Proeverijen Evenementen
agenda |
Een beknopt verslag van de Schotland Rondreis van Gert en Jos. Samen trokken zij sept/okt 2003 bijna drie weken met de caravan door Schotland. Whisky was natuurlijk een thema, kastelen hadden de aandacht, maar vooral het Schotse landschap mocht op de warme belangstelling van de twee hobby fotografen rekenen.
Met DFDS Seaways donderdag nacht van IJmuiden naar Newcastle gevaren. 's Avonds lekker gegeten en in de scheepsbar Heineken, Famous Grouse en Highland Park zitten pimpelen. Vrijdagmorgen de auto-caravan combinatie uitgeladen en op weg.
Schotland here we come ! We volgen de kust omhoog en dan, na een tijdje, onvermijdelijk, het Schotse grensplaatsje Berwick. Een lelijk stuk beton, twee vlaggen en nostalgisch stenen muurtje markeren de grens. Geen doedelzakspeler, zoals bij Jedburgh. Jammer.
Door de Borders omhoog, via het stadje Dunbar aan de oostkust, richting Edinburgh. Snel de drukte van de grote stad voorbij en langs Stirling richting de Trossachs.
De omgeving van Aberfoyle. Prachtig groen heuvelachtig landschap, hier en daar een meertje en een kasteeltje, zoals hierboven bij Loch Achray.
's Morgens pas laat vertrokken, waarschijnlijk veroorzaakt door de Laphroaig medicijnen van gisteravond. Het lijkt wel vakantie !
Eerst passeren we het prachtige Loch Lubnaig, waarna we door gaan richting Killin. Hier ter plaatse zijn prachtige stroomversnellingen in de River Dochart. Uiteraard hebben we ruimschoots de tijd genomen om de boel in beeld te brengen. De schotten noemen dit de Falls of Dochart, maar dat is een beetje overdreven.
Na Killin begint Loch Tay, een langgerekt meer met een lengte van wel 40 kilometer. Onder weg passeren we prachtige uitzichten op het Loch. Het is vandaag fantastisch weer met veel zon en een graadje of 17. Heerlijk !
Voorbij Loch Tay ligt Aberfeldy. Dit is het thuisland van The Dewar Highlander, een blended whisky van het merk Dewar's White Label. In een ruim opgezet bezoekerscentrum, genaamd World of Whisky kun je je voor £ 5,00 meerdere keren laten vertellen dat Dewar's het allerbeste is dat Schotland op whiskygebied te bieden heeft. Bijna op een arrogante manier. Het hart van White Label is de malt van Aberfeldy. De distillery staat naast het bezoekerscentrum en kan bezocht worden. Hoewel de stills niet in bedrijf zijn (het is zaterdag vandaag) is het toch een leuke tour, die wordt afgesloten met een drammetje of twee.
Vlak bij de distillery is het Aberfeldy Caravan Park, een keurig verzorgde camping, waar we onderdak vonden. 's Avonds heerlijk ge-scottelbraaid en wat vroeger naar bed dan gisteravond.
Het weer laat het een beetje afweten vandaag, bewolkt, beetje regen en temperaturen tussen de 8 en 13 ºC. Op weg richting Blair Castle, het uit 1269 daterende thuis van de familie Atholl. De oprijlaan, die wij te voet deden, was zo lang dat we dachten aan de avond vierdaagse mee te doen. Maar de moeite werd beloond, het is een prachtig, fotogeniek kasteel.
Even verderop, net buiten Pitlochry, is de Edradour Distillery. Een aandoenlijk sympathiek bedrijfje. De kleinste distillery van Schotland, eigenlijk een soort boerderij distilleerderij.
De stills bij Edradour zijn de kleinste, die nog volgens de Schotse wet toelaatbaar zijn. De productie is 430 liter spirit per dag, genoeg om wekelijks 12 vaten te vullen. De ontvangst was oprecht hartelijk, geen commercie daar bij Edradour. Bedankt dat u ons komt bezoeken, dat is de insteek. De tour kost niets en je krijgt nog te proeven ook ! Nou (kom op) ben je nou Nederlander, of niet ?
Dan
op weg naar Speyside. In z'n één omhoog door de Devils Elbow, een
vreselijke klim van 12% waar geen eind aan leek te komen. Jammer genoeg
was het weer een beetje nat en grijs, maar het was een prachtige tocht met
enorm weidse landschappen. Een mooie camping gevonden bij Tarland.
Om een uur of 8 opgestaan met mooi weer. Het eerste reisdoel vanmorgen is Kildrummy Castle, het best bewaard gebleven 13de eeuwse kasteel van Schotland. We ontmoeten Isabel van Historic Schotland, die ons uitleg gaf over de ruïne, de streek, whisky en wat we maar wilden horen. Zoveel tijd hadden we nou ook weer niet... Na beloofd te hebben dat we na het bezoek terug zouden komen, liet Isabel ons gaan. Voorlopig...
Veel te vlug, naar haar zin, zijn we terug bij Isabel. We zijn toch meer gecharmeerd van kastelen waar de stenen nog een beetje op de juiste manier gestapeld zijn. Sorry, Isabel. We krijgen tot slot nog wel een goede tip. The Grouse Inn in Cabrach. "Wel zeggen dat je door Isabel gestuurd bent", roept ze ons nog na.
Isabel
had niet overdreven, een bar met zeker 500 soorten whisky. Een heerlijk
gezicht. Even een 15Y Glenlivet van Gordon & MacPhail genoten.
En er was helemaal niks mis met de tour van Glenfarclas. Leuke dame, die bovendien ook deskundig was en ons nog weer een aantal nieuwe feiten over het productieproces kon bijbrengen. Het was een kleine groep, die de tour meemaakte en het personeel was niet druk. De productie draaide op een laag pitje, vanwege watergebrek. Hoewel het al 4 maanden niet noemenswaardig had geregend, goot het pijpenstelen tijdens het openlucht deel van de tour. Tja..
Het is tijd voor een camping, die we vinden in Grantown on Spey. Een beetje rare plek op dikke kiezels, maar verder OK.
Gisteravond een beetje doorgezakt met een fles Linkwood van Signatory. Daardoor waren we vanmorgen wat aan de late kant. Echte evenementen staan vandaag niet op het programma, dus gewoon lekker toeren. Het weer is prachtig, bij het opstaan ijs op de auto, zonnetje aan de hemel. Heerlijk.
Bij Carrbridge verlaten we even de A95 om te gaan tanken en zien in het voorbij gaan de prachtige oude (Romeinse?) Carrbridge brug. Even een plaatje schieten.
Langzaam zakken we af, door prachtige besneeuwde berglandschappen, richting Spean Bridge. Hier is het Commando Memorial, een gedenkteken voor alle Britse commando's die, in wat voor oorlog dan ook, zijn omgekomen. Veel verse bloemen, briefjes, foto's en gedichtjes doen herinneren aan de mannen en vrouwen die in de recente golfoorlogen zijn omgekomen.
Het monument staat op een prachtige plek, omringd door bergen, waaronder de hoogste en bekendste berg van Schotland, Ben Nevis. We rijden door langs Loch Lochy naar Loch Ness. Daar in Drumnadrochit een camping gevonden, nou ja een camping ? Meer een soort manegekamp met een paar kampeerplaatsen. Om met de caravan boven te komen viel niet mee. Zelfs Jos zijn (duw) kracht moest er aan te pas komen voor het laatste zetje.
Vroeg vertrokken van de manegecamping, onze tocht vervolgend langs Loch Ness in noordelijke richting. Loch Ness is bepaald geen fotogeniek meer, want éénmaal voorbij het meer blijkt dat we niet één foto van het Loch hebben. Onbegrijpelijk ! Dan arriveren we in Alness, waar de Teaninich en de Dalmore Distillery zijn. Na even buiten bij de eerste hebben gekeken zijn we naar Dalmore gegaan.
Rondleidingen
alleen op afspraak. Maar leuk dat jullie er zijn, ik heb wel even een
uurtje en de jas ging aan hij zei: "Come on, lets go". En
daar gingen we.
Let vooral ook op het afwijkende ontwerp van de Dalmore stills. Vooral de low-wines pot still is afwijkend van andere. De top is voorzien van een koeler, waardoor daar meer condensatie optreedt dan bij andere stills. De Dalmore still heeft dus meer terugloop (reflux) naar het vat dan gebruikelijk.
De onverwachte (gratis) VIP tour was geweldig. Onze begeleider nam ruimschoots de tijd om heel veel te vertellen en ons van bijna alle stadia van het proces te laten proeven en ruiken. In het warehouse mocht zelfs de stop uit een 33 jaar oud vat, zodat we konden 'neuzen'. Heerlijk !
Na
afloop van de tour werden we uitgebreid onthaald in de mooie stijlkamer
van de distillery. De Dalmore Sigar Malt, met een sigaar, was de
afsluiting van deze fijne rondgang bij deze vriendelijke en gastvrije
mensen. Dalmore, Chapeau !
Even
buiten Brora een plekje gevonden op de Caravan Club Site van Dalchalm.
De Laphroaig van gisteravond speelt ons vanmorgen parten. We zijn niet vooruit te branden en gaan pas na elven op pad. Nou ja, moet kunnen. Dwars door Sutherland rijden we naar het noorden. De hele dag over single-track roads. Snel ging het niet, maar Sutherland is prachtig.
Dit type één-baans wegen met uitwijkplaatsen leverde overigens, ook met de caravan, geen enkel probleem op. Het is in de herfst rustig in deze streken en de tegenliggers anticiperen (meer dan) keurig op de naderende caravan. Ik had zelfs af en toe het idee dat het met caravan sneller gaat dan zonder.
Het heuvelachtige landschap biedt veel afwisseling en ondanks het regenachtige en winderige weer viel er voor ons veel te fotograferen. Langzamerhand bereiken we de noordkust van Schotland. Af en toe passeren we prachtige doorkijkjes naar de oceaan.
Via Portskerra aan Melvich Bay en Bettyhill reizen we verder tot Durness. Hier vinden we een prachtige plek op camping Sango Sands, met een weids uitzicht over de oceaan.
Een kleine etappe vandaag. Morgen is het onze rustdag en we willen er eigenlijk anderhalve rustdag van maken. Het reizen gaat ons niet in de kouwe kleren zitten en we zijn toe aan wat rust. Even een dagje niet ! Vroeg op pad en meteen de single-track weggetjes weer op. Prachtig landschap, na iedere bocht weer wat nieuws. Dit is het mooiste stuk van Schotland, tot nu toe.
Prachtige watervallen en stroomversnellingen omlijst door een overweldigende natuur. Adembenemend mooi. Als we na Scourie via de noordwestkust afzakken worden we keer op keer op het uitzicht op een prachtige baai of de oceaan getrakteerd.
Daarna vanaf Kylesku, via Loch Assynt, richting Lochinver. Onvergetelijke landschappen ontvouwen zich voor onze ogen. Telkens weer andere, mooiere, weidsere, maar altijd nat en zompig. Turf !
Gelukkig naderen we het eindpunt van deze etappe. We willen hier blijven. We willen hier nooit meer weg. We vinden een prachtige kampeerplek aan de oceaan bij Achmelvich, direct aan een baaitje. Morgen vrij !
We
hebben een vrije dag vandaag en we zijn van plan om heel erg rustig aan te
doen. Het uitzicht vanuit de stoeltjes voor onze caravan nodigt uit om
helemaal niets te doen. Alleen kijken. Het baaitje loopt leeg... en het
loopt weer vol.
's Middags toch nog maar even in de benen gekomen en aan de andere kant van de camping naar het strand gelopen. Prachtig helder water, lekker zonnetje. Wie wil er nog naar Spanje ?
In de poeltjes tussen de rotsen is van alles te zien en te beleven. Visjes, heremietkreeftjes, krabjes, zeeannemonen en nog veel meer. Een glashelder zeeaquarium, zo aan onze voeten. Op het strand probeert een zeekoet (pinguïn met vleugels) voor ons weg te vluchten, maar hij zit met zijn poten in het (drijf)strand. We kunnen hem van heel dicht bij zien. Een zeekoet is prachtig !
En als de zon die avond ondergaat, zittend aan ons baaitje, wanen we ons in een heel andere wereld, ver, heel ver van huis.
De rustdag heeft ons goed gedaan, we zijn vroeg op vanmorgen. Als laatste groet laat de zeehond zijn koppie nog even zien en dan kunnen we op pad.
Onderweg 'moeten' we even stoppen bij de watervallen van Measach, die zich door de Gorge of Corrieshalloch naar beneden storten. De kloof is behoorlijk diep en een enge, wiebelige, hangbrug maakt het spektakel compleet. Leuk om mee te maken.
Het ene na het andere prachtige vergezicht komt voorbij. Ook hele lieflijke en sprookjesachtige omgevingen, malse groene valleien doorsneden door kleine riviertjes.
Dan weer in het oog springende stroomversnellingen, die zo aan de kant van de weg hun kabaal staan te maken. Een 'must' voor de fotograaf !
In deze streken zijn campings schaars, we hebben uren moeten rijden voordat we ergens een plek vonden waar we de caravan neer konden zetten. Pas in Lochcarron lukte het om iets te vinden dat je een camping zou kunnen noemen. Veel meer gereden dan gepland, maar des te meer tijd hebben we morgen voor onze kennismaking met het eiland Skye. 's Avonds (veel) restjes opgemaakt, Linkwood, Laphhroaig en White & Mackay. Gerookte zalm erbij en we waren zo tevreden als wat.
Waarschijnlijk
onder invloed van de (ongewone) whisky coctail van gisteravond, zijn we
pas laat op vanmorgen... en het regent ! Om 11.00 vertrokken we richting
Skye. Trage laaghangende wolken drijven boven Loch Carron en onttrekken een deel van het landschap aan ons zicht. Maar we klagen niet, want dit hoort net zo 'echt' bij Schotland als tartan en whisky. Een eindje verderop melden we ons bij de Skye Bridge. Met een stalen gezicht laten ze ons een tol van £11.40 betalen om een bruggetje van niks over te mogen. We zijn inmiddels aardig aan het Schotse prijsniveau gewend, maar hier moeten we toch even slikken. Op de terugweg zal blijken dat we dan weer mogen slikken.
In Broadford arriveren we bij onze eerste bezienswaardigheid op Skye. Het serpentarium Reptile World. Hier vinden we een prachtige collectie slangen, hagedissen en kikkers, op enthousiaste en deskundige wijze vergezeld van uitleg en ... onvermijdelijk het vasthouden van de koningspython Goldie. Goldie is een aardige meid, die tot mijn verrassing heerlijk zacht en (zelfs) warm en prettig aanvoelde.
Richting
Torvaig, net iets buiten Portree, vinden we een fijne camping, waar we een
mooie plaats bemachtigen met uitzicht op een heerlijk landschap met schapen en
koeien. We blijven hier drie nachten, het is de uitvalsbasis voor onze
ontdekkingsreis op Skye en ons bezoek aan de Talisker Distillery.
Vanmorgen
opgestaan en meteen buiten gaan zitten, met zicht op koeien en kalfjes.
Heel relaxed. Ontbijten in de zon met bacon and eggs, de dag kan al niet
meer stuk. Het beloofd een prachtige dag te worden, een strak blauwe
lucht en een heerlijke temperatuur. We gaan op weg om het noordelijk deel van Skye te ontdekken. Al snel passeren we 'Old Man of Storr', een enorme, gevaarlijk recht op balancerende, menhir van rots.
Verder naar het noorden, de kust volgend, is het een komen en gaan van prachtige doorkijkjes naar de oceaan. Een eind verder komen we bij Kilt Rock Waterfall. Het water stort zich hier tientallen meters lager de Atlantische Oceaan in.
Overweldigend mooie natuur hier, vandaag uiteraard ondersteund door het heerlijke weer. Onderweg naar het noordelijkste puntje van het eiland, komen we langs de ruïne van Duntulm Castle. Na een kort bezoekje rijden we verder naar het 'Skye Museum of Island Live'. Een verzameling authentieke crofters huisjes gevuld met van alles uit grootmoeders tijd. Uit het beeld dat wordt neergezet blijkt dat de mensen hier vroeger een keihard bestaan leefden en zo arm als de mieren waren. Ach, een beetje cultuur hoort er bij !
Morgen 'doen' we het onderste deel van Skye. Terug op de camping hebben we nog tot 19.00 uur van de zon genoten, daarna werd het koud.
We
waren mooi op tijd op en vanmorgen blijkt dat koffie met bacon en eggs een
gewoonte dreigt te gaan worden. We laten het met genoegen over ons heen
komen. Voor onze ogen worden slierten laaghangende bewolking rond de
toppen van het gebergte gedrapeerd. Vandaag staat het onderste deel van dit prachtige eiland op het programma. Eerst even naar Portree om wat cadeautjes voor het thuisfront te kopen en daarna op weg naar Dunvegan Castle. Daar wat rond gelopen tot een vrouwelijke suppoost ons opmerkzaam maakt op de zeehonden, die de baai voor het kasteel in komen zwemmen. Eén dikkerd ligt al lekker te zonnen op een eilandje, vlak bij. Als we er naar toe lopen voor een foto, is hij verdwenen. Jammer !
De weg naar de Talisker Distillery in Carbost voert ons door een prachtig natuurgebied, waar we keer op keer moeten stoppen voor wat plaatjes. Het is haast een sprookjeswereld, waar we doorrijden. Zo compleet anders dan Nederland.
Het
bezoek aan Talisker was wat mij betreft toch een beetje een anticlimax.
Fotograferen was er verboden ! Nou, doe dan geen rondleidingen, dames en
heren van Talisker. Ik liep er met de pest in mijn lijf rond. Niet zo zeer
omdat het allemaal zo vreselijk fotogeniek was daar, maar meer omdat mij
een (voor mij onbegrijpelijke) beperking werd opgelegd.
Gelukkig
zit vriend Jos niet zo met dit soort restricties, zodat we hier toch
nog een paar mooie spionage plaatjes kunnen laten zien. Tijdens de terugtocht, via Sligachan, naar Portree hoeven we ons ook weer geen moment te vervelen. De landschapppen wisselen elkaar in snel tempo af. Skye is een schitterend eiland dat blijft boeien !
Het
weer zit een beetje tegen vanmorgen, 13 graden en zwaar bewolkt. We
vertrekken van Skye en zijn benieuwd of we op de terugweg weer zullen
moeten dokken voor de brug. Naar Texel hoef je immers ook alleen op de
heenreis te betalen....
We worden al snel uit onze droom geholpen, gewoon weer even flink slikken en £9.40 afrekenen. Een retourtje voor een dikke 66 ouderwetse Hollandse guldens. Kom over de brug !
Weer op het vaste land passeren we al snel Eilean Donar Castle. We besluiten het mooie kasteel eens uitgebreid te gaan bezichtigen. Het gebouw is zo prachtig in harmonie met de hele omgeving hier, dat je zou denken dat het er al eeuwen staat. Niets is minder waar ! Lees maar even mee: Although the island of Eilean Donan has been a fortified site for at least 800 years, the present building largely dates from the early 20th century. Today's castle, which rose from the ruins of its predecessor, was re-built between 1912 and 1932 by Lieutenant Colonel John MacRae-Gilstrap.
De keuken van het kasteel is prachtig gereconstrueerd en levensechte wassen beelden ondersteund door keukengeluidjes completeren het geheel. Heel stijlvol gemaakt. We verlaten het castle en gaan op weg naar Fort William.
Het gebied waar we doortrekken, Glen Shiel, is misschien wel de meest gefotografeerde omgeving van Schotland. Vooral de 'Five Sisters' met toppen van rond de 1100 meter domineren het gebied. Overal om je heen bergen en een schitterende natuur.
Om
11.00 waren we op pad vanmorgen. Het weer wordt nu toch langzaam aan wat
minder. Een graadje of tien, elf, wind, af en toe een beetje zon, maar ook
een spat regen. Heel normaal voor Schotland in oktober, maar we zijn
vreselijk verwend, deze reis. We gaan eerst twee adresjes in Fort William bezoeken. Hierboven de sinds 1983 gesloten Glenlochy Distillery. In 1991 zijn hierin een aantal vakantie appartementen gebouwd. Zonde, zo'n schattige distilleerderijtje !
Daarna
even kijken bij Ben Nevis Distillery, die wel in bedrijf is. Hier straalt
de rijkdom ook niet af trouwens. Wel leuk zijn de drie vaten die hier
tegen de muur liggen, een barrel (200 liter), een hogshead (250 liter) en
een puncheon (500 liter). Verder
veel opgeslagen vaten, die als hoge eikenhouten heuvels her en der op het
terrein oprijzen. We vervolgen dan onze tocht richting Glencoe. Dit dal is schitterend. Meteen links torenen hoog de 'Three Sisters of Glencoe' (Gearr Aonach, Stob Coire nan Lochan en Aonach Dubh) op. Glencoe is misschien wel het mooiste plekje van Schotland, maar ook het droevigste. Hier heeft het meest dramatische voorval uit de Schotse geschiedenis plaats gevonden. Het 'Masacre of Glencoe', waarbij zeker dertig doden vielen en honderden de besneeuwde bergen in moesten vluchten. En dat allemaal omdat de MacDonalds geen eed wilden zweren aan..... Willem van Oranje !
Toch jammer dat het weer niet een ietsie beter was. Na Glencoe zakken we langzaam af, via Crainlarich, richting Loch Lomond. In Luss vinden we aan het Loch een mooi plekje op een camping.
Vanmorgen ziet het weer er veelbelovend uit, we kunnen lekker aan het Loch in het zonnetje ontbijten. Toch betrekt de lucht dan ineens weer en zijn we onverwacht in staat om (weer) een mooie plaat te schieten.
Vandaag voert onze route langs Glasgow en daar kom je niet voorbij zonder een hoop stedelijke rotzooi en ongeveer 50 rotondes. Nou ja, kunnen we vast wennen aan thuis. We zijn op weg naar Culzean Castle, aan de zuidwest kust van Schotland.
Culzean (spreek uit koeleen) Castle is een prachtig buitenverblijf, mooi gelegen aan een baai, met (bij goed weer) uitzicht op Arran en Campbeltown. Het huidige kasteel stamt uit het einde van de 18de eeuw.
Rondom het kasteel zijn prachtige, subtropisch aandoende, tuinen aangelegd. Binnen is de inrichting en de aankleding sjofel. Behalve de wapenkamer na, die is schitterend ! Aangrenzend aan het landgoed is een camping, daar vonden we snel een plek.
Vanmorgen waren we al 'vroeg' op pad. Even na tienen reden we weg uit Culzean. We zijn nu wel echt aan de terugreis bezig. Tenminste zo voelt het. Het landschap is gestopt om ons te fascineren. Dit voelt helemaal niet meer als Schotland. Misschien als we hier onze reis begonnen waren, dat het ons dan nog een beetje had kunnen boeien. Maar na alles dat we gezien hebben is dit....
Dit is gewoon het lieflijke heuvelachtige landschap van Galloway. Nadat het een beetje heeft geregend klaart het nu langzaam weer op en de zon geeft het landschap hier en daar even wat glans. De rit voert ons gedeeltelijk langs de zuidkust en zo belanden we bij Cardoness Castle. Ik moet zeggen de ruïne van wat eens het kasteel was.
De
ruïne is gesloten en dat betreurt ons niets. We gaan hier voor de deur
lekker koffie drinken en een sigaartje roken. Daarna in het plaatsje
Douglas Castle even wat boodschappen gedaan. Jos had shag nodig, de
sigaretten waren op !
Aangekomen in Sandyhills treffen we een mooie, bijna lege, camping aan. Fraai gelegen aan een grote baai die, onder invloed van het getij, dan weer eens leeg en dan weer eens vol loopt.
Dit is echt onze laatste dag. We hebben zo langzamerhand wel het gevoel dat het genoeg is geweest. Voor het moment dan. Want dat we hier terugkomen willen, dat is zeker. We hebben geen haast vandaag, want we hoeven ons pas om 16.00 uur op de kaai te melden. Alle tijd dus om de laatste 165 km te overbruggen.
Lekker
rustig douchen, daarna een ontbijtje van koffie met bacon en eggs en.....
alweer in het zonnetje !. Zelfs op deze laatste dag laat het weer ons niet
in de steek. Het lijkt ons een goed moment voor een afscheidskiekje.
Dan maar op pad. Eerst naar Dumfries en daarna naar Carlisle. Hier begint Hadrians Wall, een 177 km lang militair bouwwerk waarvan de bouw in het jaar 122 is begonnen. Het doel van de muur was het afbakenen van de noordelijke grens van het Romeinse Rijk en de bescherming van de Romeinen tegen de barbaren. Dat waren in die tijd nog geen Schotten, trouwens.
Volgens het informatiecentrum moet de wall hier ergens lopen, maar wij konden en niet veel van ontdekken. Later, rijdend over de B6318 richting Newcastle, vingen we af en toe een glimp op van het bouwwerk. De (binnen) weg zelf was prachtig geaccidenteerd, met holten en bolten, zo stijl en diep, dat we dachten dat de achterkant van de caravan de grond zou raken !
We melden ons, na een hoop gezoek, (toch nog) stipt op tijd bij de ferry in Newcastle. In verband met het inladen van de caravan moesten we er al anderhalf uur van te voren zijn. Dat was een beetje overdreven, want die paar auto's zaten er zo in.
Na een prima overtocht met heel veel wind, waar we vreemd genoeg weinig last van hebben gehad, arriveerden we 's morgens na een heerlijk ontbijt weer in IJmuiden.
Volgend jaar weer ?
webmaster webdesign
|