Proeverijen Evenementen
agenda |
Een reisverslag van het bezoek dat Nico met Rianne in mei 2006 aan Speyside en Wester Ross hebben gebracht.
Zo
tegen 15:30 vertrekken Nico en Rianne naar
IJmuiden voor de DFDS ferry naar Newcastle. Om 18:00 vertrekt de boot en
na een diner aan boord nog even rondgehangen in de nachtclub, waar een
bandje speelt en zowaar een Lagavulin 1989 Distillers Edition geserveerd
wordt.
Na
een nachtje slapen en een stevig ontbijt op de boot staat de vrijdag in
het teken van de reis van Newcastle naar de Speyside. Even na negenen
rijden we de boot af en nemen de A1 richting Alnwick, Berwick-upon-Tweed,
Dunbar en bij Haddington over de A6093 naar Pencaitland voor een kleine
lunch en een bezoek aan de Glenkinchie disitilleerderij. Helaas is er geen
tour door de distilleerderij die dag en in de shop ook geen speciale
flesjes, dus Nico stapt met een leeg souvenirglas wat teleurgesteld weer
in de auto.
Glenkinchie
Distillery Vervolgens
zit het op de A90 bij Edinburgh (Forth bridge) en M90/A93 bij Perth
bijzonder tegen in het verkeer en na een uur filevertraging begint de zeer
indrukwekkende natuur te komen als we van Blairgowrie via de A93 omhoog
rijden door Glen Shee en de Devil’s Elbow naar Balmoral Castle.
Wegens de opgelopen vertraging schiet het kopje thee bij de
koningin erbij in evenals een bezoek aan de Lochnagar distilleerderij.
Volgende keer beter. Vanaf
Balmoral Castle vervolgen we de mooie rit binnendoor over de B976 en A939
naar Tomintoul en vandaar via B9008 en B9009 naar Dufftown, waar we aan
het begin van de avond arriveren bij “Straw End”, ons verblijf voor de
komende 3 nachten op het park van Parkmore Cottages. Het huisje is een
stuk kleiner dan het vorig jaar gehuurde Glenhead, maar dit park net
buiten Dufftown is meer in de bewoonde wereld gelegen. Na
een eenvoudige doch voedzame maaltijd nog even wat lokale cultuur
opsnuiven bij de traditionele Ceilidh in Dufftown Memorial Hall. Leuk dat
alle 7 Dufftown malts in de Flora en Fauna editie in een dispenser hangen,
maar de meeste mensen drinken toch bier en fris. Nico proeft Mortlach en
Pittyvaich tijdens alle zang- en danstoestanden. Het bruiloftgehalte op
een Ceilidh is hoog, maar het is wel leuk om eens mee te maken.
Zaterdag 29
april
Speyside
festival (Aberlour, Macallan) Uitslapen
en na een lekker ontbijtje op weg naar Aberlour voor een bezoek aan de
distilleerderij in het dorp en de “manager’s tour & tasting
masterclass”. We stoppen onderweg bij het Craigellachie Hotel voor een
kop koffie die we mogen nuttigen in de whiskykamer, waar Nico zich kan
vergapen aan de enorme collectie flessen.
Whiskykamer
Craigellachie hotel Het
is echter veel te vroeg om te drammen en Aberlour wacht. Nico moet nog
even snel medicijnflesjes en etiketten kopen in het dorp om Rianne’s
samples in te bewaren, maar is op tijd terug voor de tour. Manager Alan
Winchester houdt een zeer interessant en interactief verhaal tijdens de
rondleiding. De masterclass wordt uiteindelijk een dure grap omdat er twee
samples uit een bourbonvat en een sherryvat worden geproefd, die beiden
van sublieme kwaliteit zijn. Ze zijn ook te koop in je eigen handgevulde
flesje en daar gaat Nico…. Een zeer geslaagde ochtend.
v.l.n.r.: Bourbon-
en Sherryvaten Een
eigen handgevuld flesje.
Het is prachtig weer en in de
middag maken we een toeristisch autoritje langs diverse
distilleerderijnamen in de omgeving (Dailuaine, Imperial) en uiteindelijk
een bezoek aan de Macallan distilleerderij. Ook hier krijg je een goede
tour en duidelijk verhaal en er wordt nog een speciaal flesje aangeschaft
dat alleen bij de distilleerderij te koop is.
De avond wordt in het huisje
doorgebracht, genietend van het uitzicht in de ondergaande zon op het
terras en Nico kan de Aberlour masterclass nog eens overdoen met de
samples..
masterclass samples
We
kunnen alweer uitslapen en na het ontbijt gaan we Balvenie Castle
bezichtigen. Het is prachtig weer.r.
Balvenie
Castle Vervolgens
koffie drinken in Dufftown, omdat Nico klokslag 12 uur op de whiskyfair
wil zijn. Er blijken echter veel minder standhouders dan in 2005 en rond
3 uur zijn alle interessante zaken bij Duncan Taylor, Dewar Rattray,
Blackadder, Pulteney, Knockdu en Tomintoul beoordeeld. Nico schaft een
33 jaar oude Tullibardine bij Dewar Rattray aan. The Whiskyfair Een
mooi ritje richting Glenlivet eindigt
bij de distilleerderij waar we zowaar nog met de allerlaatste tour van
die dag mee kunnen. Er zijn geen andere bezoekers meer, dus het wordt
een interessante prive rondleiding en na afloop nog twee Chivas cask
strength flesjes aangeschaft van Glenlivet en Scapa. Het is nog
steeds prachtig weer, dus het avondprogramma van de zaterdag wordt
herhaald
Een
mooi ritje richting
Glenlivet.
Vroeg
op om na het ontbijt meteen uit te checken en op tijd te vertrekken
Tormore
Distillery Na
de tour maken we een boswandeling over eigen terrein naar de bron van
Tormore, waar we een glas koud water uit het meer drinken. Het is
waarschijnlijk het zachtste water dat ik ooit proefde en ik heb geen
last van de beestjes gehad. De tweede verrassing is dat er naast de bron
een betonnen barretje staat met daarin een bijzondere fles 15 jaar oude
Tormore, alleen voor distilleerderij bezoekers (en Tormore ontvangt
normaal gesproken geen bezoekers).
Tormore
water en Tormore 15 Years Na het
water en de nectar geproefd te hebben lopen we terug naar de nosing en
tasting sessie met new make spirit van 1 dag oud (ondrinkbaar, maar
interessant voor de neus), een vatsample 5 jaar oude Tormore (al heel
aardig op weg; dit wordt dus gebruikt in Long John), de normale 12 jaar
oude single malt (lekker, maar minder dan het bosflesje) en een
Ballantine’s 12 jaar (Lindsay is brand manager van Ballantine’s en
de kwaliteit van de 12 jaar blijkt uitstekend en een waardige finale).
Rianne had al haar samples keurig bewaard voor latere verificatie, maar
helaas bleek het bosflesje met de new make gemengd te zijn. Afgezien van
dit kleine rimpeltje kijken we terug op een bijzonder geslaagde ochtend,
die niet alleen voor whiskyfans interessant was. Vreemd dat Tormore
normaal gesloten is voor publiek. Na een
lichte lunch weer terug naar Dufftown voor een bezoek aan de Mortlach
distilleerderij om 14:00. Mortlach ontvangt normaal gesproken ook geen
bezoekers, dus die moest nog even meegenomen. De rondleider is duidelijk
geen professionele spreker en niet helemaal op zijn gemak; een groot
contrast met Tormore. Hij geeft het woord aan de stillmaster als we
uiteindelijk bij de stills het vrij complexe distillatieproces en het
bijzondere geheim van Mortlach’s “Wee Witchie” still te horen
moeten krijgen. Door het lawaai bij de ketels en zwaar schots accent is
dit echter een onverstaanbaar goede show. Gelukkig krijgen we een uitleg
op papier mee na afloop en zowaar nog een glas 16 jaar oude Flora en
Fauna Mortlach in het kantoor.
De Mortlach
Distillery met de Mortlach
"Wee Witchie"
Rond 15:30 gaan we op weg naar Tain, via de A941 naar Elgin en de A96 naar
Inverness en vervolgens via de A9 over de Black Isle. Geen tijd voor een
bezoek aan Glenrothes, Dalmore, Balblair en Glen Ord, maar Nico doet wel
een poging om de Invergordon grain distilleerderij te bezoeken. Op dit
industriële complex met grootschalige continue distillatie gelden echter
de gebruikelijke petrochemische security, veiligheids- en bezoekerseisen,
dus deze poging eindigt bij de portier. Begin van de avond arriveren we in
de kamer met hemelbed in het Golf View Guest House in Tain en na een
wandeling door het dorp gebruiken we een eenvoudige maaltijd in het Royal
Hotel. We
kunnen heerlijk uitslapen in het hemelbed en na een uitstekend Schots
ontbijt gaan we op bezoek bij Glenmorangie. Ruim tijd voor foto’s want
de eerste tour is om 10:30. Na een wat plichtmatige maar wel
interessante rondleiding langs de hoogste pot stills van Schotland is
het grote pluspunt dat de bezoeker mag kiezen wat hij proeft uit een
menulijst (uiteraard wat bijbetalen voor de dure wissen). Nico proeft de
Burr Oak Reserve (aankoop!), Truffle Oak Reserve (ook uitstekend) en de
25 jaar oude Glenmorangie (viel iets tegen na de Reserves).
Glenmorangie
Distillery, moeten we ook even proeven natuurlijk.
De volgende stop is een paar kilometer verder bij het prachtige Dunrobin
Castle. Het aan de kust gelegen kasteel met interieur is een bezoek meer dan
waard, maar de extra attractie bleek de valkenier die een mooie demonstratie
gaf met een scala aan roofvogels.
Na een lunch in het kasteel verder over de A9 naar Brora, waar even een korte
stop gemaakt wordt voor foto’s van deze gesloten distilleerderij en een
korte blik op het ernaast gelegen moderne Clynelish wordt geworpen. Geen tour
deze keer, want Nico heeft Rianne beloofd dat er na Glenmorangie geen koperen
ketels meer komen.
Clynelish
Distillery We
rijden verder over de A9 naar het noorden, en slaan bij Helmsdale linksaf
de A897 op. Deze dramatische 1-baansweg “Strath of Kildonan” is
eenzaam en het landschap wordt alsmaar mooier en ruiger. Bij Kinbrace gaan
we linksaf op de B871 en vervolgens over de B873 (“Strathnaver”)
richting Altnaharra. Ruim voor het dorp rechtsaf over de A836 naar Tongue.
De gehele route door de Moors is adembenemend mooi en we doen er extra
lang over omdat er steeds gestopt moet worden voor een foto van landschap
of fauna. Het is wel mooi helder en zonnig, maar de wind tijdens deze rit
is enorm.
Eind
van de middag komen we aan in Rhian’s Guesthouse in Tongue en
gebruiken een maaltijd in het Ben Loyal hotel in het dorp, met een 16
jaar oude Highland Park tot slot. De wind giert nog steeds om het huis
en de avond wordt doorgebracht bij de open haard met andere gasten.
Ook Rhian’s Guesthouse verzorgt een prima ontbijt en we vervolgen onze weg
vanaf Tongue over de A838 via Loch Eriboll naar Durness. De stop bij de Caves
of Smoo voor de ondergrondse waterval is vergeefs omdat beneden aangekomen een
bordje vermeld dat de tocht nu te gevaarlijk is wegens hoog water. De
weggeslagen loopbrug naar het begin van de grot was wellicht al een indicatie
dat er iets aan de hand was.
Er
lijkt slecht weer op komst en we rijden verder via de A838 en A894 naar
Laxford Bridge, Scourie, Kylesku en dan via een prachtige maar zeer
smalle kustweg B869 via Lochinver langs Loch Assynt naar Inchnadamph. We
zijn er al halverwege de middag. Het hotel blijkt wat minder luxe dan
het leek op het internet, maar de kamer is netjes en het uitzicht
ronduit fantastisch. Het slechte weer is gelukkig ook langs Loch Assynt
getrokken. Even rondgewandeld bij de ruïne van Ardvreck Castle.
Een prachtige wandeling in de zon, maar uiteindelijk geen bot meer te
bekennen in de grot. Diner in het hotel is de enige optie binnen De
op het toeristenkaartje aangegeven waterval blijkt niet bereikbaar met
de auto en zes uur lopen. We nemen dan maar een iets kortere wandeltocht
van anderhalf uur naar de “Cave of Bones”.  
Na een prima ontbijt, waarbij
we nog steeds genieten van het uitzicht op Loch Assynt in de zon,
vervolgen we onze weg via de A835 naar het zuiden. De stop bij
Corrieshalloch Gorge en de Falls of Measach is wederom vergeefs omdat de
loopbrug die je moet gebruiken om deze spectaculaire waterval te kunnen
zien is afgesloten voor onderhoud. Het zit niet mee met de watervalletjes
bekijken. De rit naar Loch Ewe is weer prachtig en de middag wordt besteed
aan een bezoek aan Inverewe Gardens. Rianne leeft zich helemaal uit met de
camera op de tropische (!!!) plantenpracht, idyllische waterpartijen en
rotstuinen.
In
het kader van voortgaande debacles met watervallen op de kaart te bekijken lukt
het ook niet om de Victoria Falls te vinden.Eind van de middag arriveren we in
Aultbea, waar we een nacht hebben geboekt in Drumchork Lodge. Grote verrassing
is dat er een distilleerderij naast het hotel is: “Loch Ewe”. Rianne ziet
toch nog een koperen keteltje, maar deze vind ze wel erg leuk.
Eigenaar
John Clotworthy blijkt recent een licentie gekregen te hebben voor het
distilleren van whisky in zijn miniatuurstill. Loch Ewe is nu officieel de
kleinste distilleerderij van Schotland, wat Edradour wellicht minder leuk zal
vinden. Het keteltje van Loch Ewe is echter van een totaal andere orde dan de
opstelling bij Edradour en de bedoeling is dat hotelgasten hier een klein vaatje
van 5-
Na een maaltijd in het hotel een
gezellige avond aan de bar, die eindigt in een kleine tasting sessie waar Nico
en John wat samples uitwisselen. De samples uit de masterclasses komen nu goed
van pas en het hoogtepunt van de avond wordt een Japanse whisky: Yoichi
botteling van de Scotch Malt Whisky Society.
Na een prima ontbijt en nog even genieten van het prachtige uitzicht vanuit de
ontbijtkamer nemen we hartelijk afscheid van John & Frances en beloven nog
eens terug te komen. De volgende etappe in de reis is het schiereiland
Applecross, dat het landschappelijk hoogtepunt van de reis wordt. De
eenzaamheid van de eenbaansweg die rond het eilland gaat, de steeds wisselende
uitzichten op zee, rotsen, de Torridon bergen, kleine watervallen, turfvelden
en de kustlijn van Skye met de Cuillins is werkelijk schitterend.
Ook de aankomst in Applecross voor de lunch is uitermate idyllisch.
Na een prima lunch met
kreeftensoep komt de meest spectaculaire bergafdaling op een 1-baansweg die we
tot nu toe met de auto hebben meegemaakt: de “Bealach-na-Ba” . In de winter
is deze pas levensgevaarlijk en meestal afgesloten, maar nu is het geen
probleem. Die ene tegenligger op de1-baansweg is toch even spannend als er
achter ons een 2e auto blijkt te staan en niemand zin heeft achteruit
te rijden op de smalle weg. Helaas weinig foto’s kunnen nemen wegens te volle
schijf.
Na deze
buitengewoon indrukwekkende rit rijden we via de A890 naar Eilean Donan Castle
en vervolgen onze weg via de A87 naar Invergarry en Fort William, waar we
overnachten in St. Andrews House bij Tom & Sheena Wynne. Na een wandeling
door het deze keer erg rustige Fort William genieten we van een fantastisch
visdiner in het Crannog Restaurant.
Even na
9 uur vertrekken we uit Fort Wiliam voor de lange rit naar Newcastle. Door het
prachtige Glencoe (maakt wel iets minder indruk dan vroeger na het geweld van
Applecross) naar Glasgow en via de M74 de route naar het zuiden volgen. Bij
Moffat gaan we van de snelweg af om de lunch te gebruiken bij een spectaculaire
waterval: Grey Mare’s Tail. Voor deze ene keer vinden we de waterval, maar er
is geen tijd om helemaal naar boven te lopen voor het meest spectaculaire
uitzicht. Van een afstand is het echter ook heel mooi en het landschap hier
heeft meer het karakter van de Highlands dan van de Lowlands.
De
rit naar de waterval voerde ons wat verder van de snelweg dan gepland en we
besluiten binnendoor te rijden naar Newcastle over de A708. Een prachtige rit
dwars door de borders over Selkirk, dan de A7 naar Hawick en de A6088 naar
Banchester Bridge. Eenmaal op de A68 en de A696 naar Newcastle is het landschap
wat minder interessant. In ieder geval zijn we mooi op tijd voor de ferry die om
17:30 vertrekt. Wederom diner en nachtclub aan boord, deze keer blijven we lang
genoeg voor de can-can dansers.
Ontbijt
aan boord en aankomst IJmuiden tegen half tien. Om koffietijd thuis en Nico kan
zijn kast opnieuw gaan indelen met alle aanwinsten.
webmaster webdesign |