelish
notities (kruidig, malty, leerachtig, prikkelend). De afdronk is
lang, droog en plezierig kruidig. Doet erg denken aan de Signatory
"South African Sherry" botteling. |
S |
Clynelish
1989-2001, Signatory Vintage; matured in a South African sherry cask. |
79 |
Neus
is heel vreemd: zilt, achterkant leren riem, olieachtig (op de Jura
manier), kruiden, licht medicinaal. Nauwelijks sherry invloed te
bespeuren. Zachte
kruidige smaak met veel malt. Zilt karakter en weinig sherry
(hooguit wat verschraald). Afdronk prikkelend als Knockando, droog
en kruidig. Heeft wat Campbeltown achtig karakter. Heel bijzonder en
complex. Die licht ranzige smaak is op de lange duur wel jammer.
Geen whisky waar je vaak zin in zult hebben. Als mystery guest intro
bij Andre op 8-11-2003 slechts 75 gescoord. |
B |
Clynelish
11Y 43% Cadenhead's |
74 |
Weer
een interessante Clynelish. Veel fruit (appel, perzik?), fris en
malt en licht zilt in neus en smaak. Licht turf, rook komt later
opzetten en een prikkelende peperige kruiden smaak. Verliest punten
door een wat postzegelachtige afdronk. Herproefd bij Andre in
blindproef rondje op 4-1-2003 en toen 76 punten gegeven. Er was
echter een zeer vieze oude jenever aan vooraf gegaan. Juni 2003
sample van Andre gekregen en de lage score van januari blijft nu
overeind. Na een paar keer drinken gaat deze smaak je snel vervelen.
Afdronk naast postzegel ook wat leerachtig. |
S |
Clynelish
12Y, 1989, 57.7%, Cadenhead's |
74 |
Geproefd
(2e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus:leerachtig,
kruidig, niet fris. Smaak valt erg tegen (deze werd speciaal
aanbevolen door whiskyschrijver David Stirk). Water erbij maakt het
nog erger. |
S |
Cnoc:
zie Knockdhu |
|
|
|
Coleburn
1972 40% G&M Connoisseurs Choice |
77 |
2e
wis bij Henk (19/1/2001). Veelbelovende neus: belegen malt, veel
zoet (appel & mango?) en hout. Komt scherp binnen maar dan
lekker zoet en licht olieachtig. Prettige droge afdronk. Heel wat
meer puntjes dan Jackson's score! |
S |
Compass
Box Juveniles Vatted Malt Scotch Whisky, 44% |
82 |
Testminiatuurtje.
De neus is meteen al een stuk aantrekkelijker dan bij Asyla en
Hedonism; naast het subtiele lichte karakter van malt, hout, vanille
en citrusfruit is zowaar een vleugje turf te vinden. Subtiele lichte
smaak die tegelijk ook vol is. Prachtige gebalanceerd mengsel van
jonge malt whiskies; zeer fris en citrusfruitig. Mooie zoete afdronk
die naar meer smaakt. Dit is meer mijn stijl dan de Asyla en de
Hedonism. Deze vatted malt is perfect in balans en heeft een
fluweelzacht mondgevoel; prima aperitief (84). Tweede test als
blindganger bij Jos op 16-4-2005 gaat een stuk minder goed.
Vergelijkbare smaaknotities maar de afdronk wordt nu als weinig
indrukwekkend en licht plakkerig beoordeeld (78). |
S |
Compass
Box The Peat Monster, Vatted Malt Scotch Whisky, 46% |
80 |
Blindganger
bij Jos op 16-4-2005. Neus: Hallo Islay! Jeneverbes, turf, malt,
zeewier. De prikkelende smaak zit ook vol turf en zeekarakter, maar
is tevens wat ruw en onaf. De afdronk is inderdaad behoorlijk peaty,
maar ook plakkerig. Kost strafpunten. Doet het meest denken aan een
jonge Caol Ila. |
S |
Compass
Box Hedonism Vatted Grain Scotch Whisky, 43% |
79 |
Testminiatuurtje.
Neus: Bourbon is de eerste associatie, maar dit heeft veel minder
hout. Vanille, honing, graan, eiken en zacht fruit komen als eerste
naar voren. Het mondgevoel is in eerste instantie bijna mousserend,
maar de smaak is zeer zacht, fris en wat vettig. De bourbonstijl
blijft helaas op de voorgrond in de behoorlijk complexe smaak met
chocolade, banaan, mint, vanille en malt. De afdronk is zoet, glad
en neutraal en eindigt licht plakkerig. Met water verdwijnt het
licht prikkelende/mousserende effect; niet meer doen dus. De
Hedonism legt het in Dubbeltest duidelijk af tegen de Couvreur grain
(76). Tweede test als blindganger bij Jos op 16-4-2005 bevalt beter
(81). Finale score uit restant miniatuurtje februari 2006. |
S |
Compass
Box Eleuthera Vatted Malt Scotch Whisky, 46% |
78 |
Blindganger
bij Jos op 16-4-2005. Neus: fruitige malt met licht zilt karakter en
zoete vanille. Smaak heeft redelijk wat turf en ook zout. Doet
denken aan een jonge Talisker (bv. Vintage Skye Malt). Afdronk is
snel weg, maar wel plezierig. |
S |
Compass
Box Asyla Blended Schotch Whisky, 40% |
75 |
Testminiatuurtje.
Neus is licht en subtiel, wat geparfumeerd met veel bloemen, vanille
en honing. Beetje kaal voor een blended en erg grainy. Malt,
vanille, graan, ex-Bourbonhout en een vleugje turf. In de afdronk
ietsje lijm en er komt meer hout naar voren (79).
Tweede test als blindganger bij Jos op 16-4-2005 verloopt
dramatisch: minste van de 5 met een score van slechts 71. Gemiddelde
score genomen. |
S |
Compass
Box, The Spice Tree (4 highland malts married in a French Oak cask). |
73 |
1e
op festivalzondag 2002. Neus: hout, harsig en onaantrekkelijk. Smaak
is ook tamelijk bitter. De stroeve houtsmaak overherst de malt en
kruiden. Afdronk is ook niet geweldig. |
S |
Connemara
Cask Strength, 58.9% dumpy bottle. |
87 |
8e
op festivalvrijdag 2005. Na de Bruichladdich 1986 is de buitengewoon
rijke neus van deze Ierse whisky spectaculair te noemen: turf, rook,
jodium, citrusfruit, bloemen, vanille. Smaak is vol turf, krachtig
en verwarmend. In contrast met de voorgaande cask strength whisky is
dit zo te drinken; geen moment de behoefte om hier water bij te
doen. Floraal en fruitig naast de rook en turf. Ook in de afdronk
gaat alles goed: prettig droog, peaty en verwarmend. De beste cask
strength Connemara die ik tot nu toe heb gehad. Kanjer voor
prijs/kwaliteit verhouding met een prijskaartje rond de 30-35 euro. |
S |
Connemara
Cask Strength, 59.0% (Irish Whiskey) |
85 |
5e
bij Gert op 21-2-2004. Krachtige neus met veel turf, vanille en
malt. De smaak onverdund is krachtig, maar prima te drinken. Mooie
balans tussen turf en
vanille; niet bijzonder complex maar heerlijk drinken. Licht
kruidige afdronk is ook bijzonder prettig met veel vanille en
honing. Met water geen verbetering. |
B |
Connemara
Cask Strength, 60.1% (Irish Whiskey) |
84 |
Verrassende
finale bij Henk op 24-6-2002. Prikkelende neus met turf, rook, leer,
fruit en hout. De smaak is nectarachtig, zoet, honing, noten (beetje
Rare Malts karakter). Met wat water verdwijnt nectar, maar wordt de
smaak frisser en gladder (op het zepige af). Heerlijke lange
afdronk. |
S |
Connemara
12Y, 40% |
82 |
Twee
maal geproefd in Leiden als 5e op festivalvrijdag 2005 (83) en 2e op
festivalzondag 2005 (81). Neus: mooi turf, vanille, honing, citrus,
malt. Smaak ook vol vanille, malt, turf en salmiak. Zoete smaken
zijn niet helemaal in evenwicht met de turf. Wat meer diepgang en
complexiteit dan de no age versie, maar mist de kick van de cask
strength versie. Mooie filmende afdronk met mellow nasmaak. Lekker,
maar niet erg spannend en voor prijs/kwaliteit verhouding minder
interessant. |
S |
Connemara,
40% (Irish Whiskey) |
82 |
Verrassing:
veel turf bij een Ierse whiskey! Veelbelovende neus met turf, rook,
kruiden, citrus, zee. De smaak is wat minder complex, op het kale
af, maar heerlijk veel turf naast de mooie zoete malt en vanille.
Turf zet ook door in de droge lange en kruidige afdronk. Punten
bevestigd bij Iers introductierondje Jos 20-4-2002 (83). Als 6e op
festivalvrijdag 2005 na de 12Y versie iets lagere score (81). Op
vallend is wel dat de versie zonder leeftijd meer turf heeft dan de
12Y. Score uitgemiddeld. |
B |
Convalmore
1978, 24Y, 59.4%, Rare Malts |
79 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (8e). Neus: alcoholisch, fris, fruitig (ananas),
malt,ether; vrij complex. Smaak is scherp en zoet; niet goed te
proeven op deze sterkte. Met water wordt de smaak wat weeïg, oily,
wrang. Zelfde synthetische bijsmaakje als de Convalmore van
Cadenhead, maar gelukkig minder overheersend. Banaan komt duidelijk
naar voren in de droge afdronk. |
S |
Convalmore
28Y, 1977, 57.9%, bottled 2005, 3300 bottles. |
78 |
2e
op festivalzaterdag 2005. Neus: bubblegum (die bazooka's van
vroeger), fruitig (perzik, citrus), licht rokerig en complex. De
smaak is prikkelend, mooi malty en dan komt die weeïge
zoetstofsmaak naar voren die het voor mij volkomen verknoeit. Met
een scheut water verdwijnt een groot deel van de zoetstofsmaak, maar
het blijft wat synthetisch smaken. Rommelig complex. De afdronk is
een stuk prettiger dan de smaak: zoet en filmend en nog een klein
reste weeïgheid. Convalmore is denk ik niet mijn merk.... |
S |
Convalmore,
26Y, 46%, Cadenhead's |
77 |
Geproefd
(6e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Vreemde neus:
etherachtig, fris en mierzoet. De smaak is fris en fruitig met een
alles overheersende niet goed te omschrijven wat synthetisch
aandoende zoete bijsmaak ("zoetjes"). Wel mooi filmend en
zacht. De achterblijvende coating op het verhemelte smaakt echter
vooral naar de zoetjes. David Stirk werd moedeloos toen ik ook dit
onder de 80 scoorde. |
S |
Signatory
Irish Single Malt
Whiskey, 10Y, 46% (waarschijnlijk Cooley) |
78 |
Geen
distilleerderij genoemd op deze mysterieuze fles, gescoord voor 27
euro op de veiling. Mooie donkere kleur. Neus: veel hout, vanille,
honing en ook wat rook. Smaak: scherpe binnenkomst, een sherryvat
gerijpte Ierse whisky maar niet zo goed in balans. Stroeve smaak en
lange afdronk (73). Met water veel beter: neus wordt bijna
citrusfris en de smaak krijgt ook meer typisch milde Ierse trekjes.
Bij herproeven langzaam gestegen in waardering. |
B |
Cooley's
Slieve na Gcloc Single Malt |
0 |
Nog
niet geproefd |
|
Cooley's
Waitrose Single Malt |
0 |
Nog
niet geproefd |
|
Cooley's
Clontarf Single Malt/Blendeds: zie Clontarf |
|
|
|
Cooley's
Connemara Single Malt: zie Connemara |
|
|
|
Cooley's
Locke's Single Malt: zie Locke's |
|
|
|
Cooley's
The Tyrconnell Single malt: zie Tyrconnell |
|
|
|
Cragganmore
14Y, 47.5%. A millennium botteling for the friends of the Classic
Malts, 4987 bottles. |
88 |
Neus:
is dit een sherry finish? Mooi hout, honing, drop, iets leerachtig,
malt, hooi, licht fruitig. Smaak is scherp, wat gesloten en
behoorlijk heftig voor 47.5%. Hout, sherry, rook en perzik voeren de
boventoon. Beetje water maakt weinig verschil. Verdunnen naar circa
35% (troebeling) maakt wel verschil. Neus is veel fruitiger (perzik,
citrus, abrikoos) en malty. Smaak wordt fris en prikkelend met veel
vanille en honing. Afdronk is zeer lang met mooie houtsmaak. Eindigt
iets te droog. |
S |
Cragganmore
1978-1995, 61.5%, Gordon and MacPhail |
88 |
Klein
slokje op de proefzolder van Wees; helaas niet meer leverbaar. Te
weinig voor goede proefnotities; leek geweldige kruidige malt die
distilleerderij edities overtrof. De uiteindelijke gescoorde fles
blijkt een andere editie en valt erg tegen. Verificatie blijft
gewenst. |
S |
Cragganmore
12Y |
86 |
Lijkt
soms "gewone Speyside", maar is complex en erg rokerig.
Waardering schommelt bij blindproeven tussen 80 & 89! Hoort
zeker boven Glenlivet 12Y. Fijne rooksmaak. Afdronk is erg droog,
maar plezierig. Bij Gert (2/3/2002) boven de Distillers Edition
gerankt (87). In 2004/2005 enkele malen nieuwe bottelingen geproefd
in hotelbar, waar de smaak soms wat tegenvalt. |
B |
Cragganmore
1984 Distillers Edition, 40% (Double matured-finished in Ruby Port) |
85 |
Neus:
complex, zoet, fruit, graan. Smaak: zacht en glad, zoete port, hout,
kruidig (berenburg), licht rook. Afdronk: lang, droog en zoet. Iets
te droog naar mijn smaak, daarom net onder de Glenmorangie portwood.
Balvenie Portwood duidelijk superieur. Bij Gert (2/2/2002) in
dubbeltest toch net iets minder dan de gewone 12Y. |
B |
Cragganmore
1992 Distillers Edition, 43%, Bottled 2005 |
83 |
15e
op Diageo presentatie 26 september 2005. Neus is weer erg zoet, maar
met veel fruit en een vleugje turf. Smaak is iets te gesausd voor
het mooi; tevens tast de finish het complexe distilleerderijkarakter
nogal aan. Smaak is mooi maar erg zoet voor een Cragganmore. Afdronk
is zacht, zoet filmend en glad, zoete port, hout, kruidig
(berenburg), licht rook. Afdronk is lang, droog en zoet. |
S |
Cragganmore
29Y, 1973-2003, 52.5%, Diaego Super Premium malt |
83 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (11e). Neus: rokerige malt; beetje ranzig luchtje.
Smaak is erg gesloten: mooie fruitpotpourri, rook en malt. Met water
fruitiger, maar nog steeds gesloten. Alweer een zwaar tegenvallende
Super Premium Malt; geef mij maar de standaard Cragganmore. |
S |
Cragganmore
1989, 15Y, 43%, The Ultimate. Distilled
18-4-1989, matured in oak cask 978 and bottled 23-6-2004. |
81 |
Eindejaarsproeverij
Almere 2004. Extra inzet van Marjon (5e). De kleur is bijna
watertransparant. De neus is heerlijk fris, medicinaal en wat kaal
en spiritachtig. Heeft niet de complexiteit van de distilleerderij
botteling. Smaak is rijk aan turf en medicinaal karakter.
Buitengewoon clean en zuiver, maar erg kort. Ook de afdronk blijft
fris prikkelend, licht fruitig, beetje vanille en een spoortje
zeepsop. Een curiositeit van The Ultimate die het
distilleerderijkarakter van Cragganmore op zijn puurst toont, maar
persoonlijk proef ik toch liever een beetje hout in mijn whisky. Als
je dit blind voorgezet krijgt raad je nooit de distilleerderij! Erg
leuke instinker voor Islay-freaks met dat medicinale, maar kan geen
moment in de buurt komen van de kwaliteit van de standaard
botteling. |
S |
Cragganmore
1978-1996, 61.3%, Gordon and MacPhail |
79 |
De
fles leek uiterlijk sprekend op de geproefde Cragganmore bij van
Wees (een jaartje meer en een paar tiende procent minder alcohol),
maar de smaak valt erg tegen. De cask strength maakt hem moeilijk te
doorgronden en puur absoluut ondrinkbaar. Er moet veel water bij
voor opening en hij blijft dan nog zeer gesloten. Het blijvend
ondoordringbare karakter van deze kruidige malt gaat op de lange
duur punten kosten! Zeker in vergelijking met het plezier dat ik bij
de Rare Malts beleef is dit zeer irritant. Mijn duurste miskoop! |
B |
Cragganmore
1989-2004, 46%, Signatory Unchillfiltered |
76 |
3e
op Pot Still festival 2004. Neus is weinig uitdagend en niet zo
complex en rokerig als de distilleerderij editie. Kale malt geur en
hout. Smaak beleef ik weinig plezier aan; voornamelijk malt, hout en
vanille. Beetje zepig en heel licht turf. Afdronk is wel aardig,
maar overall een weinig indrukwekkende whisky van dit gerenommeerde
merk (en dan bedoel ik zowel Signatory als Cragganmore). |
S |
Craigduff:
zie Glen Keith |
|
|
|
Craigellachie
15Y, 54.2%, Distilled 9-10-1989, Bottled 28-09-2005 from oak refill
cask number 3882, 315 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. |
87 |
5e
op festivalzondag 2005. Neus: zoet, bubblegum, vanille, plantaardig,
malty. Smaak is zelfs onverdund nog zacht: een prachtige zoete
verwarmende maltsmaak met zacht fruit (perzik, nectarine). Met water
komt er wat eucalyptus in de neus en de smaak krijgt nog meer
vanille. Een vleugje van het synthetische Convalmore zoetstofsmaakje
van de dag ervoor zit hier ook in. |
S |
Craigellachie
15Y, 54.9%, Distilled 9-10-1989, Bottled 11-11-2004 from oak cask
number 3880, 308 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. |
86 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (15e). Kan een Speyside nog na
zo'n prachtige Bowmore? Jawel dus! Deze Craigellachie is onverdund
zeer krachtig en vol van smaak. Kruidig en een beetje turf naast de
gebruikelijk malt/vanille/honing/hout. Duidelijk assertiever dan de
gemiddelde Speyside en perfect te drinken zonder water. Met water
wel zachter en fruitiger. |
S |
Craigellachie
1978-1995, 16Y, The Ultimate |
84 |
Neus:
droog fruit (tutti frutti), rook, zoet, thee?. Smaak is avontuurlijk
en complex; sherrywood? De afdronk is plezierig en licht droog. Een
uitstekende Ultimate! |
S |
Craigellachie,
age & percentage?, Dewar Rattray |
84 |
9e
op festivalzondag 2004 en 2e op Dewar Rattray masterclass. Na de
smerige spirit is deze neus een verademing! Heerlijk hout, vanille
en malt. In de smaak mooi turf en malty. Met wat water meer
citrusfruitkarakter. Prachtige volle en complexe whisky. Te weinig
tijd om goed te doorgronden (verificatie gewenst) |
S |
Craigellachie
1974 (20Y) G&M, 40% |
82 |
4e
bij Andre (29-12-2001). Neus belegen en zoet. Smaak complex en
honingzoet met turf en laurier. Afdronk iets te scherp, maar wel
prettig en droog. |
S |
Craigellachie
1982-1997, 63.1%, Scott's Selection |
82 |
7e
bij Andre op 4-1-2003. Neus: alcohol, gesloten. Smaak: vuurwater met
veel hout. Met water duidelijk opening: neus wordt fruitiger met
veel turf, malt & hout. Smaak zoals neus met iets kersen en
vanille. Blijft echter erg scherp; ook in de afdronk. Meer water
toevoegen helpt niet. |
S |
Craigellachie
1982 (G&M Connaisseurs Choice) |
79 |
Neus:
graan, bloemig, zoetig (marsepein?). Stevige binnenkomst. Smaak
prachtig in balans; malt en fruit. Afdronk neutraal. Overall erg
lekker, maar een beetje simpel. |
S |
Craigellachie,
New make spirit |
10 |
Dit
is geen whisky. 8e en opening van Dewar Rattray
masterclass op festivalzondag 2004. Afstotende neus is enorm spirity
en jeneverachtig. Paar druppeltjes op de tong is al niet te trekken.
Glas snel doorgeschoven. |
S |
Cutty
Sark |
45 |
smerige
nasmaak bij deze redelijk luxe blend! |
S |
Dailuaine-Glenlivet,
23Y, 1966-1989, 55.8%, Cadenhead's Original Collection |
92 |
5e
bij Jos op 17-5-2003. Na de Speyburn underdog is ook deze antieke
Cadenhead botteling een sensatie en de winnaar van de dag. Neus is
zeer veelbelovend: belegen malt met zoete fruitgeuren. Onverdund een
sublieme volle zoete en filmende smaak. Perfect in balans en zeer
goed op cask strength te drinken! Een meesterlijke whisky, volgens
Huub nog op kolen gestookt (as in de hand). Een heerlijke reis naar
het verleden. |
S |
Dailuaine-Glenlivet
1966, 31Y, 56.8%, Cadenhead's Chairmans Stock |
91 |
Super
Wigman Tastung 2004. Een van de hoogtepunten! Neus is "Peerless-fris",
maar duidelijk veel krachtiger met 56.8%. Eerste indruk: "dit
gaat heel mooi worden!…".
Smaak is heerlijk fruitig (zachte exotische vruchten), malty,
noten. Zeer goed gebalanceerd en behoorlijk anders dan de 1966 green
label, hoewel de smaaknotities aardig overeenkomen. Ook hier een
uitstekende lange filmende afdronk. Dit was zo lang genieten dat ik
bijna 2 andere wissen van deze ronde had gemist! |
S |
Dailuaine
1974 (G&M Connaisseurs Choice) |
80 |
Ruikt
veelbelovend: belegen, boterig, fruitig, malt. Zeer zacht in de mond
met rook en wat turf. Rokerige iets droge afdronk met voldoende
hout. |
S |
Dallas
Dhu 1975, 21Y, 61.9%, Rare Malts Selection |
85 |
Krachtig
door alcohol, belegen & verwarmend. Toch citrusfrisse en
honingzoete smaak. Complex, nectar maar te scherp om zonder water te
drinken. Met water (tot bijna 1:1 !) opent de wis zich en wordt
zachter, nog frisser en er is ook
wat meer turf & rook te proeven. Bij tweede keer proeven bij
Andre (29-12-2001) kan hij al wat geconcentreerder worden genoten.
Verdunnen naar 45-50% lijkt optimaal. Echte groeiwhisky; blijft een
groot genoegen om te drinken en steeds meer te ontdekken (in
contrast met de G&M Cragganmore). |
B |
Dallas
Dhu 1980-2004, 40%, Gordon & McPhail |
82 |
Neus
is lowlandachtig: malty, citrusfruit, drop, clean bourbonwood,
versgemaaid gras. Smaak is elegant, licht en subtiel, met veel zoete
malt, honing, citrusfruit, ananas. Afdronk is droog en clean, met
een apart bittertje in de nasmaak. Vol vanille en subtiel. Een echte
startwhisky; het lichte elegante karakter wordt snel overschaduwd. |
B |
Dallas
Dhu 1982-2001, 18Y, Signatory, 43%, Oak cask. |
78 |
5e
bij Huub op 31-8-2002. Een extreem lichte kleur. Neus heeft veel
bourbon vanille, fruitig, gras, lowland achtig. Smaak komt krachtig
binnen met veel vanille en malt. Verder weinig te beleven. Afdronk
is droog en fris. Lekkere zomerwhisky a la Strathisla van The
Ultimate. Niet te geloven dat dit 18 jaar oud is; beetje zonde van
al die tijd in het warehouse. |
S |
Dallas
Dhu 12Y Gordon & MacPhail |
77 |
Volgens
3e editie Jackson 85; ik proef het er niet aan af. Verificatie
gewenst. |
B |
Dalmore
15Y, 57.5%, Cadenhead, Bourbon Barrel, distilled 1989 and bottled
Feb. 2005 |
86 |
14e
op festivalzaterdag 2005. Neus: prachtig kruidig, cacao, gekookte
melk, sherryzoet, fruitig. Smaak is verwarmend en mooi in balans:
vanille, malt, hout, chocolade. Tamelijk korte afdronk. Het was
alweer sluitingstijd; niet helemaal goed kunnen proeven. |
S |
Dalmore
Cigar Malt |
83 |
5e
wis bij Huub (31/8/2001). Oranje kleur. Heerlijke wis met hout,
sherry, fruit (marmelade?). Smaakt iets zoetig (karamel?) en heeft
moeilijk te omschrijven finish (calvados, likeur, cognac). Met een
sigaar (Balmoral Corona de Luxe) totaal andere smaak: de zoete tonen
worden vrijwel verdreven door de tabak, maar wat over blijft heeft
veel meer hout en rook. Interessant experiment. |
B |
Dalmore
12Y |
79 |
Lang
geleden geproefd en geen details opgeschreven (79). Op 8 mei 2003
eindelijk verificatie met en sample van Gert. Neus: hout, sherry,
kruiden, leerachtig. Smaak is krachtig en zoet met veel hout. Doet
wat aan Aberlour denken, maar is iets assertiever. |
B |
Dalwhinnie
1990 Distillers Edition (Double Matured), 43%, Bottled 2005. |
81 |
14e
op Diageo presentatie 26 september 2005. Neus is mooi zoet (vanille,
toffee) en fruitig (perzik, citrus & abrikoos). Zeer zachte en
erg zoete smaak met een vleugje turf dat wanhopig probeert wat
spanning in deze malt te brengen. Afdronk is nogal stroef. Ik raak
alweer niet enthousiast van dit distillaat; drink bijvoorbeeld
liever een 15 jaar oude Glenlivet. |
S |
Dalwhinnie
1980 Distillers Edition (Double Matured) |
80 |
Neus
is belegen, vanille, sherry, malt. Zeer zachte neutrale
gebalanceerde smaak. Afdronk lang maar kleurloos. Overall: wat saai.
Prima voor mensen die niet van uitgesproken malts houden. |
S |
Dalwhinnie
15 Y |
78 |
Eerste
indruk 1998: "Lekker, maar niet zo bijzonder". Bij een
tweede test in 2001 tegen de Glenfiddich 12Y een stuk interessanter,
malt, turf en rook duidelijk aanwezig en ook een lekkere honing en
botersmaak. Maart 2003
bij Jaap Bosma punten bevestigd. Afronk is dan wat vettig en licht
olieachtig (i.p.v. boterig). |
B |
Deanston
12Y |
74 |
Neus
en smaak Lowland achtig. Licht fruitig, bloemen en heide. Smaak OK!
Appelachtig met veel graan en beetje hout. In de afdronk blijft de
plezierige fruitsmaak helaas niet bewaard; droog en licht lijmachtig
kost strafpunten. |
S |
Dewar's
12Y Ancestor Scotch Whisky, 40%. Botteling van halverwege jaren 80. |
84 |
1e
op Cadenhead proeverij 21-5-2004 (bonus van Wally). Mooie gouden
kleur. Heerlijke geur met veel malt, perzik en vanille. Zachte
smaak, boterig, malty en vet. Met wat water frisser en fruitiger.
Iets te droge afdronk maar wel mooie houtsmaak. Bijzonder goede
blended whisky die zo voor een goede Speyside single malt kan
doorgaan. |
S |
Dewar's
White Label |
62 |
Gert's
doordrinker (2/3/2002). Ruikt aardig, maar smaak valt toch erg
tegen. |
S |
Dimple
15 Y |
77 |
Luxe
blend; heel zacht maar wat saai. Tweede kennismaking plezieriger
(naast Chivas en JW). Test naast Glen Talloch Pure Malt nog beter.
In hotelbar in 2005 weer een puntje erbij. |
B |
Drumguish
no age statement, 40% |
69 |
Ingebracht
in blindtest bij Huub als 2e op 31-8-2002. Neus: malt, boterig,
spiritachtig, geparfumeerd. Smaak: licht fruitig, wat muffe Speyside
(associatie met Speyburn). Met water verdwijnt de parfumlucht en is
de smaak minder boterig en komt een wat kruidige en peperige smaak
naar voren. Hij lijkt ruim in de 70 punten te komen, maar dan komt
de vieze afdronk; droog, scherp en muf die alles verpest. Maar het
blijft natuurlijk toch heel veel beter dan de beruchte christmas
edtion. |
B |
Drumguish
3Y (Special Christmas Edition) |
10 |
Gootsteen
& misselijkmakend (en dat op vakantie!). |
S |
Dufftown-Glenlivet
23Y, April 1966 - December 1989, 52.5%, matured in an Oak Cask,
Cadenhead's Original Collection |
91 |
Oktober
2005 gaat eindelijk de in 2003 bij Cadenhead Campbeltown gekochte
antieke botteling open. Na de uitstekende Speyburn en Dailuaine in
dezelfde reeks is de verwachting voor deze Dufftown botteling
behoorlijk hoog. De neus begint al prachtig: rijp zoet fruit
(perzik, ananas, meloen), heerlijke belegen malt, vanille, anijs,
kokos, gember en assig. Onverdund een belegen houtnectar en een
heerlijk zachte honingzoete en licht vettige smaak met daarnaast
duidelijk wat turfinvloeden. Wat een prachtige balans van
perzikfruit, hout, honing, vanille, kokos en chocolade. Zonder water
toevoegen goed te drinken. Filmende zoete afdronk waarin de rook en
de alcohol nog lang doorgaan. Met beetje water toevoegen wordt de
whisky scherper. Met wat meer water (troebeling) wat frisser en nog
fruitiger. Zonder water indrukwekkender. Tweede keer proeven naast
de Dailuaine 1966 bij Supertasting Andre op 29-10-2005 geeft de
doorslag dat de 91 goed gescoord is. |
S |
Dufftown
29Y, 56.1%, Dewar Rattray, Bourbon Cask |
90 |
16e
op festivalzondag 2004 en 9e op Dewar Rattray masterclass. Heerlijke
florale en fruitige neus: perzik, abrikoos, chocolade, sherry. Smaak
is ook zeer elegant en belegen: hout blijft getemd en prachtig in
balans met fruit, malt en vanille. Beetje water toevoegen geeft zo
mogelijk nog meer fruitsensatie en ook de turf komt nu beter naar
voren. Zeer complex. De afdronk blijft fruitig en zacht; het hout
blijft zeer aanwezig maar gaat geen moment overheersen. |
S |
Dufftown-Glenlivet
1978-1999, 55.2%. Cadenhead (264 flessen uit sherry hogshead) |
87 |
Ex-proeffles
gescoord door Huub voor 10 pond in Cadenhead shop Campbeltown. Neus
is zeer aromatisch, rijp fruit (peer, mango), alcohol en toch zacht.
Smaakt erg gesloten (Rare Malts achtig) en boterig. Met water
opening, maar smaak wordt niet veel beter meer. Honing, malt, sherry
(Glenfarclas stijl). De droge lange fruitige afdronk is weer
genieten (85). Als 7e bij Gert op 15-3-2003 maakt deze whisky een
prima indruk na het Yoichi 20Y geweld. Meteen veel fruitiger en
heerlijk vol van smaak. |
S |
Dufftown
1983-2001, 17Y (18Y-4dagen), 43%. Signatory Vintage (720 bottles
from sherry butt 8248) |
78 |
7e
bij Huub op 13-9-2003. Neus: sherry, rook, abrikoos. Mooie volle
smaak, heerlijk zoet, veel hout maar niet overheersend. Afdronk is
ook voornamelijk hout en erg zoet (iets te overdadig). Smaak doet
wat aan Mortlach Provenance denken. Referentieglas ernaast: Mortlach
moet zeker puntje hoger (meer substantie en vettig, minder rook)
(82). Tweede keer proeven beval stuk minder (78; na een Arran
Founders reserve!). Volgende
keren proeven gaat de matige balans steeds meer storen. |
B |
Dumbarton
Single Grain Whisky |
0 |
Nog
niet geproefde rariteit |
|
Eddu,
Whisky de Bretagne from partly malted buckwheat,
40% |
65 |
Curiositeit
bij Erik op 29-5-2005; whisky op basis van boekweit. Superfruitige
neus (appel, calvados) en likeurachtige smaak. Weinig tijd om goed
te proeven, maar duidelijk niet mijn stijl whisky. |
S |
Edradour
10Y, Signatory Unchillfiltered Collection, 46% |
80 |
Mooie
opening van het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus met veel
rook, sherry & hout is zeer uitnodigend. Smaak is vol, boterig
(maar minder dan distilleerderij botteling) en vol hout. De afdronk
is wat scherp (strafpunten) en droog. Verbetering t.o.v.
distilleerderij botteling. |
S |
Edradour
10Y |
76 |
Leek
plezierige Speyside malt, stijl Balvenie FR, met 81 punten. Het 2e
5cl flesje heeft een vieze bijsmaak die hem 2 categorieën zou doen
kelderen. Het derde flesje van Huub is ook niet indrukwekkend. Wel
vervelend die verschillen, maar niet zo raar gezien de bijzonder
kleine productie van deze mini distillery. Dit is ongeveer het
gemiddelde. |
S |
Edradour
1989-2002, Signatory Vintage "The Decanter Collection",
57.2% |
75 |
Negentiende
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Neus: hout. Smaak: niet zo
lekker. Met water verbetering maar nog steeds teveel hout. Blijft
zeer gesloten en heeft een wat ranzige afdronk. Teleurstellende
Signatory/Edradour. De mooie milde maltsmaak van Edradour is
afwezig. |
S |
Edradour
1991-2002, 59.2%, Signatory Straight from the cask, cask #261, 736
bottles. |
69 |
Drieenentwintigste
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Vlak voor sluitingstijd
ging er nog een klein flesje van 0.5L open bij de Signatory stand.
Eerst niet geinteresseerd wegens slechte beoordeling Signatory 1989
Decanter. Neus is zwaar sherry. Water is nodig om dit goed tot zijn
recht te laten komen. Er is echter teveel vooraf te gaan om dit goed
te kunnen scoren (voorlopig op 85). Verificatie gewenst.
Herwaardering als 9e bij Huub op 13-9-2003 verloopt dramatisch!!
Uitstekende neus: kruiden, heftig sherry en alcoholisch. Smaak:
hout, sherry en zeepsop. Water toevoegen maakt de smaak niet veel
beter. In de afdronk overheerst zeepsop alle andere smaken.
Overduidelijk niet voor plezier categorie; de grootse degradatie
sinds de Auchentoshan Triple Wood!! Aan het einde van een
festivaldag zijn de scores meestal minder betrouwbaar, maar dit
verschil is wel heel extreem (64). Er zijn meerdere versies
gebotteld, dus het hoeft niet dezelfde te zijn! Uit solidariteit met
Huub het flesje gedeeld. |
B |
Edradour
1993-2004, 55.8%, Signatory Straight from the cask, Chardonnay
finish |
69 |
14e
op Pot Still festival 2004. Neus: veel fruit, vanille, kazig. Smaak:
alcoholisch, vanille, verdovend. Met water een stuk beter: de
subtiele wijntrekjes en de malt komen beter naar voren, maar helaas
ook wat zeepsop. Voor mij hoeft deze woodfinish ziet zo. |
S |
Edradour:
Ballechin (work in progress), 1 year old spirit from a Burgundy
Barrel |
30 |
Dit
is geen whisky maar 1 jaar gerijpt distillaat.
Iain Henderson gaat een zwaar peated whisky maken bij Edradour!
Tevens wordt met allerlei vaten geëxperimenteerd. Na 1 jaar op een
Burgundy vat is het distillaat al duidelijk veel zachter en
fruitiger dan het bourbon cask sample van 2 maanden. Deze whisky kon
wel eens heel snel op een acceptabel niveau komen! Pot Still
festival 2004 tegen sluitingstijd. |
S |
Edradour:
Ballechin (work in progress), 2 months old spirit from a Bourbon
Barrel, circa 63% |
20 |
Dit
is geen whisky maar 2 maanden oud distillaat.
Iain Henderson gaat een zwaar peated whisky maken bij Edradour! Niet
geproefd maar de neus doet sterk denken aan vers Islay distillaat.
Zwaar turf. Gaat heel interessant worden! Pot Still festival 2004
tegen sluitingstijd. |
S |
Elijah
Craig 12Y (47%) |
81 |
Zeer
krachtige Bourbon. Duidelijk beter dan Maker's Mark. Zeer vol en
krachtig van smaak. Lange zoete afdronk. Leuke ontdekking bij de
Gert Nosing rariteiten (2/3/2002). Punten bevestigd bij Huub op
13-9-2003 t.o.v. de 18Y Elijah Craig. Derde plaats op proefavond
ALX4. |
S |
Elijah
Craig Single Barrel Kentucky Straight Bourbon, 45%, 18Y |
69 |
1e
bij Huub op 13-9-2003. Neus: zeer kruidig, boenwas, hout. Smaak:
licht fruitig, toffee, cacao, hout. Nasmaak en vooral de afdronk
heeft veel teveel hout. Genietschap kraakt deze bourbon collectief
af; ik ben de enige dissonant met 78. De 12Y Elijah Craig erbij
gehaald als referentie: 12Y is duidelijk lekkerder, maar staat goed
in punten. Zo naast elkaar gaat het extreme houtkarakter bij de 18Y
strafpunten kosten (74). Tweede keer in dubbeltest met 12Y proeven
op avond ALX4 is weer een klein drama, zeer overheersend hout
verpest alles wat de 12Y tot zo'n mooie Bourbon maakt. Dit drink ik
niet voor mijn plezier, maar score is nog wel net boven de Lot. No
40. |
S |
Evan
Williams 7Y (45%) Kentucky Straight Bourbon Sour Mash Whiskey |
65 |
Minder
dan Jim Bean, maar wint in andere dubbeltest van Invergordon single
grain. |
S |
Export
Quality Whisky, 43%, Produced in Scotland and South Africa, A660 |
20 |
Curiositeit
in plastic zakjes van 5 ml geproefd bij Gert op 11-6-2005. Neus:
vettig, citrusfruit, lijm en solvent (thinner, spiritus?). Smaak is
uitgesproken smerig en weeïg. In de lange (veel te lange..) afdronk
zowaar enig fruit te proeven maar het endigt allemaal droog en
dramatisch. Was niet eens de slechtste van de dag want de Vietnamees
kwam er meteen achteraan. |
S |
The
Famous Grouse Vintage Malt Whisky 1987, 12Y,
40% |
76 |
Plezierige
neus (malt & fruitig). Zachte boterige smaak, met turf en rook.
Lange neutrale afdronk. Met wat fantasie is de invloed van Macallan
& Glengoyne te proeven (79). Tweede keer blind proeven bij Huub
op 13-9-2003 als mystery guest in inkomrondje geeft een stuk lagere
score (74). Een wat vlakke smaak en leerachtige geur zijn de
toevoegingen. Gemiddelde score genomen. |
S |
The
Famous Grouse Gold Reserve 12 Y Deluxe, 40% |
72 |
Een
blended wis die qua neus zo voor een malt kan doorgaan. Malty,
fruitig (abrikoos), amandel en erg zoet. Smaak valt echter tegen
t.o.v. de neus: vanille, minder malt dan verwacht, zacht maar weinig
verdere expressie. Afdronk is een beetje plakkerig en kost punten. |
S |
The
Famous Grouse, 40% |
69 |
Prettige
neus en redelijk smaakvolle blended; maar dan die droge bek in de
afdronk. Bij bezoek aan Glenturret op 28 mei 2004 bleek waar die
droogheid vandaan komt; het Glenturret distillaat is ook gortdroog
in de afdronk. Niet mijn merk blended. |
S |
Old
Fettercairn, 10Y, 43% |
67 |
Neus:weinig
interessant; beetje als goedkope blended. Smaak valt in eerste
instantie wel mee: hout, malt, licht rokerig. De afdronk is kort,
zoetig en wat plakkerig. Vrij lange en onplezierige nasmaak. Niet
voor plezier categorie. |
S |
Finlaggan
Islay Malt, 40% (men zegt Lagavulin van 5 -7 jaar) |
80 |
8e
op whiskyfestival 23 nov. 2002. Jodium, zeewier. Ruig en wat
subtieler dan de Islay Malt Cask strength. Afdronk is echter waterig
en snel weg. |
S |
Four
Roses Single Barrel |
72 |
Andre's
BBQ-fluid blijkt bij Jos op 20-4-2002 toch best drinkbaar. Veel
beter dan de gewone Four Roses. Zoet, hout, vanille, kaneel en zelfs
wat rokerig. |
S |
Four
Roses |
40 |
Vieze
zoetigheid; doet aan Southern Comfort denken |
S |
Frysk
Hynder, golden spirit of Frisia: zie Us Heit |
|
|
Fuji
Gotemba (Japanse whisky van Kirin) |
0 |
Nog
niet geproefd |
|
Glen
Drumm Pure Malt, 40% |
75 |
20e
op festivalvrijdag 2005. Neus: behoorlijk sherried, malty, rokerig.
Smaak is zoet, rokerig, eiken, fruitig, mooi in balans. Afdronk valt
erg tegen en zorgt voor minstens 5 strafpunten. Overall een
redelijke vatted malt maar niet erg spannend. |
S |
Glen
Vegan 12Y, 40%, Pure Highland Malt |
78 |
Neus:
licht en fris fruitig (banaan, citrus), malty, heel licht turf en
helaas ook beetje velpon. Smaak is zacht maar wat vlak. Veel malt,
licht turf, minder fruitig dan verwacht op basis van de neus.
Prikkelende afdronk met citrustonen; eindigt wat plakkerig
lijmachtig (blendedachtig). Geproefd op 2-10-2004 in Rotterdam. |
S |
Glen
Albyn 1975, 26Y, 54.8%, Rare Malts Selection |
89 |
6e
bij Gert op 21-2-2004. Neus is zeer intens, complex en nogal
gesloten. De smaak onverdund is prima te doen: zeer krachtig met
veel hout, turf, rook, graan. Een reis die aan de Glenury Royal rare
Malt doet denken. Prachtig in balans en een lange verwarmende
afdronk. Met een beetje water geen verbetering (eerder iets
scherper). Met veel water (richting 40%) een totaal andere whisky:
kleur wordt troebel geel en smaak wordt zachter en fruitiger. Hier
valt nog veel te ontdekken. |
S |
Glen
Albyn 1980-1996, 15Y, 43% Signatory Vintage |
81 |
Neus
veelbelovend malt, turf & citrusfruit. Vrij zachte smaak met
malt, vanille, turf en rokerig. Afdronk droog, kruidig en beetje
blended achtig (75). Op 13-9-2003 als mystery guest bij Huub voor de
tweede keer geproefd. Vrijwel dezelfde smaaknotities maar nu een
waardering van 81 en additioneel commentaar: "lekkere
zomerwhisky". Hogere score reflecteert toegenomen waardering
voor bourbonvat gerijpte whisky's t.o.v. sherried whisky's. |
S |
Glenallachie
15Y, 58%, 1989-2005, Chivas Brothers Cask Strength Edition, Non
Chill-Filtered Single Speyside Malt Whisky, Batch No. GA 15 001 |
85 |
Mooie
roodbruine kleur. Neus: prachtig sherryhout, kersen, citrusfruit,
roggebrood, cacao, menthol, wijnazijn. Smaak is vettig en heeft
ladingen hout, fruit (zoete vruchten jam), leerwas. De afdronk is
wel heerg hout en dat kost strafpunten voor dit kwalitatief
uitstekende sherryvat. |
B |
Glenallachie
1991 8Y, 43% Signatory Vintage |
72 |
Zoete
lucht (banaan; heeft iets van de Signatory Linkwood). Smaak aan de
scherpe kant, zoet, lijm, fruit, en graan. Weeïg en parfumachtige
nasmaak. Afdronk licht droog: 70. Bij de herkansing na een Balvenie
iets minder last van de nasmaak; toch maar in categorie lekker,
maar... |
S |
Glenburgie:
Glencraig, 19Y, 59.5%, 1981-2001, Cadenhead's |
89 |
Super
Wigman Tastung 2004. Gesloten distilleeropstelling op het complex
van Glenburgie. De Lomond still heeft een zeer aparte smaak aan deze
sublieme Speyside rariteit gegeven (hetzelfde verschil als tussen
Mosstowie & Miltonduff). Malt, olieachtig, vettig, licht bitter
maar ook zoet fruitig. Een bijzonder avontuur. Nu nog proberen een
fles Glencraig te vinden! |
S |
Glenburgie-Glenlivet,
11Y, 59.8%, Distilled 1993. Bottled July 2004. Bourbon hogshead, 288
bottles. Cadenhead's Authentic Collection. |
83 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (9e). Cadenhead schenkt in
plastic limonadeglazen! Dat maakt het neuzen erg lastig. De smaak is
zoet en gesloten. Met wat water mooie opening. Hele aparte zoete
smaak met kruiden en wat turf. Zelfs verdund nog een beetje ruw in
de afdronk maar overall wel lekker. Verdient herkansing in een goed
glas. |
S |
Glenburgie:
Glencraig 30Y, 03.1974-10.2004, 40.1%, Duncan Taylor, Rarest of the
Rare series |
79 |
3e
bij Huub op 24 mei 2005. Zeer lichte kleur en een intrigerende
complexe neus. Mooie belegen houtgeur, malty, etherachtig, menthol,
banaan, ananas, heel licht rokerig, net gewassen en aan de
buitenwaslijn gedroogde lakens. Ook de smaak heeft mooie zoete
fruitigheid (citrus, lychee, ananas), vanille, hout, pepermunt,
eucalyptus, eiken en subtiele malt. Een subtiele en heel gevoelige
whisky, die voortdurend van karakter lijkt te veranderen in het glas
(oxidatiegevoelig??)- De afdronk kost veel strafpunten: plakkerig,
hout, brinta, lijmig, karton. Ondanks de enorme smaakontwikkeling en
de lange proefreis is dit niet helemaal mijn type whisky. Tweede
keer proeven bevalt nog minder. |
S |
Glenburgie
8Y |
71 |
1e
bij Huub op 15-5-2003. Neus: elegant en uitnodigend. Malt, zacht
fruit (geen citrus) en rokerig. Smaak valt dan erg tegen: scherpe
binnenkomst, peperig, kruidig en veel hout. De afdronk is niet
lekker: vanille, toffee, hout, droog als een goedkope blended en
vervelend. Er zit veel te proeven in deze whisky, maar de balans is
niet goed. Begon hoog in de 70, eindigt uiteindelijk duidelijk in
"niet voor plezier". |
S |
Glencadam
15Y, 1986, 54%, Cadenhead's |
80 |
Geproefd
(9e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus: zeer fris,
fruitig, zoet en uitnodigend. De smaak is krachtig; duidelijk beter
dan vorige Glencadams. Blijft wat gesloten, maar wat water toevoegen
verhelpt dit. Afdronk is een beetje vlak (kan ook aan voorgaande
Glenfarclas liggen), maar wel OK. |
S |
Glencadam
1985, 16Y, 43%, Chieftain's Choice |
77 |
2e
op whiskyfestival 23 nov 2002. Neus: vol, niet zo complex maar wel
uitnodigend met zacht fruit en rook. Smaak is boterig, wat abrikoos,
mooie houtsmaak en wat zwavelig. De lange afdronk kost strafpunten:
de zwavel ontwikkelt zich meer en meer en geeft een verdovend gevoel
op de tong. |
S |
Glencadam
1974, 40% Connoisseur's Choice |
74 |
Neus:
veelbelovend fruitig (appel) & malt. Smaak: iets saaier dan
verwacht met licht weeïge eerste indruk; totaal geen turf. Nasmaak
iets lijmig. Lekker, maar geen wis die ik snel zal kiezen.
Herinnerde aan Deanston. |
S |
Glencadam
15Y, 40%, 2005 botteling |
73 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (4e). Neus: hout, leerachtig,
malt, beetje ranzig na de sublieme Blablair. Smaak is nalty en
kruidig met behoorlijk wat hout. Met een paar druppels water
verdwijnt de ranzigheid uit de neus en komt er gedroogd fruit voor
in de plaats (abrikoos, dadel). De smaak is niet veel beter
geworden; hooguit een tikje fruitiger. Afdronk is rommelig en droog
en eindigt in een stroeve houtsmaak. |
S |
Glencraig:
zie Glenburgie |
|
|
|
Glendarroch
finest scotch whisky, 15Y, 43% |
76 |
Mystery
guest bij Erik op 29 mei 2005. Neus: mooi hout, leerachtig, vleugje
turf. Smaak is wel plezierig maar een beetje rommelig; vee hout,
malt, beetje zilt, rook, sherryzoet, vrij droog. Afdronk heeft iets
teveel droog hout en eindigt wat plakkerig. |
S |
Glen
Deveron: zie Macduff |
|
|
|
Glendronach
13Y, 53.4%,. Scotch Malt Whisky Society |
89 |
6e
bij de Still (23/2/2001). Zeer lichte kleur voor cask strength.
Neus: graan, zoet fruit (perzik?). Smaak: complex, verwarmend,
fruitig (perzik,banaan?), rook. Lange mooie afdronk. Ontdekking! |
S |
Glendronach
20Y (1970-1990) Signatory (cask 513-518; bottle 2154) |
88 |
8e
na het eten bij Andre (29/12). Nog een klasse beter dan de 15Y.
Zwaar sherry en hout natuurlijk, rook en een lange niet te houtige
afdronk. Geduchte concurrent voor Macallan. Glendronach zeer
ondergewaardeerd door Jackson! |
S |
Glendronach
22Y, 50%, dec. 1977 - june 2001, Old Malt Cask |
88 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (16e). In een hoekje bij Douglas
Laing stond nog een relatief oude botteling. Neus is krachtig,
rokerig, malty, zoete vanille en honing en opvallend weinig fruit.
Smaak: turf, rook, vanille, bourbonwood en heerlijk pittig. Wat een
verschil met de soms overdadige sherrywood bottelingen van de
distilleerderij. Afdronk is lang en zacht en eindigt mooi rokerig en
droog. |
S |
Glendronach
15Y |
82 |
Grote
gelijkenis met Macallan 12Y en in blinde test op 87 gestart. Later
bij de validatie tegen "the real thing" toch duidelijk
minder. Vergissen blijft echter mogelijk (85). Herproeven in 2002
uit miniatuurtje valt absoluut niet mee: overdadig hout- en
sherrykarakter; mijn smaak is iets veranderd. |
B |
Glendronach
Original 12Y, 40%, Double cask matured in sherry wood and trad. oak
barrels. |
79 |
Blind
sample 2004 van Richard. Goudkleurig, "long legs". Neus:
mooi hout, sherry, belegen, iets lijmig. Assertieve binnenkomst,
tamelijk ruw en krachtig. Sherry, hout, fruit (banaan),
vanille,honing, velpon. Afdronk is
verwarmend met veel hout. Eindigt plakkerig (strafpunten). |
S |
Glendullan
26Y, 1978-2005, 56.6%. Rare Malts |
88 |
1e
op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus
is zeer aromatisch: prachtig fruitig (perzik, mandarijn, peer),
licht kruidig. Smaak begint een beetje scherp (56.6%), maar wordt al
snel zacht filmend en verwarmend. Boterig, vettig, malty en zeer
fruitig. De afdronk is licht droog en kruidig. Met water erbij
krijgt de neus meer floraal karakter en meer citrusfruit. De smaak
is duidelijk dunner, maar wordt nog rijker in smaken: hazelnoot,
honing, fruitig (peer, perzik) en mooie maltsmaak. De afdronk gaat
eindeloos door en de balans is uitstekend. Prachtige Speysider! |
S |
Glendullan
23Y, 1974, 63.1%. Rare Malts |
86 |
Lochranza
Hotel bar op Arran heeft een goede collectie (2e wis, 1e avond) .
Neus is zoals gewoonlijk bij Rare Malts weer zeer complex; o.a.
houtnectar & toffee. Onverdund is de smaak ondoorgrondelijk,
fors water nodig en dan komt een prachtige whisky los. Toffee,
krenten, gerookt hout, belegen malt en vele andere onherkende
smaken. Afdronk lang en prettig met veel hout. Forse delta met
Jackson. |
S |
Glendullan
1994, 10Y, 45%, from one single sherry butt. Douglas of Drumlanrig. |
79 |
15e
op festivalvrijdag 2005. Neus: mooi fruitig, malty, leer en licht
rokerig. Smaak: fruitig (perzik, mandarijn, marmelade), zoet
(vanille, honing), vleugje turf. Afdronk is mooi droog en houtig.
Plezierige drinkwhisky. |
S |
Glen
Elgin 1991-2003, 12Y, Whisky Galore |
79 |
15e
op Pot Still festival 2003. Neus: fruitig, rokerig. Smaak: mooie
mellow malt. Zoet, fruitig, vanille, rook. Lange afdronk. Mooie
klassieke Speyside whisky, maar niet zo spannend. |
S |
Glen
Elgin 12Y, 40% (2003 Diageo botteling) |
76 |
Opening
Den Haag whiskyfestival 2003. Mooi neus: malt, vanille, eikenhout,
fruit (appel, citrus, banaan). Smaak valt tegen t.o.v. de neus:
zacht, malty, fruitig. Dun met weinig ontwikkeling en ook de afdronk
is niet bijzonder. |
S |
Glen
Elgin |
64 |
Begint
als lekkere malty Speyside, maar de vieze nasmaak doet hem kelderen
in punten. |
S |
Glenesk
1975-2005, 55.3%, The Cross Hill, Bourbon cask. |
79 |
Neus:
alcoholisch, oplosmiddelachtig, malt, natte aarde. Smaak is
messcherp en peaty. Wat water toevoegen geeft een wat vriendelijkere
en zachtere smaak, maar ook vlak. De neus houdt de
oplosmiddelassociatie en de natte aarde. De afdronk is droog en te
bitter. Eerste kennismaking met Glenesk met dank aan Michel op
17-12-2005. |
S |
Glenesk:
Hillside |
0 |
Hillside
nog niet geproefd (andere naam voor Glenesk). |
|
Glenfarclas
1968, 43%, distilled 17.01.1968 and bottled 28.07.2000. 246 bottles |
89 |
11e
op Pot Still festival 2005. Neust als een topper: elegant, prachtig
sherryhout, belegen malt, boenwas, zoet fruit (kersen). De smaak is
verwarmend, zoet (gember, vanille) en boordevol hout. Er komt een
bittertje opzetten dat uiteindelijk de droge houtige afdronk gaat
overheersen. Begint in de 90, maar krijgt strafpunten voor de
overheersende houtsmaak. |
S |
Glenfarclas
25Y |
89 |
Belegen
en zacht; opvallend hoe verschillend al die Glenfarclas whisky's van
elkaar zijn. Eerste sample 88 en bij tweede sample blindproeven bij
Huub 86. Eind 2002 een fles gescoord op de veiling. Heerlijke neus:
uitnodigende geur van zacht rijp fruit (abrikoos, perzik), belegen
hout. Zeer zacht en zoet van smaak. Prachtig in balans. Hogere
puntenwaardering na proeven t.o.v. Caol Ila Portwood &
Glenmorangie Traditional (91). Ingezet als 5e bij Andre op 4-1-2003.
Na aantal keren drinken toch weer iets verlaagd in punten. De
zoetheid staat soms tegen. |
S |
Glenfarclas
30Y, 56%, Cadenhead's Chairman's Stock |
89 |
Geproefd
(8e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003 (wat brutaal gescoord).
Neus: zoet, etherachtig, complex en gesloten. Smaak is krachtig en
subtiel: toffee, sherry, belegen houtsmaak (maar niet overheersend)
en mooie zoetheid. Met water iets scherper, maar de smaken komen
beter los; karakter wordt wat fruitiger. Afdronk iets te droog voor
het mooi. |
S |
Glenfarclas
17Y |
88 |
Kan
goed tegen ouderen als de 25Y op. Bleek een echte groeiwhisky met
veel smaakontwikkeling. Van de andere Glenfarclas whisky's (15 &
21) nu ook maar grotere hoeveelheid testen. |
B |
Glenfarclas
1988-2000 Vintage Limited Rare Botteling from 1st fill Oloroso
Sherry Cask. |
87 |
Neus
zeer krachtig, ruig, sherry, hout. Lijkt wel cask strength! Smaak
ook zeer intens, droog, ruig, kruidig (kruidnagel). Droge lange
houtafdronk. Een enorm verschil met de normale 12Y editie!
Verrassende inzet van Andre bij Gert (2/3/2002) |
S |
Glenfarclas
Vintage 1978-1999, 60.3% |
87 |
Afsluiter
bij Huub op 31-8-2002 maar mee naar huis genomen omdat het allemaal
wat veel begon te worden. Neus: alcohol, hout, sherry, zeer
gesloten. Smaak: zacht ondanks 60%, gladde filmende viskeuze
houtnectar, noten, vijg, stroop, gedroogde vruchten. Afdronk: zeer
lang, zoet, maar voornamelijk hout en sherry. Met wat water opener
en iets frisser, maar weinig verschil in smaak. Met meer water
verpest. |
S |
Glenfarclas
1983 (?), 17Y, 46%, Family Reserve |
85 |
Super
Wigman Tastung 2004. Neus is in typische Glenfarclas stijl: ruig,
assertief, hout, sherry. Ook de smaak komt stevig binnen, maar niet
scherp. Mooi gebalanceerde whisky met iets te droge afdronk naar
mijn smaak. |
S |
Glenfarclas
21Y 43% |
85 |
1e
wis op festival 2000. Ruikt veelbelovend belegen, fruitig (abrikoos)
en behoorlijk complex. Smaak komt stevig binnen (de kracht van de
15Y/) en is wat boterig met veel hout, sherry & malt. Een
geweldig lange en droge afdronk. In 2002 fles gekocht: grote
smaakontwikkeling, maar toch een licht onplezierige bijsmaak die de
17Y niet had. Niet helemaal in balans en de stroeve en te droge
afdronk kost extra strafpunt. |
B |
Glenfarclas
Vintage 1990, 43% |
85 |
Elfde
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus is zwaar sherry,
met veel hout & rook. De smaak is stevig met veel hout, sherry
en zacht fruit. Afdronk is zeer lang, krachtig en verwarmend.
Prachtige Glenfarclas, maar minder dan de first fill editie van
Andre. |
S |
Glenfarclas
Vintage 1988, 58.8% Single Oak Cask |
83 |
Twaalfde
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. De neus is zeer krachtig
met veel vanille & hout. De smaak is puur te scherp om te kunnen
beoordelen. Met water mooie opening naar een pittige bourbon whisky,
die me wat minder aanspreekt dan de sherried versie van 1990. Bij
invullen tabel bleek deze wis ruim een jaar eerder al eens op de
proefzolder van Wees
gescoord en toen met 84 beoordeeld. |
S |
Glenfarclas
15 Y |
81 |
Ruig!
Groot verschil met de 12, 17 & 21 Y. Boterige neus en smaak.
Lekker maar aan de scherpe kant. Minder sherry dan in de 17Y en erg
veel hout. De 21Y vind ik stukken beter. Na enige tijd staat de
smaak van deze tegen. Deze kan veel water hebben om de smaak milder
te maken. |
B |
Glenfarclas
105 Cask Strength |
80 |
Begon
in de subtop, maar gezakt wegens extreme houtnectar
in de afdronk. Herbevestigd na whiskyfestival 2000 tegenover
Aberlour a'bunadh. |
B |
Glenfarclas
10Y 40% |
77 |
Hout,
graan en iets zoetige lucht. Water maakt veel los (abrikoos?).
Eerste mondcontact scherp, maar verdwijnt snel. Houtsmaak
(105-achtig) blijft. Nasmaak rokerig en zoetig. Afronk zeer droog.
Veel te hoog gewaardeerd door Jackson. Proefzaterdag 15-9-2001: maar
net beter dan Dimple! Sample bij bezoek aan Glenfarclas mei 2005
smaakt iets beter. Onverdund veel hout en een scherpe geur en smaak.
Smaak is pittig, kruidig, abrikoos, hout. Ruwe en droge afdronk. Met
paar druppels water iets toegankelijker. Met veel water (circa
30%!!) wordt het geheel zachter en fruitiger. De maltsmaak komt mooi
naar voren, maar het hout blijft zeer aanwezig en de afdronk te
droog. |
B |
Glenfarclas
12 Y |
77 |
Viel
wat tegen in vergelijking met de 105 (80). Herkansing oktober 2004.
Licht oranje kleur. Neus met veel hout, sherry, vanille, gedroogd
fruit (pruimen), noten. Pittige binnenkomst met voornamelijk hout en
alcohol als eerste indruk. Stroef in de mond en meteen al een erg
droge smaak. De mooie fruitigheid (frisser dan de neus doet
vermoeden; marmelade) komt langzaam boven het hout uit, maar de zeer
droge afdronk begint dan al in te zetten en die blijft maar
doorgaan. Glaasje water graag! Met een scheutje water veel opener en
fruitiger, maar de afdronk blijft superdroog. |
B |
Glenfiddich
Rare Collection, 40Y, 43.6%, 600 bottles. |
93 |
8e
op festivalzaterdag 2004 en het hoogtepunt van de dag! Na de
geweldige 30Y is dit een zowaar nog lekkerder. Bij verwarmen in de
hand wordt de toch al veelbelovende neus van deze superelegante
whisky steeds beter: hout, fruitig (perzik), noten, spoortje rook.
De smaak is ook fantastisch: heerlijke fruitnectar a la
Bruichladdich 1970, perfecte houtsmaak, kruidig, licht turf, malty,
pannenkoek. Veel substantie en een prachtige balans. Ook de zeer
lange afdronk stelt niet teleur: het hout blijft volledig getemd
door het fruit. Zijdezacht en luxueus. De 3e Glenfiddich in de top!
(wat gebeurt me hier nu toch??) |
S |
Glenfiddich
Vintage Reserve 1972, 48.9%, 31Y, cask 16033 |
92 |
19e
op festivalzondag 2004! Neus lijkt alweer een topper aan te kondigen
met veel malt, fruit (abrikoos perzik) en prachtige belegen
houtgeur. De smaak heeft duidelijk iets turf en rook, houtnectar zet
in naast de fruitigheid. Iets stroever dan de voorgaande Balvenie
1973, maar zeer de moeite waard. |
S |
Glenfiddich
31Y, 1973-2004, 48.9%, sherry hogshead, Cadenhead's |
91 |
Super
Wigman Tastung 2004. De eerste onafhankelijke botteling van
Glenfiddich die ik zie en meteen een kraker in de top!! Neus is zeer
fruitig, subtiel, heerlijk zacht en belegen. Ook de smaak is vol
fruit en heerlijk zoet, vanille, honing, malt, noten en een vleugje
rook. Afdronk is lang, zoet en droog. Met water geen verbetering,
wordt eerder te droog! Lang zitten genieten van dit pareltje uit een
distilleerderij met een matige reputatie en daardoor bijna weer 2
wissen gemist. |
S |
Glenfiddich
30Y, 40% |
90 |
7e
op festivalzaterdag 2004! Was nieuwsgierig of dit kan tippen aan de
Cadenhead versie en dat blijkt het geval! Neus is zeer fruitig,
malty en honingachtig. De smaak heeft duidelijk turf, rook, hout,
vanille en fruit (perzik, banaan). Perfect balans. De afdronk is
zeer lang, filmend en verwarmend. Knap dat het hout zo getemd
blijft! Misschien net 1 puntje onder de Cadenhead botteling.
Nogmaals geproefd als 22e op festivalzondag 2005 (foutje van Huub):
punten exact gelijk. |
S |
Glenfiddich
Rare Collection, 40Y, 44.9%, bottled 15-10-2004, 600 bottles. |
89 |
20e
op festivalzondag 2005. Neus: zeer fruitig (perzik, ananas),
kruidig, belegen malt. Smaak heeft iets teveel hout t.o.v. de
tropisch fruitcocktail en zoete vanille. Beetje rokerig. Tamelijk
korte afdronk in vergelijking met de sublieme 40Y botteling die in
2004 is geproefd. Deze komt niet in de buurt en ook niet in de top. |
S |
Glenfiddich
18Y, Ancient reserve, 40% (Oak Cask) |
86 |
13e
op festival 2001. Veelbelovende neus; fris, fruitig, vanille, zacht
en belegen. Smaakt heel zacht, maar is wat saai in de afdronk.
Eindelijk een Glenfiddich boven de 80 punten grens (84). Herkansing
september 2004 na aanschaf tax-free fles. Uitstekende neus met heel
veel perzik, malt, vanille, veelbelovende complexiteit. Zachte rijke
smaak; ook hier heerlijk veel fruit (perzik, abrikoos, citrus,
rozijn), malt, vanille en hout. Prima balans en een lange subtiele
afdronk waarin geen smaak echt overheerst. Leuke dubbeltest met 12Y
als mystery guest op 18-12-2004. |
S |
Glenfiddich
21Y, 43%, Havana Reserve (Rumfinish) |
83 |
14e
op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus niet zo aantrekkelijk als
verwacht. Minder fris en mellow dan de 18Y, iets muffig. Smaak is
vreemd en complex en ook de afdronk blijft mysterieus. Niet meer
goed te scoren door al het voorafgaande. Verificatie gewenst. Bij
Andre op 4-1-2003 gelukt en 2 punten promotie. Neus nu juist wel
uitnodigend. De smaak is veel zachter dan in herinnering en ook
behoorlijk complex. |
S |
Glenfiddich
15Y Solera Reserve |
82 |
De
revanche van Glenfiddich met deze zeer plezierige sherried whisky
uit 3 verschillende houtrijpingen (Oloroso, vers hout, gebrand
hout). Heerlijke neus met sherry, belegen malt, fruit (perzik,
citrus) en toffee. Smaak is veel rijker dan de wat bleke 12Y en
filmend in de mond. Naast de gebruikelijke mellow Speyside
smaaknotities is er wat meer toffee/bruine suiker, sherrykarakter en
kruidigheid te noteren. Na enige tijd komt er wat bitterheid naar
voren. De afdronk is prettig maar iets te droog en stroef. Goede
prijs/kwaliteit verhouding voor de tax-free reizigers! Goed gescoord
als mystery guest bij Andre op 16-9-2005 (83). |
S |
Glenfiddich
12Y, 40% |
79 |
In
2001 als opvolger van de door mij verguisde Special Reserve op de
markt gebracht. Dit is zowaar een plezierige Speyside zonder de
stroeve smaak van de Special reserve. Lekker fruitig, fris,
honingzoet en malty. Overall een plezierige whisky, maar niet erg
spannend (75). Na alle Glenfiddich ontdekkingen op festival 2004
weer eens een dubbeltestje met de 18Y gedaan als mystery guest op
18-12-2004. De 12Y blijft verrassend goed overeind, maar smaakt wel
erg licht naast de veel vollere 18Y en heeft een iets te droge en
licht bittere afdronk. Mei 2005 half flesje gekregen. Plezierige
drinkwhisky zonder pretenties (78). Moet het in een dubbeltest in
blauw glas in augustus 2005 afleggen tegen Glenmorangie 10Y &
Glenrothes 1992. |
B |
Glenfiddich
12Y Caoran Reserve, 40% |
77 |
Een
marketing poging om een Glenfiddich met extra turf te lanceren? Neus
is wel prettig mellow malty & peaty. Na het geweld van de
Macphail's pure Malts maakt dit op de proefzolder van van Wees
echter weinig indruk. Prikkelende smaak met duidelijk turf en
fruittonen. Denk niet dat ik dit een vooruitgang vind t.o.v. de
fruitige mellow 12Y versie. Onder andere omstandigheden misschien
nog eens proberen, maar een hoogvlieger wordt het nooit (76). 2e
keer proeven als 21e op festivalzondag 2005 bevalt niet veel beter.
Balans tussen turf en mlat is redelijk, maar het is gewoon niet mijn
type whisky. |
S |
Glenfiddich
cask strength 15Y, 51% |
77 |
Neus:
alcohol, malt, fruit, wat zepige geur. Smaak onverdund erg scherp.
Met water knapt de boel op: fruitig, mellow malt, rook en wat
geparfumeerd. Smaak met water zachter, maar nog steeds vrij stevig.
Smaak is voornamelijk malt, fruitig (appel, perzik) en wat
olieachtig. In de droge en vooral erg saaie afdronk een weinig turf
en rook. Forse tegenvaller in vergelijking met de Solera Reserve
& 18Y. Moet het bv. duidelijk afleggen in kwaliteit tegen JW
Green Label. Ook soloherkansing geeft weinig verbetering; veel fruit
en malt (na water toevoegen). Het is allemaal erg 1-dimensionaal.
Groot verschil met bv. een Glenmorangie traditional of een lekkere
lichte Bladnoch. |
S |
Glenfiddich
special old reserve |
71 |
Een
van de klassieke pioniersflessen van Glenfiddich. Zonder het grote
marketingsucces van deze fles, die bijna iedereen kent, waren er
noot zoveel single malts op de markt gekomen. Het was ook mijn
eerste single malt en heeft me jaren van de malts afgehouden wegens
te weinig verschil in kwaliteit met blended whisky. Ik beleefde
gewoon te weinig plezier aan deze wat scherpe en vlakke milde
Speyside whisky. Gelukkig heeft Glenfiddich sinds 2001 weer betere
bottelings op de markt: de 12Y opvolger van deze botteling, de prima
15Y Solera en de uitstekende 18Y versie. De zeer oude leeftijden
zijn zelfs uitzonderlijk goed. |
B |
Glen
Flagler 1972, 23Y, 52.6%, Signatory Dumpy bottle. Distilled
10-11-1972 and bottled 26-6-1996. Cask no. 228443. Bottle 217 of
232. |
86 |
Geproefd
bij Erik op 29-5-2005 (2 Glen Flagler's op 1 dag!!). Neus is
prachtig zoet en fruitig: peer, perzik, honing, jam. Smaak is zacht
voor 52% en vol vanille en perzik. Langzaam komen er kruiden naar
voren (kaneel, nootmuskaat). Geen typisch Lowland smaak! Afdronk is
mooi zoet en kruidig (nootmuskaat gaat naar peper) en eindigt
prettig droog. Het hout overheerst gelukkig niet. Uitstekende
kennismaking met deze verloren distilleerderij. |
S |
Glen
Flagler, 5Y, 100% Pot Still Scotch Whisky. Distilled and bottled at
Airdrie, Scotland. |
75 |
Curiositeit
geproefd bij Erik op 29-5-2005. Neus is tamelijk subtiel: hout,
hooi, fruitig en zoet. Smaak is beetje waterig maar wel zacht.
Grassig en mooie vanillesmaak. De afdronk is kort en wat plakkerig.
Lichte kruidigheid komt laat naar voren. Niet slecht voor een 5Y
whisky. |
S |
Glen
Flagler: Killyloch |
0 |
Killyloch
nog niet geproefde rariteit |
|
Glen
Garioch 1971-1997, 43%, cask 1239, Samaroli Very Limited Botteling
of 300 bottles |
90 |
Super
Wigman Tastung 2004. Eindelijk proef ik dan eens een geweldige Glen
Garioch! Zeer subtiele, rokerige en volle neus. Smaak is ook
behoorlijk peaty, malty, fruit subtiel op de achtergrond. Prima
afdronk en geen spoortje zeepsop! Pure genietwhisky. |
S |
Glen
Garioch, 54.4 %, Usquebaugh clubbotteling 2004, 16Y, Distilled
18-4-1988, bottled 22-4-2004 at cask strength from cask # 1550 (280
bottles). |
82 |
Geproefd
bij Jos op 16-4-2005 (fles Erik). Neus: sherrywood, malty, rokerig
en iets duf. Smaak is vettig met veel hout, kruidigheid, rook, turf,
noten. Met water erbij duidelijk meer bloemen en fruit in de neus,
maar echt fris wordt het niet. Droge afdronk met veel rook. Niet
helemaal mijn stijl. |
S |
Glen
Garioch 21Y |
78 |
Slokje
geproefd op Heathrow uit een plastic kuipje. Goed neuzen dus
onmogelijk! Neus is wel verrassend fris en fruitig voor zo'n oude
whisky. Smaak: zacht, mellow, abrikoos, vanille, beetje zeepsop en
veel minder turf dan verwacht. In de nasmaak zorgt de zeepsop
wederom voor heftig puntenverlies voor deze verder erg plezierige
whisky. Gladde interessante afdronk. |
S |
Glen
Garioch 15Y |
77 |
Klein
slokje geproefd in winkel Wervershoof. Veelbelovende neus en start
smaak ook heel OK, met turf, rook en zoethout. De gladde zeepsop
nasmaak zorgt voor veel strafpunten. |
S |
Glengarioch
1988-2003, 15Y, 46%, Whisky Galore |
76 |
14e
op Pot Still festival 2003. Neus: hout, krenten, fruitig, licht muf.
Smaak: sherry, hout, mild peaty, zwavelig en beetje zeepsop. Zoete
droge houtafdronk is niet geweldig maar wel in balans met de smaak.
Punten bevestigd als 2e bij Gert op 21-2-2004. |
S |
Glenglassaugh
28Y, 53.3%, Distilled 17-12-1976, Bottled 5-4-2005 from bourbon cask
number 2371, 288 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. |
90 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (11e). Neus: hooi, stro, malty,
vanille, koffie, gewassen lakens van de lijn. Zeer bijzonder! Smaak
is krachtig en clean; grassig, malty, fruitig en nog steeds wat
koffie/cacao achtige associatie. De afdronk is zeer lang, prettig
droog en kruidig. Onverdund al genieten! Met een beetje water
verdwijnt de koffie en komt meer fruit naar voren (88). Zeer apart
allemaal en meteen een fles gekocht. Bij herproeven zelfs nog een
puntje erbij! Valt ook goed in de smaak op de supertasting bij Andre
op 29-10-2005. |
B |
Glenglassaugh,
31Y, 5-6-1967/5-6-1998, 55.8%, Signatory Silent Stills, cask. #2893,
217 bottles. |
88 |
Super
Wigman Tastung 2004. Neus: hooi, malt, kruidig. Smaak is zacht,
grassig en kruidig met veel malt en vanille. Heerlijke verfrissende
whisky. |
S |
Glenglassaugh
1973, 46%, The Family Silver. |
82 |
5e
bij Gert (15/3/2003). Neus: sherry, turf en rook. Smaak is heel
apart; hooiachtig (maar niet a la Scapa), stroop, rook, sherry en
veel turf. De afdronk blijft lang doorgaan: licht wrang, houterig en
helemaal op het einde een vanilleoprisping. Volgende slokjes
bevallen beter; een vrij unieke smaak. |
S |
Glenglassaugh
1974, 56.9%, Scott's selection |
81 |
6e
op festival 2001. Een dure Scott's selectie van 184 piek voor de
lijst. Mooie belegen fruitige neus. Veel malt en te scherp. Met
water stuk beter; boterig, glad. |
S |
Glengoyne
1969 Autumn Botteling (>25Y en cask strength) |
91 |
De
neus is werkelijk fantastisch met dennennaalden, vanille, mos en
inderdaad herfstbos. Een zeer zachte smaak met veel vanille en
kruiden en niet de gebruikelijke Glengoyne appelsmaak. In de afdronk
toont deze wis zijn topklasse: eerst vanille met eikenhout maar zeer
glad, dan een heerlijke fris zure ciderachtige afdronk waar we tot
Glasgow van konden genieten. Knallende afsluiter van Schotland
bezoek 2002 en een Oscar voor Huub voor het aftroggelen en zonder
gezichtsverlies de Glengoyne shop verlaten! |
S |
Glengoyne
21Y |
87 |
Fantastische
opening van whiskyfestival 2001. Fris, belegen, appel, malt,
vanille. Prachtige balans met een zachte droge houtafdronk. |
S |
Glengoyne
12Y cask strength, 57.2% |
85 |
11e
op festivalvrijdag 2005. Neus: wat een kracht voor een Glengoyne!!
Grassig, zoet, citrus, appel, malt, beetje rook. Smaak is te doen op
deze sterkte: cider, banaan, vanille. Met water meer appel en
zoetheid in de neus. Smaak wordt zachter, maar blijft verwarmend.
Nog meer vanille in de smaak en anijs. Afdronk is prettig droog en
zoet. Goed in balans, deze Glengoyne! |
S |
Glengoyne
Vintage 1971 48.5% |
84 |
Eerste
bij Huub (31/8/2001). Belegen hout en toch fruitig. Smaak heeft veel
hout, alcohol, vanille, kruiden. Afdronk prettig droog, zeer lang
maar niet erg spannend. Als je bedenkt dat deze wis NLG. 425,- kost
is de prijs/kwaliteit matig te noemen. |
S |
Glengoyne
1996, 8Y, 56.7%, SMWS 123.2, matured 5.5Y in bourban cask and 3Y in
fresh sherry cask. |
83 |
Supertasting
Andre 29-10-2005. Neus: prachtig sherry, kersen, marmelade, malt.
Smaak: krachtig, zoet, gember, overheersend sherryhout, verder
weinig complexiteit. Na water toevoegen duidelijk beter. Neus heeft
druiven en krenten en de smaak is zachter en toegankelijker maar
blijft oversherried. Qua karakter is dit geen Glengoyne meer, maar
wel lekker. Mooie combinatie van"sherry" met fris
"bourbon". |
S |
Glengoyne
17Y |
81 |
Zeer
frisse whisky. Een stuk completer dan de 10Y en prachtig in balans
met gras, appel, citrusfruit, vanille, kruiden en een subtiele droge
afdronk. Wint bij Huub (31/8/2001) als 2e wis van de Glengoyne 1971
(84)! November 2003 fles geopend en die valt dan een beetje tegen.
Duidelijk minder fris dan in herinnering (zeker naast een Lowland
als Inleven)! Nog steeds mooie balans en prettige afdronk, maar er
zit een bijsmaak aan (feints, leerachtig) die ik me niet kan
herinneren (82). Op HOD10 weer een punt eraf na de Magdalene CC: na
zo'n uitzonderlijk cleane smaak is dit duidelijk meer olie i.p.v.
appels. |
B |
Glengoyne
10Y |
79 |
Lichte
typische aperitief whisky. Neus is fris en fruitig en turf is totaal
afwezig. Wel een vleugje rook en kruidige geur. Opvallend is dat de
whisky enige tijd nodig heeft om te openen. Smaak is clean, simpel
maar elegant. Fruitig (appel), vanille, maggi & malt voeren de
boventoon. Afdronk is prettig droog en neutraal. |
B |
Glengoyne
12Y, 43%, Limited edition for Gall & Gall |
76 |
Deze
editie mist de frisheid en het aperitiefkarakter van de 10 en 17Y.
Wat olieachtiger karakter en meer houtsmaak dan de 10Y. Pas met
water erbij komt de appel en vanillesmaak goed los. In de afdronk
dezelfde bijsmaak die Glenfarclas 10Y strafpunten kostte. Wordt
steeds minder interessant naarmate de fles vordert. |
B |
Glengoyne
10Y, Rum cask finish, vintage 1993 (Distilled May 1993, bottled May
2004), 43%, Limited edition of 3000 bottles for Gall & Gall. |
71 |
Onplezierige
neus: sultanas, zwavel, boenwas. De smaak is interessanter, maar het
hele karakter van Glengoyne is verpest met deze finish. Geen spoor
meer van de karakteristieke frisse appelsmaak. In plaats daarvan
malty, krenten, olieachtig en licht muf. Smaken zijn niet goed in
balans. Afdronk is droog. Wat mij betreft een mislukt experiment. |
S |
Glen
Grant 1963, 40%, Gordon & Mc. Phail (36Y? Bottled in 1999
volgens Andre Bos). |
89 |
Opening
van het hoofdprogramma op 1 december 2002. Net als de Wilson &
Morgan neust dit weer vol en rijk met veel hout, zoete sherry,
kersen (Longmorn-Glenlivet associatie), toffee en koffie. De smaak
is minder robuust dan verwacht met veel hout, kruidnagelen, sherry
en nu meer Tia Maria dan koffie. De afdronk is zeer zacht en prettig
droog. Bij het volgende slokje blijkt het allemaal toch minder licht
van smaak dan het eerst leek. Nog veel te ontdekken in deze
prachtwhisky. |
S |
Glen
Grant 30Y, 55%, 1972-2002. Krugers Schloss Whisky, Whisky
Auction.com, Rendsburg |
87 |
Neus:
veel hout, zwaar sherry en kersen a la Longmorn. De smaak is vol,
complex, krachtig, zeer zoet, licht bitter en heel veel hout. Met
water erbij blijft het hout overheersen; er komt alleen wat meer
vanille in smaak en de geur wordt wat ranziger (niet doen dus!). De
afdronk is zoals verwacht zeer lang, droog (mooie houtsmaak). Zoet
en verwarmend. Na bijna een jaar weer eens blind geproefd als
mystery guest by Andre B op 27-3-2004: bovenstaande indruk bevestigd
+ notitie van indrukwekkende smaakontwikkeling. |
B |
Glen
Grant 18Y, 1977-1995, 46%, Wilson and Morgan |
84 |
6e
bij Huub op 31-8-2002. Neust als een topper met hout, rook, ladingen
zoete sherry en kersen (Longmorn-Glenlivet associatie). Smaak: veel
hout, zoet, gesloten, heftig sherry. Wat water erbij geeft wat meer
karamelsmaak en iets fruitigheid (pruimen?). Afdronk is droog met
veel hout. Deze whisky is helaas wat uit balans met teveel
houtdominantie |
S |
Glen
Grant 1969-2000, 56.9%, sherry matured, bottled for the whisky
exchange. |
84 |
Super
Wigman Tastung 2004. Geur is zeer zoet (kersen, perzik), heftig
sherry en veel hout. Smaak is hout, fruitig, kruidnagel en hout.
Afdronk is droog zoet en plezierig totdat de houtsmaak alles gaat
overheersen. Wordt steeds droger en daardoor minder plezierig.
Duidelijk over de top; zonde! |
S |
Glen
Grant 31Y, 56.9 %, Feb. 1969 - Nov. 2000. Matured in a sherry cask
and bottled for the Whisky Exchange, bottle 78 of 240 |
83 |
Toegift
van Jos na het Pot Still festival 2005. Neus heeft enorm sherryhout,
fruit (kersen, pruimen), zoldergeur. Smaak is nogal heftig met hout,
dat het mooie fruit in de neus overheerst. Kruidnagelen, kersen.
Afdronk vol hout, hout en nog eens hout. Op zich wel een lekkere
whisky, maar duidelijk over zijn hoogtepunt gebotteld. De Krüger
botteling was beter. |
|
Glen
Grant 13Y, 1989-2002, 40%, Gordon & MacPhail |
82 |
Value
for money inbreng op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Neus: malty,
fris en fruitig (mandarijn, perzik). Smaak: typische mellow Speyside
whisky, perzikachtig fruit, zeer malty, licht vanille en helaas
ietsje plakkerig. Afdronk is mellow en glad. Prima whisky, maar niet
erg spannend. |
S |
Glen
Grant 15Y, 40%, Gordon & Mc. Phail |
82 |
Neus:
fris & rokerig, hout, sherry, abrikoos, passievruchten. Smaak
heeft alles van de neus met meer turf, vanille en een begin van de
Longmorn kersensmaak. De
afdronk heeft wat aardesmaak en is stroef. |
S |
Glen
Grant 1970, 31Y, 55.4%, Adelphi |
80 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (21e). Super donkerrode kleur a la Longmorn-Glenlivet.
Neus: zwaar sherry, kaneel, kersen (beetje vergelijkbaar met
Longmorn). Smaak is duidelijk minder dan de neus: begint erg goed a
la Longmorn, maar wordt al snel bitterder en krijgt erg veel
houtsmaak. In de afdronk wordt het hout echt teveel en dat kost
behoorlijk strafpunten. |
S |
Glen
Grant 19Y, 58.4%, cask 16914, Dewar Rattray. Distilled 19-11-1985
and bottled 28-9-2005 |
79 |
Neus
is wat zurig met mint en zoetjes. Smaak: scherp, malt, chocolade,
koffie, kokos, vanille en zoetjes. Afdronk is bitter en houtig. Wat
water toevoegen heeft een negatief effect: de bitterheid neemt toe
en gaat alles overheersen waardoor de initiële score van 84/85 tot
halverwege de 70 terugzakt. |
S |
Glen
Grant, 40% |
63 |
tegenover
Teachers geproefd en lichter bevonden. Weinig interessante single
malt met een lijmsmaak. Kan je beter een goede blended whisky
blijven drinken voor dat geld. |
S |
Glen
Hood, 40% |
40 |
Op
17-5-2003 in opwarmrondje bij Jos blind geproefd t.o.v. 3 Ieren en
Campbeltown Loch. Dit product maakt geen schijn van kans om ook maar
iets interessants in te brengen. Neus: afstotend, goedkoop,
leerachtig, ziltig. De smaak is muf, ranzig, leerachtig (feints?) en
de afdronk wil je snel vergeten. |
S |
Glen
Keith 1967-2003, 36Y, 40%, Gordon & MacPhail Connoisseur's
Choice |
89 |
Supertasting
Andre 29-10-2005. Neus: WOW! prachtig sherry, druiven, pruimen,
kokos, eucalyptus, mint, malt. Filmend mondgevoel. Smaak: hout,
chocolade, mint (after eight…), bruine suiker, vanille, minder
fruitig dan de neus doet vermoeden. Afdronk: heerlijk zoet, licht
kruidig en perfecte houtsmaak. Het kan dus wel met Glen Keith; aan
de andere kant is 36 jaar wel heel lang geduld hebben.... |
S |
Glen
Keith: Craigduff 1973, 32Y, 49.4%, Signatory Vintage Cask Strength
Collection series. Distilled 04.04.1973 & Bottled 25.08.2005.
Sherry butt # 2513, bottle 289 of 566. |
88 |
6e
op Pot Still festival 2005. Neus is zeer elegant: belegen malt,
hout, vanille, fruitig (papaya, perzik) en een beetje rokerig. De
smaak is mooi vol en malty, prikkelend, peperig, vettig, zoet
(stroop, bruine suiker) en inderdaad een beetje turf dat totaal niet
overheerst. De kwalificatie "een peated Glen Keith" is
nogal overdreven. De mooie balans van smaken zet door in de afdronk,
die met een mooie droge houtsmaak eindigt. |
S |
Glen
Keith 1983, 43% (circa 10 Y) |
69 |
Botteling
uit 1994. Plezierige neus: fris, malty, honing, gras en fruitig (citrus,
perzik). De smaak is zeer teleurstellend t.o.v. de neus: licht,
waterig, weeïg, vanille, malt, metaalachtig. Niet echt lekker.
Afdronk bitter en plakkerig. Dit miniatuurtje drink ik niet voor
mijn plezier op. De 10Y botteling zonder jaartal op het etiket van
na 1995 is in herinnering iets beter. |
S |
Glenkinchie
1986 Distillers Edition (Double Matured) |
83 |
Geproefd
tegenover Dalwhinnie DM. Begon lager maar bij deze is toch meer te
beleven. Fris, fruitig, sherry, hout, gras, licht rook, kruidig.
Afdronk lang en zoet. |
S |
Glenkinchie
1992 Distillers Edition, 43%, Bottled 2005 |
82 |
16e
op Diageo presentatie 26 september 2005. De kwaliteitswinst door de
sherryfinish bij Glenkinchie is ook in deze editie weer behoorlijk.
Smaaknotities vergelijkbaar met de 1986: zoete, frisse en fruitige
neus. Smaak heeft veel sherryhout en vanille,maar ook nog iets van
de droge grassigheid van Glenkinchie. De lange zoete afdronk eindigt
wat droog en kruidig. |
S |
Glenkinchie
10 Y |
74 |
Nu
4 keer geproefd met wisselvallig resultaat. Prettige neus (fruitig,
malt). Eerste slokje lekker: fris, fruitig (perzik, banaan). Nasmaak
stroef en wat scherp/alcoholisch. Afdronk kort, saai en droog.
Redelijke lowland die me snel tegen gaat staan. |
S |
Glenlivet
1968, cask strength, refill hogshead, Murray McDavid Mission series |
89 |
Geproefd
op Jim McEwan Masterclass op 25 mei 2003 in warehouse Bruichladdich
distilleerderij. Neus: perzik, belegen en toch fris fruitig. Smaak
is ook heerlijk zoet en belegen. Na zoveel jaar nog steeds
opmerkelijk fris; zelfs wat citrusachtig. Lange gladde afdronk vol
vanille. Een sublieme Speyside whisky. |
S |
Glenlivet
1977-2001, Sherry Wood, 56.9%, Scott's Selection |
89 |
15e
op whiskyfestival 22 nov 2002. Neus: veel hout en kersen;
veelbelovende Longmorn-Glenlivet associatie. Smaak: nog steeds veel
kersen, sherry, fruitig en veel vanille. Het hout overheerst totaal
niet en de afdronk is compleet en clean. Genieten en potentiële
aankoop. |
S |
Glenlivet
29Y, 1972 - 2001, cask 1044, 43%, Scottish Castle series Jack Wieber. |
88 |
De
neus van dit sherryvat is werkelijk fantastisch en kondigt een
90-punter aan: kersen, pruimen, kaneel, kruidnagel, boenwas, leer en
sherryhout. De smaak valt dan een beetje tegen: de harsigheid en
pepermunt verknoeien de prachtige combinatie van hout, kersen,
stoofperen en kaneel. De iets te bittere afdronk heeft mooie zoete
houtsmaak en zeer laat komt er ook ineens rokerigheid naar voren
(zelfs in het lege glas). |
S |
Glenlivet
15Y, 40%, duty free version |
85 |
Heathrow
2-12-2005. Neus: perzik, malt, fruitig en belegen. Klassieke mellow
Speyside neus. Smaak is zacht met veel vanille, malt, fruitcake,
mariakaakjes, perzik en een beetje rook. Allemaal prachtig in balans
en op de juiste sterkte. Afdronk blijft fruitig en wordt een beetje
droog met een licht bittertje. Prima prijs/kwaliteit verhouding. |
S |
Glenlivet
18Y, 43% |
85 |
Veelbelovende
neus (belegen, abrikoos), maar de smaak heeft weinig karakter en de
afdronk is wat saai. Wel plezierig en neutraal, maar wanneer wil ik
dit..?. Herkansing heeft duidelijk meer vanille dan ik mij
herinnerde en in vergelijking met de 12Y is deze toch echt beter
(84). Op 20-6-2003 dubbeltest met fles van Edgar tegen Glenlivet 15Y
van McPhails. De neus van de 15Y is prettiger en de smaak meer in
balans. De 18Y heeft duidelijk meer hout in de smaakt. Met water
gaat de 18Y echter mooi open; de neus wordt vergelijkbaar met de 15Y
en de smaak is zeker zo goed. |
S |
Glenlivet
1968, 36Y, 43.2%, Duncan Taylor. Cask 1575. Distilled 02.1968.
Bottled 07.2004 |
85 |
Geproefd
in Duncan talon shop Huntly mei 2005. Neus: heel subtiel en zeer
zoet: perzik, malt, fruitig, belegen en toch fris. Smaak is zeer
fris en fruitig (perzik, citrus), heerlijk zoet (zuurtjes,
perendrups, honing) en een forse houtsmaak. Hout is ook iets
overheersend in de fruitige droge afdronk. |
S |
Glenlivet,
15Y, 40%, Gordon &
MacPhail / George & J.G. Smiths label (green) |
85 |
3e
bij Jos op 17-5-2003. Neus is heerlijk zacht, uitnodigend en
veelbelovend: perzik, graan, licht rook, malt. Subtiele zachte
smaak. Vanille en zacht fruit (banaan, perzik) zijn prachtig in
balans met de lichte turf malt smaak. Lange mellow afdronk. Een van
de beste Glenlivets tot nu toe! Puntje eraf op 20-6-2003 na
dubbeltest tegen de 18Y. |
B |
Glenlivet
15 Y French Oak Reserve, 40% (2005 botteling) |
84 |
Geproefd
na tasting in Broekerhuis met dank aan Jorrit. Neus is meteen al een
hele verbetering t.o.v. de 12Y French Oak. Mooi zoet, vanille,
fruitig (appel, perzik) en winey. De smaak is lekker boterig en
malty, maar ook kruidig (kaneel, kruidnagel). De afdronk is wat
minder geslaagd en eindigt tamelijk bitter voor zo'n zoete whisky. |
B |
Glenlivet
1968, 34Y, 45.9%, Peerless Collection. Cask 1579. Distilled 02.1968.
Bottled 06.2002 |
84 |
Neus:
heel subtiel, perzik, malt, fruitig, belegen en toch fris. Smaak is
zeer fris en fruitig, malt, beetje turf en een licht bittere
houtsmaak. Iets bittere en droge afdronk. Uitstekende whisky, maar
hoort toch niet boven de 18Y distilleerderij & 15Y G&M
botteling te staan. 12e op Pot Still festival 2003 en 10e op Pot
Still festival 2004. |
S |
Glenlivet
12 Y, 43% |
83 |
Heerlijke
zachte subtiele mellow whisky met veel malt, fruit (perzik) en mooie
hoeveelheid turf in neus en smaak. Afdronk filmend zacht en fruitig
met een mooie droge houtsmaak. Toch moeilijk te scoren (zie ook
Cragganmore) want deze standaardeditie smaakt soms wat gewoontjes en
saai. De waardering schommelt meestal tussen 79 en 86 punten!
Benchmark Speysider en uitstekende keuze voor prijs/kwaliteit
verhouding. In 2 blindtesten onder de 18Y en 12Y American Oak.
Miniflesje in september 2002 viel erg tegen: 78. Aperitief uit oude
fles in Geulzicht feb. 2003: 84. Nieuwe verpakking 2005 geproefd in
vliegtuig en bij Gert-Jan na de Us Heit: 83. |
B |
Glenlivet
16Y, 48%, Nadurra, Non-chill filtered, duty free version |
83 |
Heathrow
2-12-2005. Neus: alcoholisch, perzik, malt, fruitig en belegen.
Minder fris dan de 15Y. Smaak is scherper en ruwer dan de 15Y, met
veel malt en fruitcake. Met water gaat het wat beter: de
perzik-vanille-malt balans is weer terug en de vettige smaak is wat
zachter geworden. De afdronk is vrij droog en licht kruidig. Minder
lekker dan de 15Y duty free versie. |
S |
Glenlivet
16Y, 56.9%, 1988-2004, Chivas Brothers Cask Strength Edition, Non
Chill-Filtered Single Speyside Malt Whisky, Batch No. GL 16 003 |
83 |
Neus:
stroopwafels, ananas, mandarijn, eikenhout. Smaak onverdund is
vettig, gesloten en te scherp. Met water prachtig fruitige neus:
mandarijn, perzik, sinas, fruitcake, malt. Mooie volle en vettige
smaak. Boter, caramel, plantaardig. Minder fruitig dan de neus doet
vermoeden. Afdronk is droog en een tikje bitter. Prima whisky, maar
wat betreft prijs/kwaliteit toch een teleurstelling. |
B |
Glenlivet
Archive, 21Y, 43% |
82 |
3e
bij Michiel (fles van
Gert ) op 7-2-2003. Neus is veelbelovend: zoet, zeer fruitig
(perzik/abrikoos), kruidig en rijk. Smaak is zeer zacht, zoet,
kruidig, perzikachtig maar iets te geparfumeerd. Hout overheerst
niet. De afdronk is glad, filmend en erg zoet. Begint indrukwekkend
rond de 85 punten, maar bij de volgende slok gaat de zoete smaak
tegenstaan. Hartig kaasje helpt. |
S |
Glenlivet,
21Y, 40%, Gordon &
MacPhail / George & J.G. Smiths label |
82 |
4e
bij Huub op 13-9-2003. Neus: malt, fruitig (perzik, maar minder fris
dan de 15Y), belegen, clean. Smaak heeft meer turf en rook dan
verwacht op basis van de neus; mooie zoete belegen malt smaak. Hout
overheerst te veel naar mijn smaak; drink liever de 15Y uit deze
reeks en de 18Y distilleerderij editie. Afdronk blijft wat gesloten
en is licht plakkerig. Duidelijk geen doordrinkwhisky; het lage
alcoholpercentage is ook jammer; met water valt niets te verbeteren. |
S |
Glenlivet
American Oak Finish |
80 |
Leek
alweer geen verbetering van de gewone Glenlivet. De extra finish op
vers hout geeft een overheersend vanille en bourbon karakter. Verder
wel lekker…In eerste blindtest toch gewonnen van de 12Y en 18Y;
tweede blindtest net onder de 18Y. September 2002 verlaagd na
blindproeftest op HOD proefavond 7 (slechts 76 i.p.v. 83 punten). |
B |
Glenlivet
12 Y French Oak Finish, 40% (1999 botteling) |
79 |
Interessante
houttoevoeging, die nogal overheerst en de mooie vanille en
fruitsmaken van de 12Y overstemt. De gewone Glenlivet is meer in
balans. Wat droog en kruidig in de afdronk. Ook in Glenlivet
blindproeftest onder de 12Y en American Oak versie. |
B |
Glenlivet
Archive |
79 |
Weinig
te beleven voor een Glenlivet; paar keer geproefd periode 1999-2002,
maar valt steeds weer tegen ten opzichte van de gewone 12Y. |
S |
Glenlochy |
0 |
Glenlochy
nog niet geproefd |
|
Glenlossie
1977-2003, 45%, cask 633, Samaroli |
85 |
Blind&Guess
bij Andre 29-10-2005. Neus: heerlijk belegen mellow malt,
versgebakken brood, fruitig. De smaak is zacht, subtiel en toch
licht prikkelend. Ladingen vanille, malt, maar ook kruidige tonen
als peper en kaneel. De afdronk is droog, kruidig en peperig met een
mooie zoete houtnasmaak. |
S |
Glenlossie
1974 40% G&M Connoisseurs Choice |
83 |
Neus
is veelbelovend zoet, malt, fruitig en een onbestemd bijzonder
geurtje (ceder?). Smaak is veel steviger met hout, rook, turf en
iets van zoethout en abrikoos. Afdronk iets te droog. Waarschijnlijk
net een puntje beter dan de Dalmore Cigar Malt. Lekkerder dan de
Glenlivets. |
S |
Glenlossie-Glenlivet,
20Y, Maart 1978 - Maart 1998, 56.1%, Cadenhead's (USAfles van 75cl) |
82 |
Geproefd
op 14 juli 2005 met Michel. Neus is alcoholisch en zeer fruitig
(meloen, mandarijn, perzik), boterig, kaas (verse brie), yoghurt,
mooi hout en een vleugje kokos. Smaak is niet te scherp ondanks de
56%, lekker zoet (vanille, kokos), vettig, gedroogd fruitig
(abrikoos), mooi malty en een vleugje turf en rook. Met wat water is
de neus minder scherp, maar weinig anders. Ook in de smaak verdwijnt
de iets overheersende alcohol en wordt het geheel prettiger drinken.
Afdronk eindigt vrij droog met mooie houtsmaak. |
S |
Glenlossie
1989, 10Y, 43% Provenance |
79 |
5e
op whiskyfestival 22 nov. 2002. Neus: leer, malt, licht fruitig.
Smaak: kruidig, prikkelend op de tong en toch een zachte smaak.
Malty, complex, leerachtig maar niet droog. Afdronk blijft
bijzonder. Doet een beetje aan Clynelish denken zonder die klasse te
hebben. |
S |
Glen
Mhor 1979, 22Y, 61.0%, Rare Malts |
88 |
Tweede
op de Rare Malts proeverij 5-4-2002. Neus: fris, fruitig, malt.
Smaak: kruidig, malt, prikkelend en zilt; wat turf en fruit. Zeer
complex. Afdronk uitstekend, zeer lang en wat droog. Moeilijk te
doorgronden; aanschaf waard (86). Heeft behoorlijk veel water nodig
voor ontsluiting (troebeling). In mei 2004 een fles gekregen en
waardering verder gestegen. Bij nader inzien puur toch ook wel erg
lekker, maar blijft onverdund tamelijk ontoegankelijk. Complexe
smaak met veel meer turf, drop, laurier en kruiden dan in
herinnering. |
B |
Glen
Mhor 1976-2005, 28Y, 51.9%, Rare Malts |
85 |
4e
op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus
is veel zoeter dan de 1979 61% botteling van enige jaren terug.
Prachtig fruitig en complex. Smaak is toegankelijk en assertief:
kruidig, beetje turf, behoorlijk zoet. Met een beetje water krijgt
de neus een massief en superfruitig karakter: perzik, banaan,
citrusfruit, peren, belegen malt, vanille. De smaak is zachter
geworden en blijft complex. Iets minder zoet dan de neus doet
vermoeden door het kruidige en licht peaty karakter. De afdronk is
iets aan de droge kant en heeft een peperige nasmaak. Strafpuntjes
voor droogheid en balans. |
S |
Glen
Mhor 12Y, 40%, Gordon & Mc. Phail Connaisseurs Choice |
70 |
Neus:
belegen, hooi, zacht fruit, boterig. Smaak is zacht en licht maar
wel complex. Amandel, thee, toffee, hooi, malt. De afdronk is echter
teleurstellend; veel hout en vooral niet lekker: de theesmaak
ontaard in een viezige oude krentensmaak (Drumguish, Rhosdu) en bij
herproeven zakt deze whisky gestaag af van 79 punten naar de niet
voor plezier categorie! |
S |
Glenmorangie
30Y, 44.3%, bottled 2004, 4548 bottles |
91 |
7e
op festivalzaterdag 2005. Neus is zeer uitnodigend en open: zoet,
fruitig (citrus, perzik), licht ziltig en een vleugje rook. Smaak:
WOW! Superintens, zoet, harmonieus en verwarmend. Heerlijk fruitig
(nectarines, marmelade), rokerig, belegen malt, mooi hout. De
afdronk is mooi bitter met een gemberachtige nasmaak. Uitstekende
balans! Eindelijk een Glenmorangie bij de toppers. |
S |
Glenmorangie
1971 Vintage, 43% |
89 |
Geproefd
(4e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus:zeer
veelbelovend, zwaar sherry, kersen, complex, mooi belegen. Smaak is
mondvullend, filmend, zacht, heerlijk zoet. De nasmaak is vooral
kruidig. Eerste indruk is topspul in de 90 punten, de afdronk wordt
echter wel erg droog (en iets zilt!) en de heerlijke smaakindrukken
zijn vrij snel weg. |
S |
Glenmorangie
15Y, 43% (matured for 15Y in bourbon barrel and finished in a
freshly charred cask). |
87 |
Neus:
zacht, vol en uitnodigend. Vanille, malt, perzik, boterig. Smaak is
iets scherper (assertiever) dan verwacht maar zeer vol en allround.
Een potpourri van smaken: malt, vanille, hout, marmelade, licht zilt
en een heerlijke zoetheid die later omslaat in een wat bitterder
nasmaak. Afdronk is filmend met een prettige houtsmaak. Met water
iets losser van smaak, maar geen echte verbetering. Afdronk lijkt
iets droger en bitterder te worden. In een tweede dubbeltest met de
Burgundywood duidelijk superieur. Dubbeltest met de 100 proof is
ongeveer gelijkwaardig; maar totaal verschillend karakter. Deze
editie heeft niet meer de karakteristieke citrusfrisheid (die de 18Y
nog wel heeft), maar het is een heerlijk alternatief. |
B |
Glenmorangie
Portwood Finish |
87 |
Eerste
tax free fles in recordtijd geleegd in Kenia (remember M'Bogo!);
maar was net te scherp voor de subtop. Ook de tweede deelfles met
Huub snel leeg. De derde grote fles uit Italië (afscheidscadeau HOD)
is duidelijk minder scherp en biedt de beste kwaliteit tot nu toe:
heerlijke zoete smaak perfect in balans met het frisse Glenmorangie
karakter (meer aanwezig dan in de Sherry en Madeira finish). |
B |
Glenmorangie
Traditional 100 Proof (57%) |
86 |
Deze
komt iets te heftig binnen op cask strength. Wat water is nodig,
maar dan heb je ook wat! Een rijkere smaak dan Cellar 13 en een nog
langere heerlijke afdronk. Verdient puntje boven de 18Y en biedt
eigenlijk de beste "traditionele Glenmorangie smaak". |
B |
Glenmorangie
18 Y |
85 |
Verificatie
vanaf 83 was gewenst; als 13e(!) wis op festival 2000 eindelijk
gelukt. Hoort zeker boven cellar 13 met zijn heerlijke belegen
smaak, geen over-the-top hout en toch ook het frisse Glenmorangie
karakter behouden. Huub uiteindelijk kunnen overhalen een liter te
delen: portwood record gebroken wat betreft legen. |
B |
Glenmorangie
Madeirawood Finish |
85 |
De
meest aparte Glenmorangie special wood finish: kruidig en wat
zachter dan de portwood. Na enige tijd punt eraf gehaald omdat de
andere twee toch sneller en met meer plezier gedronken werden. Het
blijft wel de meest bijzondere van de drie. Op de Glenmorangie avond
bij Eric als minste van de 3 geëindigd; dit was echter een nieuwe
botteling (zie elders in lijst). Half flesje oude editie kunnen
kopen in 2003 voor proeverij Gert-Jan: gewoon weer 84/85! |
B |
Glenmorangie
Portwood (Nieuwe botteling; Tax Free Pack "The woodfinishes") |
85 |
Zelfs
deze favoriet is minder lekker in de nieuwe botteling. Deze editie
blijft wat smaak betreft het dichtst bij de eerste uitgave van de
Port Wood, maar is toch wat scherper, droger en minder lekker in de
afdronk. Als je deze t.o.v. een Balvenie Portwood zet is het
verschil wel heel erg groot. |
B |
Glenmorangie
"Cellar 13", 43% |
84 |
Speciale
duty-free editie van de standaard Glenmorangie met wat extra
vanillesmaak. Het keldertje voegt wat elegantie toe, maar verder
weinig verbetering t.o.v. de goedkopere standaard 10Y editie. |
B |
Glenmorangie
10 Y, 40% |
84 |
Altijd
plezierige en heerlijke frisse whisky; moest het eerst afleggen
tegen veel van zijn special edition broertjes maar daar kom ik sinds
de nieuwe bottelingen van de woodfinishes langzaam op terug. Een
perfecte starterwhisky voor blended drinkers die eens een single
malt willen proberen. Heerlijke frisse geur met citrus en clean
bourbonhout karakter. Mooie maltsmaak, fruitig (citrus, banaan),
licht kruidig en zelfs een beetje zilt. Prettige droge en zoete
afdronk. Op proeverij Bussum 28-10-2004 vind ik deze veel lekkerder
dan de recente 12Y Macallan botteling. Genieten voor minder dan 30
euro; een echte prijs/kwaliteit topper. In augustus 2005 weer een
half flesje gekocht. Blinde dubbeltest in blauw glas tegen
Glenfiddich 12Y wordt overtuigend gewonnen. |
B |
Glenmorangie
Artisan Cask, 46% |
84 |
4e
op festivalvrijdag 2005. Neus: anijs, vanille, licht zilt, spportje
rook en mooi malty. Smaak: bourbonachtige zoetheid, ladingen
vanille, kokos, citrusfruit, lychee. Plezierige licht droge afdronk.
Verwarmend. Water toevoegen geeft weinig verbetering; smaak wordt
eerder wat plakkerig. |
S |
Glenmorangie
Côte de Beaune Wood Finish, 12Y, 46% |
84 |
Neus:
veel vanille, bourbon & licht rokerig. Smaak: Veel hout,
verwarmend, subtiele smaken: licht boterig, beetje honing/vanille,
licht ziltig, subtiel turf en rook, beetje leer, maar….geen rode
wijn associatie. Enige wijnassociatie in de nasmaak is dat deze
whisky minder citrus dan de "standaard" Glenmorangie bevat
en meer rood fruit. Afdronk blijft prikkelend, verwarmend en
boeiend. Veel hout en een vleugje mint. Interessante wood finish! |
S |
Glenmorangie
Sherrywood Finish |
84 |
Was
eerst iets teveel zoetigheid ondanks de zeer zachte smaak. Echter,
na een traditional Glenmorangie kwam rook en turf ineens duidelijk
naar voren! De grote fles die pas februari 2003 werd geopend is ook
uitstekend van kwaliteit; vooral in vergelijking met de nieuwe
editie (86). Op blindproeverij op 16-10-2003 eindigt hij gelijk met
Burgundy wood (82). Gemiddelde score genomen. |
B |
Glenmorangie
Fino Sherry Finish |
83 |
7e
bij de Still (23/2/2001). Geur: beetje als de Glendronach 13Y maar
frisser. Smaak: heel zacht, sherry, hout en de beroemde Glenmorangie
frisheid. Afdronk: droog en ziltig. Overall toch iets teleurstellend
dus gezien Jackson punten en de score van de veel zoetere
"gewone" sherrywood finish (85). Tweede keer proeven als
5e bij Huub op 13-9-2003. Neus: fris, ziltig, rook. Smaak: vanille,
kruidig (peper?), licht zilte en erg droge smaak. Afdronk: mint,
heet en erg droog. De enorme droogheid gaat tegenstaan en kost veel
strafpunten (79). Op blindproeverij 16-10-2003 eindigt deze whisky
toch weer net boven de burgundy en gewone sherrywood (84). |
S |
Glenmorangie
Burgundy Wood Finish |
81 |
6e
bij Huub op 13-9-2003. Neus: vanille, zilt, fruitig maar wat minder
fris dan gebruikelijk bij Glenmorangie. Smaak is zoet, fruitig,
licht zilt en iets zilt. Blijft helaas aan de scherpe kant. Afdronk
ook wat onbestemd. Smaakt wel prettig, maar heb toch liever de veel
goedkopere 10Y standaard botteling; ik word een beetje moe van al
die marketing trucs van Glenmorangie. Genietschap kraakt de wis
behoorlijk af. Tweede keer proeven bevalt de smaak beter; blijft aan
de scherpe kant maar de zoet-zilt combinatie werkt nu beter. Blind
geproefd op 16-10-2003 tegen de fino sherry en de gewone sherry
finish: 80 zonder water en 82 met water. |
B |
Glenmorangie
Sherrywood (Nieuwe botteling; Tax Free Pack "The woodfinishes") |
81 |
Deze
editie is in herinnering duidelijk minder dan de eerste uitgave van
de Sherry Wood, vooral in de wat te droge afdronk. Wel mooi turf en
rook in deze editie. In dubbeltest februari 2003 met zojuist
geopende oude botteling is dramatisch verschil! |
B |
Glenmorangie
12Y, Golden Rum Cask, 40% (Rum Wood Finish). |
79 |
Eerste
na aanschuiven bij de vuurkorf van Jos op 28-8-2004. Prettige neus
met veel vanille, zoete bourbonhout geur, licht zilt, complex en
beetje weeïg. Smaak is zoet (caramel, toffee), malt, sultanas,
zwavel en wat onplezierige bijsmaak. De droge en houterige afdronk
is het minst plezierige deel van deze tegenvallende woodfinish. De
rum finish heeft het frisse fruitige Glenmorangie karakter
verwijderd. Geen slechte whisky, maar voor mij hoeft dit experiment
niet. |
S |
Glenmorangie
Madeirawood (Nieuwe botteling; Tax Free Pack "The woodfinishes") |
79 |
De
meest kruidige Glenmorangie wood finish heeft in deze editie een
onplezierige en te droge afdronk. Deze score klopt beter met de
waarneming op de Glenmorangie avond bij Eric Kragtwijk (zie elders
in lijst) waar hij ook als minste van de 3 eindigde. Bij vaker
proeven steeds minder interessant. Zeer groot verschil voor een
officiële distilleerderij botteling! |
B |
Glen
Moray Distillery Manager's Choice 1991, Mountain Oak, 60.5% |
88 |
Super
Wigman Tastung 2004. Dit bleek dus een van de grote verrassingen!!
Neus, smaak en afdronk allemaal prima en subliem in balans met
(uiteraard) wat bourbon trekjes. Wie zei dat Schotse whisky in vers
hout laten rijpen een slecht idee is? Zoete vanille, kruidig,
kaneel, anijs en een honingzoete afdronk zonder overheersende
houtsmaak. Een bijzondere whisky en met afstand de beste Glen Moray
die ik geproefd heb. |
S |
Glen
Moray (no age; mellowed in Chardonnay barrels) |
76 |
De
Chardonnay knapt deze saaie Speyside op en geeft een droge en
fruitige afdronk. Goed in balans, maar toch raak ik maar niet echt
enthousiast. |
S |
Glen
Moray 12 Y |
73 |
Niet
bijzonder. Neutrale mellow Speyside whisky met weinig karakter en
slappe droge afdronk. |
S |
Glen
Moray 16Y, mellowed in wine barrels (Chenin Blanc). |
70 |
Neus:
malty, zoet, licht rokerig, belegen en uitnodigend. De smaak is een
dramatisch verschil met de neus: zacht, vanille, hout, droog,
grenadine groen. Wat synthetische smaak. De afdronk is droog en
onplezierig en een afknapper t.o.v. de start. |
S |
Glen
Ord 31Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask |
90 |
Neus:
elegant en veelbelovend: fruitig (perzik), vanille, belegen, rokerig
en complex. Smaak is ook uitstekend: perzik, vanille, rook, prachtig
hout. Krachtig en
subtiel. Extreem lange afdronk: vanillezoet en een tikje te droog,
komt langzaam een bittertje in de nasmaak. Bittertje staat eerst wat
tegen, maar wordt later lekkerder. Peerless-achtige zoetheid, maar
met ballen door de 50%. Ongelofelijk hoge score voor een Glen Ord!
Postzegels met Huub op 29-9-2004. |
S |
Glen
Ord 30Y, 58.7%, bottled 2005, 6000 bottles |
86 |
3e
op festivalzaterdag 2005. Neus: een bloemenboeket, fruitig (citrus,
lychee, perzik) en licht zilt. Smaak is verwarmend en prikkelend.
Heeft water nodig voor ontwikkeling. De neus blijft fris en fruitig
en wordt iets rokeriger. De smaak is nu elegant en kruidig met mooi
hout en citrusfruit. De afdronk is lang en kruidig met erg dominant
hout. Eindigt licht bitter. |
S |
Glen
Ord 12 Y, 40% |
78 |
beetje
Oban-achtig maar een stuk goedkoper. Ook een tip voor goede
prijs/kwaliteit verhouding |
B |
Glen
Rosa 8Y (Arran souvenir) |
74 |
Neus:
rijpe appel, graan, sherry, licht peaty. Smaak: turf, toffee, hout,
droog en wat plakkerig. Afdronk van deze vatted malt complex en
interessant maar helaas ook droog en lijmig. |
S |
Glenrothes
1967, 35Y, 40.9%, cask 8389. Distilled 05.67. Peerless Collection |
87 |
11e
op Pot Still festival 2003. Neus: fris fruitig (citrus, perzik) en
malty. Smaak: zeer zoet en fruitig (appel, perzik), ladingen
vanille, nog zoeter dan de voorafgaande Strathisla. Verder weinig
ontwikkeling. Afdronk is filmend en zoet, minder hout dan de
Strathisla. Smaak snel weg, maar coating blijft hangen. Tweede keer
proeven mei 2005 uit sampleflesje van Eric (staat 40.5% op etiket):
weer die enorme zoetheid en fruitigheid, maar nu ook een vleugje
turf en wat bittere smaken: amandel en nadat de muur van zoet fruit
is verdwenen een mooie gladde licht bittere houtsmaak in de afdronk |
S |
Glenrothes
1989 10Y |
86 |
4e
wis bij Huub (31/8/2001). Veel hout, sherry, fruit en wat belegen
lucht. Zeer zacht en creamy smaakje (karamel, abrikoos) en moeilijk
te omschrijven finish (calvados, likeur, cognac). Zeer aangename
verrassing. In blindtest interessanter dan Glenlivet 18Y. |
S |
Glen
Rothes 1974-1999, 25Y, 50.4%, oak matured cask, Scott's Collection |
85 |
Eindejaarsproeverij
Almere 2004. Inzet van Gert (4e). De eerste cask strength van de
dag. Onverdund is de neus erg alcoholisch en vettig met veel graan.
Smaak is wat gesloten: hout, graan, lus, noten. Afdronk is
verwarmend en wat bitter. Paar druppeltjes water heeft weinig
effect. Met verder verdunnen opent de neus prachtig: bloemengeur,
fris zoet fruit (citrus, mandarijn, lychee). De smaak is wat zachter
en nog steeds een beetje gesloten. Cleane houtsmaak met graan,
boter, vanille en een beetje rook. Afdronk is prettig bitter en wat
vettig. Een heel aparte expressie van Glen Rothes. |
S |
Glenrothes
1987-2003, 43% |
84 |
Tussendoortje
bij de maaltijd bij Rosebank dag op 16 september 2005. Een
superfruitige neus vol citrusfruit, meloen en perzik. Mooie belegen
malt onder de citrus. De smaak is een logische voortzetting van de
neus: malt, limoen, marmelade, mandarijn, vanille. Mooie balans. Ook
in de afdronk blijft alles goed gaan. Niet erg spannend qua
ontwikkeling, maar wel erg lekker. |
S |
Glenrothes
1992-2004, 43%, Distilled 25.05.1992. Bottled 25.01.2004. |
83 |
Zeer
klein slokje snel geproefd in Loch Fyne shop Inverary op 1 juni
2004. Deze Glenrothes is veel frisser en fruitiger dan andere tot nu
toe geproefde edities. Verificatie gewenst (84). Leuk miniatuurtje
van 10 cl gekocht. Neus is heerlijk fris, zoet en superfruitig
(perzik, marmelade). Malt, vanille, anijs en een vleugje turf (net
genoeg om het spannender te maken). Smaak is zacht. vol, verwarmend
en zoet (honing, vanille, anijs). Hout, malt, vanille en een vleugje
turf gaan door in de filmende afdronk die in een mooie zachte
houtsmaak eindigt. |
S |
Glenrothes
12Y, Berry Bros bottling from 1989 |
80 |
Super
Wigman Tastung 2004. Neus: fruitig (perzik, abrikoos), malt,
vanille. Smaak is vrij scherp, vanille, malty, fruitig. Droge
afdronk (sherry?). Leuke opener "zum prosten". |
S |
Glenrothes
1990, 43%, The Ultimate |
80 |
Ontdekking
op de proefzolder van Wees; erg donker en zwaar sherried; doet aan
Glendronach denken. Flesje gedeeld. Gedaald in punten wegens wat
onprettige te houtige droge afdronk. |
B |
Glenrothes
1990-2002, 46%, Signatory Unchillfiltered collection. |
80 |
Achttiende
op het Van Wees Pot Still Festival 2002. Neus: malt, fruit, rook
& turf. De smaak is behoorlijk stevig en zoet. Afdronk lang,
hout, rook, zoet. |
S |
Glenrothes
1995, 10Y, 45%, from one single cask. Douglas of Drumlanrig. |
76 |
14e
op festivalvrijdag 2005. Neus is fris, zoet (vanille, anijs),
fruitig (perzik, citrus) en malty. Smaak is malty, zacht en zoet
(honing, vanille, maar niet erg spannend. Redelijke zoete en licht
droge afdronk. Haaltniet het niveau van de distilleerderij
botteling. |
S |
Glenrothes
8Y 1986-1994 ; Ultimate Single Malt Reeks |
76 |
Begint
scherp maar blijkt dan heel zacht te zijn. Maakt nieuwsgierig naar
oudere versies. |
S |
Glenrothes
1989-1999 sherrywood, Wilson and Morgan 46% |
74 |
1e
bij de Still 23/2/2001. Neus veelbelovend: heerlijk fris, graan en
fruit. De smaak is echter scherp, met verrassend weinig sherry;
echte Speyside. Korte droge afdronk. Met water iets verbetering. |
S |
Glen
Scotia 1973-1999, 26Y, 40% |
89 |
Neus
is veelbelovend! Belegen, zacht en rijk met veel hout, malt, zoet
droog fruit. Smaak past volledig bij de neus: zoet en bitter
tegelijk: gedroogd fruit (abrikoos, vijg), malt, vanille, gember.
Prachtige gebalanceerde Campbeltown whisky waar de huidige
Springbank een voorbeeld aan kan nemen. De karakteristieke zilte
smaak van een jonge Glen Scotia is vrijwel verdwenen, maar probeert
af en toe nog door de complexe smaken heen te komen. Gember, hout en
mooi bittertje in de afdronk. De bitterheid gaat iets teveel
overheersen in de afdronk; een paar strafpuntjes voor een verder
sublieme whisky. |
B |
Glen
Scotia 14 Y |
84 |
Alternatieve
Campbeltown. Heerlijk zilt, turf en rook in combinatie met zoet.
Soms een beetje straffe teerachtige droge nasmaak. |
B |
Glen
Scotia 1991-2000 Signatory 43% |
82 |
Verrassend
frisse en toch ook zeer peaty wis. Dit is wat je van een jonge
Scotia verwacht. |
S |
Glen
Scotia 1990-2001 MacPhail's Collection, 40% |
77 |
Value
for money inbreng op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Neus: zilt,
malt, olie. Smaak: olieachtig (diesel), tabak, leer, zilt, turf.
Zacht en vlak. Afdronk is lang en droog, met wat leer en turf. Niet
een van de beste Glen Scotia expressies. Ook geproefd op Potstill
festival 2002? |
S |
Glen
Scotia 8Y |
76 |
Niet
te geloven dat er een jonge Glen Scotia in dit flesje zat! Niemand
proeft zout en de zee lijkt afwezig. Wel complex en niet goed te
omschrijven. Door onplezierige afdronk extreem laag in de punten. |
S |
Glen
Scotia 1991, Signatory Vintage, 43%. Matured in bourbon barrel,
bottled in 2001. |
74 |
2e
wis in Whisky Store Glasgow. Erg veel vanille in de smaak. Verder
wat ziltige malt met rook en turfsmaak. Afdronk overdreven vanille
en te houterig. Teleurstellend voor Glen Scotia. |
S |
Glen
Scotia 29Y, 43.3%, 1975-2004, Dun Bheagan. Rum Barrel, cask #689,
210 bottles. |
74 |
10e
op festivalzaterdag 2005. Neus: zilt, rokerig, zwavel, sultanas.
Smaak is helaas behoorlijk uit balans: plakkerig, krenten, banaan,
licht zilt. De plakkerigheid zet door in de afdronk. De rumfinish
heeft het Glen Scotia karakter vrijwel uitgewist. Voor mij hoeft dit
niet... |
S |
Glen
Spey 12Y, 43%, Flora & Fauna |
76 |
Neus:
typische mellow Speyside geur vol graan, vanille, wat turf en zoet
fruit (abrikoos, aardbei, banaan). De smaak is lekker vettig en
zacht en met behoorlijk veel turf naast de verwachte malt en
vanille. De fruitigheid in de neus komt niet tot ontwikkeling in de
smaak. Met wat water iets citrus/banaan. De turf is zeer aanwezig;
niet helemaal in balans met de malt. De afdronk kost ook
strafpuntjes: een beetje plakkerig en droog met tabak als
achterblijvende associatie. Doet wat denken aan Ardmore &
Lammerlaw. |
S |
Glen
Talloch Pure Malt 8Y |
65 |
Zeer
teleurstellende vatted malt. Minder lekker dan Dimple en Jack
Daniels. Op proefavond 6/9/2001 door de meeste beoordeeld als
"vies". Opnieuw geproefd in blindproef rondje bij Andre op
4-1-2003 en toen op 70 gewaardeerd als een aardige blended. Blijft
wel in niet voor plezier categorie |
S |
Glen
Talloch |
59 |
waarom
zou je dit nou puur opdrinken? Bleekjes, waterig. Licht fris,
alcoholisch en fruitig en met droge afdronk. Op blindproef rondje
bij Andre op 4-1-2003 nog niet eens de slechtste. Een zeer oude
jenever van 20Y was duidelijk minder (herkend als geen whisky;
stroperig zoet en parfumachtig). |
S |
Glentauchers,
14Y, 58.2%, bourbon cask Adelphi 2005 botteling |
83 |
8e
op WFNN 2006 & 1e in Adelphi masterclass Mc. Lean. Neus: zeer
malty, mooi fruitig (citrus, druiven) en floraal met weinig hout.
Smaak onverdund is zeer intens en gesloten. Behoorlijk wat water
nodig om dit te openen. Smaak verdund is wat zurig fruit (citrus,
appel, rode grapefruit), veel malt, mooi zoete houtsmaken die
doorgaan in de plezierige droge afdronk. Geen spectaculaire
Speysider, maar absoluut een uitstekende drinkwhisky. |
S |
Glentauchers,
20Y, 57.2%, Cadenhead's |
82 |
4e
met Huub op 17-4-2003. Eindelijk een lekkere Cadenhead's op deze
postzegelavond! Zeer aantrekkelijke neus; tutti frutti, malt. De
smaak is ene grote verrassing: wat medicinaal jodium valt als eerste
op, dan kruidigheid en laurier en dan pas het malt en fruit uit de
neus. Mooie houtsmaak in de niet te droge afdronk. Er blijft nog
veel te ontdekken in deze mysterieuze whisky. Mooie cask strength.
Tweede keer bevalt de medicinale smaak een stuk minder: lijkt meer
op lysol dan op jodium. |
S |
Glentromie
17Y, 40% |
77 |
4e
op whiskyfestival 23 nov 2002. Alweer zo'n fantasienaam voor een
voornamelijk Drumguish distillaat dat bij de heropende "The
Speyside" distilleerderij heeft liggen rijpen. Neus: vol en
sensueel met veel zacht fruit. Smaak is malty, boterig licht
prikkelend. Afdronk is wat saai en met een spoortje rook. Voor
Drumguish distillaat is dit wel een openbaring! |
S |
Glenturret
18Y |
84 |
Heerlijke
boterzachte en frisse Speyside. Ergens tussen Glenlivet en
Glenmorangie. |
S |
Glenturret
1990, 10Y, 43%, Chieftain's Choice |
80 |
1e
op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus: malt, fruitig, fris en toch
wat belegen en licht rokerig. Smaak: Mellow Speyside met een scherp
randje. Licht olieachtig, fruitig en wat vettige smaak. De afdronk
is wat scherp. |
S |
Glenturret
12Y |
77 |
Plezierige
frisse Speyside. Nog niet zo mooi als de 18Y. Glenturret duidelijk
interessant om meer van te proberen (78). Voor tweede keer geproefd
als 2e bij Huub op 15-5-2003. Neust heerlijk: fris, fruitig (citrus,
perzik) & malty. Smaak is aan de lichte kant met veel vanille en
malt. Duidelijk zachter dan Glenburgie. Droge afdronk (76).
Gemiddelde score genomen. |
S |
Glenturret
10Y, 40% |
69 |
De
nieuwe distillery botteling valt niet mee bij het bezoek aan
Glenturret op 28 mei 2004. Neus: velpon, vanille, malt, appel en
licht citrus. Smaak is spirity, malt fruitig en droog. De afdronk is
de Famous Grouse droge bek; echt onplezierig! |
S |
Glenugie
25Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask. Distilled Oct. 1979 &
bottled March 2005. |
84 |
Neus
is zeer fraai en fris: appel, banaan, lavendel, malt. Smaak: malt,
banaan, citrus (meer dan in de neus), vanille, hout. Afdronk is kort
en weinig opvallend. Overall droog, kaal en mooi clean. Eerste
kennismaking met Glenugie met dank aan Michel op 17-12-2005. |
S |
Glenury
Royal 29Y, 1970, 57%. Rare Malts. |
88 |
Lochranza
Hotel bar op Arran (4e wis, 2e avond) . Na de Balmenach alweer
nectar met zoet fruit. Smaak onverdund volkomen ondoordringbaar.
Opent weer prachtig met water en levert dan een belegen smaak, met
veel hout, sherry (maar minder dan Balmenach). Blijft glad in de
mond en ontwikkelt dan langzaam steeds meer turf en jodium karakter.
Zelfs de afdronk is nog complex en zeer lang. Een halve borrel is te
weinig om dit goed te scoren; moet nog een keer worden bevestigd.
Thuis zelf fles gekocht en gelukkig blijft Arran ervaring overeind.
Het licht medicinale karakter komt meteen naar voren. Toch zeker van
Brora Rare malt niveau! Dubbeltest bij Gert: beter dan de Signatory
Vintage Dumpy. |
B |
Glenury
Royal 50Y, 1953-2003, 42.8%, Diaego Super Premium Malt |
87 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (7e). Twaalf drammetjes bijbetalen om uit deze fles
van 1595 euro (!!) te mogen proeven. Mooi roodbruine kleur en een
uitstekende neus: hout, was, belegen malt, zoet fruit (kersen,
pruimen). Smaak is heerlijk fruitig (bosbessen!), licht rokerig en
een prachtige houtsmaak die niet overheerst. Met een drupje water is
de neus duidelijk frisser en de smaak nog fruitiger. De combinatie
van bitter en zoet komt mooi los. In de superlange afdronk wat
toffeesmaak en toch iets teveel hout. Het licht medicinale karakter
en de lange ontdekkingsreis van de Rare malts & Signatory
bottelingen is hier helaas niet aanwezig; de smaakontwikkeling
blijft in dat opzicht enigszins beperkt. Wel heel erg leuk om een
keer geproefd te hebben! |
S |
Glenury
Royal 24Y, 1975-2000, 56,4%, oak cask # 5239. Signatory Vintage
Dumpy Bottle. |
86 |
Grandioze
finale bij Gert op 15-3-2003. Veelbelovende neus met veel turf en
zoetheid. Krachtige smaak met veel houtnectar en kruidige turfsmaak.
Minder complex en wat toegankelijker dan de Rare Malts botteling.
Puur zeer goed te drinken, komt met water wel iets los maar je
verliest dan de nectar. Bij tweede keer proeven bij Eric & Bert
op 12-4-2003 goede verificatie van de herinnering; lichte
drop/lauriersmaak valt nu op en de licht medicinale smaak. Geweldig
krachtige whisky! Op 10-11-2003 mooie dubbeltest bij Gert kunnen
doen tussen Rare malt & Dumpy: vergelijkbare smaak, maar het
verschil in complexiteit is groot. |
S |
Glenury
Royal 36Y, 1968-2005, 51.2%, bottled 2005, 2100 bottles |
86 |
1e
op festivalzaterdag 2005. Neus: heerlijk fruitig (appel, abrikoos),
floraal en kruidig. De smaak begint heel scherp; graan, vanille,
hout en een beetje turf. Water is noodzakelijk. De neus wordt nog
fruitiger en zoeter. De smaak wordt vetter, boterig, verwarmend en
kruidig. De turf komt langzaam los en vult de belegen malt smaak
goed aan. Het hout is wel mooi, maar dominant aanwezig. Afdronk is
droog met een licht bitere nasmaak. |
S |
Gooderham
and Worts Ltd., 45% Canadian Rye Whisky |
78 |
6e
op festivalzondag 2004. Neus: hout, vanille, kruiden, velpon. Smaak
is lekker pittig en kruidig (rogge) met brinta, hout en vanille maar
eindigt iets plakkerig. De afdronk is ook erg zoet: toffee en
pannenkoeken. Bijzondere smaak! |
S |
Grant's
Blended Scotch Whisky, 40% |
60 |
Herwaardering
vliegveldtest 24 juni 2005. Neus: zoet, fruitig, malty, niet
onplezierig. Smaak is redelijk zacht en zoet; vanille, honing, malt
en een vleugje turf. Daarnaast ook een onplezierige lijmige bijsmaak
die doorzet in de zoete en plakkerige afdronk. Overall blijft de
conclusie: waarom zou je dit nou puur opdrinken? Prima voor de mix. |
S |
Green
Spot 40% (blended Irish) |
77 |
Alweer
een prima Ierse blended. Neus: mild, vanille, honing, malt, bourbon
en een vleugje turf. Smaak: zacht, glad, filmend, bloemen, honing,
custard. Afdronk blijft zoet, zacht en glad en wordt op de lange
duur iets plakkerig. Heerlijk, maar niet erg spannend. De smaak doet
denken aan de Bushmills 1608. Een best of the best notering vind ik
wat overdreven in vergelijking met een Bushmills 16Y en Connemara.
Een blindtest met Locke's en Tyrconnel kon nog wel eens verrassend
aflopen (79). Op 17-5-2003 in opwarmrondje bij Jos blind geproefd
t.o.v. 2 andere Ieren en Campbeltown Loch. Zeer teleurstellende
score (75). Als extra waarnemingen bij de neus: thee en hout. Wel
herkend als Iers maar voor een Jamesons uitgemaakt. Gemiddelde score
genomen voor de lijst. |
S |
The
Cask of Hakushu 1982 - 2003, 61%, European Oak
Sherry Butt type. Cask VQ02935, bottle 164/384. Distilled May 1982,
bottled May 2003 by Suntory Ltd. |
94 |
15e
op WFNN 2005. Prachtige rode kleur. Neus: WOW!!! Dit kondigt een
fantastisch sherryvat aan. Heerlijke zoete kersengeur, vleugje
zwavel, lederwas. Smaak is zeer intens, clean sherryhout,
kruidnagel, kaneel, appelstroop, honing. Het Japanse antwoord op
Longmorn-Glenlivet 1971... Ook in de afdronk blijft alles goed
gaan: niet te droog, mooi zoet en het hout overheerst geen moment. |
S |
The
Cask of Hakushu 1994 - 2005, 58%, American Oak Bourbon Cask 4E05405.
Distilled May 1994, bottled April 2005 by Suntory Ltd. |
84 |
14e
op WFNN 2005. Neus: mooi malty, noten, hout, witte wijnazijn. Smaak:
de zurige indruk van de neus zit gelukkig totaal niet in de smaak.
Vooral met een scheutje water komt honingzoet moutkarakter naar
voren, weer noten, vanille, licht citrusfruit. Smaakt in eerste
instantie weinig indrukwekkend, maar wint aan diepgang bij 2e
slokje. Mooie droge afdronk. |
S |
Hanyu
(Japanse whisky van Toa Shuzo) |
0 |
Nog
niet geproefd |
|
Hazelburn:
zie Springbank - Hazelburn |
|
|
|
Heaven
Hill, 11Y, 58.9%, Cadenhead's Bourbon |
79 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (18e). Na het Ardbeg geweld maar een heel ander
drankje geprobeerd. Neus: prachtige zoete houtgeur, vanille. Smaak
is ook zwaar vanille, hout, kaneel, mint. Het hoge alcoholpercentage
geeft een extra kick aan deze zeer plezierige bourbon. Prettige
zoete houtsmaak in de afdronk. |
S |
High
Land Park Corns & Herbs Whisky, 29%, Van Dat Co. Ltd (Vietnam) |
5 |
Meegenomen
voor de naam uit Vietnam; gelukkig maar in een klein flesje van 250
ml, en meteen ingezet bij Gert op 11-6-2005. Met dit lage
alcoholpercentage kan het eigenlijk al geen whisky zijn en de
smaaknotities bevestigen dit. Afstotende neus: kazig, boterzuur, weeïg
zoet. Smaak is afschuwelijk; de weeïge zoetheid van de neus komt
nog veel sterker in de smaak terug, kokosmelk, zweetkaas. Als het
voorzichtig genomen slokje weg is blijft de afdronk helaas nog lang
doorgaan en uiteindelijk overheerst kokos. Een nieuw dieptepunt. |
B |
Highland
Park 24Y, 52.3%, Distilled 17-9-1981, Bottled 28-9-2005 from oak
refill cask number 6061, 244 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. |
93 |
9e
op festivalzondag 2005. Neus is fantastsich! Mooi zoet, honing,
heide, hooi, turf, ziltig, malt. Ook de smaak is een sensatie: en
sublieme balans tussen turf, zilt, malt, honing en heide. In de
mooie droge afdronk gaat ook alles goed. Zeker zo goed als de 25Y
botteling van de distilleerderij en misschien zelfs wel beter....
Dewar Rattray doet het uitstekend dit jaar!! |
S |
Highland
Park 25 Y, 50.7% (nieuwe botteling 2004 in vierkante doos) |
93 |
Geproefd
bij Glenturret op 28 mei 2004. Neus: as, turf, vanille, heide, hooi,
en vanille. Smaak heeft veel malt, vanille, beetje turf, marmelade
en zee. De complexe smaak heeft veel malt, honing, turf, vanille en
marmelade, De afdronk is vol, zoet, honing, as en iets droog. Na
verloop van tijd steeds droger, maar blijft plezierig. Deze nieuwe
verpakking is duidelijk toegankelijker dan de 53.3%. |
B |
Highland
Park 18 Y (oude botteling in ronde koker en zwart etiket) |
91 |
Highland
Park met een belegen zachtheid die niet onderdoet voor de 18Y
Macallan! De perfecte allrounder; alles van de 12Y is aanwezig met
meer intensiteit, maar niets is te extreem. Een droge plezierige
houtafdronk, met rook en turf. Prachtige balans en forse verbetering
t.o.v. de 12Y. Veel toegankelijker dan de 25Y en in het algemeen
plezieriger om te drinken (93). Waardering kan tamelijk variëren en
is erg gevoelig voor wat voorafging; gemiddelde score is echter
meestal boven de 90. In 2005 maakt Jos weer eens een oude botteling
open: 92/91 |
B |
Highland
Park 25 Y, 53.5% (oude botteling in ronde houten koker) |
91 |
Zeer
complex en door de cask strength behoorlijk ruig. Het eerste
mondcontact is geweldig; veel smaken die uiteindelijk door de
houtnectar worden overtroffen. Een zeer lange en droge afdronk met
een zeer aparte houtsmaak (niet altijd plezierig).
Eindigt helaas niet op 1 en in eerste instantie zelfs onder
de HP 18Y. Er is zoveel te proeven, maar de smaken komen er niet
goed uit. Water toevoegen maakt veel los, maar de smaak gaat daar
weer niet op vooruit. Avontuurlijk en te complex om snel te kunnen
doorgronden. Is blijven groeien in waardering en uiteindelijk toch
vlakbij de 18Y uitgekomen. |
B |
Highland
Park 12 Y (oude botteling 1997-2000; het zwarte label als in
Jackson's 2000 boekje) |
90 |
Prachtige
allrounder; altijd lekker. Neus: malt, honing, heide, turf. Smaak is
heerlijk zacht en zoet, prachtig in balans met turf en rook.
Heerlijke lange zoete afdronk. Smaakt naar meer! De eerste fles in
1997 is 90 punten; de tweede in 1999 slechts 84 (niet op label
gelet; zie andere HP 12Y entries). Op Gall&Gall proefavond mei
2000 terug in de subtop; en ook de derde deelfles met Gert-Jan is
weer helemaal OK! Bij Jos op 20-4-2002: 89. Dan een schokkende
ervaring met Highland Park nieuwe verpakking in mei 2003! Deze fles
komt weer niet in de buurt van de allround classic die Highland park
12Y in herinnering was. Nog steeds mooie geur maar de smaak is wat
weeïg (83). Maart 2004 nog een liter oude voorraad kunnen scoren,
die weer op het bekende niveau scoort (ook als mystery guest bij
genietschap op 12 juni 2004). |
B |
Highland
Park 18 Y (nieuwe botteling 2004) |
90 |
Nieuwe
verpakking van deze klassieker geproefd bij Jos op 14-6-2004 naast
Highland Park 12 Y met zwart label en met ondergaande zon label. Dit
benadrukt nog een de uitzonderlijke klasse van de oudste 12Y
botteling. Deze 18Y is van vergelijkbaar niveau maar heeft net iets
meer pit en houtkarakter. Dubbeltest naast de oude 18Y: minder
interessante neus, maar de smaak is zeker zo goed. |
S |
Highland
Park, 1988-2004, bottled from private cask of Werner Hertwig on
17-6-2004, 55%. |
90 |
Super
Wigman Tastung 2004. Neus is prachtig compleet met zee, turf, hout
en heide. Smaak is allround, vol en prachtig in balans. Allen de
afdronk eindigt een beetje stroef. Zeker op het niveau van de
owner's botteling. Wel leuk om een vaatje te hebben van zulk goed
spul... |
S |
Highland
Park 1978, 46%, McIntyre´s Malt Whisky Coy., no age statement (at
least 20Y according to bar staff) |
89 |
Onverwachte
score van een mij volkomen onbekende bottelaar (blijkt later een
sublabel van Murray McDavid voor de Japanse markt) in hotelbar 4
Jahreszeiten, Iserlohn op 12-7-2004. Neus: uitnodigend, heerlijke
zoete belegen malt, gember, honing, fruit (perzik, appel, ananas),
licht zilt en nauwelijks turf. Waar is de heide?? Smaak: vettig,
boterig, malt, vanille, honing, fruitcake en vers gebakken witbrood.
Dan komt er langzaam wat turf en zee naar voren, maar nog steeds
veel minder dan gebruikelijk bij Highland Park. Bij volgende slokjes
blijft de turf en zee subtiel aanwezig en verandert de eerste indruk
die je van de whisky had. Een prachtige elegante smaakontwikkeling.
De afdronk is verwarmend, filmend, lang en met een mooie volle hout
en vanille nasmaak, die voor het mooi iets te stroef eindigt.
Prachtig mooie balans. Flesje gevonden en ingezet op
genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub. Tweede keer proeven
bevalt nog steeds uitstekend, maar geen 91 punten meer (extra
smaaknotities toegevoegd aan bovenstaande tekst). |
S |
Highland
Park 16Y, 1987-2003, 50%. Old Malt Cask Douglas Laing |
88 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (16e). Neus: vol, uitnodigend, zoet, fruitig (perzik),
rook. Smaak: vanille, zilt, honing, heide, cleane bourbonhoutsmaak,
verwarmend. Prettige droge afdronk. |
S |
Highland
Park 1985, 19Y, 54%, Signatory Vintage Cask Strength Collection
series. Distilled 17.06.1985 & Bottled 18.05.2005. Hogshead #
2911, bottle 80 of 296. |
88 |
14e
op Pot Still festival 2005. De laatste van het festival gehaald bij
Signatory. Prachtige neus met veel vanille, heide, gras, malt, rook
en aarde. Smaak is subtiel, malty, mooi rokerig, beetje aarde/turf,
heide. Mooie cleane houtafdronk; misschien een tikje te droog.
Bonuspunten voor de goede balans. |
S |
Highland
Park 1986, 19Y, 55.3%, 2nd fill sherry butt #2793, special botteling
for Whisky Festival Leiden 2005. |
88 |
1e
op festivalvrijdag 2005. Neus: eikenhout, stroopwafels, rozijnen,
cacao, leer. Smaak is onverdund nogal gesloten, maar wel complex:
waxy, amandel, chocolade, hout, droog fruit (pruimen, abrikoos).
Droge afdronk. Verwarmend!! Wat water toevoegen geeft mooie opening.
Neus wordt behoorlijk fruitiger (citrus, banaan) en krijgt ook iets
meer rook. Ook de smaak wordt wat spannender. Amandel blijft
aanwezig en gelukkig ook het prikkelende en verwarmende karakter.
Abrikoos, leer en een beetje turf komen nu meer naar voren. Doet wat
denken aan de 25Y ! Afdronk begint prachtig, maar krijgt al snel wat
minder prettige bitterheid en iets overheersend hout. Strafpuntjes
voor de afdronk en deze wis had misschien beter een paar jaartjes
eerder uit het mogen gaan. |
S |
Highland
Park 1989, 12 Y, 56,6%. Blackadder
Raw Cask. |
88 |
Krachtige
neus; vol rijk, sherry. Smaak complex en verwarmend. Water
noodzakelijk voor opening. Na water toevoegen mooie zoete smaak met
veel ontwikkeling (rook, hout, sherry, heide, en misschien een
vleugje zilt). Een van de hoogtepunten bij Gert (2/3/2002) |
S |
Highland
Park 1977, 21Y, Limited Bicentenary Distillery Edition, 40% |
87 |
Een
enorme teleurstelling op 1 december 2002. Geen nieuwe nummer 1 en
zelfs niet in de top! Bedroevende prijs/kwaliteit verhouding dus. De
neus is een prachtige cocktail van rook, turf, malt, heide, sherry,
vanille en leer. De smaak is ook weer prachtig allround met veel
vanille, fruit en chocolade. Maar waar is de zee? De afdronk is lang
met een mooie houtsmaak. Anders dan in de Jackson notities gebeurt
er verder weinig bij mijn fles en geen smaak springt er echt uit.
Toch een minder avontuurlijke reis dan de 3 voorafgaande top Ardbegs.
Cruciale vraag: is dit wel beter dan de 18Y?? Bij herproeven helaas
geen verbetering. In een dramatische blindproeverij tegen de oude
12Y (zwart label) en 18Y eindigt deze als laatste! Op de Oud &
Hout 2 proeverij van 28-3-2003 blijkt hij toch wel beter dan de
nieuwe 12Y botteling, maar duidelijk minder dan de 18Y. |
B |
Highland
Park 12 Y (oude botteling 1999?-2003; ronde koker, maar met opgaande
zon op label) |
86 |
Dubbeltest
bij Jos op 14-6-2004 naast de 12Y met zwart label. Neus van deze
duidelijk minder elegant: iets leerachtig en meer hout. Smaak is nog
steeds uitstekend, maar toch duidelijk minder in balans en mist ook
de rook die alter opkomt. Deze botteling zit duidelijk tussen het
niveau van het klassieke zwarte label en de nieuwe vierkante doos
in. |
B |
Highland
Park 1988, 13Y matured in a sherry butt, 46% Signatory
Un-Chillfiltered Collection. |
86 |
Neus:
hout, rook, heide/gras, boterig, malty & honingachtig zoet.
Licht zilt. Smaak: wat scherp maar vol en vettig, zoet. licht turf,
ziltig en zeer boterig. Interessante variatie. De afdronk is lang,
glad en iets te droog (veel hout). In een dubbeltest met de Aberdeen
Highland Park is deze duidelijk minder. In een dubbeltest met
Macphail's 8Y wint deze op smaak. |
B |
Highland
Park 1990 9Y Wilson and Morgan 46% sherrywood |
86 |
Iets
van jodium en verder veel van de 12Y Highland park. Prachtig in
balans en een concurrent voor de distilleerderij botteling.
Herwaardering als 4e bij de Still (23/2/2001). |
S |
Highland
Park 24Y, bottled 2002, Signatory Dumpy, refill sherry butt |
86 |
1e
bij Huub op 24 mei 2005 (blind). Neus is zeer alcoholisch (cask
strength is meteen duidelijk) met malt, turf, hooi, gras en cleane
bourbonwood neus (het blijkt echter een refill sherry butt!!) De
vettige smaak is erg scherp met zilt, turf en clean hout. Tamelijk
gesloten en scherp en daarom flink water toegevoegd. Neus krijgt
duidelijk veel meer fruit (citrus) maar de smaak helaas een vleugje
zeepsop (zonder dat het echt storend wordt). De pittige en licht
kruidige smaak blijft wel aan de scherpe kant. Mooie houtsmaak die
doorzet in de lange droge afdronk. Er komt steeds meer vanille
opzetten. Door de zeer peaty en cleane smaak zou ik Highland Park
niet zo snel raden. De houtsmaak is zeer clean en erg vanilleachtig
voor een refill sherryvat. |
S |
Highland
Park 12Y single cask 1989-2001; Aberdeen distillers |
85 |
Verrassing
bij Jos op 20-4-2002. Neus: boter, hout, licht en wat muf. Smaak
heerlijk zacht en boterig met een lange prettige houtafdronk. Je
mist het allround karakter van de distilleerderij 12Y (als
referentie er naast gehad; duidelijk meer zee en turf), maar weer
een geslaagde onafhankelijke botteling. |
S |
Highland
Park 15Y, 55.4%, Dewar Rattray |
85 |
14e
op festivalzondag 2004 en 7e op Dewar Rattray masterclass. Neus: is
dit Highland Park?? Er is veel turf (25-30 ppm volgens presentator)
en rook aanwezig. Smaak is ruig, oily, zilt, plantaardig, jodium en
een vleugje heide. Ook met water blijft er een duidelijk medicinaal
karakter aanwezig. Doet meer aan Islay (Caol Ila) whisky denken dan
aan de subiele allroundheid van Highland Park. Het resultaat is
echter uitstekend. |
S |
Highland
Park 1989-2000, 11 Y, 57,7%, cask 11582.
Signatory Vintage Dumpy Bottle 408/630 |
85 |
De
tweede independent Highland Park bij Jos op 20-4-2002. Weer een
rijke compositie die behoorlijk afwijkt van zowel de distilleerderij
als de Blackadder & Aberdeen edities (88). Jos zet hem nog eens
in op de genietschapsbijeenkomst van 13-12-2003. Nu valt deze
botteling toch beetje tegen. Mooi zeekarakter met heide en houtsmaak
maar aan de scherpe kant en minder allround dan distilleerderij
botteling. Met een beetje water neemt de scherpte alleen maar toe. |
S |
Highland
Park 8Y, 40%, MacPhail's Collection |
85 |
Dubbeltest
met nieuwe botteling van de 12Y bij Jos. Neus: zeer rijk en
veelbelovend. Zee, sherry, hooi, malt, superaromatisch. De neus van
de 12Y is duidelijk stukken minder interessant. De smaak is veel
krachtiger dan je verwacht bij 40%; iets te scherpe en assertieve
binnenkomst maar prachtig van smaak. Heeft naast Highland Park ook
iets van een ruige Glenfarclas. Lange kruidige (peper?) afdronk.
Verwarmende whisky. Tweede dubbeltest naast Signatory
Unchillfiltered 13Y loopt gemengd af: betere neus, maar ruwere
smaak. |
S |
Highland
Park 1984, 58.6%, Gordon and Mac. Phail |
84 |
Klein
slokje op de proefzolder van Wees; alweer een interessante
onafhankelijke botteling. Wat scherp door het hoge
alcoholpercentage. |
S |
Highland
Park 15Y, 40% |
83 |
2e
op festivalvrijdag 2005. Na de zwaar sherried festivalbotteling
heeft deze neus heel wat meer HP karakteristieken: heide, bloemen,
turf, rook, licht zilt en frisse moutgeur. De smaak heeft veel
vanille, marmelade, malt, turf en rook, maar is ook wat feinty en
leerachtig. De afdronk is nogal plakkerig en niet erg indrukwekkend.
Goede whisky, maar had er iets meer van verwacht na de neus. |
S |
Highland
Park 14Y, 1989-2004, 54,6%, Cadenhead's |
82 |
6e
op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Neus is zeer alcoholisch,
leerachtig, kruidig; niet bepaald aantrekkelijk. Onverdund niet goed
te trekken. Mooie opening met water. Smaak heeft veel turf, licht
medicinaal, malt, maggi, kruidig en leerachtig. Doet aan Clynelish
denken. Een bijzonder botteling met zijn kale bourbonhoutsmaak. Voor
prijs/kwaliteit kan dit naar mijn smaak niet tippen aan de allround
owners botteling. |
S |
Highland
Park 1988-2000, 46%, Murray McDavid refill sherry butt |
81 |
Toegift
bij Gert op 21-2-2004. Zeer lichte kleur. Neus is zeer fris en
fruitig (citrus). Smaak is zeer clean: veel graan, fruit en op de
achtergrond iets zilt. Blind geproefd zou je dit geen moment een
Highland Park noemen; het allround karakter en zee/turf verhaal is
afwezig. Prettig gladde houtafdronk. Bijzondere botteling. |
S |
Highland
Park 12 Y (nieuwe botteling 2003-??) |
80 |
Schokkende
ervaring met Highland Park nieuwe stijl mei 2003! Deze fles komt
niet in de buurt van de allround classic die Highland park 12Y in
herinnering was. Nog steeds mooie geur maar de smaak is wat weeïg.
Het lijkt wel of hier veel meer bourbonvaten zijn gebruikt (83).
Blind geproefd als mystery guest bij Huub op 13-9-2003 weer 82/83
punten. Bij Jos in feb. 2004 moet de nieuwe botteling het in een
dubbeltest afleggen tegen het jonge broertje van 8Y van MacPhail's
Collection, terwijl de oude botteling in de ronde koker duidelijk
superieur is. Ook Huub heeft een nieuwe botteling die slecht bevalt.
Zou het nog goed komen met deze eens favoriete value for money
whisky? Als 3e op festivalvrijdag 2006 na de HP 15Y daalt de score
nog 2 punten. |
B |
Highland
Park 1986-2005, 55.7%, Scott's Selection |
80 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (18e). Neus is gesloten en
alcoholisch; zeker in vergelijking met de voorgaande Scott's
Bruichladdich. Smaak onverdund is vettig en malty. Met water een
stuk toegankelijker, maar nog steeds niet indrukwekkend. Waar is de
heide en de turf? Het allround karakter van de 18Y mist en ik denk
dat ik zelfs liever de nieuwe editie van 12Y van de distilleerderij
drink. |
S |
Highland
Park 1980, 23Y, 54.8%, cask 7367, bottled on 19-9-2003 exclusively
for German connaisseurs, non chill filtered, 498 bottles. |
77 |
Zeer
luxe verpakking. Kleur bijna oranje! Neus: hout, sherry, hout,
beetje fruit (sinaasappel),zoet en hout. Smaak is ook over de top
met hout nectar, zeer complex en gesloten. Met een paar drupjes
water wat opener: rook, heide, turf en marmelade worstelen zich door
het hout. Met meer water zachter, maar dit doet de nectarsmaak
verdwijnen en een wat stroevere houtsmaak loskomen. De droge afdronk
heeft zeer veel hout (hier heb je niet altijd zin in) en een
prikkelende nasmaak. De smaak van de whisky blijft wel intrigeren op
dezelfde manier als mijn eerste 25Y oude fles. Eerste keer volledig
afgebrand door de meeste genietschapsleden op 12 juni 2004. Dit vat
had eerder op de fles moeten gaan. Op 14 juni bij Jos naast twee
versies 12Y en 18Y getest en weer iets opgewaardeerd (86). Bij
volgende keren proeven wordt helaas steeds duidelijker dat deze
whisky niet goed in balans is en je nooit echt een plezier doet. |
B |
Highland
Park 1977, 20Y, Signatory 43%. Oak. |
76 |
2e
bij Henk (24-6-2002). Veel malt, esters en vanille in de neus. Wat
geparfumeerd en dan veel turf, malt en rook. Tamelijk scherp. Met
water verbetering (zachter). Medicinale houtafdronk en wat
plakkerig. Niet in balans. Ook geen moment het idee dat het om een
oude whisky gaat. |
S |
Hillside:
zie Glenesk |
|
|
|
Hokkaido
Pure Malt: zie Yoichi |
|
|
|
Housemalt,
Wilson & Morgan, Single Islay Malt Scotch Whisky, 43%, cask
655-672, distilled Jan. 1995 & bottled in 2004. |
85 |
Winnaar
value for money tasting bij Gert op 11-6-2005. Neus is veel rijker
dan de voorgaande Ultimate botteling en zeer uitnodigend tot
consumptie: mooi turf, rokerig, sherryhout(?), zoet en planten.
Smaak is mooi in balans: prachtig planten, turf, zee, licht
medicinaal, zoet en fruitig (sinaasappel). Ook in de droge en zoete
afdronk blijft alles goed gaan: mooi hout en fruitige zoetheid.
Welke distilleerderij is dit? Ik gok op Bowmore (86). Tweede keer
proeven in een dubbeltest bij Jos is deze inderdaad beter dan de
later door mijzelf gekochte Housemalt. |
S |
Housemalt,
Wilson & Morgan, Single Islay Malt Scotch Whisky, Medicinal,
smoky, 43%, cask 14997-15003, distilled November 1995 & bottled
in October 2004. |
82 |
Gekocht
n.a.v. hoge score cask 655-672. Deze editie is echter wat bruter en
minder zoet. Deze lijkt meer op Caol Ila (vanwege planten,
jeneverbes), maar Bowmore & Laphroaig (medicinaal) zijn ook
opties. |
S |
Housemalt,
Wilson & Morgan, "Smokey & medicinal", bottled
2001 (men zegt Bruichladdich 8Y) |
78 |
14e
op festival 2001. Mooi af voor zo'n jonge whisky. Eindigt boven de
oude Bruichladdich distilleerderij edities van 10 & 15Y. |
S |
Imperial
21Y, speciale botteling voor Gall & Gall 1999 |
78 |
begon
op 81 maar zakt steeds verder in vergelijkende blinde test (scherp
en zwakke nasmaak in vergelijking met An Cnoc/Dalmore) |
B |
Imperial
11Y, 53%, Distilled 05.94 & bottled 09.05. Sherry cask.
Exclusive malt reeks (stand Ronald Wuijster) |
76 |
11e
op festivalzondag 2005. Neus: zoet, sherrywood, leer, kaneel. Smaak:
wat kaal en niet echt clean. Suikerzoet en niet helemaal in balans.
Niet heel goed kunnen proeven en al helemaal geen tijd voor de
afdronk want er kwam een prachtige Linlithgow langs…. Verificatie
gewenst. |
S |
Inchgower,
19Y, 55,2%, Cadenhead, Sherry Wood. Special botteling of only 60
bottles for whisky festival 2004. |
87 |
20e
op festivalzaterdag 2004. Neus: mooi hout, harsig, toffee en honing.
Smaak is heerlijk zoet, stroperig, fruitig en met veel sherryhout.
Vol en verwarmend met een prachtige smaakontwikkeling. Ook de
filmende afdronk is uitdagend, met ietsje bitterheid naast het
zoethout. Tweede kennismaking met Inchgower bevalt een stuk beter;
deze aangeschaft! |
S |
Inchgower
24Y, 60.4%, sherry butt. Adelphi 2005 botteling |
84 |
10e
op WFNN 2005 & 3e in Adelphi masterclass Mc. Lean. Neus: mooi
sherryhout, gedroogd fruit (pruimen, abrikoos), leer, koffie en
helaas ook zwavel en rubber. Smaak is behoorlijk intens en lekker
zoet (bruine suiker, caramel, honing), chocolade, romige vanille,
koffie. Minder zwavelig dan verwacht op basis van de neus. Iets
teveel hout in de afdronk. |
S |
Inchgower,
46%, Helen Arthur |
74 |
11e
op festivalzaterdag 2004. Eerste kennismaking met Inchgower. Neus:
malt, ietsje turf, banaan, beetje kaal. Smaak onverdund is malty en
plakkerig (velpon). Met wat water duidelijk frisser: hout, turf en
fruittonen komen beter los van de maltsmaak en blijven doorgaan in
de te droge afdronk. Maakt overall weinig indruk. |
S |
Inchgower
20Y, 60.8%, Usquebaugh Society. Cask 5633 distilled 26-6-1985 and
bottled 16-8-2005. |
68 |
Tussendoortje
van Erik bij Andre op 16-9-2005. Neus: gesloten, noten, weeïge
zoetheid. Smaak onverdund is veel te scherp en stroef. Met water
erbij naar circa 40-45% veel fruitiger en zoeter in de neus; erg
geparfumeerd. Notenassociatie wordt nu meer amandel. Smaak is ook
fruitiger, stroachtig, zoet, bitter, overdeven hout en wrang.
Afdronk ok bitter, wrangen droog. Zeer teleurstellend. |
S |
Inchmurrin:
zie Loch Lomond |
|
|
|
Inver
House Single Grain Whisky. |
0 |
Nog
niet geproefde rariteit |
|
Inverarity
Ancestral, 14Y, 40% |
80 |
Eerste
drupje whisky in Schotland 2003 in Loch Fyne Shop (23 mei). Dit
minuscule sample is eigenlijk te weinig om goed te kunnen proeven.
Neus is prettig: hout, vanille, nootachtig, sherrywood. Smaak is
zacht, zoet, niet spectaculair. Droge afdronk. Op 28 mei 2004
herkansing in dezelfde winkel. Neus is weer OK, maar de smaak blijft
tegenvallen en de afdronk is erg droog. Toch een wat mindere
Balmenach (herkomst staat niet op de fles) |
S |
Inverarity,
10Y, 40% |
79 |
Herkomst
staat niet op de fles, maar volgens Loch Fyne winkel (1 juni 2004)
is het Aultmore. Gezien aanschaf Decadence is deze ook geproefd in
minuscule hoeveelheid. Neus is zoet en fruitig. Smaak erg dun, maar
wel plezierig. Korte licht droge afdronk. |
S |
Inverarity
Decadence: zie Aultmore |
|
|
|
Invergordon
Single Grain Scotch Whisky, 40Y, 48.1% (cask strength), 14.08.1964 -
29.06.2005, bourbon cask 57633, 105 bottles, Dewar Rattray |
92 |
Supertasting
Andre 29-10-2005. Mooie amber kleur en een veelbelovende neus: hout,
kersen, malt, menthol en natuurlijk hout. De smaak is sensationeel:
wat een stijl en perfectie!! Heerlijk zoet en fruitig en geen moment
de zoete bourbonassociatie die je vaak bij grain whisky hebt.
Vettig, melkchocolade, drop, . Afdronk blijft ook goed gaan; ondanks
de 40Y overheerst het goud geen moment en de balans blijft perfect.
Beste grain whisky tot nu toe en gelukkig nog 1 van die105 flesjes
kunnen vinden.. |
B |
Invergordon
1965, 37Y, 51.8%, Single Grain Whisky, Peerless Collection |
86 |
18e
op Pot Still festival 2003. Schitterende finale: een geheel nieuwe
drank (en een sensationele score voor een grain). Neus: extreem
zoet, bourbonachig, eiken. Smaak: vanille, zacht en een prachtige
belegen houtsmaak. Gladde zoete afdronk die naar meer smaakt! Had
veel eerder op de avond geproefd moeten worden, maar was geen
onderdeel van officiële programma (slokje uit sample fles gebietst
bij Kirsty McLeod van DTC). Verdere verkenning noodzakelijk, dus op
zoek naar een fles. |
S |
Invergordon
Single Grain Scotch Whisky, 39Y, 49.6% (cask strength), 12.1965 -
12.2004, cask 15504, 254 bottles, Duncan Taylor |
84 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (10e). Na aanschaf van de
miniatuurtjes Port Dundas, Cameronbridge & Strathclyde single
grain kreeg ik vanonder de toonbank iets van Invergordon te proeven.
Neus: heerlijk zoet en belegen; ladingen vanille en fruit naast een
brintapap achtige geur. De smaak is weer bourbonzoet, vol en
krachtig. De fruitigheid en het hout houden elkaar in balans. De
smaak verdwijnt opmerkelijk snel voor zo'n oude whisky. In mijn
herinnering maakte de Invergordon Peerless 1965 37Y meer indruk.
Afdronk is glad en zoet. Als geheel een beetje 1-dimensionaal. Komt
het doordat ik inmiddels al meer oude single grains heb geproefd? |
S |
Invergordon
1965, 40Y, 50.1%, Single Grain Whisky, The Clan Denny Selection |
80 |
9e
op festivalzaterdag 2005. Een superoude Invergordon van een
onbekende bottelaar. De neus is typisch voor een belegen grain: mooi
hout, rozijnen, toffee, malty, maar heeft ook een beetje velpon. De
smaak begint lekker prikkelend en bijna gazeuseachtig, maar naast de
rijke hout, fruit en graansmaak komt ook een beetje lijmachtige
smaak naar voren. Afdronk eindigt plakkerig. Dit kan niet tippen aan
de recente Dewar Rattray botteling; het blijft opletten met single
grains. |
S |
Invergordon
10Y Single Grain whisky: |
65 |
Veelbelovende
geur, smaak lijkt nauwelijks op whisky. Door de extreme zoetheid
bourbon associaties. |
S |
Inverleven
1977, 27Y, 51%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series.
Distilled 14.01.1977 & Bottled 06.04.2005. Bourbon barrel #
3600. |
84 |
5e
op Pot Still festival 2005. Zeer krachtige neus, bourbonwood,
vanille, fruitig (ananas, citrus, grassig). De smaak onverdund staat
ook als een huis; niet de subtiele zoete en fruitige Inverleven die
we gewend zijn van G&M. Zelfs met wat water blijft zowel neus
als smaak zeer powerful. Neus heeft nu meer citrusfruit en een
aldehydeachtige geur. De smaak is mooi clean bourbonwood, vanille,
ananas, aarde en rook. Filmende afdronk met mooi droog bittertje op
het einde. |
S |
Inverleven
1986-2001, 40%, Gordon & MacPhail |
82 |
Neus:
supergeparfumeerd, malty, ananas, vanille, vers gemaaid gras. Smaak:
zacht, subtiel, fruitig (ananas, banaan) en filmend. Minder fris dan
de 1985 in herinnering was. De floraal smaak is enorm, maar wel
plezierig. Afdronk is glad (coating) en licht kruidig. Met water
iets frisser, maar geen spectaculair verschil. |
B |
Inverleven
1985, 40%, Gordon & MacPhail |
81 |
Neus
is erg fris en zeer uitnodigend: vanille, banaan, ananas. Smaak:
alles wat bij neus staat en zeer zacht. Heerlijke frisse en licht
prikkelende lowland met kruidige en lange prettig droge afdronk. |
S |
Islay
Malt Scotch Whisky for the European Parlement, 12Y, Gordon & Mc.
Phail, 2001. |
80 |
Verrassing
van Andre op 1 december 2002. Neus: plantaardig, fris, turf. Smaak
is ook prettig Islay met iets van varens. In de afdronk een licht
onplezierige bijsmaak en wat plakkerig. De meeste stemmen zijn voor
Caol Ila, hoewel ik ook wat Bowmore proef. Is dit wel een single
malt? Voor een jonge Caol Ila is dit eigenlijk niet fris genoeg. |
S |
Isle
of Jura: zie Jura |
|
|
|
Isle
of Skye, 8Y |
70 |
Deze
blended bevat volgens de distillery geen Talisker. Smaakt desondanks
toch wel scherp, pittig en kruidig. Iets lijmige afdronk. In de
enige kroeg van Kyle of Lochalsh gedronken tijdens penaltyschieten
cupfinale 2003 Juventus-Milan. |
S |
J
& B Ultima, 43%, a blend of 128 Scotch Whisky's |
87 |
Er
komt maar geen eind aan de doorbraken van blended whisky's in de
hogere regionen van de lijst! Als 2e bij Andre op 4-1-2003 is dit
een grote verrassing. Neus is zeer complex; zoet en fruitigheid
overheersen. Ook de smaak is zeer uitdagend! All round, kruidig,
rokerig, turf, sherry. Er zit enorm veel ontwikkeling in en de Islay
tonen krijgen steeds meer de overhand in de nasmaak en afdronk.
Heerlijke lange filmende afdronk die uiteindelijk wat droog eindigt.
Zeer bijzonder en beste blended tot nu toe. |
S |
J
& B Blended Scotch Whisky, 43% |
50 |
Grote
verliezer op vliegveldtest 24 juni 2005. Neus: postzegel, zoet,
vleugje turf, weinig uitnodigend. Smaak is weeïg zoet, meteen
lijmig met een goedkope jonge grainsmaak. Afdronk is plakkerig. Bah! |
S |
Jack
Daniels Single Barrel Tennessee Whiskey, 45% |
75 |
Elegante
zoete geur met veel hout maar helaas ook lijm. De velpongeur zet
zich gelukkig niet door in de pittig gekruide en zoete smaak. Mooie
vanillesmaak en rook (houtskool?) in de afdronk. Een stuk subtieler
dan de Old No.7 in een dubbeltest. Echter geen partij voor de
Blanton's Single Barrel. Valt me in de reeks op proefavond ALX4 erg
tegen. . |
S |
Jack
Daniels Old Time No. 7 (43%) Tennessee Sour Mash Whiskey |
73 |
Goed
alternatief als er in de bar alleen matige blendeds worden
geschonken. Het is officieel geen Bourbon, maar ik proef niet zo
veel verschil. Misschien iets minder zoet dan gangbare Bourbons als
Four Roses. De lichte houtskoolsmaak en kruidigheid maken van deze
Tennessee whisky een
redelijk acceptabele borrel. Afdronk is wel erg plakkerig. |
B |
James
Martin Single Lowland Malt Selection 20Y |
77 |
Fantasienaam.
Mooie onbekende lichte lowland whisky met een tikje rook. Associatie
met frisse Bladnoch. Herkansing bij Gert op 15-3-2003. Interessante
lichte en fruitige neus. De smaak is glad en minder fris dan in
herinnering: turf duidelijk aanwezig, custard, vanille, gras en iets
muffig. Plakkerige afdronk (elastiek?). |
S |
Jameson
Master Selection, 18Y, 40% (blended Irish) |
82 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (19e). Neus: milde zachte malt, fruitig. Smaak:
heerlijk zacht en typisch Iers. Fruitig (abrikoos, citrus), mellow.
Ook de afdronk is erg zacht, glad en rijk. Een uitstekende blended
(mag ook wel voor 70 euro); toch wel beter dan eerder geproefde
Magilligan (81). Herkansing mei 2005 bij Erik & Bert. Deze
editie is samengesteld uit 3 vaten. Neus: sherry, vanille, perzik,
typisch Iers mild en zacht. Smaak ook hier weer zacht als fluweel.
Afdronk weer glad en filmend met en licht bittertje. Te weinig
verschil met de 2003 voor een aparte entry. |
S |
Jameson
(blended Irish) |
74 |
Schoolvoorbeeld
van een prettige zachte typische Ierse blended whisky; ook perfect
voor in de Irish Coffee (75). Weer eens herkanst in maart 2005
wegens de enorme score die Murray aan deze blend geeft. Neus: zacht,
malty, oily, licht kruidig en fruitig (mandarijn). Smaak is typisch
Iers en vooral zacht. Een streling voor de tong met veel malt en
vanille, maar verder weinig expressief. Prettige vlakke neutrale
afdronk. Wel lekker, maar..... |
B |
Jameson
Gold (blended Irish) |
74 |
Iers
introductierondje bij Jos op 20-4-2002. Lijkt blind geproef op een
bourbon! Heel zacht, snel weg. Droog maar wel plezierig. Verschil
met bourbon pas duidelijk na check met Four Roses single barrel.
Herkansing Heathrow maart 2003: bourbonassociatie nu stuk minder
duidelijk. Toch wel de typische zachte Ierse smaak, maar het blijft
een teleurstellende ervaring want nauwelijks beter dan de gewone
veel goedkopere Jameson. |
S |
Jim
Bean Kentucky Straight Bourbon Whiskey, 40% |
67 |
Neus:
vanille, hout, kruidig. Smaak: slap, waterig, zoet, plakkerig, licht
prikkelend. Als de houtsmaak wat wegzakt krijgen frisse fruitige
tonen een kans. Onprettige droge afdronk. |
S |
John
Power and Son (blended Irish) |
68 |
Iers
introductierondje bij Jos op 20-4-2002. Typisch blended smaakje:
droog, lijmachtig. Wel rokerig. |
S |
Johnny
Walker Green Label, Blended Malt Scotch Whisky, 15Y, 43% (2005
bottleing) |
86 |
Een
vatted malt moet tegenwoordig blended malt heten en ook het mengsel
en de verpakking zijn vernieuwd (belangrijkste malts staan genoemd:
Cragganmore, Linkwood, Talisker, Caol Ila). Alle reden voor een
herwaardering. Neus is meteen al veelbelovend: complex, rokerig,
aarde, licht zilt, banaan, citrus, malt, zowel bourbon- als
sherrywood invloeden. De smaak stelt niet teleur: zacht, malty,
behoorlijk wat turf, planten, leer, was, banaan. Complexe combinatie
van zilt en zoet. In de afdronk blijft een mooie houtsmaak achter en
ook de strijd tussen zilt en zoet gaat door (Linkwood vs. Caol Ila).
Wordt steeds droger. Voor nog geen 30 euro per liter in de tax-free
is dit wel een topper voor prijs/kwaliteit. Op 29 mei 2005 bij Erik
van Frachem is deze prachtig wis in een dubbeltest superieur aan de
veel duurdere Johnny Walker Blue Label. |
B |
Johnny
Walker Pure Malt 15 Y, 43% (1999 botteling) |
84 |
Neus:
mooi complex, zeer malty, rook, fruitig en ziltig. De smaak heeft
wat minder ontwikkeling dan je zou verwachten op basis van de neus
maar is erg goed: zacht, malty, rook, turf, fruitig. Vooral in de
afdronk komen de zee-invloeden duidelijk naar voren; zilt, turf en
een licht onaangenaam bijsmaakje. Startte op 80 1999; in 2003 in
dubbeltesten wint deze vatted malt glansrijk van JW Black Label en
Glenfiddich 15Y cask strength. |
B |
Johnny
Walker Blue Label, 43% |
83 |
Summiere
notitie in 2000: superzacht; maar met een prijs van 300 gulden een
miserabele prijs/kwaliteit verhouding. Verificatie was zeer gewenst
door opwaarderen diverse blendeds & vatted malts en op 29 mei
2005 bij Erik van Frachem is het zover als mystery guest. Blind
geproefd herkend als een uitstekende blended. Neus: mooi belegen
hout, fruitig, sherryinvloed, vanille, honingzoet en ietsjes
leerachtig. Smaak is nog steeds zeer zacht, prachtig hout, mooie
balans van smaken maar nog steeds niet erg spannend. Afdronk is snel
weg en er blijft een mooie houtsmaak over. In een dubbeltest met de
nieuwe editie van Green Label ("Blended Malt") is de Blue
Label duidelijk minder interessant, maar wel een stuk zachter. |
S |
Johnny
Walker Gold Label, "The Centenary Blend" 18 Y, 40% |
83 |
Miniatuurtje
1998: Zeer zacht en mooi in balans, maar een beetje saai (80).
Verificatie op 14-7-2004: na 6 jaar beslist niet meer als saai
beoordeeld (85)! Juni 2005 half flesje gekocht op vliegveld Ho Chi
MIn City voor slechts USD 20 (!) en ingezet bij Gert op 11 juni
2005. Neus: complex, vol, zacht en uitnodigend. Zoet, fruitig,
malty, kruidig en met een beetje zee in de verte. Smaak is ook zeer
vol, zacht en subtiel, maar minder boeiend dan de geweldige neus.
Malty, fruitig (perzik, abrikoos, marmelade), boterig, rook, vleugje
turf en een subtiel zeekarakter. Mooie kruidige en complexe afdronk
met fruitige nasmaak. Een prachtig gebalanceerde whisky (84). Puntje
verlaagd naarmate het flesje vorderde. |
B |
Johnny
Walker black label 12 Y |
81 |
Begon
laag in punten maar won het op cursus Reactorkunde (2000) toch
duidelijk van Glenkinchie single malt. December 2002 een halve fles
gekocht voor starters proeverij. Viel nu nog beter in de smaak dan
in herinnering en sindsdien regelmatig herproefd. Een van de weinige
blendeds met prettige turfsmaak en een benchmark voor goede
kwaliteit. Uitnodigende complexe en assertieve neus met veel turf,
rook, sherryinvloed, fruit, zee en bourbonhout. Stevige binnenkomst
met wat scherpe smaak en lekker veel turf, rook, zee, malt, peperige
kruiden en hout. Mooie balans en complexe smaak. Relatief korte
afdronk met veel kruiden, planten (Caol Ila??), peper en hout. Blind
geproefd in het mystery guest rondje bij Gert (21-2-2004) de winnaar
met 80 punten. Op 10 juni 2005 op vliegveld Bangkok wint de Black
Label van Chivas Royal Salute in dubbeltest en op 11 juni 2005 bij
Gert slaat de smaak helemaal geen gek figuur naast de Gold Label. De
neus van de Black Label is stukken minder dan deze 2, maar de ruige
complexe smaak is veel spannender. |
B |
Johnny
Walker Premier |
70 |
Lelijk
after shaveachtig flesje met bijpassende geur. Naast de gewone Red
Label geproefd en lichter bevonden. Bij tweede test net andersom.
Derde test naast Dimple. Arbitrair in punten verhoogd met de Red
Label. |
S |
Johnny
Walker Red label, 43% |
69 |
Benchmark
voor matige blended whisky. Teveel van het zoete Cardhu karakter; de
Talisker proef ik er niet in (59/60 in 1999). In 2003 weer eens
geproefd en oordeel behoorlijk herzien. Neus: licht turf en ziltig,
malt, banaan, lijm. In de smaak zit turf en zeekarakter en een
pittige kruidigheid (peperig). Vrij scherp en behoorlijk lijmig in
de afdronk. Het blijft niet voor je plezier drinken, maar in een
dubbeltest met de Arran Founders Reserve is dit toch de verrassende
winnaar! Dit staaltje wordt nog eens herhaald met de Bladnoch 1988
(Signatory). Verliest in vliegveldtest op 24 juni 2005 van Bell's. |
S |
Jon,
Mark and Robbo's Malt Scotch Whisky. "The smokey peaty
one", 40% |
80 |
Geproefd
bij Jos 16-4-2005. Neus: licht rokerig, beetje turf (niet zo peaty
als verwacht), zoet (sherry?) en kruidig. Smaak is behoorlijk
fruitig en zoet. Veel malt en een maggisausje over de rook en turf.
Afdronk heeft wel rook en is iets te droog voor het lekker. |
S |
Jon,
Mark and Robbo's Malt Scotch Whisky. "The rich spicy one",
40% |
79 |
Geproefd
op Gatwick 24-11-2005. Neus: sherryhout, abrikoos, noten,
Macallan/Glendronach associatie. Smaak is ook niet verkeerd: mooi
hout, gedroogd fruit, zoete sherry. De lange afdronk is wat minder
plezierig: plakkerige droge houtsmaak. |
S |
Jon,
Mark and Robbo's Irish and Scotch Malt Whisky. "The smooth
sweeter one", 40% |
73 |
Geproefd
op Gatwick 24-11-2005. Een mengsel van 70% Ierse met 30% Schotse
whisky. Neus: citrus, vanille, velpon; niet echt aantrekkelijk. De
smaak is niet geweldig: weliswaar "smooth and sweet"
(vanille, malt, citrusfruit), maar ook wat onaf en spirity.
De afdronk is ook al geen pretje en eindigt lijmachtig en
droog. Waarschijnlijk erg jonge whisky. |
S |
Jura
1973, 55% (work in progress: oloroso sherry cask sample) |
91 |
31
mei 2004 geproefd bij de distilleerderij (1e na de tour). Zeer
interessante primeur van een voor 2004 geplande botteling. Heerlijke
geur: honingzoet, hout en sherry. Smaak is verwarmend; pure nectar
met veel hout. Prikkelende droge afdronk; nog net niet over de top
met hout. Opent prachtig met water; het lijkt wel een andere te
worden! Neus wordt zeer fruitig (abrikoos, perzik) en met meer
vanille. De smaak wordt zachter en zeer complex; mooi hout, kruidig
en ietsjes leerachtig. Afdronk blijft heerlijk compleet maar iets te
droog. Sample van 2 cl mee naar huis genomen en score bevestigd
onder neutrale omstandigheden. |
S |
Jura:
Isle of Jura 15Y, 57.7%, limited edition of 850 bottles straight
from cask #9876. Distilled on 22-3-1989 and bottled in the
distillery on 31-5-2004. |
86 |
31
mei 2004 geproefd bij de distilleerderij (2e na de tour). Is een
double matured whisky: 13Y in bourbonvat en 2 jaar narijping in
oloroso vintage sherryvat (Gonzales Byass). Neus: vanille, toffee,
chocolade, boenwas. Smaak is overheersend sherryhout, stroperig en
oily. Met water wordt de neus iets fruitiger en de smaak duidelijk
opener. Ongelofelijk wat 2 jaar narijping op sherry kan doen met
deze whisky! Zeer complexe zwaar sherried whisky met als minpuntje
dat het hout blijft overheersen en niet helemaal in balans is met de
rest. Afdronk is aan de scherpe kant met voornamelijk hout en sherry
nasmaak. Fles gekocht. |
B |
Jura:
Isle of Jura 1984, 19Y, 42% (84 proof). George Orwell commemorative
limited edition. |
85 |
31
mei 2004 geproefd bij de distilleerderij. Is een double matured
whisky: 17Y in bourbonvat en 2 jaar narijping in oloroso sherryvat.
Neus is zeer plezierig: zoet, fruitig, licht oily en malty. Smaak is
zeer zacht en mellow. Zonder meer de meest toegankelijke Jura van de
dag (87). Fles gekocht. Tweede kennismaking december 2004 bevalt iet
s minder goed. De neus is zoet en fruitig, maar ook wat oily en
leerachtig naast het sherryhout. De smaak is zacht en fruitig
(kersen, abrikoos) met veel hout en slechts op de achtergrond een
spoortje zilt. De sherry invloed is groot en maskeert het
zeekarakter van Jura een beetje. De afdronk is zacht, zoet, filmend
en ietsjes leerachtig, droog en bitter op het einde. |
B |
Jura:
Isle of Jura 21Y |
85 |
Neus:
Zoet, olieachtig, hout. Smaakt complex met vanille, olie, hout,
& rozijnen. Begint fris, maar wordt ietsjes muf in nasmaak. Een
gladde (filmend) en vrij droge afdronk. Geen water bijdoen.
Opvallend weinig zilt. Blijft moeilijke whisky om te scoren; erg
gevoelig voor voorafgaande wissen. Waardering tussen 82 en 88! |
B |
Jura,
60.7%, distilled 25-1-1999 (3Y; age not noted on label), cask 92,
bottle 223/447. |
83 |
Curiositeit
bij bezoek Michiel op 12-5-2004. Neus: heftig turf, leerachtig.
Smaak: ruw, ruig, krachtig Islay karakter. Als Jura met turf gaat
spelen hebben Laphroaig & Lagavulin er een concurrent bij! Dit
is een klasse whisky die zich zeker kan meten met de Vintage Islay
Malt. Verrassend compleet na 3 jaar, maar kan nog wat verzachting op
hout gebruiken. Op 31mei 2004 bij de distilleerderij nagevraagd en
dit bleek een vulling uit een uitzonderlijk vat waaruit na 3 jaar al
zeer veel verdampt was (3-4 keer de normale hoeveelheid). |
S |
Jura:
Isle of Jura 16Y |
83 |
Ruikt
zoetig, met vleugjes turf, zee en bloemen. Zachte smaak, duidelijk
zilt en wat olieachtig. Gladde plezierige afdronk. |
B |
Jura:
Isle of Jura Superstition, 45%, no age |
83 |
Geproefd
in White hart Hotel in Port Ellen. Neus: zilt, licht turf, rook,
malt, honing, hout, boenwas. Smaak is krachtig, licht peaty en een
interessante zoet/zout combinatie. Verwarmend met mooie
smaakontwikkeling (kaneel?) tot er een wat ranzige bijsmaak op komt
zetten. De afdronk is prettig droog en als de zilte Jura smaak weg
is gaat het zoet overheersen. Interessante botteling bestaat uit de
gewone 10Y Jura gemengd met een jongere zwaar peated versie. Nog een
klein slokje geproefd op 31 mei 2004 bij de distilleerderij. |
S |
Jura:
Isle of Jura 20 Y (1975-1996) 43% The ultimate single malt |
81 |
Zeer
plezierig sample; sprong voorwaarts in vergelijking met de 10Y! Deze
ruikt duidelijk zilt, turfachtig en moutig. Mooie volle smaak, toch
zoeter dan verwacht van de neus. Deed denken aan de 3 dagen eerder
geproefde Clynelish. Punten vrijwel bevestigd als 5e wis bij Henk op
19/1/2001 (80). Toch behoorlijk andere notities: rozen, lijm, zoet,
kruidig, toffee, zilt. Ander vat? |
S |
Jura:
Isle of Jura 1976, 20 Y, Signatory, 43%. Oak. |
78 |
6e
bij Henk (24-6-2002). Veel malt, perzik, peer (rijp fruit) in de
neus. Smaakt heerlijk zoet, fruitig en malty. Verder gebeurt er
weinig in smaakontwikkeling en afdronk. Behoorlijk saai voor zo'n
oude whisky. Geval van derde of vierde keer vat vullen? Geen moment
het zilte en oily karakter van Jura geproefd. |
S |
Jura:
Isle of Jura Legacy 10 Y, 40% |
77 |
31
mei 2004 geproefd bij de distilleerderij tegenover de gewone 10Y. De
Legacy is een mengsel van de gewone 10Y (bourbonvaten) en een 10Y
oude Jura op sherryvaten gerijpt. Neus: zoet, fris, fruitig (perzik,
marmelade, mandarijn). Smaak heeft in vergelijking met de gewone 10Y
een iets zoeter en meer houtachtig karakter. Veel vanille in de iets
te plakkerige afdronk (83). Een sample uit een tweede fles geproefd
bij Gert op 11-6-2005 bevalt een stuk minder goed. Neus is fruitig
(marmelade, abrikoos), maar ook iets ranzig, leerachtig en met wat
boterzuur. Bijna afstotend en totaal anders dan de
distilleerderijervaring. Smaak is gelukkig veel beter dan de neus:
sherryhout, mooi zoet, licht ziltig en complex. Afdronk vol vanille
en hout, maar weer die vervelende leerachtige bijsmaak (72).
Gemiddelde score genomen. |
S |
Jura:
Isle of Jura 10 Y, 40% |
76 |
Start
was 80 (5cl flesje)! Grote deelfles heeft onplezierige bijsmaak.
Blij dat hij op was (71). Op Gall avond mei 2000 toch weer klasse
hoger gezet (75). 31 mei 2004 weer eens geproefd bij distillery:
Neus: opvallend fris en licht oily. Smaak is neutraal (vanille,
malt), ietsje ziltig en fris fruitig. Geen hoogvlieger, maar de
irritante bijsmaak van jaren geleden is nu niet aanwezig. |
B |
Jura
5Y, 58.4%, cask 19, distilled 8-11-1999 and bottled 15-11-2004.
Royal Mile Whiskies. |
74 |
Geproefd
bij Jos op 16-4-2005. Neus: turf, planten, malt. Smaak is wat ruw en
gronderig en een beetje vissig. Afdronk is stroef en
houtskoolachtig. |
S |
Jura
5Y, 59% (work in progress) |
72 |
31
mei 2004 geproefd bij de distillery (3e na de tour). Interessant
omdat deze Jura zwaar peaty is. Neus: turf, fenol, zee, spirit.
Smaak is erg ruw met jodium,
malt en hout. Puur niet goed te drinken. Met water erbij duidelijk
beter te trekken, maar gewoon nog niet af. Duidelijk veel minder
compleet dan het Wigman flesje van 3 jaar oud. |
S |
Karuizawa
(Japanse whisky van Mercian) |
0 |
Nog
niet geproefd |
|
Killyloch:
zie Glen Flagler |
|
|
|
Kinclaith |
0 |
Kinclaith
nog niet geproefde rariteit |
|
King
of Scots, 40% |
67 |
2e
op festivalzaterdag 2004. Neus: peaty, malt, fruitig,velpon. Zachte
smaak heeft weinig finesse, maar is goed in balans. Malt, hout,
brinta, pittig. De afdronk is iets plakkerig (velpon), zoet en niet
zo droog als verwacht. Kost slechts € 16 per liter, maar ik drink
toch liever wat anders. |
S |
Kininvie
1990-2005, work in progress, circa 65%. Cask sample |
76 |
Na
het bezoek aan de Balvenie distilleerderij op 30 april 2005 een
onverwachte bonus kunnen proeven. Kininvie is een relatief nieuwe
distilleerderij, opgericht in 1990. Mash tun & washbacks
bevinden zich in de Balvenie distilleerderij. Grant & Sons
hebben deze distilleerderij neergezet om de Grant's blend van single
malt te voorzien. Er zijn geen plannen Kininvie als een single malt
op de markt te brengen. Neus is extreem clean en neutraal. Malt,
vanille, honing en vooral alcohol. Onverdund erg stroef dus met
water naar circa 40-45% gebracht. Neus wordt dan zeer malty met
citrusfruit, bloemen en honing. De cleane bourbonwoodgeur blijft. De
smaak blijft neutraal en zoet; een relatief simpel samenspel van
hout, vanille, honing en malt. Afdronk is lang, zoet en licht droog.
Door het zeer neutrale en zoete karakter is dit inderdaad een
uitstekende malt voor de blenders; als single malt echter te weinig
onderscheidend. Ik heb uit hetzelfde complex liever een Glenfiddich
12Y of een Balvenie 10Y Founders Reserve. |
S |
Knappogue
Castle 1992, 40%. Special Reserve of Irish
Single Malt Whiskey |
79 |
Op
17-5-2003 in opwarmrondje bij Jos blind geproefd t.o.v. 2 andere
Ieren en Campbeltown Loch. Neus is zoet, licht en lowland achtig.
Smaak heeft zeer veel vanille, hout, beetje prikkelend en licht
zeepsop. Mooie lichte en gladde afdronk. Doet sterk denken aan
Tyrconnel. Net iets te saai voor 80. |
S |
Knockando
1985-2003, 18Y, 43% |
83 |
Sample
van Albert. Mooie gouden kleur. Neus: belegen, malty, perzik,
banaan, veelbelovend. Smaak: heerlijk zacht, mellow en verwarmend.
Vol en rijk van smaak (perzik, citrus, malt, amandel) met een beetje
turf. Er komt bij volgende slokjes steeds meer rook en turf naar
voren. Fraaie ontwikkeling. Afdronk is helaas een beetje plakkerig,
maar blijft goed. Een zeer geslaagde Knockando. |
S |
Knockando
1986 12 Y, 43% |
79 |
Speyside
met peper! Malt en fruit, maar ook zeer kruidig. Basis snel weg en
dan met geprikkelde tong verder genieten. Afdronk wat kort en
plezierig droog. |
S |
Knockando
1979 15 Y |
77 |
zeer
prikkelend en kruidig. Heel apart. |
B |
Knockando
1990 12 Y, 43% |
77 |
Gekocht
vakantie 2003 in supermarkt voor 26 euro in mooi houten kistje.
Neust als mellow Speyside whisky (malt, vanille, peer, banaan) maar
ook sterk alcoholisch. Komt vrij scherp binnen en is kruidig
prikkelend op de tong, maar duidelijk minder peperig dan de 1986
versie. Smaakt verder als de neus doet vermoeden. Verder weinig
smaakontwikkeling en bij herhaaldelijk preoven een beetje vlak en
saai. De afdronk kost punten: soms wat lijmig nasmaakje. Met water
iets fruitiger (meer citrus, bloemen, heide) en wat meer mellow van
smaak. |
B |
Knockdhu
1989, 12Y, 56.6%, Adelphi (Fino Sherry Cask) |
80 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (6e). Neus: fruitig en uitnodigend. Licht bittere
smaak met veel malt, rook en boter. Verwarmende afdronk. Met water
iets losser. Mooi gebalanceerde Speyside whisky. |
S |
Knockdhu
21Y, 57.5% |
79 |
Mystery
guest bij Andre B op 27-3-2004. Neus: erg zoet en fruitig (perzik).
Smaak is scherp en krachtig. Veel hout en beetje maggiachtige
bijsmaak. Te droge en stroeve houtafdronk. Met water iets beter. |
S |
Knockdhu:
An Cnoc 12Y |
78 |
Mooie
zachte mellow Speyside whisky, verder weinig bijzonders. Was goede
prijs/kwaliteit verhouding voor Fl. 39,90 bij Maxis in de beginjaren
van het whiskyproeven; anno 2004 ook af en toe nog rond de 20 euro
te vinden. |
B |
Komagatake
single malt: zie Mars Shinshu |
|
|
|
Label
5 Pure Malt, 12Y, 43% |
75 |
Leuke
mystery guest van Gert op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Neus
heeft veel hout en sherry, iets leerachtig. Smaak is vrij pittig met
veel malt, sherry, hout. Blijft wat gesloten, vlak en een beetje
saai. Afdronk is glad en onbestemde. Voor een blended uitgemaakt,
wat niet ver mis was. Prettige whisky die wat karakter mist. |
S |
Ladyburn
1973, 50.4%, bottled by William Grant & Sons (owners) in 2000
(?) |
89 |
Een
onverwachte gelegenheid deze rariteit te scoren als 17e op
festivalzaterdag 2004. Neus: elegant fruitig en heerlijk belegen
hout. Smaak: zeer fruitig (potpourri van citrus, abrikoos, perzik,
banaan), mooie malt en houtsmaak. Onverdund nog wat gesloten. Met
water wordt de neus iets fruitiger maar niet heel erg anders. De
smaak gaat wel sterk vooruit met water: de superfruitigheid blijft,
het hout wordt duidelijk getemd en er komt een notenachtige smaak
bij. De complexe smaakreis zet door in de iets te droge afdronk.
Overall een feest en een echte genietwhisky (voor € 550 mag dat
ook wel). Jackson en Murray zijn het zowaar eens met een voor mij
onbegrijpelijke superlage waardering van slechts 60 punten! |
S |
Lagavulin
1980 Distillers edition (double matured), 43% |
93 |
Sensatie!
Was vooraf sceptisch over dit woodfinish gedoe, omdat Lagavulin toch
niet veel beter kon. De zoete sherry finish blijkt echter een
geweldige toevoeging aan de karakteristieke superdroge smaak van
Lagavulin. |
B |
Lagavulin
1981 Distillers edition (double matured), 43% |
93 |
Topper
bij de salade met gerookte zalm en heilbot bij Gert op 21-2-2004. De
Lagavulin Distillers edition blijft de allerbeste whisky in de
prijsklasse tot 80 euro. |
B |
Lagavulin
1984 Distillers edition (double matured), 43% bottled 2001 |
93 |
Rokeriger
en minder droog dan de 1980. Ook in deze editie wordt de standaard
Lagavulin duidelijk verrijkt door de mooie sherry finish. Zeer goed
in balans (94). Andere fles geopend december 2004 op ALX5. Neus:
prachtige combinatie van zoete sherry met rook, turf, fruit,
kruidnagel en vanille. Smaak: zacht en zoet begin en langzame
opkomst van de medicinale turfrijke Lagavulin smaak. Complex,
intens, zacht en verwarmend. Afdronk: lekker zoet, rokerig en wat
droger dan in herinnering. Leuke dubbeltest naast de 1987. |
B |
Lagavulin
1986 Distillers edition (double matured), 43% bottled 2003 |
92 |
Onder
suboptimale omstandigheden geproefd uit een plastic kuipje bij
Lagavulin op 29 mei 2004 (wat een verschil met het onthaal bij
Laphroaig en Ardbeg!), maar goede herkansing gekregen bij Jos op
28-8-2004. Uitnodigende en elegante neus: sherry, turf, rook, fenol,
hout. De complexe smaak heeft de bekende Lagavulin droogheid,
verzacht door de sherry finish. Is iets scherper en net iets minder
overdonderend dan voorgaande edities. Teerachtige filmende afdronk
die iets te droog eindigt. |
B |
Lagavulin
1987 Distillers edition (double matured), 43% bottled 2003 |
92 |
Roy
van Steenbergen neemt een referentiesample mee 10 december 2004 op
ALX5 zodat een leuke dubbeltest met de 1984 kan worden gedaan. Neus:
veel geparfumeerder /bloemiger dan de 1984! Rozen, turf, rook,
jodium, vanille, kruidnagel en zoete sherry. Smaak: heerlijk zacht
en zoet begin met mooie sherryhoutsmaak en langzame opkomst van het
wat meer medicinale turfrijke karkater. Afdronk: filmend,
verwarmend, kruidig, zoet, rokerig en prettige droge houtsmaak. Neus
vind ik iets minder aantrekkelijk dan de 1984; verschil in smaak is
marginaal. Met water erbij wordt de neus nog complexe, fruitiger
(perzik, citrus) en zoeter; alles prachtig in balans met turf en
zee. Smaak is helaas behoorlijk verpest met water. De droogheid van
de Lagavulin 16Y komt nu duidelijk naar voren. |
S |
Lagavulin
16 Y, cask strength (work in progress) |
91 |
Uniek
sample tijdens rondleiding op de Lagavulin open dag op 24 mei 2003.
Neus uit een plastic kuipje niet te doen. Smaak is duidelijk voller
en ruiger dan de gewone 16Y. Filmend en plantaardig. De afdronk is
verwarmend en lang. Er lijkt een lichte teercoating aan het
verhemelte achter te blijven. Zou leuk zijn als dit werd gebotteld. |
S |
Lagavulin
1979, 23Y, 46%, Murray McDavid Mission series. |
91 |
Geproefd
op Jim McEwan Masterclass op 25 mei 2003 in warehouse Bruichladdich
distilleerderij. Neus: zee, zout, turf, plantaardig. De smaak is
droog, zilt en wat frisser dan de distilleerderij botteling. De
afdronk is prettig droog met veel zeekarakter. |
S |
Lagavulin
16 Y, 43% (several bottelings 1998-2004) |
90 |
Was
ooit the ultimate Islay op #1. Inmiddels behoorlijk afgezakt, want
de leeftijdgenoten van Ardbeg en Laphroaig blijken zeker even goed;
zoniet beter. Mijn waardering voor Lagavulin is zeer
stemmingsafhankelijk. De superdroge teerachtige nasmaak staat soms
tegen. Geen water bij doen! Na
bezoek aan Lagavulin distilleerderij in 2002 smaakte de 16Y minder
lekker dan verwacht. Op 31-8-2002 als 7e bij Huub een geweldige
combinatie met oesters. Na de oesters heeft de Lagavulin geen rook
meer, maar een pure zeewiersmaak (zoals in de Bowmore 12Y zonder
zeepsop). Op Lagavulin open dag op 24 mei 2003 uitgebreid kunnen
testen t.o.v. allerlei interessante (maar geen bijzonder goede)
distilleerderij samples en een heerlijke begeleiding bij de
scallops. De oestersensatie herhaald bij Huub op 13-9-2003. Op 29
mei 2004 bij het derde bezoek aan de distilleerderij komt Lagavulin
weer niet zo goed uit de verf. Laphroaig 15Y was duidelijk
lekkerder. |
B |
Lagavulin
25Y, 57.2%, bottled 2002, 9000 bottles. |
89 |
Na
enig aandringen en geduld hebben na de rondleiding op de Lagavulin
open dag op 24 mei 2003 een ruime hoeveelheid kunnen scoren van de
distilleerderij manager. Neus (onverdund): plantaardig, gesloten.
Smaak (onverdund): niet te doen; vuurwater en teer. Met een beetje
water prachtige opening; mooie plantensmaak, zeewier maar nog steeds
geen topper. Met veel water (bijna 1:1 !) is daar de verwachte Laga
kwaliteit. Ook de neus is nu veel frisser: zeewier en eindelijk wat
licht fruitige tonen. Een moeilijke en erg gesloten whisky. |
S |
Lagavulin
12Y, 57.8%, Super Premium Malt, bottled 2003 |
86 |
Per
ongeluk gekocht November 2005 (had de 2005 botteling willen hebben).
Test naast de Very Young Ardbeg op 17-12-2005. Neus is heftig
alcohol, turf en planten. Tigerclaws op het palet bij binnenkomst.
Onverdund bijzonder heftig; turf, zilt, visachtig. Wat water
toevoegen geeft duidelijk verbetering. Neus ontwikkelt mooi fruit
(citrus), vanille en malt naast de turf, zee en planten (toch weer
die Caol Ila associatie). Het is allemaal erg kaal en droog, maar
deze editie bevalt me stukken beter dan de 2002 botteling en is veel
minder zoet dan de 2005 botteling. |
S |
Lagavulin
12Y, 57.7%, Super Premium Malt, 4th release 2005, |
85 |
10e
op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus
is kaal: hout, malt turf en vanille. De smaak is behoorlijk zoet
voor een Lagavulin; malt, vanille en citrusfruit komen met gemak
door het medicinale zeekarakter heen. Turf en rook blijven doorgaan
in de afdronk. In vergelijking met de 2002 release een duidelijke
verbetering door het ontbreken van teer. Ondanks of juist dankzij de
kaalheid wel een heel prettige whisky; maar de scores van Lagavulin
blijven tegenwoordig standaard onder de 90 punten. |
B |
Lagavulin
1989 Distillers edition (double matured), 43% bottled 2005 |
84 |
11e
op Diageo presentatie 26 september 2005. Na de spectaculaire reeks
Rare Malts & Super Premium Malts nog even de nieuwe Distillers
editions testen. Na de voorafgaande Lagavulin 12Y neust dit nog veel
zoeter en geparfumeerd: bloemen, vanille, turf, rook en sherryhout.
De neus is minder indrukwekkend dan de voorgaande Distillers
Edition. De smaak is uitgesproken mat en gesausd; waar is de
Lagavulin power gebleven?? Uiteraard zijn turf, rook, zee, jodium
nog duidelijk aanwezig, maar het maakt allemaal weinig indruk. Zeer
tegen de verwachting in wordt dit 1 van de minste whisky's van de
dag; ik drink zelfs liever de toch ook niet bijzonder indrukwekkende
12Y Premium Malt van 2005. De afdronk is kruidig, zoet en rokerig
met een nogal overheersende houtsmaak. |
S |
Lagavulin
12Y, 58%, Super Premium Malt, bottled 2002 |
83 |
13e
op whiskyfestival 22 nov. 2002. Half blind gekregen omdat ik dacht
dat het de Caol Ila CS was. Neus: plantaardig, jodium,
aantrekkelijker dan Caol Ila 18Y maar erg ruig. Smaak: teer,
zeewier, jodium. Afdronk: kaal en onaf. Maar weinig beter dan de nog
jongere Single Islay malt versie en heel veel duurder. Nogmaals
geproefd als 8e bij Andre op 4-1-2003 en zelfs puntje lager gezet.
Alweer ruw en onaf en weinig ontwikkeling in de smaak. Geef mij de
veel goedkopere 16Y maar! |
S |
Lagavulin
1988 Distillers edition (double matured), 43% bottled 2004 |
83 |
Kort
na het 1989 debacle proef ik deze editie blind als mystery guest op
genietschapsbijeenkomst 15-10-2005 bij Huub. Neus: medicinaal,
jodium, sherryhout, abrikoos, rook, versgebakken brood. Smaak heeft
mooi Islay sherry cask karakter: turf, rook, planten en zoet rood
fruit. Een plezierige drinkwhisky met weinig diepgang a la W&M
Housemalt. Afdronk is vol sherry, maar ook een beetje kaal en droog.
Grote ontluistering als dit een Lagavulin DM blijkt te zijn. Wat is
er toch gebeurd daar?? |
S |
Lagavulin
14Y cask strength (work in progress) |
81 |
Uniek
sample tijdens de Lagavulin open dag op 29 mei 2004. Neus uit een
plastic kuipje niet goed te doen:turf, zee en alcohol. Smaak komt
ook heftig binnen; droog, zwaar turf en plantaardig. Afdronk veel te
droog. Minder dan de 12Y cask strength botteling! Een uitgemergeld
vat opengetrokken voor de bezoekers of zou men hier nu echt trots op
zijn? Op deze manier verdwijnt Laga dadelijk nog uit mijn top 10 van
distilleerderijen. |
S |
Lagavulin
3Y cask strength (work in progress) |
61 |
Uniek
sample tijdens rondleiding op de Lagavulin open dag op 24 mei 2003.
Neus zelfs uit een plastic cupje nog steeds zeer heftig en ruig:
turf, zee en alcohol. Smaak komt ook heftig binnen, vieze
spiritsmaak en onaf. Als de eerste zeer negatieve indrukken weg zijn
blijft er een mooie plantensmaak achter. De afdronk is dragelijk,
maar absoluut niet lekker. Dit is echt nog teveel spirit die je
smaak nog verpest ook. Een gewone Lagavulin 16Y smaakte hierna
uiterst matig. Kwam later gelukkig weer goed. |
S |
Lammerlaw:
zie Wilson Distillery |
|
|
|
Langs
Select 12Y |
69 |
Neus:
zoet, vanille, bourbon, lijmig. Smaakt stroef en heeft veel hout.
Glengoyne smaak ver te zoeken. Mystery inbreng bij Gert (2/3/2002). |
S |
Laphroaig
30Y, 43% (mixture of bourbon and sherry casks) |
97 |
Na
de rondleiding door Laphroaig distilleerderij op Islay
whiskyfestival 2002 was manager Iain Henderson in een goede bui en
gaf toestemming voor proeven van dit kleinood in de Laphroaig
lunchruimte. Een sensationele ervaring! De neus is zacht, sherried,
jodium, chocolade en zoete vanille. Ook de smaak is extreem zacht
met veel hout maar toch nog zo ontzettend veel Laphroaig karakter
behouden (zeewier, jodium). Smaakt nog heel fris en fruitig na 30
jaar; subtiel en complex. De afdronk is ook weer perfect zacht en
het hout overheerst totaal niet (96). Helaas volkomen onbetaalbaar
(190 pond). Tweede keer proeven op Islay whiskyfestival 2004 na
rondleiding Robin Shields bevalt zo mogelijk nog beter!
Superlatieven blijven maar komen voor deze zeer complexe en toch
subtiele whisky. Was "de definitieve nummer 1" van 29 mei
tot 12 juni 2004. Uiteindelijk toch een deelfles aangeschaft. |
B |
Laphroaig
40Y, 42.4% |
97 |
Op
29 mei 2004 bij Laphroaig geproefd in een mooie test naast de 10Y
straight from the wood, 15Y en 30Y. De neus is een stuk minder
spannend dan de fenomenale 30Y, maar wel heel mooi zoet, enorm
fruitig, licht rokerig en mooi belegen malt. Waar is de turf? In de
zeer subtiele en complexe smaak komt wel wat turf naar voren,
perfecte superzachte whisky met mooie houtsmaak, fruit (ananas,
banaan) en zacht vanille. Met een paar drupjes water komt er meer
turf los en na wat langere tijd nog meer fruit (marmelade, perzik).
Ietsjes bitter naast de zoetheid en op het laatst toch nog een tikje
medicinaal in de afdronk. Een geweldige whisky, maar over
prijs/kwaliteit verhouding moeten we maar niet praten (93). Op 29
mei 2005 is dit de grote verrassing van Erik op de verticale
Laphroaig tasting en wordt bewezen dat waardering behoorlijk kan
afhangen van het voorafgaande. Na de Slibowitz finish van Huub komt
de enorme subtiliteit en perfecte balans van deze complexe whisky
geweldig uit de verf. De lange reis van smaken waarin het Islay
karakter langzaam naar voren komt is fenomenaal. Een totaal andere
wis dan de 30Y, maar even geweldig. |
S |
Laphroaig
17Y, 51.9%, Auld Distillers Collection, Jack & Jack, 180
bottles. |
96 |
Op
29 mei 2005 geeft Huub dit als bonus op de verticale Laphroaig
proeverij van Erik na de 17Y festival botteling. De neus heeft een
enorme kracht! Prachtig hout, sherry, fruitig (druiven, kersen,
perzik), maggi. Ook de smaak is ENORM. Kruidnagelen, eikenhout,
combinatie van zoet en bitter, koffie, maggi. Licht wrang en iets
gesausd hout. De afdronk is licht bitter en zeer elegant. Zowaar nog
een puntje boven de festivalbotteling!! |
S |
Laphroaig
30Y, 1966-1996, 48,3%, Signatory |
96 |
Grote
finale op 17-12-2005. Score vastgesteld naast een "gewone"
distilleerderij 30Y (wat kan het leven toch mooi zijn). Neus:
jodium, rook, rundvlees, cassis, enorm zee!! Smaak: !!WOW!!! Enorme
kracht. Naast de ladingen turf, zeewier, zilt valt op hoe fris deze
Laphroaig is na 30 jaar. Vanille en fruitsmaken (die cassis...) zijn
prachtig in balans met de krachtige tegenpolen. In de afdronk ook
alles OK. Het hout overheerst iets, maar het blijft allemaal binnen
de perken. Een fantastische whisky die mijn mooie voorgaande Port
Ellen van 93 punten weer doet verbleken. |
S |
Laphroaig
17Y, 55.2%, straight from the wood, Special Islay whisky festival
botteling 2004, 250 bottles. |
95 |
Op
29 mei 2004 bij Laphroaig geproefd na de Masterclass. Een sublieme
festivalbotteling die vanwege de extreem hoge prijs van 150 pond
toch niet is gekocht. Neus is complex en subtiel, zoet, fruitig
(ananas, citrus), zee en mooi plantaardig. Smaak is enorm krachtig!
WOW!! De kopstoot van de 10Y CS met de subtiliteit van de 15Y. Pure
houtnectar, kruidnagel, malt, jodium, turf. Ook de afdronk is
subliem gebalanceerd. De houtsmaak is geen moment over de top en
jodium, vanille en kruiden (peper, nootmuskaat) komen sterk naar
voren. Op 29 mei 2005 heeft Michel dit kleinood bij zich op de
verticale Laphroaig proeverij van Erik en gelukkig blijft de score
staan! Nu iets fruitiger dan in herinnering en opvallend kruidig in
de afdronk. Heeft de frisheid van de voorgaande 17Y Whiskyshop
botteling met meer complexiteit. |
S |
Laphroaig
17Y, 54.6%, Feb. 1987 - July 2004, Whisky Shop, 247 bottles. |
93 |
Geproefd
op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik als 7e.
Neus: wat een complexe subtiliteit!! Citrusfris, jodium, malty,
vanille. Smaak: hout, turf, zeewier, zilt, malt, mooi zoet. De smaak
is minder perfect dan de neus, maar biedt de frisheid van de
Cadenhead botteling en de zoetheid van de owners botteling in een
perfecte balans. Afdronk is verrassend kort, maar wel lekker. Met
water iets fruitiger in de neus maar in de smaak geen verbetering. |
S |
Laphroaig
12 Y, 1991, 56.2%, Cadenhead's |
92 |
Sample
bij Michel. Duidelijk subtieler dan de 13Y 1990 Cadenhead. Zachter
en toegankelijk en perfect in balans. Dit is wat ik mij ongeveer
voorstel als er ooit een 15Y distilleerderij botteling
"straight from the wood" zou komen. |
S |
Laphroaig
15Y, 43% |
92 |
Topklasse
Laphroaig! Toegevoegde waarde aan de 10Y door meer hout, rijkere
volle smaak en minder zoet. Subtieler dan de 10Y CS en de beste van
de 3 standaard bottelingen. Op 29 mei 2004 bij Laphroaig mooie test
naast de 10Y straight from the wood, 30Y en 40Y. De neus is
duidelijk subtieler en fruitiger dan de 10Y, mooie belegen geur van
malt, hooi en hout. De turf en jodium komen in de smaak nog steeds
goed naar voren, maar zijn nu wat getemd. Ook qua prijs/kwaliteit
verhouding in de mid-price klasse is dit een absolute topper. Voor
mij ook weer overtuigende winnaar proeverij Bussum 2005 (Talisker 18
& Springbank 15 als competitie). |
B |
Laphroaig
10 Y, 57.3%, Straight from the wood. |
91 |
Na
de kopstoot van de alcohol een ware smaakexplosie. Turf, fenol,
jodium, malt, hout en vanille strijden met elkaar. Veel intenser,
unchillfiltered en minder zoet dan de "gewone" 10Y. Niet
voor elke dag en voor mij slechts met heel weinig water; volgens de
gebruiksaanwijzing 2 delen water op 1 deel whisky is dodelijk!
Geweldige combinatie bij Jos op 20-4-2002 met zalmforel van de BBQ.
April 2003 weer een half flesje aangeschaft; moet toch wel dicht bij
de 15Y staan. 29 mei 2004 bij Laphroaig mooie test naast de 15Y, 30Y
en 40Y (91). Op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij van
Erik blijft deze prijs/kwaliteit gigant weer mooi overeind als 6e
naast de Laphroaig 13Y Cadenhead 58.4%. |
B |
Laphroaig
13 Y, 1990, 58.4%, Cadenhead's |
91 |
Geproefd
(10e) en meteen gekocht in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003.
Neus heeft prachtig Islay karakter met veel jodium en zeewier. Smaak
onverdund heerlijk ruig met veel jodium; waarschijnlijk wat
subtieler dan de distilleerderij 10Y CS. Met water iets frisser,
maar prima te drinken op cask strength (92). Op 29 mei 2005 op de
verticale Laphroaig proeverij bij Erik als 5e in een dubbeltest met
de 10Y CS op gelijke hoogte geëindigd (inzet Jos). De Cadenhead is
frisser, maar de owners botteling meer compleet van smaak. |
B |
Laphroaig
12 Y, 60.2%, Cadenhead's |
90 |
Geproefd
in Cadenhead shop Campbeltown 27 mei 2003. Neus & smaak typisch
Laphroaig; wat water geeft verbetering. Niveau tussen de 10Y en de
10Y cask strength van de distilleerderij. |
S |
Laphroaig
13 Y, 1990, 59.3%, Cadenhead's |
90 |
10e
op Cadenhead proeverij 21-5-2004. Ander vat dan de eind 2003
gekochte fles. Neus heeft super Islay karakter met veel jodium.
Smaak onverdund heerlijk ruig met veel jodium, malt en planten. Een
referentieslokje van de distilleerderij 10Y CS: owner's botteling
iets voller en completer van smaak maar de Cadenhead biedt door zijn
kale ruigheid ook veel te genieten. In herinnering minder zoet dan
de in 2003 gekochte fles. Met water iets frisser en zachter, maar
dat is eigenlijk niet nodig: dit moet zo ruig mogelijk zijn! |
B |
Laphroaig
16Y, 52.5%, April 1988 - Nov. 2004, Whisky Shop, 614 bottles. |
89 |
Geproefd
op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik als 8e
in een dubbeltest met de 17Y Whiskyshop. Neus: duidelijk minder fris
dan de 17Y, maggi, Zwitserse kaas, planten, Smaak is zacht en
verwarmend met mooie rook, zeewier, turf en heide. Ook wat zoeter
dan de 17Y. Afdronk is droog en een beetje rommelig. Kaas in de neus
en minpuntje bij de afdronk houden deze uit de top. |
S |
Laphroaig
1992, 13Y, 59.5%, Signatory Vintage Cask Strength Collection series.
Distilled 27.04.1992 & Bottled 31.08.2005. Bourbon barrel #
3407. |
89 |
8e
op Pot Still festival 2005. Neus is heerlijk fris na de kazige
Bowmore. Zeewier, jodium, turf, malt, citrusfruit en assertief zoals
het hoort. Smaak is ook heftig zee met veel vanille en mooie cleane
houtsmaak. Hier hoeft geen water bij, maar het kan geen kwaad. De
afdronk is peperig en heeft iets teveel droog hout. Minpuntje voor
de afdronk. Vergelijkbaar met de bekende reeks Cadenhead
bottelingen. |
S |
Laphroaig
10Y, 43% |
88 |
Neus:
medicinaal, fenol, zeewier, vanille, malt. Zeer karakteristieke en
smaakvolle combinatie van zilte zee met zoete bourbonsmaak en
jodium. Droge lange afdronk. Startte op 90 maar ging na enige tijd
wat tegen staan door de soms overheersende zoetheid; zeker als je
kennis hebt gemaakt met de compromisloze 10Y straight from the wood!
Niet geproefd na de ochtendrondleiding mei 2002 door distilleerderij
manager Ian Henderson maar wel na de rondleiding op 24 mei 2003 door
de nieuwe distilleerderij manager Robin Shields. Hij smaakt hij om
10:30 minder extreem en zoet dan verwacht. Sublieme prijs/kwaliteit
verhouding voor nog geen 30 euro! 2004 weer eens een half flesje
gekocht in tax free tripelpack (43%) dat boven verwachting smaakt.
Doet het ook blind goed als mystery guest op 18-12-2004. |
B |
Laphroaig
11Y, 40%, Special Islay Festival 2003 botteling. |
88 |
Dubbeltest
uit Andre's fles met de 10Y. Volgens distilleerderij manager Robin
Shields zou er weinig verschil moeten zijn, omdat de 10Y ook veel
11, 12, 13 en 14 jaar oude whisky bevat. Deze is dus van 11, 12, 13
en 14 jaar oude whisky samengesteld. Mooie gouden kleur. Neus:
jodium, zee, rook, zoete vanille geur plus nog een ondefinieerbare
zoete geur. Smaak is weer de typische combinatie van zee met zoet en
medicinale jodiumsmaak. De afdronk is lang en glad. Deze editie
lijkt inderdaad erg veel op de 10Y, maar ook blind getest is deze
net iets voller van geur en smaak. De 10Y is ook ietsjes droger en
ruwer in de afdronk. Verschil is dermate klein dat ik mijn fles maar
dicht laat.... |
B |
Laphroaig,
61.5%, A special botteling for dr. J. Schröder |
88 |
Het
etiket vermeld niet dat er een narijping van 2 jaar in een
slivovitsj vat heeft plaatsgevonden (info Huub). Geproefd op 29 mei
2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik. Neus is heerlijk
fruitig (druiven, pruimen, abrikoos), extreem zoet, rokerig, zwavel.
Smaak is erg scherp en zoals verwacht erg zoet. Kaneel, beetje
jodium en fruit. Het typische Laphroaig karakter is vrijwel volledig
gemaskeerd door deze mierzoete finish en dat is toch wel jammer. De
afdronk is fruitig en droog en heeft ook weer zwavel (strafpuntje).
Met water geen verbetering, wordt zelfs nog scherper. |
S |
Laphroaig
14Y 43% The Ultimate serie |
87 |
6e
wis bij Henk (19/1/2001) en de grote klapper. Een Laphroaig zonder
zoete bijsmaak is wel heel anders: zee, zout, turf, kruidenig, malt
allemaal prachtig in balans en turf niet te overheersend. |
S |
Laphroaig
15 Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask |
87 |
Miniatuurtje
maakt weinig indruk als mystery guest op de genietschapsbijeenkomst
op 12-6-2004. Ik vind hem zelf geweldig. Ruig en ongetemd komt deze
Laphroaig binnen alsof het een Ardbeg is. Forse smaakexplosie van
malt, turf, fenol, jodium, hout en vanille. Intenser en nog minder
zoet dan de 10Y straight from the wood. Lijkt veel jonger dan 15
jaar. Niet veel tijd voor de afdronk te bepalen, maar in ieder geval
geen overheersende houtsmaak. |
S |
Laphroaig:
Leapfrog 1988, 46%, McIntyre´s Malt Whisky Coy. |
87 |
Geproefd
op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik als 3e
na de dramatische OMC 17Y. Neus is als de owners 10Y 43% met extra
vanille en wat dropachtig. Smaak onverdund is verwarmend, zacht,
elegant en filmend en tegelijk vol medicinale smaken. Vetter en
voller van de smaak dan de 10Y owners botteling. De lange afdronk is
mooi droog en zoet en eindigt bitter. |
B |
Laphroaig
10Y, 40% |
86 |
Een
0.2 L flesje op 40% sterkte smaakt een stuk minder indrukwekkend dan
de 43% in het duty free triple pack. Op proeverij Bussum maart 2005
dramatisch verschil met de 15Y. Geen idee of dit verschil ook echt
aan het alcoholpercentage ligt. |
S |
Laphroaig
12Y, 59.2%, 30-10-1990 - Nov. 2002, Premier Malts Single Cask Malt
Scotch Whisky bottled by Malcolm Pride Ltd & imported by Jack
Wieber. |
86 |
Geproefd
op 29 mei 2005 op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik als 4e
na de Leapfrog. Neus is zeer alcoholisch en gesloten; rook en
plantenkarakter komt naar voren. Smaak onverdund is verwarmend maar
niet te trekken. Stevig water toevoegen geeft prachtige opening.
Neus: citrusfruit, marmelade, turf, jodium. Smaak blijft zeer heftig
en tamelijk ondoorgrondelijk! Licht zuur, plantaardig, teer, malt.
De afdronk is vol teer en hars en eindigt voor het mooi iets te
wrang en bitter. |
S |
Laphroaig
15Y, 1988-2003, sherry cask 3608, Signatory Unchillfiltered
Collection, 46% |
85 |
16e
op Pot Still festival 2003. Neus: zoet, zeewier, jodium. Smaak is
ruig maar ook overheersend zoet. Minder dan de 10Y distilleerderij
botteling. Beetje hetzelfde probleem als de portwood finish in
dezelfde serie; het typische medicinale karakter van Laphroaig is
aangetast. |
S |
Laphroaig
Quarter Cask, 48%, first edition |
85 |
Sample
van Bert Faas. Interessante neus: de zoete en fruitige geuren
(perzik, vanille, hout) strijden met lysol, jodium en zeewier. Smaak
is ruwer en kaler dan de 10Y en duidelijk meer plantaardig, spirit,
kruidig, houtskoolachtig en medicinaal. Afdronk fruitig (appel),
peperig en gronderig. Er staat geen leeftijd op de fles, maar dit is
duidelijk jongere whisky. Leuk experiment, maar heb persoonlijk
voorkeur voor de standaard distilleerderij versie. De eerste keer
blind geproefd in een verticale Laphroaig tasting; de tweede keer
bewust geproefd op de verticale Laphroaig proeverij bij Erik op 29
mei 2005 (identieke score). Met water fruitiger en peper en kruiden
komen meer naar voren. Smaak wordt droger en krijgt wat meer hout.
Overall minder in balans en ook minder prettig van smaak dan de 10Y
43%. |
S |
Laphroaig
14Y, 1989-2003, 50%. Old Malt Cask Douglas Laing |
84 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (15e). Neus: medicinaal, plantaardig. Smaak: vettig,
oily, karamel, toffee, zout. Vrij mild voor een Laphroaig. Lange
afdronk. De vettigheid past niet zo goed bij Laphroaig. Heb liever
de standaard distilleerderij versie. |
S |
Laphroaig
11Y, 50%, cask 962, 04.1992-10.2003. Douglas Laing Old Malt Cask |
83 |
Sample
van Michel Feb. 2005. Zeer bleek kleurtje, maar dat zegt niets over
de kracht van dit monster. Heftige Islay neus met veel jodium, turf,
jeneverbes, planten, vanille. Lijkt meer op Caol Ila dan Laphroaig.
Smaak is ruw en scherp, met relatief meer malt en vanillesmaak dan
verwacht op basis van de neus. Het is mij allemaal net iets te
heftig en de smaak onverdund is niet goed in balans. Met water niet
veel verbetering; dan raak je de kick ook nog eens kwijt. |
S |
Laphroaig
12Y, Port Wood finish. Signatory Unchillfiltered Collection, 46% |
82 |
10e
bij Gert op 15-3-2003. Neus: zee, malt, jodium, banaan, heerlijk
zoet. Smaak is teleurstellend t.o.v. de neus: over de top zoetheid
en het distilleerderij karakter is totaal verdwenen. De weeïge
zoetheid overheerst de zee teveel en staat snel tegen. Een afknapper
t.o.v. de Caol Ila Portwood in dezelfde serie (81). Fles was helaas
al gekocht. Tweede keer proeven juli 2003 bevalt een stuk beter. Het
smaakt nog steeds niet naar Laphroaig, maar nu wordt de balans
tussen zoet en zee beter gewaardeerd. Uitstekende combinatie met
palingsalade. |
B |
Laphroaig
12Y, 50%, cask 1300, 04.1992-06.2004. Douglas Laing Old Malt Cask |
81 |
Mystery
guest voor Ardbeg proeverij 22-1-2005. Neus: heftig alcohol en
planten maar ook een weeïge dettol geur. Fenol, banaan, vanille.
Smaak is ruw en plakkerig. Met water duidelijk beter: fruit (banaan,
citrus), malt, vanille, turf, zeewier, maar dat ontsmettingsmiddel
blijft. Droge kalkachtig afdronk. Niet goed in balans. Grote
verrassing als dit een Laphroaig blijkt te zijn! |
S |
Laphroaig
17Y, 50%, 1985-2002, Douglas Laing Old Malt Cask, 330 bottles. |
77 |
Geproefd
bij Erik op 29-5-2005 als 2e op de verticale Laphroaig tasting. Er
lijkt geen einde te komen aan de tegenvallende Laphroaigs van
Douglas Laing. Neus: boterig, zurig, zweetkaas (Laudable
herinnering), appel, turf. Smaak is ruw, prikkelend en niet goed in
balans. Veel minder zoet dan de distilleerderij botteling en met een
Caol Ila achtige plantensmaak. Droge en weinig indrukwekkende
afdronk. De voorafgaande Quarter Cask was stukken beter! |
S |
Laphroaig:
Laudable 1985, 15Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask |
65 |
Mystery
guest bij Erik op 29 mei 2005. Een vreselijk ranzige neus van
Zwitserse kaas en zweetvoeten naast citrusfruitigheid. De smaak valt
mee t.o.v. de neus, maar is ruw en prikkelend. Droog bourbonwood in
de afdronk. Overall echt onplezierig. Grote verrassing als dit een
Laphroaig blijkt te zijn. Ik begrijp denk ik waarom het onder een
andere naam gebotteld is; dit scoort nog ver onder de flessen die
Douglas Laing wel met de naam Laphroaig durft te bottelen. Dit soort
flessen kost je op een gegeven moment wel je reputatie als
bottelaar. |
S |
Laudable:
zie Laphroaig |
|
|
|
Leapfrog:
zie Laphroaig |
|
|
|
Ledaig:
zie Tobermory |
|
|
|
Linkwood
1974-2005, 30Y, 54.9%, Rare Malts |
90 |
2e
op Diageo Rare Malt/Premium Malt presentatie Brummen 26-9-2005. Neus
is onverdund al genieten: elegant, belegen malt, prachtig rijp fruit
(banaan, perzik, pruimen), honingzoet, ladingen vanille, vers brood,
malty, mooi hout. De smaak is zacht en heel zoet; pure nectar met
vrijwel alles wat er in de neus te ontdekken viel met daarbij nog
wat rokerige turfsmaak op de achtergrond. Water toevoegen is niet
noodzakelijk; levert geen verbetering van neus en/of smaak. De
afdronk is net als de voorafgaande Glendullan weer eindeloos lang,
filmend, zoet en helemaal op het einde wat droog met een
gemberachtige nasmaak. Perfect in balans. Beste Linkwood tot nu toe
en in November 2005 een fles aangeschaft. |
B |
Linkwood
1968-1996, 40%, G&M |
89 |
Super
Wigman Tastung 2004. Beste fles uit de eerste ronde. Neus is zacht
en zeer fruitig (mango?), malt, vanille en honing. Ook de smaak is
heerlijk zacht, mellow en fruitig. Prettige afdronk. Geen banaan
vandaag... |
S |
Linkwood-Glenlivet,
17Y, 55.5%, Sherrywood March 1978 - July1995, Cadenhead |
89 |
Bezoek
aan Michiel op 12-5-2004. Neus: kersen, sherry, hout. Smaak:
superfruitig, hout en sherry prachtig in balans. Bijna
port/wijnachtig in smaak. Nectar. De voor Linkwood karakteristieke
banaansmaak is opvallend afwezig. |
S |
Linkwood
1974, 23Y, 61.2%, Rare Malts |
88 |
Toegift
bij Jos op 16-4-2005. Neus: banaan, appel, honing, malt, vleugje
turf. Smaak is zoet, minty en straf alcoholisch. Met een scheut
water gaat het veel beter met de smaak: zeer fruitig (banaan,
citrus, appel), zeer malty en honingzoet. Afdronk is prikkelend,
droog en met een vleugje turf. Genietwhisky als hij eenmaal op de
juiste sterkte is gebracht. |
S |
Linkwood
1987-2003, 45%, cask 4149, Samaroli. Port finish 2nd fill april
2003. |
87 |
Supertasting
Andre 29-102005. Neus: heerlijk zoet, aardbei, perzik, banaan,
kokos, melkchocolade. Smaak is ook suikerzoet, zacht, malty,
walnoten, zeer fruitig (frambozen, citrus, banaan). Fraaie zoete
afdronk vol sinas met een licht bittertje naast het hout. Voor de
liefhebber van portfinishes... |
S |
Linkwood
25Y Gordon & MacPhail |
85 |
1e/2e
voor het eten bij Andre (29/12) in een ongelijke dubbeltest met de
11Y. Dit is klasse beter met meer hout, zoet rijp fruit, honing en
een heerlijke lange afdronk. Eindelijk een Linkwood die aan de
puntenverwachting voldoet! |
S |
Linkwood,
13Y, 50%, Rum Finish, Old Malt Cask Douglas Laing |
85 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (20e). Neus: malty, rook, leer, krenten, aarde. Smaak
is fruitig (banaan), kruidig, malty en prikkelend. Heel rijk van
smaak en prachtig in balans. Veel vanille in de zachte afdronk. |
S |
Linkwood
19Y, 60.6%, Distilled 26-11-1985, Bottled 5-4-2005 from bourbon cask
number 4543, 233 bottles. Dewar Rattray Cask Collection. |
83 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (13e). Neus is zeer vol en
honingzoet, maar erg alcoholisch. Smaak is ook tamelijk gesloten,
maar wel heel zoet. Met water is de neus vreemd genoeg minder
interessant, maar de smaak is duidelijk beter: malt, banaan,
vanille, hout, maar minder spannend dan de voorgaande Rattray
Speyside. Zonder meer goed, maar zal dit toch niet vaak inschenken. |
S |
Linkwood-Glenlivet,
18Y, 1981-1999, 55%, Cadenhead, bourbon hogshead, 270 bottles. |
82 |
10e
bij Jos op 17-5-2003. Neus is zwaar alcoholisch en geparfumeerd.
Onverdund niet te trekken. Met water mooie opening. Neus wordt meer
bloemig en fruitig (banaan, citrus). Smaak: honingzoet, malty en
fruitig. De afdronk is lang, zoet en filmend met banaan/perzik
nasmaak. De cask strength is in dit geval een beetje nutteloos. |
S |
Linkwood
1988-2000, Signatory Vintage |
80 |
Zoet
en vol van smaak: boterig, fruitig (perzik & banaan), malt,
sherry en iets turf. Verrassend kruidige maar ook iets weeïge en
wat te droge afdronk. Complex en mooi in balans. Door de afdronk wat
afgezakt in punten. |
B |
Linkwood
1989 10Y sherrywood Wilson and Morgan 46% |
80 |
3e
bij de Still 23/2/2001. Neus: belegen, sherry, aarde. De smaak
begint scherp, prettig zoet en is voor een 10Y behoorlijk belegen:
veel hout en sherry. Korte afdronk. Met water slechter (scherper). |
S |
Linkwood
1997, 8Y, 45%, from one single cask. Douglas of Drumlanrig. |
80 |
12e
op festivalvrijdag 2005. Neus: zoet, vanille, banaan, malt, licht
rokerig. Smaak is lekker zoet en fruitig: vanille, banaan, beetje
citrus, cake. De zoete afdronk is mooi filmend. Niet erg complex,
maar wel lekker. Haalt niet de kwaliteit van de oudere Linkwoods in
de lijst, maar voor zo'n jonge whisky is dit helemaal niet slecht. |
S |
Linkwood
10Y 1984-1995 ; Signatory Vintage Cask Strength |
79 |
Verwachting
was hoger; nog eens proberen met een gewone distilleerderij edition |
S |
Linkwood
11Y 1989 The Ultimate Single Malt |
78 |
1e/2e
voor het eten bij Andre (29/12) in een dubbeltest met de 25Y. Een
plezierige smaak om te starten (zoethout, sherry, licht rokerig)
maar er zit een onaangename lijmachtige bijsmaak en lucht aan. |
S |
Linkwood
12Y, 43% Claret Wood Finish, Chieftain's Choice |
78 |
1e
op Chieftain's tasting met Jim Murray (opening whiskyfestival 2003).
Typische rosé kleur. Neus is zoet, fruitig en wat muf. Smaak is
zacht, wat vettig, zoet fruitig. Complex en wat minder malty &
banaan dan gebruikelijk bij Linkwood. Afdronk is droog, prettig maar
na langere tijd wat bitter en muf (2 strafpunten). |
S |
Linkwood
1990-2003, 13Y, 43%, sherry butts 4803-6. Signatory Vintage. |
71 |
Value
for money inbreng op genietschapsbijeenkomst 12-6-2004. Neus is niet
aantrekkelijk: malt, zwavel, gekookt ei, licht fruitig. Smaak valt
onverdund ook bijzonder tegen. Met wat water komt er wat meer
fruitigheid (banaan, perzik), maar de leersmaak verpest de balans.
Ook de afdronk is behoorlijk lijmachtig en weeig. Dit drink je niet
echt voor je plezier, dus niet op het gebruikelijke Linkwood niveau. |
S |
Linkwood
1989 10Y sherrywood Wilson and Morgan 46% |
70 |
8e
op whiskyfestival 22 nov 2002. Neus: ranzig. Smaak: mist de Linkwood
zoetigheid, niet lekker, snel vergeten. Nauwelijks sprake van
afdronk. |
S |
Linlithgow:
zie St. Magdalene |
|
|
|
Littlemill
14Y, 1989-2003, 61.9%, Cadenhead's, Bourbon cask (294 bottles) |
83 |
Geproefd
en halve fles gekocht in Cadenhead shop Amsterdam op 29-11-2003. Op
cask strength absoluut niet te doen. Met veel water (bijna 1:1) nog
steeds vrij scherp, maar wel met een zoete, fruitige smaak. De
kracht van een Magdalene Rare Malt met een uitstekende afdronk.
Blijft laag in punten doordat de eerste smaak gewoon niet zo lekker
is. Wel een interessante whisky met veel ontwikkeling (81). Op avond
HOD10 opnieuw geproefd en iets verder opgewaardeerd. De scherpte
valt nu wel mee en er is beduidend minder water nodig om te openen.
Ontwikkeling blijft boeien. |
B |
Littlemill
1975-1999, 40%, exclusieve distillery editie in houten kistje. |
80 |
Lochranza
Hotel bar op Arran (1e wis, 2e avond) . Prachtige koperkleur. Neus
is heel zoet, fruitig en veel hout. De smaak is likeurachtig zoet,
fluweelzacht en viskeus. Afdronk ook zeer zoet met veel coating.
Niet helemaal mijn type whisky. |
S |
Littlemill
1990, Signatory, 43%. Bottled in 2001. |
77 |
3e
wis in Whisky Store Glasgow. Een frisse, fruitige neus. Smaak ook
fruitig en erg glad. Een beetje " Ultimate " bijsmaak.
Afronk wat zepig. Minder zoet dan de gewone 8Y. |
S |
Littlemill
8Y |
72 |
Verdient
misschien beter maar is naar mijn smaak veel te zoet. Herkansing
waard wegens gestegen waardering voor zoetigheid. |
B |
Littlemill
1990-2001, 43%. Oak Cask
2958. Signatory |
58 |
1e
met Huub op 17-4-2003. Bijna kleurloze whisky! Zeer aromatische
neus: veel perzik, vanille, abrikoos en een wat minder plezierige
wasachtige leergeur. Smaak: veel minder fruitig dan verwacht, wel
veel vanille, grassig, droge Martini. Afdronk: superdroog en
onplezierig. Afdronk is zo slecht dat het restant in het glas niet
meer wordt opgedronken. |
S |
Loch
Fyne blended whisky, 40% |
73 |
Geproefd
by Loch Fyne op 28 mei 2004. Neus met veel malt, enigszins turf,
vanille, fruit en beetje goedkoop. Smaak is een neutrale blended;
drinkbaar maar niet indrukwekkend. Droge afdronk met hout en
vanille. Miniflesje gekocht en ingezet als mystery guest voor
genietschap op 12 juni 2004. Slaat geen gek figuur. |
S |
Loch
Lomond: Inchmurrin, no age, 40% |
66 |
Rare
neus: oplosmiddel (IPA, Ether), malt, kaneel, zoet fruit (tutti
frutti?). Smaak is prikkelend, vol fruit (Banaan), toffee, vanille,
licht turf. Met wat water verdwijnt etherlucht om plaats te maken
voor kruidige Maggismaak en meer sherry. Wordt ook scherper met
water. De afdronk is kort en droog en lijkt weinig bijzonder (72).
Er ontwikkelt zich echter een droge mond die zijn weerga niet kent;
veel strafpunten hierdoor. Dan maar liever een goede blended. |
S |
Loch
Lomond, no age, 40% |
59 |
Miniatuurtje
gekocht bij Loch Fyne en ingezet als mystery guest voor het
genietschap op12 juni 2004. Neus is wat goedkoop, muf, malty en
leerachtig. Na de zeer onplezierige neus heeft de smaak meer fruit
dan verwacht, malt, vanille, rozijnen. Redelijk zacht, maar verder
weinig ontwikkeling. Naast een Loch Fyne blended whisky blijft hier
niets van over. Afdronk is helaas ook erg slecht: een droge en
onplezierige nasmaak. Dit was het wel met Loch Lomond voor mij;
allemaal colawerk. |
S |
Loch
Lomond: Old Rhosdhu, no age, 40% |
55 |
Neus
is goedkoop en muffe rozijnenlucht (Drumguish?). Smaak valt dan in
eerste instantie mee: erg zacht, glad filmend en wat fruitig
(abrikoosachtig). Weinig ontwikkeling verder en na enige tijd gaat
de nasmaak echt tegenstaan. Viel niet mee om het glas leeg te
drinken. Niet meer proberen! |
S |
Loch
Ranza |
60 |
Souvenir
van Arran smaakt nergens naar. Zoet, fruitig, maar vooral vlak en
velpon. Afdronk is lijmig en verpest je smaak (55). Tweede keer
proeven bevalt iets beter, maar het blijft duidelijk niet voor je
plezier categorie. Wat meer turf geproefd naast de abrikoos in
velpon. Scherper en assertiever dan in herinnering. Afdronk nog
steeds slecht. Toch hoeft dit zeker niet onder de Old Rhosdu te
staan. Derde keer net op voldoende gewaardeerd. |
S |
Lochnagar:
Royal Lochnagar Selected Reserve, 43% |
85 |
Inzet
Huub op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005. Neus: zoet, prachtig
sherryhout en fruitig (rozijnen, druiven, perzik). Smaak is ook
vitaal en komt krachtig binnen met een lading sherryhout, aarde,
vleugje rook, marmelade, rozenbottel, vanille. Gaat onderuit in de
afdronk vol droog hout, maggikruiden en bitterheid (83).
Onmiddellijke herkansing na de Macallan 10Y cask strength &
Aberlour reeks bevalt de afdronk veel beter; maar over
prijs/kwaliteit moeten we het niet hebben. Wel de beste Lochnagar
tot nu toe. |
S |
Lochnagar:
Royal Lochnagar 23Y, 59.7%, Rare Malts Selection |
84 |
Neus:
zwaar alcoholisch maar ook fruitig (citrus). Heftige binnenkomst
maar al snel goed te drinken. Prettige rokerige maltsmaak, noten,
eikenhout en fruitig. Toch wel iets te scherp voor het mooi. Saaie
afdronk met weinig ontwikkeling. Verdunnen met water maakt veel meer
fruitigheid los, maar de smaak gaat niet echt vooruit; wordt zelfs
iets scherper en de afdronk blijft teleurstellend (stopverf): 83.
Voor prijs/kwaliteit verhouding dus weer een misser. Bij volgende
keren proeven (onverdund) stijgt de waardering iets, maar het is
toch niet helemaal mijn smaak. |
B |
Lochnagar:
Royal Lochnagar 12 Y |
74 |
Neus:
mellow malty, licht rokerig, fruitig, sherryhout maar een beetje
muf. Smaak heeft wat sherryhoutkarakter, rozijnen, malt, zoet
(toffee) en behoorlijk wat turf. Afdronk is onplezierig droog en
eindigt bitter. Hoewel smaken interessant zijn is de balans niet
geweldig en de afdronk kost strafpunten. Op proeverij Bussum 2005
voor de derde keer gescoord; voor mij duidelijk midner dan de
voorgaande Auchentoshan 10Y. Eerste deelfles had door vieze nasmaak
(kurk??) een score van slechts 71. De tweede keer proeven beviel ook
matig: goed begin en fraaie complete smaak maar wederom een matige
kurkdroge afdronk (74). |
S |
Lochside
35Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask, Dec. 1966 - Jan. 2002 (216
bottles). |
90 |
Geproefd
bij Jos op 16-4-2005 (fles Erik). Neus is ENORM! Een prachtige zoete
fruitigheid a la Peerless maar veel krachtiger (ananas, perzik,
peer, tropisch fruit). Menthol, hout, beetje rook. Zeer complex. Na
het neuzen volgt een muur van smaak: vettige malt, gember, enorm
fruitige zoetheid, mentholfris. Afdronk is lang en zoet met een
prettig bittertje. |
S |
Lochside
35Y, Distilled 22-12-1966 and bottled Nov. 2002, 51.3%, Jack
Wieber's Premier Malts, cask #7541. |
90 |
Super
Wigman Tastung 2004. Geen notities gemaakt bij deze whisky (88).
Herkansing op 14 juli 2005 met Michel en op 16 juli alleen. Neus:
heerlijk zoet (Bruichladdich 1970 associatie), kersen,
eucalyptus/menthol/mint en een tikje te alcoholisch. Smaak is
geweldig vol, zoet, minty, fris en fruitig (kersen, appelstroop).
Zeer intens met wat overheersende hout en mentholsmaak, die
doorzet in de filmende afdronk (effect van een Fisherman's Friend op
neus en keel, maar de sherryhout en kersensmaak in de mond blijft
fabuleus). |
S |
Lochside
22Y, 50%, Douglas Laing Old Malt Cask |
84 |
2
keer geproefd uit miniatuurtje op 28 mei 2004. Neus is uitnodigend:
licht en fruitig (ananas, gember, citrus), veel vanille. De smaak is
prima, maar valt wat tegen t.o.v. de neus; bitterder dan verwacht.
Balans is matig en de afdronk is prettig maar niet indrukwekkend. |
S |
Lochside
18 Y (Murray and Mc. David) |
82 |
Stevig
alcohol, maar toch heel zacht. Veel graan, zacht fruit en iets van
hazelnoot? Nauwelijks turf/rook. Afdronk lang, zeer verwarmend maar
een beetje saai. Tussen Longmorn & Singleton. |
S |
Lochside
1981-2002, 50%, cask # 654. Lombard's Jewels of Scotland series |
81 |
Whiskyfestival
Den Haag 2003 (14e). Klein slokje van Jos kunnen proeven. Neus:
fruitig, malt, etherisch. Smaak: zoet, fruitig, malt, plakkerig.
Afdronk: droog en zoet. Te kort na de Brora's geproefd om goed te
kunnen scoren. |
S |
Lochside
23Y, 56.7%, Port Hogshead, distilled 1981 and bottled Feb. 2005,
Cadenhead |
80 |
11e
op festivalzaterdag 2005. Neus: mooie sherrywoodachtige neus, zoet
fruit, leer en hout. Smaak is verwarmend met veel zoet fruit
(kersen, aardbei, perzik) en naar mijn smaak wat teveel hout.
Afdronk is zoet en droog. |
S |
Locke's
Malt (Irish Whiskey) |
80 |
Grote
meevaller in vergelijkende test met Bushmills. Kan zich meten met
Edradour, Balvenie en Glenmorangie; meer rook dan Glenmorangie, maar
een iets te droge afdronk. |
B |
Lombard
Pebble Beach, 40% |
50 |
3e
op whiskyfestival 23 nov. 2002. Neus is onplezierig, industrieel,
ziltig. Smaak: goedkoop & vies. Afdronk: smerig. De hele serie
van 6 fantasienamen meteen links laten liggen. |
S |
Long
John Pure Malt |
79 |
Eindejaarsproeverij
Almere 2004. Mystery guest van Gert bij de toegift. Neus: vanille,
malt, fruit (banaan), leer. Smaak is een mooie combinatie van zoete
malt met veel boterige vanilletrekjes en enige maritieme invloed.
Doet iets aan Bunnahabhain denken. Afdronk is lekker vettig. Een
mooie rehabilitatie voor Long John in de lijst. |
S |
Long
John |
40 |
waarom
zou je dit nou puur opdrinken? |
S |
Longmorn
1969, 61.5%, Gordon&McPhail, no age, bottled before 1991. |
94 |
Super
Wigman Tastung 2004. De winnaar van de avond. Smaakervaring doet
zeer sterk aan de Scott's Selection denken. Heftig sherry, veel
kersen, kruidig, enorm complex. In herinnering net iets minder
clean, maar naast elkaar zouden ze wel eens gelijk kunnen scoren. |
S |
Longmorn-Glenlivet
1971, 28Y, 57.8%, Scott's selection Sherrywood |
94 |
Bij
bezoek aan Michiel op 12-5-2004 de tweede variant
van de legendarische Scott's botteling geproefd na een reeks
sublieme Springbanks. De neus is weer een geweldig feest met veel
hout en kersen. Ook de smaak en afdronk hebben alles van de 58.6%
editie. Lijkt iets vetter en minder clean van smaak. Weet niet zeker
of het nu echt een punt scheelt met de 58.6%, maar bij deze tasting
komt hij niet boven de Springbanks uit. Jackson durft slechts 62
punten aan deze fenomenale wis te geven in zijn Malt whisky
companion 5e editie 2004! |
S |
Longmorn-Glenlivet
1971, 28Y, 58.6% Scott's selection Sherrywood |
93 |
4e
op whiskyfestival 2000 en een grote verrassing! Bijna rode kleur en
uitermate complexe neus; iets van oude Macallan en de nectar van
Glenfarclas 105 maar veel zoeter. Smaak is ruig en met veel hout;
ladingen sherry, kersen, kruiden, kaneel, honing, mout en rook.De
houtige afdronk is heerlijk en extreem lang en overstemde op het
festival 2000 tenminste de volgende 2 wissen. Februari 2001 mijn
eerste fles boven de 200 gulden gekocht. Groot succes op
HOD-proefavond 4: door 4 personen een fles gekocht. Toevoeging van
Huub: "Madeira". Toevoeging van Jim Murray op Islay whisky
festival 2002: "the cleanest sherry taste ever". Eind 2002
een tweede fles gekocht die gepland staat voor opening in 2012 (96).
April 2005 gaat er weer eens een fles open bij Jos en waar ik al een
beetje bang voor was gebeurde; mijn enigszins veranderde
smaakvoorkeur kent geen 96 punten meer toe aan deze klassieker. De
geur en smaak is nog steeds fantastisch (beetje water erbij heeft nu
ook duidelijk mijn voorkeur), maar het hout vind ik nu overdadig. |
B |
Longmorn
1967, 35Y, 57.1%, sherry cask, James MacArthur |
92 |
12e
op festivalzaterdag 2005. Neus: zwaar sherry, kruidnagelen, kersen,
leer. Smaak heeft enorme power. Zwaar sherrywood, kersen, chocolade,
anijs, bittere chocolade. Strafpuntjes voor de wat droge afdronk die
een minty after-eight achtige nasmaak krijgt (en dat is geen
compliment). Moet wel boven de Coopers Choice 32Y blijven. |
S |
Longmorn
1973-1995, 58.6%, Specially selected for the Scotch Single Malt
Circle |
92 |
Super
Wigman Tastung 2004. Zeer rijke en volle neus met veel sherry en
kruiden. Smaak heeft zeer veel hout, super sherry, kersen,
kruidnagel, drop. Droog maar niet overdadig, verwarmend en complex.
Zeker vergelijkbaar met de Cooper's Choice. |
S |
Longmorn
32Y, 1969-2001, Coopers Choice, 46% |
91 |
De
uitsmijter bij Jos 20-4-2002. De neus is weer zwaar kersen en kaneel
en lijkt veel op de Scott's botteling. Smaak is veel minder
explosief, maar blijft een ontdekkingsreis. Voor een 32 jaar oude is
de afdronk een stuk minder houterig dan verwacht (91). Fles juli
2003 geopend en een dubbeltest met de Scott's gedaan. Deze is
duidelijk veel minder clean en maakt minder indruk door het lagere
alcoholpercentage, maar overall toch ook een uitstekende whisky.
Blinde dubbeltest met Macallan 18Y wordt gewonnen door Longmorn! |
S |
Longmorn
20Y, 54%, oak refill cask # 2748, distilled on 25-10-1984 and
bottled on 28-09-2005, 235 bottles, Dewar Rattray. |
90 |
8e
op festivalzaterdag 2005. Neus is zeer krachtig, kruidig en rokerig.
Mooie malty en houtig. De smaak is ook powerful en verwarmend; zo
mogelijk nog intenser dan de voorafgaande Glenmorangie 30Y. Laurier,
drop, anijs, clean hout, malty en vanille. Prachtig in balans en ook
in de afdronk blijft alles goed gaan. Het hout is zeer aanwezig,
maar blijft getemd door de andere smaken. Aanschaf waard! |
B |
Longmorn
1969, work in progress distilled on 13 May 1969 and tasted on 2 May
2005, 55.6%, Sample from 2nd refill hogshead. |
89 |
Geproefd
als 6e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005 na bezoek aan de
distilleerderij. In 1969 was Longmorn nog privé-bezit met eigen
maltings, houten washbacks (nu RVS) en kolengestookte stills (nu
stoom). Mooie gouden kleur. Neus is rokerig, zeer mellow en rijk in
fruit (perzik, abrikoos, marmelade, mandarijn). Prachtige belegen
zoete fruitige malt en wat bittere houtsmaak. Heerlijk zacht ondanks
het hoge alcoholpercentage. Eindeloos lange zoete en rokerige
afdronk met veel hout die wat droog en bitter eindigt. Prachtige
whisky die zeker aan botteling toe is;misschien zelfs al iets
eroverheen! (91). Rianne's sample meegenomen en op 24 mei 2005 met
Huub geproefd als 8e en laatste. Met water erbij iets fruitiger in
de neus, maar vooral rokeriger en minder bitter. Het bittertje
bevalt nu minder goed en wordt iets storend. Punten komen niet boven
de voorafgaande Balvenie Single Barrel 25Y. |
S |
Longmorn
17Y, 55.1%, 1987-2004, Chivas Brothers Cask Strength Edition, Non
Chill-Filtered Single Speyside Malt Whisky, Batch No. LM 17 002 |
88 |
Geproefd
als 5e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005 na bezoek aan de
distilleerderij. Cask strength botteling uit een vatting van 2
vaten. Neus: Minder complex dan de voorafgaande 15Y en tamelijk
gesloten, zeer creamy, boterig, vanille en eiken. Smaak is zacht en
filmend op cask strength! Honingzoet, rokerig, kruidig en complex.
Met water toevoegen wordt de neus fruitiger, maar de smaak scherper.
Heerlijke lange zoete afdronk met een peperige nasmaak (87).
Uiteraard flesje gekocht ondanks dat de score niet boven de
standaard 15Y komt! Op 17-12-2005 een puntje minder na de Strathisla
in dezelfde reeks en op 21-2-.2006 in dezelfde volgorde juist een
puntje erbij. Een echte genietwhisky die onverdund het lekkerst is. |
B |
Longmorn-Glenlivet
25Y, 40%, Gordon&McPhail |
88 |
Eindejaarsproeverij
Almere 2004. Inzet van Huub (1e). Een fantastische complexe neus die
een hoge score lijkt aan te kondigen: prachtige belegen houtgeur,
zoet rijp fruit (kersen, mandarijn), graan, vanille en licht
kruidig. De smaak valt iets tegen na de neus: weliswaar prachtig vol
en heerlijk fruitig maar ook wat onplezierig stroef en droog. Na
enige tijd komt mooi rook en as naar voren in de smaak. Met wat
water duidelijk fruitiger (meer citrusachtig) en bloemiger.
Houtsmaak is mooi, maar eindigt echt veel te droog en bitter. De
fruitigheid blijft lang hangen. Zonder die stroefheid zou het in de
90 punten zijn. Prachtige start van een topproeverij. Tweede keer
proeven in 2005 geeft dezelfde score. |
S |
Longmorn
15Y, 45% |
87 |
Ergens
tussen Glenlivet en Cragganmore was de eerste indruk (85). Na jaren
weer eens geproefd bij Jos op 18 juni 2004. Uitstekende complexe
neus: hout, malt, kruiden, citrusvruchten, anijs. Mooie cleane
smaak; waarschijnlijk voornamelijk bourbonvaten, maar wellicht ook
wat sherryvat gerijpt. Kruidig, complex en uitdagend met slechts
licht turfkarakter. Afdronk ook kruidig en prikkelend met een
nootachtige nasmaak. Prachtig in balans. Als dit spul op vatsterkte,
unchillfiltered en zonder caramel zou worden gebotteld zou het wel
eens in de 90 kunnen scoren. Tweede fles aangeschaft (87). Na
dubbeltest met de G&M Longmorn-Glenlivet 25Y op 18-12-2004 (+
mystery guest performance) punten gehandhaafd. Deze verliest op de
neus, maar is spannender van smaak. Ook op proeverij Bussum 2005
weer een uitstekende indruk. Werkelijk een prijs/kwaliteit topper in
de lagere prijsklasse. Als 4e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005
na bezoek aan de distilleerderij identieke score. |
B |
Longmorn-Glenlivet
12Y, 40%, Gordon & Mc. Phail |
87 |
Neus:
sherry, rokerig, complex, ruig, begin van kersen. Smaak: veel hout,
malt, kersen, beetje scherp. Afdronk: lang, heerlijk en complex.
Duidelijk op weg naar de smaak van de 28Y! |
S |
Longmorn-Glenlivet
1983, 20Y, 54.5%, Scott's selection. Sherrywood |
85 |
18e
op festivalzaterdag 2004! Neus: jummie! Sherry, kersen, hout,
kruidig. Smaak valt dan enorm tegen; duidelijk ranziger dan de 1971
en erg scherp. Met flink water komt de smaak los: veel fruitiger
(kersen, perzik, citrus), duidelijk sherryhout, malt en een vleugje
turf. Iets bittere droge afdronk. Had geen moment verwacht dat de
fameuze 1971 benaderd zou worden, maar toch eigenlijk wel dat hij de
kwaliteit van de 15Y distilleerderij editie zou halen. Nee dus. |
S |
Longmorn-Glenlivet
12Y, 40%, Gordon & Mc. Phail |
82 |
4e
bij Andre op 4-1-2003. Nieuwe entry wegens het grote verschil met
het 5 cl flesje. Neus is malty, rokerig en de kersengeur is afwezig.
De smaak is stevig en vol met veel sherry, vanille, turf & rook.
Afdronk is zoet en scherp. Duidelijk een andere selectie. |
S |
Longmorn
1988, 13Y Coopers Choice |
80 |
1e
bij Jos 20-4-2002. Neus: hout, sherry, zoet. Komt stevig binnen met
volle rokerige houtsmaak. Prettig zoet met een aparte bijsmaak. Erg
droge afdronk met veel hout en iets lijmig. Kan niet tippen aan de
15Y distilleerderij edition. |
S |
Longmorn
8Y, work in progress. Cask strength sample from first fill bourbon
barrel 2 May 2005 |
78 |
Geproefd
als 3e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005 na bezoek aan de
distilleerderij. Na het zeer matige hogshead sample van 8Y oud is
dit een geweldige illustratie van het enorme effect dat een vat
heeft op de smaak. Ondanks de jonge leeftijd is dit al heel
genietbare whisky. Neus is creamy met veel meer vanille dan het
hogshead sample. Prachtig zoet fruit (perzik, peer, mandarijn) en
graan. Zeer rijk en vol van smaak; romige malt, vanille, perzik. Met
water verdunnen tot circa 45-50% geeft een nog frissere neus, maar
vooral een zachtere smaak met nog meer mellow vanille. Waar zijn de
kruiden? Prettige zoete licht droge afdronk. |
S |
Longmorn
14Y, 55.3%, Dewar Rattray, American Oak |
77 |
13e
op festivalzondag 2004 en 6e op Dewar Rattray masterclass. Mooie
cleane en neutrale neus met vooral malt, beetje turf en citrusfruit.
Smaak is fruitig, harsig en gesloten. Met water wordt de neus veel
mooier: meer fruit (nu ook peer/ananas naast citrus) en florale
geuren. Ook de smaak is fruitiger en de harsigheid is weg. In plaats
daarvan echter oily en licht ranzig niet goed thuis te brengen
bijsmaakje. Te weinig tijd voor afdronk, die in ieder geval droog
gaat worden. Niet de meest indrukwekkende Longmorn. |
S |
Longmorn
1990, Marsala finish, 46% Wilson & Morgan |
76 |
6e
op whiskyfestival 23 nov 2002. Neus: uitnodigend met rook en
verborgen fruit. Smaak is vreemd en complex: naast fruit en malt
iets waarvan je denkt "vind ik dit wel lekker?". Afdronk
is droog met een potpourri van smaken. Rommelig en niet in balans.
Waardering zeer lastig te geven; kan makkelijk +/- 4 punten zijn
(blijft ondermaats voor een Longmorn). |
S |
Longmorn-Glenlivet
12Y, 40%, Gordon & Mc. Phail |
73 |
Weer
een variant op de 12Y Longmorn en deze valt op 24 feb. 2004 niet
mee! Nieuwe entry wegens het grote verschil met de 2 voorgaande
samples. Neus is malty, sherry, hout. Zware geur en licht ranzig.
Smaak is zoet fruitig (appelachtig) met veel hout maar een
onplezierige bijsmaak. De afdronk is extreem lijmig (het was niet
voor niets een postzegelavondje bij Huub) |
S |
Longmorn
8Y, work in progress. Cask strength sample from Hogshead 2 May 2005 |
65 |
Geproefd
als 2e op de Longmorn masterclass 2 mei 2005 na bezoek aan de
distilleerderij. Hogshead (250l) is gemaakt van rebuild ex-Bourbon
vaten en wat nieuw eiken. Neus: zeer fris, citrusfruit, malty,
vanille. Onverdund erg ruw en spiritachtig. Met water naar circa 40%
verdunnen geeft mooie ontwikkeling in de neus: bloemengeur en nog
meer citrus. Smaak wordt zachter en honingachtig. Kruidigheid
vergelijkbaar met spiritsample; nog steeds weinig dus. Cleane
bourbonwood smaak, maar nog steeds wat spiritachtig. Afdronk is
droog en onplezierig. Duidelijk nog niet af. |
S |
Longmorn
New make spirit, circa 67.5% |
30 |
Dit
is geen whisky maar vers distillaat voor het een vat in gaat.
Geroken en beetje geproefd als 1e op de Longmorn masterclass 2 mei
2005 na bezoek aan de distilleerderij. Neus onverdund is weer de
bekende afschuwelijke jeneverachtige alcohollucht. Op advies wordt
de spirit door de handen gewreven zodat de alcohol verdampt. Er
blijft een pure graanlucht achter! Vervolgens met water verdunnen
naar 20-30% (2:1) wat een fruitige geur losmaakt (appel, calvados?).
Ook de smaak is fruitig naast de gerst en reeds licht kruidig.
Vettige onplezierige nasmaak. |
S |
Longrow:
zie Springbank - Longrow |
|
|
|
Lot
no. 40 from D. Michael Booth. Single Copper Pot Still Canadian
Whisky from a mash of small grains and malted rye. |
68 |
Smaakt
als een Bourbon met een velpon blended bijsmaak. Een heel andere Rye
dan Sazerac. Minder prettige Nosing rariteit van Gert (2/3/2002; 70
punten) Herkansing in 2004. Neus: vanille, kaneel, kruidnagel,
fruitig (appel), hout. Smaak: veel lichter dan een Bourbon maar toch
veel hout, honing en vanille in de eerste smaak. Later komen velpon,
mint en kokos boven. Afdronk droog en plakkerig (73).
Bij nader inzien wel een rijke whisky, maar ik heb toch
liever de lichtheid van Canadian Club & Seagram VO of een Ierse
whiskey dan dit. Derde keer proeven op ALX4 avond: weer terug naar
niet voor plezier categorie ("Cetabever"). |
S |
Mac
Lean, 40%, Blended scotch Whisky |
56 |
Een
onbekende wis in een hotelbar (Cumulus, Helsinki 2004) betekent niet
altijd een ontdekking. De neus doet al weinig goeds vermoeden:
velpon, malt, beetje vanille. Smaak
is redelijk zoet en gebalanceerd, maar vlak en saai. Afdronk is vies
plakkerig en een beetje leerachtig. |
S |
Macallan
30Y, 43% |
93 |
Geproefd
bij Glenturret op 28 mei 2004; meteen in een dubbeltest met de 25Y.
Prachtige belegen neus, hout, sherry, vanille en nog steeds
verrassend fruitig na al die jaren. De smaak is typisch Macallan,
stroperig, fruitig (perzik), prikkelend, verwarmend en zeer complex.
Minder zacht dan de 25Y. Heerlijke zachte afdronk, die totaal niet
wordt overheerst door het hout. |
S |
Macallan
Gran Reserva 1979, 18Y, 40% |
92 |
Grande
finale bij Gert (2/3/2002). Dubbeltest met 18Y 1980. De Reserva is
minder expressief in de neus dan de 1980, maar duidelijk veel
zachter van smaak. Afdronk met veel hout, prettig droog en zoet.
Paar druppels water (ondanks de 40%) maakt hem wat losser. Arbitrair
puntje verlaagd met de 18 Y 1980. |
S |
Macallan-Glenlivet,
20Y, 46%, Cadenhead's Black Label |
92 |
Super
Wigman Tastung 2004. Een na beste van de avond. Neus: fris, fruitig,
perzik, malt, vanille. Smaak is prachtig subtiel bourbonhout en wat
een fruitsmaken! Een bourbongerijpte Macallan kan toch een
ongelofelijke traktatie zijn en is zo anders de zwaar sherried
owner's bottelingen. Afdronk blijft maar doorgaan en er blijft wat
te ontdekken. Een zeer rijke whisky. |
S |
Speymalt
from Macallan distillery 1975 Vintage. Bottled 2001. Gordon &
Mc. Phail 40% |
92 |
1e
in Schotland gekochte fles (Loch Fyne) op 23 mei 2003
gaat 's avonds op Islay meteen open. Neust meteen als een
topper: heerlijk subtiel, sherry, kersen, banaan, belegen en zoet.
Smaak: zeer zacht, subtiel zoet, heerlijke houtsmaak die totaal niet
overheerst. De honingzoete smaak blijft maar doorgaan terwijl turf
en rook langzaam opkomen in de nasmaak. Bij de volgende slok blijft
de rooksmaak aanwezig. Perfecte droge en zeer lange afdronk:
heerlijk zoet, licht kruidig. Formidabele balans! De eerste topper
is binnen op dag 1. Thuis referentietest t.o.v. van 18Y
distilleerderij editie: Speymalt superieur wegens subtielere smaak
en mooiere balans. Punten bevestigd als 3e bij Gert op 21-2-2004
(ref. 12Y & 15Y). |
B |
Speymalt
from Macallan distillery 1978 Vintage. Gordon & Mc. Phail 40% |
91 |
8e
bij Huub (31-8-2002). Neust meteen al als een topper, met veel
sherry, malt en zoet. Smaak: filmend, zacht, hout, met ook wat
lichte fruit. Perfecte gladde afdronk met veel sherry en hout.
Prachtig in balans. Wat een verschil met de Speymalt 1991. |
S |
Macallan
1968, bourbon cask 6850, cask strength, Murray McDavid Mission
series |
90 |
Geproefd
op Jim McEwan Masterclass op 25 mei 2003 in warehouse Bruichladdich
distilleerderij. Neus: zacht, perzikzoet, uitnodigend. Smaak is
fantastisch zacht, heerlijk honingzoet met veel vanille. Lange
filmende afdronk vol vanille. Een sublieme klassieke Speyside smaak,
die normaal wordt weggedrukt door sherryhout. Zeer interessante
Macallan botteling; potentiële aanschaf. |
S |
Macallan
1973-1999, Scott's Selection, 50.9% |
90 |
Verjaardag
Andre B. (14-1-2004). Neus: honing, malt, perzik, zacht,
uitnodigend, vol en zeer ijk, wasachtig. Smaak: scherpe binnenkomst,
maar dit is bij tweede slok al veel minder. Veel minder sherrysmaak
dan gebruikelijk bij Macallan. Verwarmend, prachtige houtsmaak,
toffee, op het einde beetje turf. Prachtige balans! Droge afdronk is
neutraal met mooie houtsmaak die niet te overheersend is. Met een
beetje water is de "bite" weg, maar de smaak ook minder.
Puur drinken dus. |
S |
Macallan
1975 (18Y; 43%) |
90 |
Dit
jaar heeft wat meer van de 12Y wat betreft rook en cognac associatie
dan de 1980. Verder net zo geweldig. Arbitrair uit de top gehaald na
langzame herwaardering van de 18Y 1980. |
S |
Macallan
1980 (18 Y; 43%) |
90 |
Macallan
was the ultimate sherrywhisky met unieke smaak. Sinds 2000 vele
smaakverwante concurrenten ontdekt en ook vele mindere Macallans
geproefd. De 18Y blijft een topper, maar zakt toch langzaam af in de
lijst! Afstand van de 12 Y door de minder uitgesproken smaak
(cognac/rook) en zachtheid. Verliest in tripeltest van Longmorn 32Y
& Speymalt. |
B |
Macallan
1983 (18Y; 43%) |
90 |
Dit
jaar lijkt erg veel op de 1980. Iets uitgesprokener in de geur; wat
opener in smaak. Arbitrair uit de top gehaald na langzame
herwaardering van de 18Y 1980. |
B |
Macallan
1979 -2004, 51.6%, bourbon cask, Scott's selection. |
89 |
Neus:
heerlijk fris en fruitig, malty, perzik, bourbonwood, vanille. Smaak
is waxy, boterig, vanille, belegen malt en een vleugje rook. De
filmende afdronk is prachtig in balans met een mooie houtsmaak.
Waarom kan Macallan's eigen Fine Oak series niet tippen aan dit
soort bottelingen? |
S |
Macallan
1984 (15Y) |
88 |
Eerste
proefsample tegen 18Y & Ultimate Glenrothes. Neus typisch
Macallan sherry stijl: zoet, hout en rook. Smaak is duidelijk wat
frisser en fruitiger dan de 12 & 18Y. Veel minder hout en ook
wat scherper. De scherpe smaak zet door in de afdronk en voorkomt
een topnotering. |
B |
Macallan-Glenlivet,
Cadenhead 1976-1999, 23Y, 56.2%, sherry butt |
88 |
Mystery
guest bij Andre B 27-3-2004. Neus: Hout, malt, kruidig. Smaak heeft
veel sherry, malt en een licht ziltig karakter. Afdronk is vol, zoet
en filmend. Pure genietwhisky met een prachtige balans. |
S |
Macallan
25Y, 43% |
87 |
Geproefd
bij Glenturret op 28 mei 2004; meteen in een dubbeltest met de 30Y.
Zeer interessant neus: koffie (tia maria), chocolade, hout en
fruitig. Smaak is heel zacht, rokerig en verwarmend: hout, sherry,
zoet en bitter bij elkaar. Lijkt lichter dan de 18Y. Afdronk is
zacht, zoet, droog. Mooi in balans, maar niet beter dan de 18Y. |
S |
Macallan
25Y, 43% Fine Oak Series (2004 botteling) |
87 |
9e
op festivalzaterdag 2004. De nieuwe lijn van Macallan met
grotendeels op bourbonvaten gerijpte whisky wordt met veel bombarie
geïntroduceerd. Subtiele neus doet sterk aan de 18Y Fine Oak
denken: hout, rook, malt en tamelijk gesloten. De smaak is mooi in
balans maar wat is dit ongelofelijk kaal na een Glenfiddich 40Y/30Y.
Gesloten subtiel karakter met veel vanille, rook, hout, turf en nog
steeds vrij fruitig. De afdronk is een stuk beter dan de 18Y:
filmend en verwarmend. Een uitstekende whisky, maar toch minder dan
de klassieke sherrywood 18Y edities of de recente Mission botteling
uit een bourbonvat door Murray Mc David! |
S |
Macallan
Fifties (Decades series; airliner motif), 40% |
87 |
Speciale
travelers serie te vinden in tax-free shops op vliegvelden. Deze
lijkt veel op de Macallan 15Y (1984). Veel rook, sherry, chocolade,
toffee en wat turf. Lekkere gladde afdronk (88). Tweede fles met
iets ander doosje is zeer vergelijkbaar, maar iets minder in balans
en wat stroever in de afdronk, maar het blijft een geweldige
prijs/kwaliteit voor ongeveer 30 euro in de vliegveld tax-free
shops. |
B |
Macallan
Twenties (Decades series; racing car motif) |
87 |
Speciale
travelers serie te vinden in tax-free shops op vliegvelden. Neus
lijkt meer op huidige Macallan met eikenhout, rook en sherry
duidelijk aanwezig. Smaak fruitig, glad en rokerig. Extra punten bij
Andre (29-12-2001); na stukje kaas komt chocoladesmaak sterk naar
voren. Zeer lange gladde afdronk met veel hout. Ook na meerdere
keren proeven nog steeds erg goed. |
B |
Macallan
12 Y, 43%, bottelingen 1999-2002 |
86 |
Zeer
karakteristiek door luxe cognacachtige geur en de uitgesproken zoete
sherryhout smaak. Benchmark sherryvat gerijpte whisky voor
proeverijen. Soms wat overdadig; vooral na kennismaking met de
subtiele 18Y 1980. Na lange tijd weer geproefd bij Gert (2/3/2002)
en verlaagd van 90 naar 88 punten. Arbitrair weer wat lager gezet
(86) na algemene Macallan verlaging en de ontdekking van
"Macphail's Pure Malt Scotch Whisky" bij van Wees. De
bottelingen na 2002 zijn duidelijk minder van kwaliteit! |
B |
Macallan
Thirties (Decades series; ocean liner motif) |
85 |
Speciale
travelers serie te vinden in tax-free shops op vliegvelden.
Veelbelovende neus (malt, rook, turf, fruitig, bloemig, hout).
Mondcontact zeer zacht. Smaak: hout, kruidig, rokerig. Heerlijk maar
ietsjes "gewoon" voor een Macallan. Fijne gladde nasmaak
en droge, kruidige houtafdronk. Na enige keren proeven toch wat
lager in punten gezet. |
B |
Macallan
Vintage 1988, Signatory Millennium Edition |
85 |
Klein
slokje op de proefzolder van Wees; duidelijk minder dan de 12Y
distilleerderij edition, maar hoort wel boven Ultimate's Glenrothes. |
S |
Macallan
12 Y, 1990, 43%, Sherry butt, Signatory |
84 |
Harmonie
3-5-2004. Kleur is veel lichter dan een
gewone Macallan. Neus is behoorlijk anders dan een
distilleerderij botteling; veel frisser, malty, fruitig en leer.
Smaak is zacht, soepel, malty, licht rokerig en behoorlijk zoet
(toffee, caramel). Iets vervelende bijsmaak (leer, tranig). Prettige
lange afdronk met honing, caramel en mooie houtsmaak. |
S |
Macallan
18Y, 43% Fine Oak Series (2004 botteling) |
84 |
6e
op festivalzaterdag 2004. De nieuwe lijn van Macallan met
grotendeels op bourbonvaten gerijpte whisky wordt met veel bombarie
geïntroduceerd. Subtiele neus doet sterk aan de voorgaande 12Y Fine
Oak denken, maar heeft duidelijk meer rook en diepgang. De smaak is
verwarmend en wat zachter, fruitiger (abrikoos) en voller dan de
12Y. Er is echter niet zoveel te beleven naast malt, vanille, rook,
hout, turf en een beetje sherrykarakter. Veel hout in de iets
bittere afdronk. Een prima whisky, maar kan niet in de schaduw staan
van de klassieke sherrywood 18Y edities! |
S |
Macallan
1987-2005, 58.8%, Scott's Selection |
84 |
Geproefd
op Whisky Fair Dufftown 1 mei 2005 (19e). Neus onverdund is zeer
alcoholisch en gesloten. Meteen water toegevoegd en de neus wordt
meteen complex: anijs, fruit, malt, vanille, hout. Prachtige volle
smaak die niet echt aan de standaard Macallan edities (sherry/fine
oak) doet denken. |
S |
Macallan
10Y, 57%, 100 proof |
83 |
Dit
was de eerste keer dat een cask strength versie van een bekende wis
bij mij averechts werkt door de scherpte. Heeft een hoog 12Y
karakter, maar is iets rokeriger en met minder cognacassociatie.
Jaren later arbitrair verlaagd vanaf 87 na declasseren van de 12Y en
het proeven van de gewone 10Y. Aanschaf van de 10Y cask strength
duty free in 2005 bevestigt deze score enigszins. |
S |
Macallan
10Y, cask strength, 58.7% (duty-free edition in red box). |
83 |
Duty
free fles aangeschaft in Johannesburg 2005. Mooie amberkleur en
krachtige zoete neus: sherryhout, abrikoos, chocolade. Smaak is ook
zeer assertief tot scherp, krachtige sherryhoutnectar en alcohol
domineren. In tweede instantie komen de toffee, malt, cacao/tia
maria, rook en fruit pas door. Mooi filmend in de smaak die tamelijk
droog en plakkerig eindigt in de verwarmende afdronk. Met een paar
drupjes water komt meer fruit los (banaan, perzik, marmelade) maar
het wordt wel wat vlakker. Smaak is minder scherp, maar nog steeds
pittig en verwarmend. Afdronk blijft droog. Doorverdunnen naar circa
40% is dramatisch. Het troebele drankje neust al waterig en in de
smaak vooral toffee en hout. Niet meer doen dus. In een blindtest in
blauw glas moet deze wis het duidelijk afleggen tegen de Aberlour
100 proof. Nogmaals onderuit op genietschapsbijeenkomst 15-10-2005
bij Huub naast Lochnagar Selected Reserve. |
B |
Macallan
11Y 43% (1988-2000) Provenance serie ; non-chill filtered and no
additional colouring |
83 |
10e
wis op festival 2000. Een zeer lichtgele kleur(!!). Lijkt absoluut
niet op de Macallan 10Y of 12Y distilleerderij botteling. Heel
interessant; wel sherry, niet te zoet met rijp fruit en boterachtige
smaak. Gaat richting "Speyside smaak". |
S |
Macallan
12Y 43% (1988-2000) Provenance serie ; non-chill filtered and no
additional colouring |
83 |
10e
wis op festival 2000. Een zeer lichtgele kleur(!!). Lijkt absoluut
niet op de Macallan 10Y of 12Y distilleerderij botteling. Heel
interessant; wel sherry, niet te zoet met rijp fruit en boterachtige
smaak. Gaat richting "Speyside smaak". |
S |
Macallan
1990-2002, work in progress, cask 12023 |
83 |
Geproefd
als mystery guest bij Bo$$ op 16-9-2005 uit zijn "eigen"
vat. Neus is typisch sherrywood met toffee, krenten en chocolade.
Smaak is iets te alcoholisch (er is te weinig om met water te
testen), maar heeft mooi sherryhout karakter en zoet fruit. Afdronk
heeft nog teveel droog hout. Hopen dat dit beter wordt in de loop
der jaren. |
S |
Macallan
Elegancia, 40%, 12Y, 1990-2002 |
83 |
3e
bij Andre op 4-1-2003. Mengsel van Oloroso & Fino Sherry vaten.
Neus is veel lichter dan gebruikelijk bij Macallan. Zoet, fruitig
(abrikoos, banaan), malty en wat turf in de verte. De smaak is vol
met vanille, rook en sherry maar helaas ook scherp. Afdronk is
droog, prettig en smaakvol maar blijft prikkelen. Andere fles
verliest op de proefzolder van Wees
overduidelijk van Macphail's Pure malt Scotch van 10Y oud. |
S |
Macallan
Forties (Decades series; locomotive motif) |
83 |
Speciale
travelers serie te vinden in tax-free shops op vliegvelden. Totaal
andere Macallan zonder sherry!! Typische Speyside whisky met veel
malt, rook, bloemen, hout en tikje velpon. Iets scherp in de mond.
Later komt turf, chocolade en rook naar boven. Mooie rokerige
nasmaak en lange gladde afdronk. Start op 85, maar bij vaker drinken
daalt de waardering iets omdat de balans niet helemaal goed is en de
turfsmaak op de lange duur ook niet zo lekker (vergelijk Ardmore).
De Banff van Cooper's Choice is een dubbeltest bijvoorbeeld gewoon
lekkerder. |
B |
Macallan
12Y, 40% Fine Oak Series (2004 botteling) |
82 |
5e
op festivalzaterdag 2004. De nieuwe lijn van Macallan met
grotendeels op bourbonvaten gerijpte whisky wordt met veel bombarie
geïntroduceerd. Subtiele maar weinig indrukwekkende neus met veel
hout, vanille en rook. De smaak is verwarmend met veel malt,
vanille, hout en toch nog wel iets van het oude sherrykarakter.
Minder fruitig dan de eerder geproefde bourbonvat versies van
onafhankelijke bottelaars. Afdronk is droog en weinig interessant
met zelfs een beetje postzegel. Wel iets beter dan de huidige
Macallan sherrywood 12Y versie, maar beduidend minder interessant
dan bijvoorbeeld de Scapa 14Y waarmee de dag begon. |
S |
Macallan
10Y 43% |
81 |
Minder
toffee en meer rook in vergelijking met de Italiaanse 7 jaar versie.
Iets verder in ontwikkeling, maar overall teleurstellend in punten. |
S |
Macallan
14Y, 57.6%, Dewar Rattray, Scottish Oak |
81 |
12e
op festivalzondag 2004 en 5e op Dewar Rattray masterclass. Neus:
vanille, malt, hout, fruitig. Smaak is erg scherp, droog hout,
beetje turf. Mat water wordt de neus wat fruitiger (perzik, meloen)
en komt de turf ook in de neus naar voren. Smaak is nu ook beter;
hout, malt, fruit en beetje turf goed in balans. Droge afdronk
voorzover dat mogelijk te beoordelen was in het moordende tempo van
deze masterclass. Niet de meest geslaagde bourbonexpressie van
Macallan; kan denk ik wel naast de nieuwe fine oak range staan. |
S |
Macallan
12 Y, 43%, bottelingen na 2002 |
80 |
Recente
sherrywood bottelingen van de 12Y Macallan maken steeds zo'n slechte
indruk, dat er een nieuwe entry noodzakelijk is. De neus is niet
meer zo prettig geurend als vroeger en heeft een beetje ranzige
leerachtige geur naast het sherryhout. Nog steeds wat overdadig in
de smaak, die ook bitterder is dan vroeger. Afdronk is erg droog met
teveel houtsmaak. Op 28-10-2004 in Bussum maakt deze whisky geen
beste indruk naast de standaardeditie van Glenmorangie 10Y. Een
duidelijk bewijs dat de sherrywood bottelingen van Macallan
behoorlijk achteruit gegaan in kwaliteit. Waarschijnlijk is het een
goed besluit van ze om op de Fine Oak serie gerijpt in bourbonvaten
over te stappen. |
B |
Macallan
1990-1999, John Milroy Milennium Selection, single cask botteling,
50% |
80 |
Als
blindtest ingebracht door Gert bij Huub als 3e op 31-8-2002. Neus:
hout, malt, fruit, rokerig (tabak?). Smaak: vol en zeer krachtig,
erg zoet, kruidig, scherp. Afdronk: droog, hout, zoet. Met water
veel beter. Het blijft een vreemde zoete smaak, maar de scherpte is
er af. Grote verassing als het een Macallan blijkt te zijn; was
nooit geraden. |
S |
Macallan
7Y 40% (Italian import by Eric Kragtwijk) |
80 |
Verrassende
Macallan! Zoete smaak a la Linkwood (banaan), toffee en in tweede
instantie een forse dosis turf en rook. Zeer veel karakter voor zo'n
jonge whisky, maar nog niet helemaal "af". Uitstekende
lange afdronk zorgt voor bonuspunten. |
B |
Macallan
10 Y 43% Hart Brothers Botteling |
77 |
Proloog
bij Andre (29-12-2001). Neus fruitig, hooi, graan, licht. Lowland
achtig! Smaak zoet, fruitig, licht rokerig en olieachtig. Stroeve
droge afdronk kost punten. |
S |
Macallan
7Y 40% (proeffles bij van Wees) |
76 |
Flesvariatie
bij een distillery versie kan dus ook heel groot zijn! Bij een
vergelijkende test op de proefzolder van van Wees valt deze fles
ontzettend tegen. Leerachtige bijsmaak en geen spoortje van de
lekkere toffeesmaak in mijn eigen Italiaanse fles. |
S |
Speymalt
from Macallan distillery 1991 Vintage. G&M 40% |
75 |
1e
wis bij Henk (19/1/2001): een afgang van Macallan! Neus: graan,
lichte lijmassociatie en iets van banaan. Scherpe lichte smaak;
saaie ontwikkeling en wat droog in de afdronk. |
S |
Macallan
15Y, 60.5%, Cadenhead's |
59 |
Geproefd
(5e) in Cadenhead shop Amsterdam op 7-9-2003. Neus: zwaar sherry,
houtig, weer leerachtig. De smaak is werkelijk verschrikkelijk: de
mooie Macallan karakteristieken worden aangevuld met een viezige
rubbersmaak. En ook de afdronk smaakt naar elastiek. De eerste
Macallan in de niet voor plezier categorie; sample niet eens
opgedronken! |
S |
Macduff
14Y, 58.7%, Bourbon Cask 1383. Distilled March 1991 & bottled
January 2006 by the Harris Whisky Co. |
82 |
5e
op WFNN 2006. Neus: zoet, malty, creamy en een vleugje turf. Smaak:
zoet en scherp. Heeft water nodig. Met water veel toegankelijker.
Heerlijk zoete mellow Speyside whisky zonder veel poespas. Filmende
zoete afdronk met mooie houtsmaak. Niet spannend, maar wel lekker. |
S< |