Fotoreportage  Islay Distilleries: Ardnahoe 

In 2018 werd de bouw van de Ardnahoe distillery afgerond. Jim McEwan was betrokken als adviseur vanaf de start van de bouw in 2017. Schitterend gelegen tussen Caol Ila en Bunnahabhain met uitzicht op de Sound of Islay en Jura. De weg ernaar toe is in slechte staat, maar op het terrein van Ardnahoe zelf is alles nieuw. De eerste mash werd op 9 oktober 2018 gemaakt en de eerste spirit vloeide op 14 oktober 2018.

Dat karakteristieke schoorsteendakje dat eigenlijk bij een kiln hoort is natuurlijk voor de toeristen zoals Nico want er is nooit een eigen malting geweest bij Ardnahoe. 

Het ruim opgezette visitor centre heeft comfortabele stoelen en fauteuils en serveert prima koffie met gebak. Het is hier met genoegen wachten tot de rondleiding begint. Het is uitermate rustig op deze regenachtige dag.

Behalve koffie is er ook heel veel whisky om uit te kiezen aan de bar. Dit ondanks het feit dat Ardnahoe nog niet op de markt is. De Hunter Laing groep is namelijk de eigenaar en ze hebben veel van hun bottelingen te proeven tegen een redelijke vergoeding. 

Josefien probeert Jura door de mist heen te zien en onder de koffie heeft Nico het uitgebreide whiskymenu bekeken. Al die flessen zijn dus ook te koop bij de ingang van het visitor centre.

De tour gaat beginnen! We zijn maar met 3 personen dus de charmante gids neemt alle tijd voor ons. Eerst een filmpje in een comfortable ruimte waar ook een fototentoonstelling is. Te beginnen met de Founding Father Stewart Hunter Laing en Sons Andrew and Scott.

Het water komt uit Loch Ardnahoe. 

De gemoute gerst komt dus overal vandaan. Dus niet alleen uit de Port Ellen maltings. 

De turf wordt in hetzelfde gebied gewonnen als Laphroaig, maar van hoger gelegen grond.

De malt wordt gemalen met een antieke Vickers Bobby Mill uit 1920. Ze zijn daar erg zuinig op omdat onderdelen en experts voor onderhoud zeer moeilijk te vinden zijn.

De gemalen gerst wordt opgeslagen in de grist bin. Vanuit deze bin wordt de mash tun gevuld.

De vloeistof uit de mash tun stroomt via een bodemfilter en de underback naar de washbacks. Vervolgens wordt er nog tweemaal water toegevoegd aan de gemoute gerst. De derde vulling gaat niet naar de washbacks maar wordt opgeslagen en is het eerste water dat wordt toegevoegd bij de volgende batch.

Er staan vier fraaie houten washbacks waarin de vergisting plaat vindt.

De washback die de gids opent schuimt nog volop en ze laat ons even een kopstoot van de kooldioxide ervaren. Als de fermentatie na 70-75 uur gereed is gaat de inhoud naar de stills. In het still house dit fraaie control panel.

Overzichtsfoto van het still house met uitzicht over de Sound of Islay. De wash still heeft een inhoud van 12.500 liter en produceert low wines rond 25-26% abv. De spirit still heeft een inhoud van 9000 liter.

Uitzicht vanaf de spirit safe is toch prachtig. De Lyne arms zijn bijzonder lang en volgens de gids waarschijnlijk de langste in Schotland met een lengte van 7.5 meter. Op de plek waar de Lyne armen het pand verlaten zit een overdrukventiel wat ook naar buiten afblaast.

Voor het condenseren van de low wines en de spirit wordt er gebruik gemaakt van 77 meter koperen buis in een roestvrij stalen worm tub die vanuit esthetish oogpunt met hout is bekleed. Ardnahoe is tot nu toe de enige distillery op Islay met een worm tub.

Helaas geen bezoek aan de filling store en het warehouse. De meeste vaten worden gevuld op 63.5% abv. De 3 vaatjes buiten moeten we het mee doen voor de foto en dan snel naar binnen om Ardnahoe te proeven.

Een beetje pech hebben we wel want we kunnen nog niet de first inaugural release proeven die op het Islay festival in mei gelanceerd gaat worden. Het circa 5 jaar oude cask sample is nog erg jong van smaak, maar doet veel goeds vermoeden voor de toekomst.

Josefien heeft zich ondertussen vermaakt in het bezoekerscentrum. Via de vaten, waar dus geen Ardnahoe in zit, gaan we naar buiten en vervolgen we onze reis. Het was een bijzonder leerzame rondleiding in een fraaie en efficient ontworpen distillery.