Fotoreportage  bezoek aan Glenallachie 

Gebouwen van de Glenallachie Distilleerderij

De Porteus Malt Mill. 

Al vele decennia klassieke techniek.

Roestvrij stalen Washbacks. 

Tussen 6 enorme washbacks. Rood geschilderde CO2 afvoer.

The Still Room.

De stillmasters poseren even en hebben goede zin. 

De Spirit Safes.
Net als de still oplijning dubbel uitgevoerd.

 De deur van het warehouse staat al uitnodigend open.
Fraaie warehousing!. 

Dan door naar de filling room. 

Hier worden vaten gevuld en geleegd. Geleegd wanneer er weer eens een finish moet worden uitgevoerd.

Onder Billy Walker als manager is dat nogal eens het geval.

Als wij binnenkomen is er net een vattransfer gaande. 

Kijk eens wat een serieus glas whisky. We mogen even proeven van de sherryvaten uit 2008 die nu worden overgebracht in hogsheads.

In een ander warehouse krijgen we de Glenallachie 12 jaar Valley of the Rocks op 46% te proeven. Niet slecht.
Net als bij Benriach doet Walker nu bij Glenallachie veel experimenteren met wat meer exotische finishes (bv. Moscatel, Marasala). Er loopt ook een veelbelovend experiment met geturfde malt waar Nico even in mag ruiken.

Dan wordt het de hoogste tijd voor de proeverij! 

De proefrij.

Er staan 4 glazen geduldig op ons te wachten. Omdat we de 12 jaar al hebben gehad krijgen we de als eerste de Glenallachie 18Y op 46%. Een stuk eleganter en gerijpter dan de 12 en goed voor 86 punten bij Nico.
Op basis van het alcoholpercentage volgt dan de Glenallachie 10 jaar Cask Strength Batch 2 op 54,8% From the Valley of the Rocks. Nico was vorig jaar al zeer gecharmeerd van Batch 1 en ook Batch 2 stelt niet teleur. Het is een compositie van Oloroso, PX en Virgin Oak. Karakter is behoorlijk anders, maar erg smakelijk. Voor Nico mag er wel wat water bij en dan is het goed voor 85 punten. Nauwelijks minder dan de 18Y dus en veel lekkerder dan de 12Y.
Nummer 3 is een speciaaltje voor het Spirit of Speyside festival 2019: Glenallachie Vintage 2006, 13Y, 59.2%, distilled 03.03.2006, bottled April 2019, Port Pipe, cask no. 1850, 532 bottles. Zonder water heeft Nico het er moeilijk mee; niet echt goed te scoren. Met water gaat het een stuk beter. De flessen zijn kort geleden gevuld en hebben mogelijk nog enige bottle sickness. Voor nu blijft het bij 84 punten maar wellicht nog groeipotentie.
Nummer 4 is een echte uitsmijter: Glenallachie Vintage 1989, 29Y, 60%, distilled 07.06.1989, bottled October 2018, Sherry Butt, cask no. 100073, 525 bottles (Single Cask for UK - Batch 1). Wow, dit sherryvaatje zonder woodfinish gedoe is wel op 60% zeer drinkbaar. Wat water kan geen kwaad maar is niet echt nodig. Op de grens van de 90 punten voor Nico. Ook Andre vindt dit flesje zeer de moeite waard; alleen de prijs in de shop schrikt nogal af.

In de shop is er nog een fill your own bottle optie waar Nico voor zwicht.

Het is een Glenallachie Vintage 2008, 10Y, 58.2%, distilled 12.11.2008, handbottled at the distillery by Nico Meijboom on 02.05.2019 from a Marsala Barrel.

De vrienden gaan tevreden op weg naar nieuwe avonturen!