Proeverijen Evenementen
agenda |
Een beknopt verslag van de Schotland Rondreis van Jos en Marianne. Samen trokken zij in juni 2007 twee weken met de caravan door Schotland. In navolging van de rondreis van Jos met Gert in 2003 wilden Jos en Marianne samen nog eens dit mooie land samen bezoeken. Whisky was niet echt een thema, maar er zijn wel een paar distilleerderijen die we tegen kwamen bezocht. Er was natuurlijk wel voldoende whisky in de caravan aanwezig om na het rijden "in stijl" van de mooie landschappen en omgeving te kunnen genieten.
Na de overtocht van IJmuiden naar Newcastle konden we om 10.00 uur ontschepen en zijn we via de A69 en A74 naar Glasgow gereden. Via deze route zijn we ongemerkt van Engeland in Schotland aangeko- men. We hebben geen grensoverschrijding met een steen en vlaggen e.d. opgemerkt. Jammer.
De stad Glasgow hebben we deze dag bekeken. Deels m.b.v. de City Sightseeing bus en deels door het centrum wandelend te bekijken. De vlooienmarkt Barras, die m.n. in het weekend plaats vindt kende op deze dag een kleine versie die ons sterk deed denken aan de vrijmarkt op koningendag. Wat een....zooi!
Leuk om gezien te hebben, maar verder heeft deze stad geen geweldige indruk op ons kunnen maken.
Vandaag een rit van 280 km van Glasgow naar Inverness. Onderweg hebben we de Dalwhinnie distilleerderij bezocht. Hier kregen we een korte maar gastvrije rondleiding. Fotograferen van de installaties binnen werd onder het mom van explosiegevaar niet toegestaan. Na wat grauwe eerste dagen brak vandaag het zonnetje er door. Alles ziet er dan toch wat leuker uit.
Ook het Loch Ness hebben we weer bekeken, maar wederom in geen velden of wegen een Nessie te vinden. De Tom Tom kende straat van de camping niet, dus maar via de coördinaten die kant op gereden. Omdat we geen camping vonden in de buurt waar Tommie ons naar toe gestuurd had, ben ik maar even gaan vragen in een bedrijfje daar of zij wisten waar die camping zat, "omdat Tommie die staat niet kende " De man stond op, liep zijn zaak uit, mee naar onze auto en vroeg mij Tommie even aan te rijken. Hij stelde een straat vlak in de buurt van de camping in en wenste ons een goede reis verder. Kijk, dat is nu onverwachte leuke service waar we wat aan hadden.
Deze dag in Inverness hebben we gecompleteerd met een leuk dinertje in een restaurantje waar men buiten heerlijke gerechten ook oog had voor de opmaak van de geserveerde gerechten. Alle gangen waren een plaatje om te zien. Na afloop bleek dat we de auto geparkeerd hadden in een garage die bij een warenhuis hoort en die om 18.30 al was afgesloten. Gelukkig ging er nog net iemand weg die ons er uit kon laten, want ook na veel speurwerk konden we geen bel vinden.
We dachten, kom we gaan ook Inverness eens bekijken, daar zullen wel veel historische zaken te zien zijn. Dat viel wat tegen, het aanwezige kasteel is nog volop in gebruik en niet te bezichtigen.
Inverness is wel en gezellig plaatsje maar een halve dag is wel voldoende om het te bekijken. Het zonnetje brak 's middags door en bleef de rest van de dag actief.
Vandaag gingen we op pad naar Achmelvich, een camping aan de kust waar ik nog geweldige herinneringen aan heb toen ik daar in 2003 met Gert gestaan heb. Niet dat er zo veel te doen is, maar het is daar zo vreselijk mooi. Onderweg kwamen we langs de Glen Ord distilleerderij. Een van de weinige (5 st.) distilleerderijen in Schotland die nog zelf de mouting nog doen. De visitor ruimte was leuk, met ook een stukje tentoonstelling van oude voorwerpen en gereedschappen. Helaas was het ook hier niet toegestaan de installaties te fotograferen. Dat was balen, de rest van de ontvangst was zo leuk.
De spirit van Glen Ord gaat op Bourbon en Oloroso sherry vaten die na 12 jaar gemengd en gebotteld worden. Flessen met whisky die alleen in bourbon of sherry vaten gerijpt is zijn niet verkrijgbaar. Verder onderweg naar Achmelvich kwamen we de ruïne van het Ardvreck castle tegen, dat in de tweede helft van de15-de eeuw is gebouwd. Dit had toen boven de kelder nog 4 etages inclusie de zolder en een toren met bovenin 2 kamers. In 1785 is het gebouw door bliksem grotendeels verwoest.
Uiteindelijk zijn we via een lastig, erg smal en 5 km lang single track weggetje op de gewenste plek aan de kust van de Atlantische oceaan in Achmelvich aangekomen. Het voelde meteen vertrouwd en ik voelde mij meteen weer thuis op deze plek. Natuurlijk heb ik hier, met Gert in gedachte, van een paar whiskies genoten. Marianne van de port.
Voor de kust hebben we nog een paar pig-whale vissen kunnen spotten die af en toe hun rug met vin boven het water lieten zien. Boven de heuvels cirkelde een zeearend. We zitten echt op een mooie heel rustige locatie. Door de ongenode maar wel in grote getale gekomen midges werden we helaas gedwongen om+/- 20.30 uur naar binnen, achter de gesloten horren, te verhuizen. Wat een venijn van die kleine irritant prikkende "onweersvliegjes" zeg. De knalgele graafmachine op rupsbanden die links van het baaitje gestald stond heb ik maar uit de foto gegumd. Hoe kan/durft men zo'n horizon verpestend ding daar nu te stallen? Onbegrijpelijk!!!!!
Uitgeslapen zijn we vandaag naar het naastgelegen zandstrand gegaan. De zon liet zich goed zien tegen een stralend blauwe hemel. De water temperatuur was kil maar niet vreselijk koud. Toch door de koude zeewind, na een tijdje, terug naar de caravan waar het heel wat warmer was. Even maar, want we hebben ook de rotsige kustlijn voor ons verder onderzocht. Daarna zijn we naar het nabijgelegen havenplaatsje Lochinver gereden om verse vis (dachten we) en anti midges spul in te kopen. Helaas, geen viswinkel bij de vissershaven of elders in dat plaatsje aanwezig. De lokale slager verkoopt op maandag ook wel eens vis. Het aantal inwoners en de animo voor verse vis is hier kennelijk niet erg groot.
Veel te vlug, naar haar zin, zijn we terug bij Isabel. We zijn toch meer gecharmeerd van kastelen waar de We hebben de rest van die middag genoten van de verbrandende zon en die avond noodgedwongen maar genoten van een mooie entrecote. Dankzij het anti midges spul hebben we redelijk lang buiten kunnen genieten van het uitzicht onder het genot van een whisky, c.q. portje.
Na een rustige start zijn we op weg gegaan om het rondje Achmelvich -> Durness ->Tonque -> Lairg -> Achmelvich te maken. Met name het stuk langs de kust naar Durness en verder tot Tonque is zeer de moeite waard om te bekijken.
Onderweg, nabij Strath Beag, wandelen de herten biefstukken in roedels tegelijk dicht langs de weg.
De route ( A836) van Tonque naar Lairg is veel minder spectaculair als de kustroute. Ook het stuk van de De weg (A836) van Tonque naar Lairg is niet erg interessant en ook de A39 van Lairg naar Achmelvich wordt pas interessant als men de kust weer nadert. Al met al toch een leuk rondje van totaal 284 km.
Om later het schiereiland Appelcross te bekijken gaan we vandaag verder via Ullapool, waar we koffie gedronken en wat gewinkeld hebben, richting Gairloch. We zijn nog maar net Achmelvich uit als we zicht krijgen op onderstaande landschap. Dus.... uitstappen en maar weer fotograferen. Thuis heb ik ze aan elkaar geplakt om een ruime blik op dit beeld te kunnen geven.
Verderop kwamen we nog meer leuke landschappen tegen.
Bij de toerist info in Gairloch kochten we een camping kaart waarmee we een campings dicht bij Applecross kunnen selecteren. We rijden daarom door naar Balmacara.
Vanmorgen de pest er in, verslapen, juist op de dag van het geplande veelbelovende rondje Appelcross. Onder het mom van "Als we dit niet rustig kunnen bekijken blijven we mogen ook hier" gaan we om 12.00 uur op weg. We maken het rondje tegen de klok in, om de steile "Pass of the Cattle" waar we, door Nico en Rianne voor gewaarschuwd waren, voor het laatst te bewaren. De rododendron staat deze periode volop in bloei en we zijn diverse keren door "paarse lanen" gereden.
Als we bovenin het schiereiland oprijden kijken we iets verder op via het Loch Toridon naar .het boven gelegen vaste land. Heel vertederend vonden we het oude stelletje dat een dagje genieten van de kust en het uitzicht op het programma hadden staan en daar zichtbaar van genoten.
Samenvatting: Een schitterend schiereiland met geweldig mooie landschappelijke uitzichten en met "bewoners" die je overal in Schotland tegen komt.
Ik weet niet of de bedenker van het plaatsnaambord handelde uit een groot gevoel voor humor of dat de opzet uit ergernis over en/of ervaringen met naïeve toeristen is gekozen. Wij hadden hier in elk geval dikke pret over en moesten dit bord wel vastleggen.
Bij terugkomst bij de caravan regende het wat dus we hebben maar binnen gegeten.
We zijn nog maar net onderweg of het prachtige, in 1932 gerestaureerde, Eilean Donan Castle komt in zicht. Natuurlijk moeten we dat even bekijken. We worden al door een spelende piper verwelkomt. Jammer dat het eb was, dat zorgt toch voor een "drogere" foto.
Marianne neust wat rond in de keuken van het kasteel, die prachtig is gereconstrueerd en de levensechte wassen beelden ondersteund door keukengeluidjes completeren het geheel. Het uitzicht op Loch Alsh mag er ook wezen.
Ze noemen dit niet voor niets het meest romantische kasteel van Schotland.
Om maar weer eens in de bewoonde wereld te verblijven hebben we in Fort William een plekje opgezocht.
Na een wandelingetje door het centrum van de stad toch maar even naar de Ben Nevis distilleerderij. Nadat we een prachtige voucher hadden gekocht bleek dat we eindelijk foto's van de installaties mochten maken. Ja, ze waren in vol bedrijf.
Na een introductie film kregen we een simpele rondleiding, via de mashtuns, de washback's ......
naar de stills.
waar de spirit in de spirit safes te zien was. De vaten liggen al te wachten om gevuld en opgeslagen te worden.
Na afloop kregen we een 4 jarige blend te proeven met 35% malt en de rest grain whisky. Inderdaad een jonge, wat scherpe en ongecompliceerde dram. Daarna zijn we nog met een kabelbaan een berg naast de Ben Nevis, de Aonach Mor op gegaan. Deze berg is met zijn hoogte van 1219 m wel lager als de Ben Nevis, die 1343 meter hoog is maar het verschafte zonder zelf veel te klimmen een heel mooi uitzicht over de streek.
De koude wind op de top dwong ons eerst een warme kop koffie te nemen voordat we terug gingen naar de caravan met de Ben Nevis in de avondzon op de achtergrond.
We vervolgen dan onze tocht en reizen via Glencoe richting Blair Atholl. Het dal is schitterend, en hoewel de bergen, in absolute zin, lager zijn dan de Ben Nevis, zijn ze veel indrukwekkender. Iedereen die Schotland bezoekt moet dit stuk van Schotland gezien hebben.
Door naar Blair Atholl. Waar ik op het eind van de dag even de gelijknamige distilleerderij heb bezocht.
Ik
was de enige bezoeker aan het eind van de middag, dat maakte de
rondleiding wel leuk. Echt nieuwe informatie heb ik echter niet gekregen
van de nog jonge gids. Ook hier
was het verboden foto's van de installatie te maken. Daarom
is de afbeelding van de (rechts) onderstaande 2 stills een gescande slechte
afbeelding van 1/4 ansichtkaart.
Na afloop kreeg ik de 12 jaar oude, 43% single malt te proeven. Als toegift kreeg ik, als enige bezoeker aan het eind van deze dag, nog een Tallisker Double Matured te proeven. Wel een klasse anders, dat was duidelijk.
Nadat we de tuinen van Blair Castle bekeken hadden zijn we naar Edinburgh gereden. Daar hebben we de Royal Mile door gelopen, die deze keer wat rommelig overkwam. Wel heel gezellig druk maar voor het kasteel hadden ze een grote tribune opgesteld waardoor het zicht op het kasteel er niet beter op werd. De maaltijd in de pub was heel goed en het gezelschap nog beter. De zanger aan het tafeltje naast ons werd helaas zelfs verzocht niet meer te zingen. Jammer want het groepje waar hij deel van uitmaakte had wat te vieren en de stemming zat er goed in. Ze hebben nog geprobeerd ons verzoeknummer " Sound of silens" (niet letterlijk bedoeld of zo opgevat) te vertolken.
Teruggekomen op de camping waren de voorspelde stortregenbuien vrijwel geheel weg gebleven, maar de bewolking leverde wel een schitterende rode zonsondergang op. De foto van mijn auto heb ik thuis van internet gehaald toen ik na thuiskomst, via internet Edinburgh heb gesponsord met 30 pond. Ja we waren inderdaad 20 minuten te laat terug bij de auto die we de 16-de in Edinburgh in een zijstraat van de Royal Mile geparkeerd hadden.
Ach, dit was een dag, voor een groot deel, beteed aan de rit van Edinburgh naar de ferry in Newcastle aan het eind van ons verblijf in Schotland. Toen we de Schotse grens passeerden had ik echt het gevoel dat onze mooie vakantie er weer op zat. Gelukkig heb ik vanuit Edinburgh nog een 16 jarige, 43%, Mortlach, distillery botteling meegenomen zodat ik nog wat kan nagenieten van deze reis en deze Mortlach. We hebben erg genoten tijdens deze 14 daagse, 2540 km lange reis. Het weer was met slechts een paar buien waarvan het meeste 's nachts nog vielen zeker niet slecht te noemen. Alleen die midges........
webmaster webdesign
|