Het Genietschap

Proeverijen

Proefnotities
 en punten

Top 10
distilleerderijen

Reis reportages

Proeverij aanvragen ?

Nieuws

Contact

Links

Thema: 1 fles NAS (No Age Statement) en 1 Wereld whisky.

Na het vieren van ons 20-jarig jubileum vonden we het uithuizige concept met de partners voor herhaling vatbaar en er was weer een mooie accomodatie gevonden voor onze volgende bijeenkomst met deze keer een wat soberder thema: 1 mooie NAS fles ()No Age Statement) en 1 wereldwhisky (uitgezonderd Schotland, USA & Canada). Niemand zag aankomen dat het Corona virus ons mooie plan weer eens zou doorkruisen en we moesten de accomodatie helaas annuleren en bewaren voor een volgende gelegenheid. De nieuwe regels lieten nog wel een bezoek van maximaal 4 gasten aan huis toe en zo kwamen de heren van Het Genietschap (helaas dus zonder Andre Bos en partners) op 20 november bij Nico en Josefien thuis.

Traditiegetrouw hadden Nico en Josefien in de ochtend verse appeltaart gebakken voor de inloop met koffie en thee. Ondertussen werd bij iedere fles die werd neergezet de line-up weer aangepast door Alexander.

Traditiegetrouw in Almere: zelfgemaakte appeltaart!

Ondertussen regelt Alexander de line up

De eerste belangrijke beslissing: welk thema doen we eerst? Gekozen werd om te starten met de NAS-reeks.
Interessante keuze, want dan zouden we al heel vroeg aan de turf whisky zitten, maar dat was voor niemand een probleem.

De NAS (No Age Statement) selectie

De Wereld selectie: Japan, Frankrijk, Taiwan, Ierland en India

De eerste NAS-fles was de Glenfarclas Heritage gebotteld op 40%.

Glenfarclas Heritage 40%

Backlabel Glenfarclas

Deze Glenfarclas editie viel zeker niet tegen; biedt best wel een goede prijs/kwaliteit verhouding voor 30 euro.
De mooie sherywood neus was iedereen wel tevreden over. De smaak was erg zoet en helaas wel een beetje dun op 40%. Jonge Glenfarclas kan vrij scherp zijn, maar daar heeft deze dus helemaal geen last van. Als inkom whisky was hij zeker OK, hoewel de afdronk een beetje plakkerig en minder plezierig wordt met een erg droge houtsmaak. Nico komt daardoor niet verder dan 83 punten.

Proost! Op betere tijden!

En uiteraard hoort bij het eerste glas ook meteen een toost op het weer eens bij elkaar zijn, met goede hoop dat ook deze proeverij weer de moeite waard zal zijn. De tweede NAS wisky is een oude bekende; we gaan meteen zwaar de turf in met de Ardbeg Perpetuum, gebotteld in 2015 op 47.4%. Waarom deze editie ter gelegenheid van 200 jaar Ardbeg zo kritisch is ontvangen blijft een raadsel. Het is geen meesterwerk, wat men misschien had verwacht bij een jubileum, maar heeft wel veel te bieden aan smaakontwikkeling.

Ardbeg Perpetuum 47.4%

Ardbeg Scorch 46%

Ardbeg Scorch backlabel

Na deze oude bekende stelt Nico voor om met een extra NAS fles af te wijken van de door Alexander zo zorgvuldig opgestelde line-up. Er is geen bezwaar tegen, want de Ardbeg Scorch limited edition gebotteld in 2021 op 46% was door de meesten nog nooit geproefd. De Scorch is famlie van de zeer goed ontvangen Ardbeg Alligator van enkele jaren terug met zwaar gebrande vaten. Ook deze editie is weer prima en scoort zelfs een puntje hoger bij Nico dan de Perpetuum (89 & 88).

Na de Ardbegs is de beurt aan de Laphroaig Cairdeas Port & Wine Casks gebotteld in 2020 op 52%. Over deze editie zijn de meningen verdeeld. Nico is bijvoorbeeld een fan met 89/90 punten, terwijl Alexander er weinig enthousiasme voor op kan brengen en ergens begin 80 zit. Interessant is de combinatie van medicinale Laphroaig met de zoete port en wijn vaten in ieder geval wel.

Laphroaig Cairdeas Port and Wine Casks 52%

Laphroaig Cairdeas Back Label

Talisker Cask Strenghth Distillery Only 60%

De volgende NASser is een bijzondere Talisker, gebotteld op 60% en alleen verkrijgbaar bij de distilleerderij. Een straffe jongen, die zonder water wel erg gesloten is en voor Nico niet te trekken. Erg alcoholisch en plantaardig in de neus. Onverdund overheerst turf, zilt, rook en een pepertje de smaak. Met behoorlijk wat water erbij (terug naar 45-50% ABV) mooie opening: fruitiger en ook de pepersmaak komt nu beter uit de verf. Afdronk is verwarmend en met veel peper. Nico scoort slechts 87 punten en dat is niet beter dan de veel goedkopere standaardeditie van 10 jaar oud.

Door naar wat subtielers: twee NAS edities van Glengoyne. Nou ja, subtiel...met 59.2 en 59.3% qua ABV vergelijkbaar met de Talisker. De Glengoyne Cask Strength Batch 8 blijkt echter goed te drinken op deze sterkte. Clean en kruidig. Met water wel iets toegankelijker en vriendelijker. De neus wordt dan wat floraler en fruitiger en heeft meer vanille. De smaak blijft appelig en oily. De afdronk heeft erg droge houtsmaak. Nico scoort 85.

Met de Glengoyne Teapot Dram komt er een first fill Oloroso Sherry smaak bij. De net geopende fles is bijzonder gesloten en erg stroef en droog van smaak. Met water wat toegankelijker, maar blijft gortdroog in de afdronk. We spreken af om met Andre een verificatie te doen als de fles een jaartje lucht heeft gehad. Voor nu scoort hij bij Nico slechts 82 punten.

Glengoyne Cask Strenght Batch 8 59.2%

Glengoyne Teapot Dram Batch 6 59.3%

Cognac 1959-2019 44.2%

Het tempo zat er stevig in en voor het diner deelt Andre nog een staartje van een fles die niet in het thema paste, maar wel van harte welkom is: Bowmore 2000, 12Y, 46%, distilled 31-05-2000 and bottled 29-03-2013, Hogshead, cask no.1438, The Ultimate, 350 bottles. Zeer aangename en fruitige Bowmore.

Nico zet er een Bowmore Tempest 10Y, 55.3%, First fill bourbon casks Smal Batch Release No. 1 naast. Dan wordt het tijd voor een voedzame Lasagna maaltijd, die Josefien ondertussen heeft bereid. We laten het ons goed smaken.

Na het dessert heeft Nico nog een fraai digestief in petto. Een cognac uit zijn geboortejaar: Heritage Francois Peyrot, Tres Vieux Cognac Grande Champagne, 44.2%, Lot. No. 019.59 (60Y). Ja, cognac kan ook heel mooi zijn...een compleet andere wereld...kortom: een mooi bruggetje naar de wereld whisky line-up.

Japan: Hakushu NAS 43%

France: Guillon Sauternes Finish 43%

Netherlands: Gerlachus

Het is de hoogste tijd voor deel 2 van de proeverij. De Hakushu Distillers reserve is als eerste aan de beurt. Enige hilariteit om het neklabel dat een oude whisky suggereert met het jaartal 1973, wat slaat op het jaar waarin de distilleerderij werd opgericht. Het is gewoon een vrij jonge NAS whisky en niet een hele goede helaas. Simpel, kaal en dun worden genoemd. Gewoon weinig interessant met een beetje citrusfruit, vanille en zoete malt. Minder dan de standaard Hakushu 12Y van enkele jaren geleden, wat ook al geen echte hoogvlieger was. Nico geeft 79 punten en denkt met weemoed terug aan de high scores van "The Cask of Hakushu" van lang geleden.

Dan is het tijd voor Frankrijk. Guillon L'Esprit du Malt de la Montagne de Reims 43%, Sauternes Finish. Neus: floraal en zoet; op het geparfumeerde af. Smaak: oef...dat valt niet mee. Extreem zoet en echt niet lekker. Lijkt nog erg jong met een onplezierige plakkerige afdronk. Nog net zo beroerd als de eerste kennismaking met Guillon waarmee Jos in 2006 ons vriendenclubje verraste. De fles is wel erg mooi...dicht laten in de vitrinekast. De eerste onvoldoende met 50 punten door Nico.

De smaakpapillen moeten even bijkomen en Nico heeft een intermezzo uit Nederland, dat nog geen whisky is omdat het jonger dan 3 jaar was bij botteling: Gerlachus 40%, Eerste Limburgse Wiskie, Batch no. 12, bottled 24-12-2016 door Thijs. Neus: nog erg jonge malt, vanille, graan, gekookte melk, kruidig (tijm?). Smaak: zacht mondgevoel. Zoet en fruitig. Jong maar minder spirity dan verwacht op basis van de neus. Gedroogd fruit (abrikoos, krenten), custard, mooie graansmaak. Niet echt lekker, maar nog wel een voldoende met 65 punten van Nico.

France: Kornog 46%

Taiwan: Yushan 46%

Ireland: Green Spot 40%

Nu de smaakpapillen weer enigszins zijn gestabiliseerd gaan we verder met Frankrijk met een distillaat uit de Glann Ar Mor distilleerderij: Kornog Roc'h'Hir, 46%, OB Celtic Whisky co. Ook voor deze lopen we niet erg warm, hoewel het net een voldoende is bij Nico met 60 punten. Wel een nieuwe stokerij in de lijst.

De volgende is ook een nieuwe: Yushan Signature, 46%, Taiwanese single malt whisky, Sherry cask. Neus: floraal en zoet; net als Guillon op het geparfumeerde af maar wel iets aantrekkelijker. Smaak: extreem zoet, mooi rood fruit (framboos). Afdronk met mooie houtsmaak. Voor Nico fijner dan de voorafgaande Fransen maar met 69 punten ook niet echt om te juichen.

De volgende in de rij zijn 2 Ieren. Nico vindt dat de smaakpapillen weer even moeten wennen aan Ierse Pot Still whisky en pakt als intermezzo de Green Spot 40% Blended Irish Whiskey. Neus: mild, vanille, honing, malt, bourbonwood, groene thee en een vleugje rook. Smaak: zacht, glad, filmend, bloemen, honing, custard. Afdronk blijft zoet, zacht en filmend. Niet erg spannend maar met 79 punten wel weer in de categorie redelijk lekker.

Ireland: Redbreast 21Y 46%

Ireland: Cooley 15Y 58.9%

India: Paul John Cask 1051 58%

Kan de Redbreast 21Y, 46%, Pure Pot Still Irish Whiskey het wereldwhisky thema nog redden? Het is een mooie rijke whisky, maar we komen niet in de buurt van punten die een beruchte whiskyschrijver heeft gegeven. Nico blijft steken bij 86 punten, maar schrijft er meteen verificatie gewenst bij. Er is misschien teveel vooraf gegaan om goed te kunnen scoren.

De Cooley 15Y, 58.9%, Dewar Rattray, bourbon cask #329. Distilled 24-01-1992 and bottled 12-09-2007, 192 bottles die Andre van der Zwet heeft meegebracht neust niet bepaald als een klassieke Ierse whisky. Neus: enorm fruitig, floraal, banaanschuimpjes, kruidig, krachtig en complex. Smaak: heerlijk fruitig, bubblegum/spekkies, elegant, een vleugje turf/aarde, malty. Ondanks de 58.9% zeer goed drinkbaar op vatsterkte; zelfs een fluwelig mondgevoel en een uitstekende balans. Ook in de filmende lange en zoete afdronk blijft alles goed gaan. Drinkability is extreem hoog en Nico scoort 88 punten.

Tot slot gaan we naar India: Paul John 58%, Bourbon cask no. 1051, bottled 10.2015, OB bottled for The Nectar Belgium. Na het Ierse geweld komt deze niet goed uit de verf. Ook deze heeft een herkansing nodig.

Paul John Back Label

Scotland: Longrow 10Y, 46%

Scotland: Longrow 17Y

We kijken met gemengde gevoelens op het wereldwhisky thema terug. Interessant, maar regelmatig was het niet genieten. Er is gelukkig nog wel wat tijd voor een mooie toegift uit Schotland. Nico heeft nog een oude fles open van de Longrow 10 Y, 46% (geen vintage year of codering; gebotteld circa 1999). Neus: heftig zee, turf, jodium, malt. Smaak: citrusfruit, licht zoete malt, Taliskerachtige peper en lekker vette olieachtige smaak. Lange, superdroge en wat branderige ruwe afdronk. We zijn weer helemaal wakker.

Nico opent ook nog de Longrow 17Y, 49.4%, Original Bottling, Specially selected and bottled for Fourcroy, The Netherlands. Single Cask, Distilled October 2002, bottled November 2019, Fresh Sherry Hogshead, 264 bottles. De eerste 90+ score op de valreep.

Ardbeg 23Y 46.3%

Backlabel en doos

Dan wordt het de hoogste tijd om richting station te gaan. Andre vertrekt als eerste en er wordt binnen zijn gehoorsafstand meteen om een Brora geschreeuwd. Dat zou toch onaardig zijn (en we hebben we al zo vaak gedaan). Nico kiest als vertrekborrel voor de die-hards weer een Ardbeg: de 23Y, Twenty Something, Special Committee Only Edition 2017, 46.3%. Voor de gelukkigen nog een 90+ score.

Het was weer heel gezellig. Iedereen bedankt voor de inbreng en het enthousiasme. Tot de volgende proeverij!