Proeverijen
Proefnotities Evenementen
agenda |
Ook 2013 zijn we traditiegetrouw weer bij Nico, met de eerste van onze reeks Genietschapsproeverijen, begonnen. Het thema dat Nico dit keer had uitgekozen was Aberlour met een aftertasting zonder planning maar met het vertrouwen dat het wel helemaal goed zou komen (na de hint "Een beetje turf kan geen kwaad voor de tijd van het jaar.") Bij onze aankomst stond de tafel al gedekt op ons te wachten en ook de appeltaart stond daarop al klaar om aangesneden te worden. We waren dus welkom.
De meegebrachte flessen konden we opstellen in de kast en wij zelf werden voorzien van koffie met appeltaart die al dan niet nog verrijkt werd met slagroom. Weldra stond de kast vol whisky en was de schotel met appeltaart leeg. Een goed begin.
Bovenin waren de whiskies neergezet die we voordat we aan het thema van dit Genieten zouden beginnen mochten gaan proeven. Op de 2 planken daaronder stonden nog in willekeurige volgorde flessen met de Aberlour whiskies van het thema. Daaronder alvast een geturfte whisky voor de aftertasting.
Nico had hem al aangekondigd: " jullie krijgen als eerste een mysterie whisky uit Nieuw-Zeeland te proeven." We be-gonnen daarom met de......
Whisky uit Nieuw-Zeeland zie je zelden; alleen de in 2000 gesloten Wilson distilleerderij staat tot nu toe in de lijst van Nico en van de Kiwi Spirit Distillery had nog niemand gehoord. Bij nazoeken op het internet kom je overigens pas bij de echte naam van de distilleerderij: Schnapp Dragon Distillery. Zeker spijt gekregen van de naamgeving. Kiwi Spririt klinkt inderdaad leuker; de fles is rechtstreeks uit Nieuw-Zeeland meegebracht door Rianne. De eerste whiskey van deze distilleerderij die we mochten proeven leidde meteen tot discussie in hoeverre de gangbare regels uit Schotland om distillaat Single Malt Whiskey te mogen noemen hier waren opgerekt. Er is namelijk naast Waikoropupu bronwater, gemoute gerst en gist ook honing in verwerkt (Manuka bush honey om precies te zijn) en het alcoholpercentage is minder dan 40%. De neus is als een zoete likeur, citrusfruit, appel, honing en erg jonge malt die nog wat spirity is. Smaak is apart: de honing komt echt naar voren en walst over de gerst en vanille heen. Wat plakkerige zoete afdronk. Het lege glas ruikt na een tijdje staan ook echt naar honing. Leuk om hem geproefd te hebben naast de appeltaart, maar de Genietschappers liepen niet warm voor deze curiositeit.
In een van de mails, die aan deze proeverij vooraf ging, was er nog een mystery whisky aangekondigd met de tekst: "…eehh ik heb net een perfecte pré tasting whiz ontdekt, graag wat ruimte tussen 1 en 2, punt 1b misschien? " en daarom gingen we (snel) door met deze whisky, de ...
Een heerlijke whisky. Intens van smaak met gedroogd fruit en verassend neutraal in vergelijking met de zwaar sherried bottelingen van 21 en 25 jaar die we eerder in Zwitserland genoten. Veel minder hout dan verwacht na 30 jaar. Mooi houtbittertje naast de cleane malt en het zoete fruit. Lekker en complex, maar de afdronk is erg stroef.
Via via zijn we als Het Genietschap in het bezit gekomen van een nieuwe Jameson botteling om te deze te kunnen proeven. De “Jameson Select Reserve” Ook speciaal hierbij is de bijbehorende luxe houten doos die je niet in de winkels zult aantreffen. Om deze nieuwe botteling goed te proeven hebben we er nog 3 andere bottelingen van Jameson naast gezet. Leuk om ze samen zo head to head te kunnen proeven. Het waren van links naar rechts op de linker onderstaande foto de...
De nieuwe Jameson Select Reserve, die de aanleiding van dit mini proeverijtje was, beviel prima. De neus: licht en fruitig (perzik, banaan, mandarijn), vanille, honing, granen. De smaak is net zo fris en zacht als de neus doet vermoeden. Meer body dan de standaard Jameson, maar nog steeds zeer toegankelijk en lekker drinkbaar. Honingzoet, vanille, pot-still graan, tikje droog hout. Vrij korte zoete en filmende afdronk. Deze Select Reserve scoorde hoger dan de standaard botteling. De mooiste van deze 4 flessen was toch wel de 12Y Distillery Reserve. De meningen over en de score van de oude John Jameson & Son, Pure Old Pot Still liepen nogal uiteen.
Toen wij daarna klaar waren met het op te proeven volgorde zetten van de thema flessen, riepen we de rokers weer naar binnen om verder te gaan met de Aberlours van het thema. Daar hadden ze wel oren naar......
Uit deze rij begonnen we achtereenvolgens met het trio
De Aberlour 10Y is een schoolvoorbeeld van single malt whisky met een goede prijs/kwaliteit verhouding (nog geen 30 euro voor 80 punten) en het was goed met deze basisversie te starten. De Distillers Selection 1988 voor de Spaanse markt is bijzonder omdat Aberlour prat gaat op Oloroso vaten en die zitten NIET in deze botteling, dit zijn Fino en Manzanilla Sherryvaten! De Aberlour 2001 White Oak had ook een ander smaakprofiel, maar de verrassign bij deze botteling was dat men meer bourbonwood karakter verwacht had. Alle drie leuke flessen met een goede prijs kwaliteit verhouding!
Onder begeleiding van water en (stok)brood met een pittige en een wat mildere salade gingen we door met de volgende Aberlour, de
Deze al wat oudere botteling 12Y double cask, die een tijdje geleden door Jos tijdens een vakantie in Frankrijk was aangeschaft, was weer een mooi mondje vol sherried Aberlour. Heerlijk en echt duidelijk een verbetering t.o.v. de 10Y in smaak en nog steeds een prima prijs/kwaliteit verhouding. Josefine en Gerrie genoten ondertussen van een lekker Spaans wit wijntje, de White Dragon 2011.
Tijd voor een onderbreking en Nico had daarvoor een heerlijke soep, in stijl en dus volgens een Schots recept klaar gemaakt. "Cock-a-leekie" uit het boekje Schots koken dat Gert ons allen bij zijn proeverij in 2002 nog gegeven had. Nou Gert, het is dus niet voor niets geweest......heerlijk om te proeven en om dit in je maag te hebben. Ik, die dit kookboekje dus ook thuis heb liggen, zal deze soep zeker ook een keer gaan maken.
Daarna gingen we rustig verder met de
De Aberlour 12Y non chill-filtered is niet de opvolger van de 12 double cask, die nog steeds betaat met een nieuw label, maar een speciale editie op hoger alcoholpercentage en non-chill filtered. Helaas maakt deze botteling de verwachting van een verbetering t.o.v. de gewone 12Y niet waar en een teleurgestelde Nico scoort hem zelfs lager dan zijn White Oak. Alleen water met (stok)brood bij de whisky is ook niet alles moet Nico gedacht bebben want hij had voor ons nog meer gemaakt. 2 stuks hartige taarten, een met krab, genaamd "Parta Flan" waarvan het recept ook uit het Schotse kookboekje van Gert was gehaald en de ander een Quiche a-la-Nico met gerookte kipreepjes (i.p.v. ham of rookspek dat meestal in een Quiche Lorraine gaat). Een prima idee vonden wij en namen er heerlijke stukken van.
En een oplettende toeschouwer zag dat Andre v.d. Z weer een, niet geringe, (zaligmakende??) ingeving kreeg......
Terwijl Alexander nog druk bezig was met zijn stuk "Parta Flan" moest Andre dus alweer de volgende fles, de ..
Je zag hem kijken, ik ongeduldig, hoe kom je op dat idee? Ik schenk alleen maar alvast de volgende Aberlour uit het rijtje in, That's All.
Andere Andre zag toen dat hij wat achter liep maar wist dat razendsnel te corrigeren en was even later dus weer hele-maal bij. Ook hij had de 15Y, double cask nu in zijn glas zitten en was er klaar voor om er van te gaan nippen.
De 15Y double cask viel tegen t.o.v. de 12Y double cask die we eerder geproefd hadden. Eigenlijk nauwelijks beter dan de 10Y waar we nog even naar terug gingen ter referentie. We gingen we door met de
Er staan geen verdere details op de fles, maar volgens Alexander stamt deze botteling uit circa 2000, Dit was ook weer een heerlijke botteling, waar je de jaren extra rijping wel proefde, en die veel waardering kreeg als winnaar van de eerste helft van de Aberlour serie. Nu eerst het diner en daarna gaan we verder met een serie bottelingen op veel hoger alcoholpercentage.
Ondertussen ....Stiekem? wel nee....er werd alleen een website getoond waar die oudere versie 12Y double cask matured, die we eerder geproefd hadden nog voor een redelijke prijs te koop is. Jos had zijn fototoestel daarvoor op tafel gelegd en was daardoor aan de andere kant van de zoeker terecht gekomen.
We werden uitgenodigd om aan tafel aan te schuiven om te gaan genieten van het diner dat Nico en Josefine hadden klaargemaakt, bestaande uit: Vegetarische lasagne (3 lagen: ui/spinazie/groene pesto + ui/champignons/zout/peper + bechamelsaus met mozzarella en een Salade a la Josephine. Voordat we daarop aanvielen brachten we nog een toast uit met een heerlijke Spaanse rode wijn, de Vina Rufina Reserva 2004. Helaas zonder Erik, want die had ons wegens andere verplichtingen al moeten verlaten.
Heerlijk, heerlijk, we genoten van dit diner en ons gezellig samenzijn. Echt Genieten, t/m het nagerecht naar keuze, slagroomijs en/of 3-chocoladenijs. Ik koos voor het slagroomijs.
Nadat we onze magen dus voorzien hadden van deze heerlijke vulling waren we weer klaar voor het vervolg van onze proeverij. Dat moest ook wel want nu kwamen, zoals al eerder opgemerkt, de "zware jongens" aan de beurt, te beginnen met de....
De enige independent Aberlour in de reeks heeft een neus van kaal refill bourbonhout, vanille, graan, citrusfruit. Smaak onverdund is erg scherp en er is weinig te beleven. Met water ook niet veel spannender; een kale zoete whisky met een licht droge afdronk. Daarna de
Hiervan bestaat er ook een Towerhouse Label uit 1997, maar die was minder goed. Het proeven van deze heerlijke versie van Aberlour gaf veel genot maar het was toch niet de verwachte voorloper van de a'bunadh's zoals eerder deze middag geopperd was. Dan maar door met de 4 versies van de a'bunadh waar ook al verschillende verwachtingen over uitgesproken waren.
Terwijl Nico voor de muzikale omlijsting zorg droeg gingen één voor één deze 4 stuks a'bunadh's via onze proefglaasjes bij ons naar binnen. Voor Erik die, zoals ook eerder opgemerkt, al weg is vullen we sampleflesjes zodat ook hij naast zijn ingebrachte fles ook de andere 3 a'bunadh's nog een keertje op zijn tijd en gemak kan proeven en vergelijken. De meesten van ons vonden de Batch nr 8 de mooiste, op de voet gevolgd door nr 33 en de no-batch nr a'bunadh. Bij de puntengevers verschillen die drie niet zoveel in de eindscore bovenin de 80 schaal. Batch nr 40 echter volgde op een ruime afstand en vinden wij geen aanrader vanwege de zwavel.
De muziek, waaronder de van vinyl afkomstige tonen van Gruppo Sportivo nodigde inmiddels uit voor een dansje. De snelle bewegingen daarbij onder gedimde verlichting leverde slechts heel "dynamische" foto's op die niet goed genoeg waren om hier te laten zien. Een meer introspectief moment vormde de letterlijke vertaling van Yesterday van The Beatles in de uitvoering van.... Jawel! ... "Van Oekel at Paradiso enz"...Reeds....Je weet niet wat je hoort gewoon.
Koud hè, die geflitste foto's hieronder, weg sfeer terwijl we ons nog opperbest vermaakten. Er werden nog verschil-lende soorten kaasjes met vers stokbrood op tafel gezet om tussen de whiskies door ook iets vasts binnen te krijgen. Niet alleen vast maar ook lekker hoor.
En later ook nog heerlijke paling en gerookte zalm werd aangerukt om de laatste thema fles uit te zwaaien en de eerste aftertasting fles te verwelkomen. Dat was overigens de ...
Die "turf" ging er goed en erg gemakkelijk in. (heet dat dan)
Nico, die, in zijn uitnodiging, op geturfte whisky voor de aftertasting aangestuurd had, beviel dat zo goed dat hij nog wat meer van soortgelijk spul uit zijn kast haalde en die op de "aftertastting plank" erbij zette. Daar stonden dus even later de ....
Deze toch wel erg mooie flessen smaakten prima. Sterker nog, ze waren reden genoeg om nog maar even door te willen gaan. Arme, arme, hele arme Nico!!! Hij moest weer zijn kast opzoeken met alle gevolgen van dien.
Na de Laphroaig & Ardbeg herhaalden Nico een ervaring uit het verleden: een Rosebank na een stevige Islay en weer werkte het geweldig. Eerlijkheid gebied te zeggen dat het wel een hele stevige Rosebank was; namelijk:
Daarna lag de weg weer open voor nog fruitiger whiskies:
Als slaapmutsje weer terug naar de turf met
Toen was het, ongemerkt heel vroeg, en ook erg mooi geweest. Zo kwam er ook aan deze, zeg maar gerust heel uitgebreide, proeverij een eind en zochten we onze gereedstaande bedden op.
-------------------- Na een verkwikkende nachtrust kwamen de meeste logees (Alexander was toen al gevlogen) langzaam weer tot leven met vers sinaasappelsap, koffie, thee, croissaints, warme broodjes, gekookt ei en een actimel. Ook zij keerden huiswaarts en de rust in huize Meijboom weer terug. -------------------- Een kleine samenvatting van wat we geproefd hebben: De nieuwe Jameson Select Reserve scoort hoger dan de standaard botteling en heeft zoals gebruikelijk een hele mooie prijs/kwaliteit verhouding. De meningen over de oude John Jameson & Son, Pure Old Pot Still liepen nogal uiteen.
Van de thema whiskies waren van de eerste, niet CS-serie waren het de Aberlour 12Y, double cask matured, 43% en de Aberlour 21Y, 43%, bottled 2000 die in het algemeen de hoogste waardering kregen. Van de serie bottelingen op veel hoger alcoholpercentage vonden de meesten van ons Batch nr 8 de mooiste, op de voet gevolgd door nr 33 en de no-batch nr a'bunadh. Bij de puntengevers verschillen die drie niet zoveel in de eindscore bovenin de 80 schaal. Batch nr 40 echter volgde op een ruime afstand en vinden wij geen aanrader vanwege de zwavel. Van de (geturfde) aftertasting whiskies was de score hoger dan die van de thema flessen. De diverse flessen hiervan met een puntenscore van rond de 90 punten maakte dit eigenlijk een proeverij op zich. De flessen hiervan die ik hier zou willen aanhalen waren waren de onderstaande 90+ scorende whiskies.
Nico en Josefine, hartelijk dank, voor niet alleen de vele ingebrachte whiskies maar ook voor jullie gastvrijheid en uiitgebreide catering. Mede Genietschappers en ook Jacob-Jan ook hartelijk dank voor jullie ingebrachte flessen en gezelschap. Het was weer een groot feest. Het is ons weer gelukt met z'n allen.
webmaster webdesign
|
,