Het Genietschap

Proeverijen

Proefnotities
 en punten

Top 10
distilleerderijen

Reis reportages

Proeverij aanvragen ?

Nieuws

Contact

Links

Thema: Geen; het werd verificatie gewenst...

Corona is a bitch. Het is alweer meer dan een jaar geleden dat de complete club bij elkaar kon komen. Ook in juni 2021 is het maximale aantal mensen dat bij elkaar mag komen nog te beperkt voor een gathering. Er zijn wel een aantal sessies in kleiner verband geweest, die de website (nog) niet gehaald hebben. Alexander en Nico zijn bijvoorbeeld 3 maal bij elkaar gekomen voor 1:1 sessies en uit 1 van die sessies had Nico twee Brora 30Y edities (bottled 2003 en 2004) naast elkaar geproefd en die kwamen toch wel heel dicht bij de ultieme whiskyscore. Toen Nico aan Eric van Frachem vroeg of er nog iets over was van de Ardbeg 1974 Provenance, voor de ultieme H2H naast een Brora 30Y b2003, bleek die editie helaas op. Maar niet getreurd sprak Eric...er is nog wel een andere Ardbeg 74 open en een Laphroaig uit de jaren 60, dus kom gerust langs. Zodoende stond voor zondag 6 juni 2021 de afspraak in Wilsum voor een klein proeverijtje.

Het werd dus iets groters, want Eric nodigde ook Jos uit, die nog wat Macallan open had staan. En toen Nico voor de planning van de volgende complete clubbijeenkomst Andre Bos aan de lijn had bleek die zich toevallig in Nederland te bevinden en zowaar zelfs in de gelegenheid te zijn om even langs te komen voor een klein proeverijtje. Na de hartelijke ontvangst door Regina en Eric werden de meegebrachte flesjes neergezet....heuh....het gaat een mooie dag worden en niet alleen door het prachtige weer. Wat een onvoorstelbare line-up is dit voor een spontaantje tussendoor!

Line-up tussendoortje op zondag 6 juni 2021!

Maar eerst was er koffie met overheerlijk stukje zelfgemaakte taart. Regina had weer haar best gedaan!

Bescheiden stukje taart bij de koffie voor een bodempje vooraf!

Het kwartet op een perfect plekje buiten.

Daarna verplaatste het kwartet zich naar een perfect plekje in de buitenlucht en kon de proeverij beginnen. Bijna traditiegetrouw met een subtiele Lowland.

Andre Bos trapte dus af met twee St. Magdalene flessen. De 1981-1997, gebotteld door Gordon & MacPhail in de Connoisseur's Choice serie (New Map) was een oude bekende en is altijd lekker als openingswhisky. Deze fles stond al een paar jaar open en had helaas wel iets van zijn karakteristieke frisheid verloren, maar smaakte nog steeds lekker.

Bij de tweede fles St. Magdalene gingen we er even goed voor zitten want er ging een nieuwe fles open van wat voor Nico een van de allerbeste edities tot nu toe is: de 30 jaar oude 1966-1996, gebotteld door Gordon & MacPhail in de Connoisseur's Choice serie (Old Map). Deze editie was voor het laatst geproefd in 2006 en de hernieuwde kennismaking met deze net geopende fles was weer een feestje. De neus is werkelijk briljant en veelbelovend complex: prachtig hout, heerlijk zoet tropisch fruit en perzik, belegen malt. Je kan hier aan blijven ruiken en hij ontwikkelt zich ook in het gles. Ook de smaak was weer ouderwets: superzacht, perzik, vanille, malt, licht bittertje en een prachtige houtsmaak. Je proeft bijna geen alcohol in deze honingzoete genietwhisky die werkelijk als limonade drinkt. Het lage ABV van 40% zorgt daarvoor en is ook de reden voor Nico om geen 95 punten maar 93 punten te geven...als dit toch eens een tikje sterker gebotteld was geworden. Met wat meer power was dit een nog groter meesterwerk geworden. Fraaie zoete afdronk met een heel licht houtbittertje.

Twee maal St. Magdalene.

Mortlach 21Y en Macallan 30Y.

We blijven nog even bij de firma Gordon & MacPhail, want Jos opent zijn fles Mortlach 21Y, 43%, Distillery Label (bottled 18-02-2016). Neus is complex, kruidig en elegant. Heeft even wat tijd nodig om echt los te komen. Honing, abrikoos, provencaalse kruiden, fraai houtprofiel. Smaak: eerst wat gesloten, maar na verwarmen in de hand komt de typische Mortlach complexiteit goed los. Licht oily, kruidig, heerlijk fruitig naast de zoete malt. Erg lekker en ook de lange filmende afdronk vol sappig hout is niets mis mee. Nico scoort 88 punten.

Dan is Eric aan de beurt en die komt met een onafhankelijke single cask botteling (cask no. 2749) door Adelphi van een 30 jaar oude Macallan voor de dag: 30Y, 45.3%, distilled 1976, bottled 2006, sherry cask no. 2749. Ook deze was al eens eerder langs geweest: in volle glorie in 2007 en 2009 en in 2017 was de fles al zeer ver gevorderd. De score van deze meesterlijke botteling stond bij Nico op 93 punten; de bijna lege fles die minstens 14 jaar open heeft gestaan haalt dat niet helemaal meer vandaag, maar scoort nog moeiteloos in de 90. Deze uitstekende Adelphi botteling wordt nu dus definitief soldaat gemaakt en de lege fles wordt op z'n Russich over de schouder in het grasveld geworpen. Deze veteraan rust nu in vrede!

Rust in vrede.

Tamdhu 30Y uit de kolengestookte periode

We besluiten de volgorde iets om te gooien en de twee Tamdhu flessen uit de periode dat de ketels nog kolengestookt waren te proeven. Nico heeft de 30Y, 43%, Macphail's Collection botteling meegenomen. Deze is niet eerder in het Genietschap langs geweest, maar wel ooit geproefd door een aantal mensen in een speciale proeverij bij Han van Wees. Een beetje ondankbare taak na zo'n geweldige Macallan, maar de inhoud valt zeker niet tegen! Old school sherry en een tikje industrieel. Behoorlijk stevig voor zijn 43%. Nico scoort 88 punten.

We gaan iets omhoog met het alcoholpercentage als Eric op de proppen komt met zijn Gordon & MacPhail Reserve Tamdhu 1973, 56%, Bottled April 2008, first fill sherry butt #3230, 481 bottles. Ook deze is al eens eerder langs geweest bij Het Genietschap in 2009 en 2011. Na ruim 12 jaar open staan heeft deze botteling nog niets aan kracht verloren. Neus: houtskool, oud hout, vlezig, heerlijke malt. Smaak is intens en romig. Mooie malt, vanille, licht rokerig, vrijwel zwavelvrij sherrywood. Lange zoete en filmende afdronk met assige nasmaak. Schitterende Tamdhu die 90 punten scoort bij Nico.

Tamdhu 1973, butt no. 3230

Lowland Intermezzo

Na de twee fraaie Tamdhu expressies komt het gesprek weer even op Lowland whisky. Nico heeft op de gok een Mc. Gibbons Provenance Rosebank gekocht, maar eigenlijk nog nooit een editie uit die reeks geproefd. Andre kan hem niet helpen met de vraag of die bottelingen de moeite waard zijn om open te trekken, maar daar kan Eric wel wat aan doen...

Zo staan er ineens 3 aangebroken flessen Rosebank op tafel en jawel hoor...uitgerekend van die Provenance fles breekt de kurk in heel veel kleine stukjes. Gelukkig hebben we daar inmiddels veel ervaring mee, maar zelfs een theezeefje blijkt onvoldoende. Een pantykousje van Regina brengt wel uitkomst.

Kapotte kurk?

Regelen we zo.

Na de filtratieactie wordt de Rosebank 11Y Spring Distillation, 1989-2000 door Nico met slechts 74 punten gewaardeerd, dus zijn fles blijft waarschijnlijk dicht. De Ultimate botteling is nog erger en alleen de Blackadder eindigt bij Nico met een 80 score. Andre verzucht weer eens diep dat Nico en Rosebank dus gewoon geen goede match is. We gaan vol verwachting door met het reguliere programma, want de afdeling Macallan is aan de beurt!

Trouwe lezers weten dat Jos bij het bezoek aan Andre en Marianne in Sambuca di Sicilia in september 2020 een nieuwe fles Macallan 18Y, 43%, distilled 1984 heeft geopend (die kurk brokkelde overigens toen ook in vele fragmentjes uit elkaar). Nu mogen we het laatste restje weer proeven van die uitstekende 1984 en hem kritisch vergelijken met een 1980 18Y, 43%, waar Jos nog een miniatuurtje van vond. Beide edities zijn overtuigende toppers, maar de meningen zijn een beetje verdeeld. De 1984 wint overtuigend op de neus, maar in de smaak vindt Nico het 1980 miniatuurtje aantrekkelijker en veel subtieler. Eric denkt dat iets verder terug in de tijd wellicht nog mooier zal zijn en maakt zonder aarzelen zijn fles Macallan 18Y 1976 open en u raadt het al...wederom een kurkbreuk!! Deze keer zijn het grote stukken en is de pantykous van Regina niet nodig. Het leek ons overigens dan wel een opwindender ruikend kousje te worden dan die van de voorgaande Rosebank filtratie.

Altijd gezeik met die kurken

Filtreren maar weer

Na gedane arbeid genieten.

De net geopende Macallan 1976 worden we wel even stil van. Wat een subtiliteit en perfecte balans. Cacao, kersen, pruimen, caramel, schitterend sherrywood en een afdronk met bittere chocolade. Nico twijfelt nog tussen 93 of 92 punten...komt vast wel eens een verificatie van.

3 maal Macallan Frontlabel.

3 maal Macallan Backlabel.

Ik denk dat er heel veel whiskyclubjes zijn die alleen al om deze 3 flessen uit een grijs verleden te kunnen proeven een bijeenkomst georganiseerd hadden. Werkelijk geweldig. Is er nog iets op tafel dat bij een oude Macallan 18Y in de buurt kan komen??? Ja hoor...Caperdonich 1972 bijvoorbeeld, en dan met name de Gordon & MacPhail Reserve 1972, 57%, first fill sherry butt #1975, Distilled 14/03/1972. Bottled 26/08/2008.

Caperdonich 1972 na de Macallan.

Caperdonich details.

Neus: prachtig sherried, rozijnen, boenwas. Smaak: hout, zacht, intens sherrywood, zoet en complex. Zo kort na de briljante Macallan overheerst het hout iets teveel in dit verder prachtige sherryvat. Nico scoort 92 punten. wat een dag...

Het wordt tijd om de inwendige mens te versterken. Eric schenkt eerst nog wat van een troebel restantje Talisker 12Y uit een zeer ver verleden in. Helaas moeten we hem condoleren met het feit dat dit staartje totaal verschaald en overleden is. In de neus is er nog wel wat van het glorierijke verleden te bespeuren, maar drinken is een desillusie. Uiteraard niet gescoord. Onze aandacht gaat nu volledig naar de twee prachtige ovenschotels die Regina heeft gemaakt. Inmiddels is Josefien ook aangekomen die zo lief is om Nico en Jos na de proeverij veilig terug naar Almere te transporteren.

Genieten van de ovenschotels

De overheerlijke aardappel/spinazie/kabeljauw schotel

De overheerlijke aardappel/spinazie/kabeljauw schotel wordt vrijwel geheel soldaat gemaakt. Fantastisch recept! De Lasagna smaakt ook uitstekend en daar blijft nog wat van over voor de volgende dag.

Qua whisky wordt het nu tijd voor turf! Als digestiefje zet Eric ons eerst een Port Ellen voor nadat we het over de combinatie turf met zoete wijn of port hadden. Vaak is dat vrij desastreus of niet in balans maart soms pakt alles net goed uit. Bijvoorbeeld in de Signatory Decanter Collection Port Ellen 1978 Port Wood Finish Edition 2, 59.3%, 1978-2002. Tussen 2003 en 2006 is deze een aantal keren langs geweest en gelukkig heeft deze uitstekende botteling nog niets van zijn kracht verloren. Ook hiervoor weer dik 92 punten van Nico. Wat een dag!

Port Ellen Port Wood Signatory

Ardbeg 1974 18Y

Ardbeg 1974 Sestante import.

Na dit geweld is de Ardbeg 1974, 18Y, 40% Sestante Import voor iedereen een heerlijk snoepje. Misschien hadden we de volgorde even om moeten draaien, want dit is een prachtige old style Ardbeg die nu niet helemaal uit de verf komt door het lage ABV. Uiteraard wel weer rond de 90 punten, maar op een ander moment was hij veel beter uitgekomen.

Nico herinnert zich nu ineens dat zijn Brora 30Y verificatie oorspronkelijk de aanleiding van de reis was en pakt snel zijn fles. Met het genietschap hebben we 2002 en de 2004 al eens naast elkaar gehad waarbij de 2004 toen een paar punten hoger scoorde (bij Nico 96 vs. 94). Alexander en Nico hebben de 2003 en de 2004 naast elkaar gehad, die nek aan nek eindigden (omdat Nico geen halve punten geeft 97 en 96). Met 55.7% ABV is de 2003 een maatje te groot voor de Ardbeg 1974 en het lijkt Eric bij nader inzien dan ook beter om een vergelijkbaar kanon naast de 2003 fles van Nico te zetten, want hij heeft ook nog een staartje van de 2002 staan. Deze zijn immers nog niet eerder naast elkaar geproefd. Ook nu is de 2003 net even krachtiger en meer farmy dan de 2002; de 3 punten verschil (97 en 94) zijn er misschien maar 2.5 maar halve punten worden nog steeds niet gegeven.

Twee maal Brora 30Y.

Bottled 2002 vs. Bottled 2003.

Het zijn natuurlijk allebei fabelachtig gave whiskies en het is altijd heel bijzonder Brora edities naast elkaar te kunnen proeven.

Na dit onwaarschijnlijk geweld gaan we naar de Laphroaig uit de jaren 60. We beginnen met de Laphroaig 16Y, 40% distilled 1968, Sestante Sailing Ship label, Pinerolo Import. Het is wel weer even terugschakelen qua ABV, maar het is meteen duidelijk dat dit een bijzonder subtiele editie van Laphroaig is. Veel minder medicinaal dan de recente 15Y en 18Y distillery bottelingen en verrassend fruitig in de neus. In de smaak wel stevig turf, maar blijft relatief licht en subtiel voor een Laphroaig. Lijkt een tikje dun op 40%, maar dat kan ook liggen aan het feit dat we van hoog ABV afkomen. Overall zeker op het niveau van een oude 15Y uit de goede tijd en Nico noteert 91 punten.

Laphroaig 16Y, 40% distilled 1968, Sestante (Pinerolo Import)

Laphroaig 30Y, 48.9% distilled 1966.

Tot slot de Laphroaig 30Y, distilled 1966, 48,9%, Oak Cask no. 561, distilled 13.2.1966, bottled 18.6.1996, bottle 58 of 142, Signatory Vintage Dumpy Bottle!! Dit is een fles met een dierbare herinnering die terug gaat naar december 2005, waar Nico en Huub lang in discussie waren of deze nu wel of niet een halve punt scheelde met de 30Y distillery botteling. De fles op de foto is leeg en was tenminste 2 decennia open, maar gelukkig had Eric een goed afgesloten sample flesje bewaard. Er is teveel vooraf gegaan voor Nico om dit nog goed te kunnen scoren; dat het na al die jaren nog steeds ruim in de 90 scoort is zeker. Het niveau van de Brora wordt niet gehaald; misschien nog maar eens proberen als er wat minder vooraf is gegaan Eric.

Na ruim een jaar 1:1 sessies is met een groepje bij elkaar zitten weer een ouderwets gezellig feestje. En dan ook nog eens zulke mega hoge scores gedurende de hele dag! Eric en Regina: zeer bedankt voor de gastvrijheid en het heerlijke eten. Iedereen bedankt natuurlijk voor de inbreng van de prachtige whiskies. Tot ziens op de volgende proeverij in juli 2021 waarbij we naar alle verwachting weer compleet zullen zijn.